Wciągająca pozycja, autor znalazł sposób na otwieranie nieskończonych przestrzeni, na nieskończoność? Drobiazgowy opis różnych poziomów rzeczywistości. Bardzo polecam

Wciągająca pozycja, autor znalazł sposób na otwieranie nieskończonych przestrzeni, na nieskończoność? Drobiazgowy opis różnych poziomów rzeczywistości. Bardzo polecam

Książka dość wymagająca, ale dająca ogrom satysfakcji. Nie dla każdego. Wielość odniesień sprawia, że po jej lekturze jakby widzi się więcej.

Książka dość wymagająca, ale dająca ogrom satysfakcji. Nie dla każdego. Wielość odniesień sprawia, że po jej lekturze jakby widzi się więcej.

Zdecydowanie książka nie dla mnie - górnolotna, przegadana, o wszystkim i o niczym. Jak to z esejami bywa niestety. Autor poruszył bardzo wiele różnych tematów, dla mnie one niestety jednak nie były jakoś bardzo interesujące. Kompletnie ta książka nie trafiła w mój gust - szukam zdecydowanie czegoś innego. Dlatego nie uważam jej za złą, a jedynie nie taką, jakiej potrzebuję.
Autor wygrał Ogólnopolski konkurs na esej, więc ufam, że komisja wybrała dobrze.
Do mnie, prostej baby jednak nie trafił.

Zdecydowanie książka nie dla mnie - górnolotna, przegadana, o wszystkim i o niczym. Jak to z esejami bywa niestety. Autor poruszył bardzo wiele różnych tematów, dla mnie one niestety jednak nie były jakoś bardzo interesujące. Kompletnie ta książka nie trafiła w mój gust - szukam zdecydowanie czegoś innego. Dlatego nie uważam jej za złą, a jedynie nie taką, jakiej...

“Kosmos jest ze słów” to debiut Tomasza Genowa, na który składa się 30 esejów. Każdy z nich porusza pojęcia z naszej codzienności i odkrywa ich nowy sens, przy okazji pokazując, jak na przestrzeni lat zmieniały się ludzkie doświadczenia.

“Kosmos jest ze słów” to naprawdę zaskakująca propozycja. Tomasz Genow, z wykształcenia filozof, swoje przemyślenia opiera na różnych przykładach, nawet tych wziętych z jego życia, co mi osobiście bardzo ułatwiło odbiór tej lektury. Często pojawiały się też odnośniki do różnych dzieł (nie zawsze dla mnie znanych). Język użyty w książce różni się diametralnie od tego, co znamy z thrillerów czy romansów. Autor wypowiada się bardzo inteligentnie, skłaniając do przemyśleń. Fajnie, że znalazło się też miejsce na subtelny humor, który potrafił wywołać na mojej buzi uśmiech. Forma tej książki to jej duży atut — jest to zbiór esejów. Każdy z nich porusza zupełnie inne pojęcie, dzięki czemu można wybrać sobie to, co w konkretnej chwili nas interesuje. Nie trzeba czytać całości od deski do deski. “Kosmos jest ze słów” nie jest lekturą, którą pochłonie się w jedno popołudnie, mimo że jej objętość to niecałe 300 stron. Czy odnalazłam się w takiej literaturze? I tak i nie...jedne eseje był dla mnie ciekawsze i bardziej zrozumiałe, inne mniej (mój ulubiony to ten o Facebooku!). Nie jestem przyzwyczajona do tak specyficznego języka i czułam zmęczenie podczas czytania. Książka jest dobra, przemyślana, dopieszczona, ale nie dla mnie… Przynajmniej na razie nie dla mnie. Być może coś jeszcze musi we mnie dojrzeć? “Kosmos jest ze słów” zostaje na mojej półce, bym od czasu do czasu mogła zaczytać się w wybranym eseju. Zachęcam do zainteresowania się tą pozycją, przede wszystkim dlatego, że nie często sięgamy po taką literaturę. Kto wie, co może Was tam zaskoczyć?

“Kosmos jest ze słów” to debiut Tomasza Genowa, na który składa się 30 esejów. Każdy z nich porusza pojęcia z naszej codzienności i odkrywa ich nowy sens, przy okazji pokazując, jak na przestrzeni lat zmieniały się ludzkie doświadczenia.

