Gdynia obiecana. Miasto, modernizm, modernizacja 1920-1939

Widać, że to książka pisana przez architekta - największą uwagę poświęca budownictwu. Ale widać również, że przez researchera - zawiera mnóstwo ciekawych szczegółów, a rozdziały są sensownie podzielone i opatrzone dokładnymi przypisami. Są też żarty i lekkość stylu, więc dobrze się czyta. Zabrakło mi map, aż tak dobrze nie znam wszystkich ulic Gdyni, żeby się orientować, w jakiej okolicy się poruszamy.

Widać, że to książka pisana przez architekta - największą uwagę poświęca budownictwu. Ale widać również, że przez researchera - zawiera mnóstwo ciekawych szczegółów, a rozdziały są sensownie podzielone i opatrzone dokładnymi przypisami. Są też żarty i lekkość stylu, więc dobrze się czyta. Zabrakło mi map, aż tak dobrze nie znam wszystkich ulic Gdyni, żeby się orientować, w...

Po tylu zachwytach sporo oczekiwałam po tej książce. Niestety bardzo się zawiodłam. Książka jest bardzo chaotyczna, pisana bez ładu i składu. Męczyłam się czytając choć bardzo lubię czasy dwudziestolecia i tematy architektury/modernizmu.

Po tylu zachwytach sporo oczekiwałam po tej książce. Niestety bardzo się zawiodłam. Książka jest bardzo chaotyczna, pisana bez ładu i składu. Męczyłam się czytając choć bardzo lubię czasy dwudziestolecia i tematy architektury/modernizmu.

Gdynia, miasto, które dziś kusi pięknymi plażami i jest rajem dla turystów. Kiedyś symbol odbudowy Polski, symbol odzyskania niepodległości. Autor pokusił się o opisanie procesu powstania miasta, czyli zaprosił nas do prześledzenia 20 lat z życia Gdyni.
Jako mieszkanka tego miasta, chłonęłam książkę z dużą ciekawością. Cieszyło mnie, że są tutaj nie tylko daty, nazwiska i omówione projekty. Ale znalazłam tutaj ludzkie historie i niedole. I wielkie nadzieje. Bo gdzie zacząć nowe życie, niż w nowym mieście? Anonimowość, perspektywy i obietnice poprawy losu, które niosło w sobie morze, przywiało tutaj różne ciekawe osoby. I to oni są fundamentem tego miasta. To oni zbudowali Gdynię, więc zasłużyli na wspomnienie. I teraz niektórzy będą rozczarowani tym, że za mało tutaj architektury i modernizmu,a za dużo ludzi i tego co poboczne. Inni zaś będą zmęczeni datami i nazwiskami. Nie jest to książka, którą bezrefleksyjnie można każdemu polecić. Ale jeżeli lubicie Gdynię i fascynuje Was tempo budowy miasta, to zajrzyjcie do tej książki. Zobaczycie jak wyglądało 20 lat, które zbudowało Gdynię. Miasto z morza.

Gdynia, miasto, które dziś kusi pięknymi plażami i jest rajem dla turystów. Kiedyś symbol odbudowy Polski, symbol odzyskania niepodległości. Autor pokusił się o opisanie procesu powstania miasta, czyli zaprosił nas do prześledzenia 20 lat z życia Gdyni.
Jako mieszkanka tego miasta, chłonęłam książkę z dużą ciekawością. Cieszyło mnie, że są tutaj nie tylko daty, nazwiska i...

Sięgałem z dużymi oczekiwaniami. Nike, peany na front page'u tego portalu. I niestety duże rozczarowanie. Ogrom informacji, czasami zaskakujących obserwacji, ale szwankuje coś, co jest kluczowe w tego typu przekrojowych opowieściach, czyli przeskok między ogółem i szczegółem. Mam wrażenie, że autor chciał wykorzystać odnalezione historie, ale niestety w części są one trochę „obok” problemu, który chciał nimi zilustrować.

