Giaur

Opowieść o zemście. Napisana z namiętnością. Ciekawa jest faza w klasztorze.

Opowieść o zemście. Napisana z namiętnością. Ciekawa jest faza w klasztorze.

Pokaż mimo to

Kolejna przeczytana przeze mnie powieść poetycka, z czym wiąże się nieliniowe, niektórzy powiedzieliby chaotyczne przedstawianie historii. W pewnym sensie jest to dość imponujące, jak bardzo Byron zdołał zagmatwać taką krótką, możliwą do streszczenia dosłownie w dwóch zdaniach opowiastkę. Nie neguję, że Giaur był dziełem ogromnie wpływowym i ważnym dla całego pokolenia artystów z okresu romantyzmu, natomiast obecnie jest to jedynie prosta, przyzwoicie napisana historyjka o miłości, ubrana w orientalne szaty i przyozdobiona kwiecistym językiem mickiewiczowskiego przekładu. Można przeczytać – z publicystycznym wstępem i przypisami zajmie to pewnie z godzinę, a zawsze to kolejny zapoznany klasyk.

Kolejna przeczytana przeze mnie powieść poetycka, z czym wiąże się nieliniowe, niektórzy powiedzieliby chaotyczne przedstawianie historii. W pewnym sensie jest to dość imponujące, jak bardzo Byron zdołał zagmatwać taką krótką, możliwą do streszczenia dosłownie w dwóch zdaniach opowiastkę. Nie neguję, że Giaur był dziełem ogromnie wpływowym i ważnym dla całego pokolenia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Hm, chyba jedna z najgorszych lektur, jakie było mi dane czytać do tej pory (chociaż przyznam, że z pozycji na pozycję zdumiewam się coraz bardziej, jak beznadziejny może być licealny dobór lektur, w szczególności w epoce romantyzmu). W każdym bądź razie opisów nie dałam rady po prostu przetrawić, przejeżdżałam przez nie wzrokiem, zastanawiając się w tym czasie nad tym, kiedy w książce zacznie się cokolwiek dziać. Kiedy nareszcie nastąpił jakikolwiek zaczątek czegoś na kształt akcji (bardzo brzydki i bardzo bezkształtny był ten kształt), okazało się, że bohaterem opowieści jest przerażająco słabo opisany i bezimienny bohater - cudzoziemiec (och. ten wspaniały romantyzm!). Bardzo dziwi mnie to, jak wiele cech wycisnęliśmy z tego człowieka o intrygująco skąpej osobowości. W zasadzie wydaje mi się, że nie rozmawialiśmy na lekcji o bohaterze, o którym wcześniej czytałam, a pod jego obraz podstawiliśmy po prostu obraz "typowego romantyka", którego dalej nie potrafię się dopatrzeć w owym cudzoziemcu.
Cóż, bardzo nie polecam, nie czytajcie tego, ja mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała wracać do tej książki.

Hm, chyba jedna z najgorszych lektur, jakie było mi dane czytać do tej pory (chociaż przyznam, że z pozycji na pozycję zdumiewam się coraz bardziej, jak beznadziejny może być licealny dobór lektur, w szczególności w epoce romantyzmu). W każdym bądź razie opisów nie dałam rady po prostu przetrawić, przejeżdżałam przez nie wzrokiem, zastanawiając się w tym czasie nad tym,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Są piękne opisy przyrody, nieszczęśliwa miłość, jest nawet ukryty przekaz w postaci dążeń wolnościowych Grecji. Giaur miał w końcu uosabiać i inspirować Greków do odpłaty Turkom za ich ucisk i ciemiężenie. Z pozoru skazą jest bezcelowość i niejasność działań głównego bohatera.

Po zbrodni na Hassanie, Giaur kompletnie się izoluje. Całe życie spędza w samotności, rozpacza, zadaje sobie ból, jednak obarczony klątwą nie ma dużego wyboru. Oddać się w objęcia śmierci i skazać się na wieczne męki, czy pogłębiać swoje cierpienie za życia. W "Giaurze" widać bezradność wobec panującego na świecie zła oraz niezdolność do osiągnięcia szczęścia.

Są piękne opisy przyrody, nieszczęśliwa miłość, jest nawet ukryty przekaz w postaci dążeń wolnościowych Grecji. Giaur miał w końcu uosabiać i inspirować Greków do odpłaty Turkom za ich ucisk i ciemiężenie. Z pozoru skazą jest bezcelowość i niejasność działań głównego bohatera.