“Kosmos jest ze słów” to naprawdę zaskakująca propozycja. Tomasz Genow, z wykształcenia filozof, swoje przemyślenia opiera na różnych...

"Inaczej mówią ludzie, którzy czytują, a inaczej ci, co nie. Umberto Eco powiedział, że ci pierwsi żyją podwójnie. Sądzę, iż aforyzm ten jest nieścisły: oni żyją pełniej swoje pojedyncze życie."

Ta książka to debiutancki tom Tomasza Genowa, który składa się trzydzieści esejów, gdzie autor skrupulatnie porządkuje znane konstelacje znaczeń oraz odkrywa nowe, zaskakujące układy sensów, by opisać kosmos naszej językowej codzienności. Mieszając w zastygłym tworzywie języka, Genow zdaje sprawę z nieprzebranego bogactwa i oszałamiającej zmienności ludzkiego doświadczenia.

Tom esejów Tomasza Genowa stanowi świadectwo myślenia, które demonstruje się w żywym, inwencyjnym języku, umiejętnie wiążącym leksykę oficjalną i półoficjalną, a posługującym się zarazem subtelnym, nienachalnym dowcipem. A kto potrafi posługiwać się językiem, potrafi również myśleć. Uwagę zwraca bogactwo spostrzeżeń i poszukiwanie własnej drogi, wszakże niestanowiące jedynie zapisu porozrzucanych impresji, lecz poddane próbie porządkowania wedle interesującego zamysłu. Mamy do czynienia z potencjałem autentycznego myśliciela, niebędącego – znowuż – próżnym estetą ni pasywnym kujonem, lecz człowiekiem z krwi i kości.

Myślę, że nie jest to pozycja łatwa, jest bardzo ambitna, ciekawa, oryginalna i jedyna w swoim rodzaju. Według autora, każde słowo wypowiedziane we Wszechświecie ma znaczenie i on to znaczenie opisuje. W tej książce opisane są bardzo ciekawe "rzeczy" (również spis treści został nazwany - "spisem rzeczy"),jak na przykład "Estetyka", "Facebook", "Humor", "Kawa", "Książka", "Los", "Twarz", "Widownia", i tak dalej. Opisane zostały tutaj nie tylko rzeczowniki, ale również czasowniki i przysłówki. Spostrzeżenia autora są naprawdę niesamowite, inteligentne, są wieloma przykładami z różnych dziedzin. Przybliża on nam źródła wyżej wymienionych słów oraz ich pochodzenie, sposób, w jaki ewoluowały na przestrzeni lat i zmieniały siebie i swoje znaczenia. Tomasz Genow jest z wykształcenia filozofem i historykiem sztuki, pisze również poezję. To wszystko bardzo dokładnie wyczuwa się czytając każdy z esejów. Język ich jest dość poetycki, również dla przykładu cytowane są inne dzieła, które nadają autentyczności. Można tę książkę czytać od deski do deski, można poznawać teksty wybiórczo i w dowolnej kolejności, gdyż każdy z nich stanowi odrębną całość.

Treści książki nie da się przeczytać jednym tchem, najlepiej jest dawkować je esej po eseju. Wymagają one pewnej uwagi, dokładności, przemyśleń i dużego skupienia. Z jednej strony świetna i duża dawka wiedzy na temat wielu różnych dziedzin, a z drugiej momentami można wyczuć sporą dawkę humoru i lekkości. Tutaj na każdej ze stron czeka nowa przygoda ze słowami, ich znaczeniami, czytelnik może spodziewać się tutaj naprawdę wszystkiego. Nawet to słowo - "wszystko" zostało opisane, co jest bardzo intrygujące. Moim zdaniem jest to uczta dla każdego człowieka - humanisty, ale nie tylko. Myślę, że każdy tutaj znajdzie coś dla siebie, każdy dosłownie z każdego rozdziału może coś ciekawego i niesamowitego wynieść z tej pozycji książkowej.