No i rozumiem, że marksizm wraca do łask, ale na litość boską niech jego wyznawcy dadzą umrzeć wszystkim tym, którzy byli katowani Dziennikiem Telewizyjnym. Mnie nawet bawiło odkrywanie, że podobne zbitki słowne pamiętam z artykułów tuzów dialektyki „Trybuny Ludów”, ale niektórzy starsi czytelnicy mogą dostać odruchu wymiotnego.

Zupełnie niestosowne są również wszystkie te potworki językowe typu: „Zauważalny napływ udało się zauważyć...”. To nie jest wypracowanie licealne, tylko coś za co W.A.B. naciął mnie prawie na 50 zł. Niestety spory zawód.

Sięgałem z dużymi oczekiwaniami. Nike, peany na front page'u tego portalu. I niestety duże rozczarowanie. Ogrom informacji, czasami zaskakujących obserwacji, ale szwankuje coś, co jest kluczowe w tego typu przekrojowych opowieściach, czyli przeskok między ogółem i szczegółem. Mam wrażenie, że autor chciał wykorzystać odnalezione historie, ale niestety w części są one trochę...

Miasto, które udało się wybudować w ciągu parunastu lat.
Z ciekawością sięgnęłam po tę książkę, chociaż nigdy nie byłam w Gdyni. Myślałam, że autor rozpocznie od historii tych ziem lub od wydarzeń, które doprowadziły do umiejscowienia tam portu. Okazało się, że najważniejszym wydarzeniem w dziejach Gdyni było wprowadzenie się tam transwestyty. Co prawda homoseksualizm w odróżnieniu od innych krajów Europy nie był w Polsce karalny, ale to nie ma znaczenia. Wiedziałam już, że nie mogę liczyć na obiektywną historię, ale dobrze mi znaną komunistyczną propagandówkę. Jednak pomijając aspekt polityczno- społeczny myślałam, że dowiem się coś ciekawego na temat samej architektury. Niestety z tym również bywało różnie. Autor przedstawia budowę miast Gdynia, jako jedną z najważniejszych inwestycji II Rzeczpospolitej co było bzdurą.

Po odzyskaniu niepodległości, Polska uzyskała 75 kilometrów dostępu do morza. Piłsudski od razu powołał Marynarkę Wojenną. Po wojnie w 1920 roku wiadomo było, że Polska musi mieć własny port. Szukano najlepszej lokalizacji dla tego przedsięwzięcia i wybrano ze względu na brzeg morza małą wieś Gdynia. Na tym małym skrawku musiały powstać 3 porty: port osobowy, port towarowy i port Marynarki Wojennej. To była jedna z najważniejszych inwestycji II Rzeczpospolitej. W 1934 roku Gdynia stała się największym portem na Bałtyku pod względem wielkości przeładunku, a zarazem najbardziej nowoczesnym portem Europy, ale o tym autor milczy. Najwyżej wspomina i narzeka, że port zabiera miastu ciekawe tereny. Oczywiście ludzie i ich rodziny zatrudnieni przy budowie portu, a później pracownicy portu musieli gdzieś mieszkać. Tak więc Gdynia błyskawicznie się rozrastała i dość szybko wioska zamieniła się w miasto. Normalnie miasta powstają przez wieki, tutaj miasto powstawało od zera i była to szansa zbudować nowoczesne miast, dużo architektów mogło się wykazać z nowoczesnym podejściem do budownictwa, ale nie było to takie proste. Autor porównuje budowę tego miasta z budową podobnie od zera miasta we Włoszech budowanego przez Mussoliniego. Dziwne, bo powinno autorowi być bliższe powstanie innego miasta Nowej Huty z okresu stalinowskiego. Tam wszystkich wywłaszczono, nie przeszkadzała własność prywatna i można było budować, nie oglądając się na ludzi. Oczywiście żaden tam kościół nie powstał. W tej książce też autor uważa, że wywłaszczenie ludności miejscowej powinno nastąpić. Nie wiem, jak sobie to wyobrażał, że gdy ziemie te przejęła, Polska miała wyrzucić ze swojej własności ludność miejscową. Na szczęście w tym czasie własność prywatna była święta i nikt nie wpadł na tak absurdalny pomysł. Powstawało miast, które musiało liczyć się z własnością prywatną i prawami rynku. Powstało, więc przeciętne i jak w każdym mieście były bogate dzielnice i dzielnice biedy. Miasto rozrastało się w tak błyskawicznym tempie, że nie było szans nadążyć z budownictwem mieszkaniowym, dlatego część ludności mieszkała w barakach naprędce zbudowanych, gdyż musiała powstawać też normalna infrastruktura miejska. Wiadomo było, że z biedniejszych rejonów Polski ściągały tu tłumy, aby znaleźć swoją szansę w życiu i decydowali się mieszkać w tych warunkach, jakie oferowała im Gdynia. Chociaż nie jestem pewna, czy warunki zamieszkania miejsc, z których przybyli były dużo lepsze, nie wiem.

