Siłaczka

Przeczytałam na siłę, bo musiałam, ale była nudna.

Przeczytałam na siłę, bo musiałam, ale była nudna.

Pokaż mimo to

Historia nie za bardzo przypadła mi do gustu.

Historia nie za bardzo przypadła mi do gustu.

Pokaż mimo to

Nie wiem o co chodzi. Ogólnie gwiazdka za to, że krótkie

Nie wiem o co chodzi. Ogólnie gwiazdka za to, że krótkie

Pokaż mimo to

Czytając, bardzo się męczyłam. Co dwa słowa jakiś przypis. Po zapoznaniu się z treścią stwierdziłam: ,,Serio? I za takie rzeczy Żeromski jest słynny?''. Naprawdę nie do pojęcia była dla mnie historia, która polegała na nudzie pewnego lekarza, który został wezwany do umierającej chorej. Stanisława okazała się jego miłością z dawnych lat. Niestety zmarła. KONIEC. Jednak po omówieniu jej w szkole okazała się bardzo sensowna i przemyślana. Po głębszej analizie można dostrzec kontrasty, o których nie mieliśmy pojęcia. Niby pierwsze wrażenie jest najlepsze, ale nie z tą lekturą. Zachęcam do zapoznania się :)

Czytając, bardzo się męczyłam. Co dwa słowa jakiś przypis. Po zapoznaniu się z treścią stwierdziłam: ,,Serio? I za takie rzeczy Żeromski jest słynny?''. Naprawdę nie do pojęcia była dla mnie historia, która polegała na nudzie pewnego lekarza, który został wezwany do umierającej chorej. Stanisława okazała się jego miłością z dawnych lat. Niestety zmarła. KONIEC. Jednak po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nowelę Stefana Żeromskiego słuchało się o wiele łatwiej niż "Przedwiośnie", jednak zupełnie nie trafia do mnie jej morał.

Nowelę Stefana Żeromskiego słuchało się o wiele łatwiej niż "Przedwiośnie", jednak zupełnie nie trafia do mnie jej morał.

Pokaż mimo to

Choć chciałabym mieć lepsze zdanie o tej książce, to nie potrafię. Nie czytałam jeszcze zbyt wiele, ale przekonanie mojej pani o tym, że Żeromski opisuje miłość w sposób niezwykle upośledzony tutaj szczerze jest uargumentowane. Cała ta nowela to argument. Wiem, że nie to było głównym zamysłem pointy, ale nieszczęsna historia o Stanisławie, w kórej nasz doktor rzekomo się zakochał była naprawdę absurdalna.

Choć chciałabym mieć lepsze zdanie o tej książce, to nie potrafię. Nie czytałam jeszcze zbyt wiele, ale przekonanie mojej pani o tym, że Żeromski opisuje miłość w sposób niezwykle upośledzony tutaj szczerze jest uargumentowane. Cała ta nowela to argument. Wiem, że nie to było głównym zamysłem pointy, ale nieszczęsna historia o Stanisławie, w kórej nasz doktor rzekomo się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wrażliwość społeczna przez całą twórczość towarzyszyła Żeromskiemu, który jak żaden inny polski pisarz potrafił w poruszający sposób ukazać los chłopstwa i robotników żyjących w skrajnej nędzy. To inteligencja miała za zadanie poprawić jakość życia tych, którzy sami nie potrafili zmienić swojego losu. W "Siłaczce" mamy ukazane dwie postawy, Stanisławy, która do końca żyła w zgodzie ze swoimi ideałami i doktora, który poległ w walce ze samym sobą. Słabość człowieka, to główny temat noweli. Jak iść naprzód z podniesioną głową, skoro wszystko dookoła jest przeciw nam? Jak walczyć samemu? Czy wszechogarniający umysł i ciało nihilizm łatwiej byłoby pokonać mając u boku ukochaną osobę, która niesie w sobie niegasnący ogień? Może nie ma sensu, skoro na końcu czeka tylko śmierć? Przeraża mnie opis popadania doktora w niemoc, w znudzenie, w bylejakość życia, przeżarcie poczuciem bezsensu. Tak bardzo to rozumiem. Czy gdyby był ze Stanisławą, to jego życie potoczyłoby się zupełnie inaczej?