Niezwykła błyskotliwość autora, różnorodność opisywanych słów i inteligencja połączona z humorem to mieszanka, która idealnie oddaje charakter tej książki i decyduje o tym, że jest ona tak niesamowita i nieszablonowa. "Kosmos jest ze słów" to zbiór esejów, który traktuje dosłownie o wszystkim, no bo przecież słowa są wszędzie... I tak jak autor określił tę pozycję "sprawozdaniem z różności świata" to tak właśnie jest. To próba i zobowiązanie autora, któremu idealnie sprostał. Książka jest autentyczna, bije od niej ciekawość świata, wiedza, ale i prostota. Naprawdę polecam każdemu.

"Jest też wszechświat, czyli to, co znamy i czego nie znamy, plus nieznana ilość tego, czego nie poznamy. Ludzi zastanawia, jaka jest granica wszechświata. Czy to jakaś bariera, mur? Czy za tym jest już Niebo?"

"Inaczej mówią ludzie, którzy czytują, a inaczej ci, co nie. Umberto Eco powiedział, że ci pierwsi żyją podwójnie. Sądzę, iż aforyzm ten jest nieścisły: oni żyją pełniej swoje pojedyncze życie."

Ta książka to debiutancki tom Tomasza Genowa, który składa się trzydzieści esejów, gdzie autor skrupulatnie porządkuje znane konstelacje znaczeń oraz odkrywa nowe, zaskakujące...

Niewątpliwie jest to uczta literacka okraszona humorem, w moim odczuciu również w dużej mierze uczta językowa. Kilka esejów szczególnie przykuło moją uwagę. W Pytaniu autor zwraca uwagę na ludzi, którzy dużo pytają w towarzystwie, „aby rozmowa szła”, „bo tak grzecznie, bo to lepsze niż myślenie”. Stwierdza: „Oni pytają, jakby panowała epoka pytania łupanego” (s. 193) i nazywa ich pytaczami. Osoba odpowiadająca zapewne przeżywa mękę. I nic dziwnego. Dodam, że etymologicznie czasownik „pytać” pochodzi od ‘pyta’, ‘pytka’, co znaczy ››męczarnia‹‹. W eseju Toaleta ujawnia historię kompromitacji wyrazów związanych z toaletą i ich wycierania, a przy tym zdradza czytelnikowi, w jakich okolicznościach na drzwiach ubikacji pojawiły się kółko i trójkąt. Dowiedziałam się, dlaczego ‘bardzo’ jest słowem specjalnej troski i co to są paczemuszki, które stosuję od dziecka. Okazało się, że angielski Facebook był mi znany w polskiej wersji już w czasach dzieciństwa, zaskoczyła mnie historia słów ‘amator’ i ’dyletant’. Ciekawe są rozważania na temat kawy. Dlaczego „chodźmy na kawę” nie znaczy dziś „chodźmy pobzdurzyć”? O tym w eseju.

Cała recenzja na: http://zycieipasje.net/2020/06/17/szpieg-w-ksiegarni-kosmos-jest-ze-slow-tomasz-genow-recenzja/

Niewątpliwie jest to uczta literacka okraszona humorem, w moim odczuciu również w dużej mierze uczta językowa. Kilka esejów szczególnie przykuło moją uwagę. W Pytaniu autor zwraca uwagę na ludzi, którzy dużo pytają w towarzystwie, „aby rozmowa szła”, „bo tak grzecznie, bo to lepsze niż myślenie”. Stwierdza: „Oni pytają, jakby panowała epoka pytania łupanego” (s. 193) i...

Po „Kosmos jest ze słów” sięgnąłem z niepewnością, czy ta książka jest aby na pewno dla mnie, czyli czytelnika niebędącego humanistą z wykształcenia, a jedynie od czasu do czasu sięgającego po literaturę typowo humanistyczną. Nie będę niepotrzebnie przedłużał wstępu. Tak, ta książka jest odpowiednia dla mnie i zapewniam wszystkich, którzy nie ograniczają swoich horyzontów literackich wyłącznie do beletrystyki, że również będzie dobrą lekturą dla nich.