Zaciekawiła mnie historia budowy Gdyni, ale za dużo w niej dygresji i książka staje się nudna. Podziwiam autora, gdyż materiał jaki zgromadził jest ogromny i opisy bardzo szczegółowe, pełne dat, a nawet sprawozdań prasowych. Niestety tendencyjne i jednostronne ujęcie tematu powoduje, że książkę zmęczyłam i pozostał mi niesmak.
Opinia na serwisie "Na kanapie"

Miasto, które udało się wybudować w ciągu parunastu lat.
Z ciekawością sięgnęłam po tę książkę, chociaż nigdy nie byłam w Gdyni. Myślałam, że autor rozpocznie od historii tych ziem lub od wydarzeń, które doprowadziły do umiejscowienia tam portu. Okazało się, że najważniejszym wydarzeniem w dziejach Gdyni było wprowadzenie się tam transwestyty. Co prawda homoseksualizm w...

Piątek osiągnął duży sukces tą książką, mimo że jej zakres zawęził do pozornie bardzo małego obszaru - zaledwie 20 lat zaledwie jednego miasta okazało się być materiałem godnym książki dłuższej niż niektóre reportaże podsumowujące całe stulecie kraju.

Po Gdynię obiecaną sięgnąłem w chęci rozwinięcia wszechstronnej wiedzy morsko-portowej, mniej związanej z historią. Gdynia obiecana to jednak nie tylko historia Gdyni, ale historia powojennej Polski i jej kluczowych miejsc, historia antagonizmów polsko-niemiecko-kaszubsko-żydowskich, architektury, osadnictwa i ekonomii - Piątek pozostawia w tle to, co sztampowe i łatwe, za to dokładnie liczy koszty, jakie poniosła społeczność gdyńska i polska.

Ograniczenie zakresu historycznego do dwudziestolecia międzywojennego sprawia, że autor mógł wejść bardzo głęboko w szczegół - opisuje powstanie Gdyni "z niczego", ale z dokładnością nazwisk, nazw stowarzyszeń, miejsc na mapie i takiej polityczno-administracyjnej dokładności, która rozszerzy zakres wiedzy nawet najbardziej wymagających czytelników.

Pozycja nie jest w pełni wyczerpująca, ale jest kompletna. Każdy rozdział porusza inne aspekty rozwoju Gdyni, jednak strukturalnie powoli przesuwa się od konfliktu z WMG po początek II Wojny Światowej, który de facto zamroził rozwój miasta. Piątek dostarcza szeroką bibliografię i wiele wskazówek do dalszego "researchu" tematu.

Piątek osiągnął duży sukces tą książką, mimo że jej zakres zawęził do pozornie bardzo małego obszaru - zaledwie 20 lat zaledwie jednego miasta okazało się być materiałem godnym książki dłuższej niż niektóre reportaże podsumowujące całe stulecie kraju.

Po Gdynię obiecaną sięgnąłem w chęci rozwinięcia wszechstronnej wiedzy morsko-portowej, mniej związanej z historią. Gdynia...