Po zbrodni na Hassanie, Giaur kompletnie się izoluje. Całe życie spędza w samotności, rozpacza,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,Giaura" czytać trzeba w pełnym skupieniu, gdyż język Mickiewiczowskiego przekładu jest kwiecisty i skomplikowany -ale warto. To przepięknie napisana historia o stracie i zemście.

,,Giaura" czytać trzeba w pełnym skupieniu, gdyż język Mickiewiczowskiego przekładu jest kwiecisty i skomplikowany -ale warto. To przepięknie napisana historia o stracie i zemście.

Pokaż mimo to

Czytając książkę, trzeba się trochę skupić, ponieważ jest ona poematem romantycznym, a jak na nie przystało oznacza to, że jest pisana wierszem. Trudność sprawia również zawirowanie w fabule: książka nie jest prowadzona chronologicznie, więc czasem ciężko się połapać. Mimo to cała przedstawiona historia jest na tyle dobra, że pozostaję w pamięci. Zbójecki szlachcic, chcący pomścić niewinną śmierć ukochanej i prawdziwa miłość, która trwałą w nim do końca. Do tego możemy dowiedzieć się kilka faktów z religii muzułmańskiej i dostajemy naprawdę ciekawą historię.

Czytając książkę, trzeba się trochę skupić, ponieważ jest ona poematem romantycznym, a jak na nie przystało oznacza to, że jest pisana wierszem. Trudność sprawia również zawirowanie w fabule: książka nie jest prowadzona chronologicznie, więc czasem ciężko się połapać. Mimo to cała przedstawiona historia jest na tyle dobra, że pozostaję w pamięci. Zbójecki szlachcic, chcący...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Giaura" można odczytywać na różne sposoby: jako sprzeciw przeciw obowiązującym normom obyczajowym, jako walka o prawo do życia po swojemu, jako historię miłosną, jako historię o zemście, albo o prawie (lub jego braku) do samosądu. Pod tym względem to dobry utwór. Mnie drażniła jednak i przeszkadzała w odbiorze zakłócona chronologia wydarzeń.

"Giaura" można odczytywać na różne sposoby: jako sprzeciw przeciw obowiązującym normom obyczajowym, jako walka o prawo do życia po swojemu, jako historię miłosną, jako historię o zemście, albo o prawie (lub jego braku) do samosądu. Pod tym względem to dobry utwór. Mnie drażniła jednak i przeszkadzała w odbiorze zakłócona chronologia wydarzeń.

Pokaż mimo to

Początki bywały nużące, jednak potem coraz mocniej "wkręcałam sie" w treść książki i pragnęłam chłonąć coraz więcej i więcej.
Pan Mickiewicz jest dla mnie geniuszem. Tłumaczenie pierwsza klasa.

Początki bywały nużące, jednak potem coraz mocniej "wkręcałam sie" w treść książki i pragnęłam chłonąć coraz więcej i więcej.
Pan Mickiewicz jest dla mnie geniuszem. Tłumaczenie pierwsza klasa.

Pokaż mimo to

Niby króciutka książka, ponadto napisana w formie powieści poetyckiej, a więc wierszowana... Ale tak rozwlekła, że odechciewa się jej poznawania już od pierwszych stron; możnaby to wszystko było na spokojnie podsumować w - góra! - 10 zadaniach.

Niby króciutka książka, ponadto napisana w formie powieści poetyckiej, a więc wierszowana... Ale tak rozwlekła, że odechciewa się jej poznawania już od pierwszych stron; możnaby to wszystko było na spokojnie podsumować w - góra! - 10 zadaniach.

Pokaż mimo to

W zasadzie to po "Giaurze" nie spodziewałam się niczego. Mało słyszałam o tej książce (poemacie?) wcześniej i nie miałam żadnych oczekiwań. Lektura jednak nie była dla mnie przyjemna z uwagi na przeskoki fabularne, przez które niekiedy gubiłam się w wydarzeniach. Mimo wszystko czytałam gorsze rzeczy a sama historia ma moim zdaniem (po lekkim rozbudowaniu wątków) potencjał na ekranizację.

W zasadzie to po "Giaurze" nie spodziewałam się niczego. Mało słyszałam o tej książce (poemacie?) wcześniej i nie miałam żadnych oczekiwań. Lektura jednak nie była dla mnie przyjemna z uwagi na przeskoki fabularne, przez które niekiedy gubiłam się w wydarzeniach. Mimo wszystko czytałam gorsze rzeczy a sama historia ma moim zdaniem (po lekkim rozbudowaniu wątków) potencjał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to