Tomasz Genow, podjął się stworzenia wielkiego dzieła, jakim jest „słownik znaczeń odkrytych”. Jak, sam wspomina we wstępie, napisał sto czterdzieści dwa eseje o słowach, z czego w niniejszym wydaniu ukazało się trzydzieści. Autor podszedł do tematu wielowymiarowo, gdyż nie tylko odnosi się do etymologii poszczególnych słów ale także ukazuje ich rozmaite konteksty kulturowe, dawne i obecne, w tym najnowsze, właśnie teraz będące niejako w wieku przedszkolnym czy szkolnym, (gdyby nowe znaczenia słów traktować w kategoriach wieku człowieka). Genow zabiera czytelnika w podróż w czasie i przestrzeni, wskrzesza wymarłe znaczenia, jak biolog ewolucyjny pokazuje mechanizmy transformacji słów i drogi ich rozwoju, a także geograficzną wędrówkę między językami i kulturami, która pozwoliła niektórym ze słów i znaczeń szeroko ekspandować, a inne zepchnęła do roli lokalnych reliktów.

To, co w podróży czytelniczej przez „Kosmos…” jest charakterystyczne, to fakt, że na każdej stronie czeka nowa wielka przygoda ze słowami. Alfabetyczny układ, bo chyba tylko taki ma sens w tego typu publikacjach, sprawia, że możemy się tu spodziewać praktycznie wszystkiego. W rzeczy samej tak jest! „Wszystko” też tutaj zostało zamieszczone. Opisywane słowa to nie tylko rzeczowniki, znalazło się także miejsce dla czasowników i przysłówków.

Genow przywołuje dziesiątki, jeśli nie więcej dzieł literackich jako ilustracje do swoich esejów. Klasyka, przedstawiana jest w cytatach nie tylko w języku polskim, ale dla lepszego uwypuklenia znaczeń, również i w językach oryginalnych, w tym w alfabetach innych niż łaciński. Wielkie dzieła literatury sąsiadują w prezentowanych esejach z wyrażeniami potocznymi a nawet wulgarnymi, bo przecież język nie wyklucza i nie ogranicza się tylko do słownej elity, a to, co w danej epoce jest szlachetne, w kolejnej może stać się pospolite.

Lektura esejów prezentowanych w niniejszym zbiorze to prawdziwa intelektualna uczta. Autor wykazuje się w nich niezwykłą błyskotliwością, a także poczuciem humoru. Sięga po prawdy uniwersalne, ale również często odwołuje się do własnych doświadczeń i historii rodzinnych, udało mu się także wielokrotnie wprowadzić do esejów miejsca szczególnie mu bliskie, jak Bułgaria, czy Poznań, co nadaje tekstom wyrazistego, osobistego rysu. Wiele z jego spostrzeżeń nadaje się do cytowania. Dzieląc się moim ulubionym cytatem poniekąd poddaję się samokrytyce, gdyż przywołując go, właśnie popełniam czyn, o którym autor pisze:

„Muszę oduczyć się nawyku ewangelizowania, gdy tylko natrafię na jakieś genialne dzieło. Donoszenia o nim innym: polecania. Skoro ja je napotkałem, to może każdy. To chyba z mojej strony usiłowanie pozbycia się samotności wobec kultury.”

Po „Kosmos jest ze słów” sięgnąłem z niepewnością, czy ta książka jest aby na pewno dla mnie, czyli czytelnika niebędącego humanistą z wykształcenia, a jedynie od czasu do czasu sięgającego po literaturę typowo humanistyczną. Nie będę niepotrzebnie przedłużał wstępu. Tak, ta książka jest odpowiednia dla mnie i zapewniam wszystkich, którzy nie ograniczają swoich horyzontów...

„Kosmos jest ze słów” to zbiór trzydziestu esejów na różne tematy. Łączy je motyw słowa jako środka wyrazu, komunikacji i narzędzia oddziałującego na świadomość odbiorcy. Dawno nie czytałam tak porywających, erudycyjnych i dających do myślenia tekstów autorstwa młodego człowieka.

Tomasz Genow urodził się w 1991 roku. To, że spod pióra niespełna trzydziestoletniego twórcy wyszły tak dojrzałe eseje, jest bardzo budujące, tym bardziej, że część utworów autor napisał kilka lat temu. To daje nadzieję, że na naszym współczesnym rynku księgarskim, obok wypocin i grafomanii różnych samozwańczych „pisarzy”, znajdzie się też miejsce dla literatury wysokich lotów. Nawet jeśli to literatura niszowa, jest się z czego cieszyć.