Bardzo dobrze się czyta Gdynię Obiecaną. Szczególnie to jest ważne dla takiej osoby jak ja, która woli czytać o ludziach niż o budynkach, ulicach, stylach architektonicznych. Autor wplata mnóstwo historyjek o ludziach a i te budynki jakoś ożywają. Tak mi się podobała ta historia miasta białego, naszego amerykańskiego snu, że zrobiłam słuchowisko dla dzieci pt Historia Gdyni; zapraszam do słuchania o naszej Gdyniusi, która na szczęście nie została Piłsudskiem!
https://youtu.be/BHAEX7lDmy8?si=UKyWOPW8-3Szm3yB

Bardzo dobrze się czyta Gdynię Obiecaną. Szczególnie to jest ważne dla takiej osoby jak ja, która woli czytać o ludziach niż o budynkach, ulicach, stylach architektonicznych. Autor wplata mnóstwo historyjek o ludziach a i te budynki jakoś ożywają. Tak mi się podobała ta historia miasta białego, naszego amerykańskiego snu, że zrobiłam słuchowisko dla dzieci pt Historia...

Ciężka dla przeciętnego czytelnika, który nie bardzo interesuje się tematem

Ciężka dla przeciętnego czytelnika, który nie bardzo interesuje się tematem

Ciekawa historia dobrze opowiedziana i udokumentowana. W trakcie lektury miałem jednak wrażenie, że ciągle czytam o tym samym.

Ciekawa historia dobrze opowiedziana i udokumentowana. W trakcie lektury miałem jednak wrażenie, że ciągle czytam o tym samym.

Kolejna fenomenalna książka Grzegorza Piątka - niby o architekturze, o modernizacji, o marzeniach lepszego życia, o budowie dobrobytu, o Gdyni, ale w istocie rzeczy na wskroś o Polsce i Polakach - i wcale nie tylko o tych przed wojną. Te marzenia i tęsknoty, ta kanapowa nostalgia, te rojenia o "złamanej" przez obcą przemoc przeszłości są ciągle i nieustannie w nas obecne. Gdynia jest tu pretekstem, by opowiedzieć, co jest "nie tak" z nami i z naszymi aspiracjami w pogoni za nowoczesnością. Bazylika Morska, Pomnik Zjednoczenia Ziem Polskich, tragiczny wypadek generała Orlicz-Dreszera - to wszystko znakomite przykłady, do snucia opowieści o przeszłości, która ciągle w nas tkwi, mimo warstw nakładanego byle jak i w pospiechu tynku nowoczesności. Rozumiem, że dla wielu obecnych mieszkańców Gdyni, lektura może być w pewnym stopniu trudna do przyjęcia. To nie jest prosta historia miasta opowiedziana "barwnymi anegdotami" z życia jej mieszkańców i dodatkowo zilustrowana "dawnymi kartkami pocztowymi", ociekającymi sentymentalnym lukrem. Wręcz genialnie oddany został rozdźwięk miedzy funkcjami, jakie to miasto miało realizować w marzeniach przeciętnego warszawiaka, czy w ogóle mieszkańca polskiego interioru, a realnych trudnościach w budowaniu tkanki urbanistycznej niemal całkowicie od podstaw. I w rzeczywistości porozbiorowego zacofania, podziałów, niewydolności młodego państwa. Surowa ocena Autora, nie wynika tylko z pogoni za sensacyjnym tematem, jest starannie przemyślaną osia, konstruującą opowieść o dwudziestoleciu międzywojennym - z jego blaskami i cieniami. Okładka w punkt! Jedną gwiazdkę odejmuję za brak mapki - która powinna się w takiej książce obowiązkowo znaleźć.

Kolejna fenomenalna książka Grzegorza Piątka - niby o architekturze, o modernizacji, o marzeniach lepszego życia, o budowie dobrobytu, o Gdyni, ale w istocie rzeczy na wskroś o Polsce i Polakach - i wcale nie tylko o tych przed wojną. Te marzenia i tęsknoty, ta kanapowa nostalgia, te rojenia o "złamanej" przez obcą przemoc przeszłości są ciągle i nieustannie w nas obecne....