Frustrująca książeczka. Zamiast pełnoprawnych opowiadań - takich z początkiem, rozwinięciem i zakończeniem - otrzymujemy garść luźnych literackich impresji, od czasu do czasu balansujących dodatkowo na krawędzi prozy poetyckiej. Wszystkie historie rozgrywają się gdzieś w Meksyku, wszystkie są napisane bardzo dobrze pod względem literackim, i wszystkie wiodą donikąd, urywając się w absolutnie losowych momentach. Morał? Myśl przewodnia? Chęć przekazania czegoś? Nic z tych rzeczy. Czysta sztuka dla sztuki. Macie, czytelnicy, garść trocin, i cieszcie się, że w ogóle dostaliście jakiekolwiek okruchy autorskiego geniuszu.

Mój drugi Hohensee, i moja druga porażka. Chyba sobie odpuszczę kolejne wsadzanie palców między drzwi.

Frustrująca książeczka. Zamiast pełnoprawnych opowiadań - takich z początkiem, rozwinięciem i zakończeniem - otrzymujemy garść luźnych literackich impresji, od czasu do czasu balansujących dodatkowo na krawędzi prozy poetyckiej. Wszystkie historie rozgrywają się gdzieś w Meksyku, wszystkie są napisane bardzo dobrze pod względem literackim, i wszystkie wiodą donikąd,...