Książkę pochłonęłam jednym tchem i z wielką radością stwierdzam, że była to dla mnie Uczta Duchowa. Autor świetnie łączy powagę z inteligentnym poczuciem humoru. Pisze lekko, ale erudycyjnie i – mimo elokwencji – nie popisuje się, nie stara się czytelnika zadziwić czy zszokować, po prostu dzieli się swoimi spostrzeżeniami, czasem prowokuje, a na pewno zaciekawia.

Każdy tekst przeczytałam z uwagą, każdy zrobił na mnie duże wrażenie. Najbardziej jednak przypadły mi do gustu eseje związane z kulturą, literaturą, konkretnymi książkami oraz językiem („Europa”, „Facebook”, „Książka”, „Estetyka”).

Tomasz Genow przywołuje liczne konteksty, często odnosi się do kultury europejskiej, zestawia odległe dzieła, nawet starożytne, ze współczesną literaturą; zwraca też uwagę na ponadczasowe oczekiwania ludzi, ich marzenia, wymagania wobec twórców, zadawane sobie pytania...

Eseje zawarte w tym tomie są bardzo różne. Obok tekstów dłuższych, które warto czytać w skupieniu, mamy części krótkie, zaledwie dwu-trzystronicowe, w moim odczuciu bardziej przypominające felietony z wysokiej półki niż eseje (co nie jest żadnym uchybieniem).

Można tę książkę czytać od deski do deski, można poznawać teksty wybiórczo i w dowolnej kolejności, gdyż każdy z nich stanowi odrębną całość.
Na pewno warto sięgnąć po ten zbiór, gdyż autor – nawet jeśli wznosi się na intelektualne wyżyny – nie odrywa się od codzienności i nie buja w obłokach, lecz zgrabnie łączy wysoki styl z tematyką bliską każdemu odbiorcy kultury.

Polecam z czystym sumieniem!

„Kosmos jest ze słów” to zbiór trzydziestu esejów na różne tematy. Łączy je motyw słowa jako środka wyrazu, komunikacji i narzędzia oddziałującego na świadomość odbiorcy. Dawno nie czytałam tak porywających, erudycyjnych i dających do myślenia tekstów autorstwa młodego człowieka.

Tomasz Genow urodził się w 1991 roku. To, że spod pióra niespełna trzydziestoletniego twórcy...

Miałam zawsze jeden problem z esejami - zwykle czytałam je, i mało z nich rozumiałam. Po prostu często czułam się za głupia do tych tekstów (prym wiedli Barthes i Sontag). Aż tu nagle ktoś napisał eseje, z którymi nie mam żadnego problemu.
"Kosmos jest ze słów" to zbiór esejów o otaczającej nas rzeczywistości, którą tworzymy poprzez słowa, zdania, frazy, nawet o tym nie wiedząc. Wszystko to wydaje się naturalne, ale jakie tak naprawdę ma znaczenie? Ogromne. Tomasz Genow udowadnia to nie raz, nie dwa, ale trzydzieści razy - tyle bowiem jest esejów w książce. Ogromne brawa należą się autorowi za to, że w esejach nie przyjmuje pozy wszechwiedzącej osoby, która pozjadała wszystkie rozumy, przeczytała wszystko i patrzy na czytelnika z wyższością ("Jak możesz tego nie znać?! Każdy kulturalny człowiek to zna lub o tym wie!"). Z jego stylu bije niesamowita autentyczność, ciekawość świata, wiedza oraz prostota, a to wszystko od razu zachwyca. I sprawia, że chce się czytać dalej. Mój ulubiony esej to ten o kawie. I dowiedziałam się, że jestem czytelnikiem, a nie bibliofilem. Jaka jest różnica? Dowiecie się z "Kosmos jest ze słów". Polecam :-)
Dziękuję wydawnictwu ANIMI2 za możliwość przeczytania książki. Bardzo, bardzo dziękuję.

Miałam zawsze jeden problem z esejami - zwykle czytałam je, i mało z nich rozumiałam. Po prostu często czułam się za głupia do tych tekstów (prym wiedli Barthes i Sontag). Aż tu nagle ktoś napisał eseje, z którymi nie mam żadnego problemu.
"Kosmos jest ze słów" to zbiór esejów o otaczającej nas rzeczywistości, którą tworzymy poprzez słowa, zdania, frazy, nawet o tym nie...