Wrażliwość społeczna przez całą twórczość towarzyszyła Żeromskiemu, który jak żaden inny polski pisarz potrafił w poruszający sposób ukazać los chłopstwa i robotników żyjących w skrajnej nędzy. To inteligencja miała za zadanie poprawić jakość życia tych, którzy sami nie potrafili zmienić swojego losu. W "Siłaczce" mamy ukazane dwie postawy, Stanisławy, która do końca żyła w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Siłaczka jest krótką i wbrew pozorom bardzo przystępną lekturą, jeżeli tylko wczytamy się ze zrozumieniem w treść. Osobiście Żeromski na początku wydawał mi się nie do przejścia przez jego zagmatwany styl pisania i długie rozwodzące się zdania. Doprowadzało to do mojego uciekania myślami od lektury, kiedy ją czytałam, i w rezultacie nic z niej nie wynosiłam. Przy "Siłaczce" spróbowałam przeczytać całą treść na głos, co pozwoliło mi w pełni skupić moją uwagę na wydarzeniach i o dziwo, zrozumieć sens i przekaz, który niesie za sobą ta nowela (nawet jeśli czasami musiałam przeczytać zdanie dwa razy;) ).

 Doktor z aspiracjami na bezinteresowną pomoc innym przyjeżdża sobie do małego miasteczka, w którym oferuje darmowe leczenie dla wszystkich. Jego szlachetny cel i poświęcenie przynoszą mu jednak tylko alienację ze społeczności, gdyż ludzie postrzegają go jako szarlatana czy nawet pomiot diabła. Bohater rozczarowuje się i przegrany- popada w marazm. Zamknięty w swoim prostym świecie potrafi godzinami siedzieć i kontemplować własną, bierną egzystencję, porównując ją jednocześnie do swojego "starego ja", a jednocześnie nic z tym  nie robiąc.

Z letargu wyrywa go spotkanie swojej prawdziwej miłości z lat studenckich na łożu śmierci. Widzi w tytułowej "Siłaczce" swój dawny zapał i entuzjazm do działania, wraca myślami do czasów kiedy była ona dla niego inspiracją i do czasów kiedy żył pełnią życia. Bozowska określana jest w tekście "darwinistką", jest kobietą inteligentną, pracowitą i wykształconą. Ich wizje przyszłości różnią się jednak od siebie. Kobieta odmawia zaręczyn z Doktorem i świadomie podejmuje się idei pracy u podstaw, czyli pracy dla dobra ogółu oraz poświęcenia swego życia dla dobra ogółu. Tytułowa bohaterka wyjeżdża z miasta, aby uczyć w wiejskiej szkółce, niszcząc tym samym swoje marzenia o wyjeździe do Zurychu i spełniania się w pracy zawodowej. Doktor natomiast z czasem wybiera wygodne życie, przyświeca mu jedynie chęć zysku i co gorsze jest świadomy tego wypalenia się ostatniej iskierki swoich dawnych ideałów. Mimo chwilowego przebłysku entuzjastycznej, starej wersji siebie, po śmierci swojej ukochanej Doktor ponownie popada w otępiałość i apatię.

 Książka ta stawia znak zapytania nad słusznością poświęcania całego swojego życia dla ogółu. Czy warto dedykować całą swoją energię, zapał i osobowość dla dobra ogółu? Jeżeli "inni" nie chcą się zmieniać na lepsze to nie ma sensu starać się ich do tego zmusić. Można bezinteresownie pomagać potrzebującym, ale trzeba wiedzieć, kiedy postawić swoje cele i marzenia na piedestale, bo nikt inny ich za nas nie spełni. Obala to pozytywistyczną ideę walki o dobro ogółu, a nie jednostki.

\Kasia

Siłaczka jest krótką i wbrew pozorom bardzo przystępną lekturą, jeżeli tylko wczytamy się ze zrozumieniem w treść. Osobiście Żeromski na początku wydawał mi się nie do przejścia przez jego zagmatwany styl pisania i długie rozwodzące się zdania. Doprowadzało to do mojego uciekania myślami od lektury, kiedy ją czytałam, i w rezultacie nic z niej nie wynosiłam. Przy "Siłaczce"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam czytać nowele dlatego, że może się z nich dowiedzieć wiele o przeszłorocznej, z tej książki dowiedzieć się można było nadzwyczaj dużo i dlatego szczerze polecam ,,Siłaczkę".

Uwielbiam czytać nowele dlatego, że może się z nich dowiedzieć wiele o przeszłorocznej, z tej książki dowiedzieć się można było nadzwyczaj dużo i dlatego szczerze polecam ,,Siłaczkę".

Pokaż mimo to

Tyle prawdy w tak krótkim tekście. Po jego przeczytaniu można spojrzeć na świat w inny sposób, a przynajmniej ja spojrzałam, gdyż łatwo mi się utożsamić z głownym bohaterem. Myślę, że nie tylko mi.

Tyle prawdy w tak krótkim tekście. Po jego przeczytaniu można spojrzeć na świat w inny sposób, a przynajmniej ja spojrzałam, gdyż łatwo mi się utożsamić z głownym bohaterem. Myślę, że nie tylko mi.

Pokaż mimo to