Dostajemy do rąk rzecz wręcz unikatową, poprzez swoje zaplątanie, wzajemne wykluczenie spraw i poglądów , etnograficzny obraz z życia naszych przodków. Przyznaję, że z tego typu relacją spotkałam się po raz pierwszy. To pamiętnik chłopa z Żywiecczyzny , z przed stu laty, pisany po polsku, przez przyszłego żołnierza CK armii austriackiej, który Królestwo Polskie uważa za ruski kraj. To jednak jeszcze nic. Najciekawszy jest obraz wsi i społeczeństwa z którego autor pochodzi. Wszyscy podobno jesteśmy z chłopów, więc mamy lustro w którym możemy się przejrzeć i ogarnie nas zgroza, co my mamy w genach po naszych przodkach! Czytałam setki wspomnień z żydowskich miasteczek i zabitych dechami sztetli, pisanych przez Żydów i nigdzie nie spotkałam się z relacjami, żeby to społeczeństwo było
w jakikolwiek sposób tak prymitywne, bezmyślne, tępe, bez ambicji , bez zainteresowań oraz dążeń. Masowa miernota moralna i intelektualna, jaka przedstawiona jest w pamiętnikach Karola Omyły to niestety nasi przodkowie, mamy ich w genach. Nasuwa mi się jeszcze fragment " "Poematu dla dorosłych "Adama Ważyka , w wolnym cytacie : " Wypłynęła wprost z mroków średniowiecza, masa nie ludzka, masa nie człowiecza"....

Dostajemy do rąk rzecz wręcz unikatową, poprzez swoje zaplątanie, wzajemne wykluczenie spraw i poglądów , etnograficzny obraz z życia naszych przodków. Przyznaję, że z tego typu relacją spotkałam się po raz pierwszy. To pamiętnik chłopa z Żywiecczyzny , z przed stu laty, pisany po polsku, przez przyszłego żołnierza CK armii austriackiej, który Królestwo Polskie uważa za...

Ciekawa książka, mimo tytułu zawiera nie tylko zapiski z wojny europejskiej. Jednak to zagadnienie zajmuje główną część książki. Zapiski prowadzone specyficznym "mówionym" językiem pełnym gwary, naleciałości z różnych języków. Opis wojny jest niemal dzień po dniu, można prześledzić w pełni drogę wojskową autora. Pozostaje żałować, że to tylko 3 z 4 zeszytów zapisków.

Ciekawa książka, mimo tytułu zawiera nie tylko zapiski z wojny europejskiej. Jednak to zagadnienie zajmuje główną część książki. Zapiski prowadzone specyficznym "mówionym" językiem pełnym gwary, naleciałości z różnych języków. Opis wojny jest niemal dzień po dniu, można prześledzić w pełni drogę wojskową autora. Pozostaje żałować, że to tylko 3 z 4 zeszytów zapisków.

Podobala mi się. Pamiętnik Karola Omyły był bardzo ciekawy. Starał się chłop, jak potrafił, opisywał wszystko jak czuł i oceniał po swojemu. To bardzo dobre świadectwo tego, jak myśleli i zachowywali się prości ludzie. Wiele prawd słychać do dzisiaj. Do tego opisy z pola bitwy, menaż (stad menażka pewnie) i dużo własnoręcznie rysowanych map z zasadzek, czy manewrów wojskowych, co moze byc dla niektórych ciekawe. Akurat dla mnie nie. Ale ogólnie na plus. Podobał mi się także bardzo język. Jakbym swojej babci słuchała ;)

Podobala mi się. Pamiętnik Karola Omyły był bardzo ciekawy. Starał się chłop, jak potrafił, opisywał wszystko jak czuł i oceniał po swojemu. To bardzo dobre świadectwo tego, jak myśleli i zachowywali się prości ludzie. Wiele prawd słychać do dzisiaj. Do tego opisy z pola bitwy, menaż (stad menażka pewnie) i dużo własnoręcznie rysowanych map z zasadzek, czy manewrów...

Czasem trzeba spojrzeć na historię z innej perspektywy. Nie z salonów możnych tego świata i gabinetów decydentów, lecz z punktu widzenia jednostki, którą porwał wir dziejowy: https://czytamywedwoje.pl/karol-omyla-krotki-zyciorys-pewnego-zolnierza-z-wojny-europejskiej/

Czasem trzeba spojrzeć na historię z innej perspektywy. Nie z salonów możnych tego świata i gabinetów decydentów, lecz z punktu widzenia jednostki, którą porwał wir dziejowy: https://czytamywedwoje.pl/karol-omyla-krotki-zyciorys-pewnego-zolnierza-z-wojny-europejskiej/

Początek XX wieku oczami zwykłych ludzi znów trafił na moją półkę do przeczytania, tym razem w postaci wspomnień Karola Omyły „Krótki życiorys pewnego żołnierza z wojny europejskiej. Zapiski domowe”. Jest to pamiętnik spisany po latach przez prostego człowieka, obejmujący lata 1907 -1918, a więc ostatnie lata pokoju przed wybuchem I wojny światowej oraz działania zbrojne tego wielkiego konfliktu. Niezwykłość tej publikacji bierze się z kilku czynników – przede wszystkim mało jest jakichkolwiek relacji z tego okresu, a jeśli są, to nie zostały spisane przez zwykłych, prostych ludzi, tylko elity. Nic dziwnego, umiejętność pisania i czytania nie była wtedy powszechna. Po drugie, stylem autora można się zachwycać. Jak na człowieka niewykształconego, pochodzącego ze wsi, potrafił umiejętnie opisywać otaczającą rzeczywistość.
Pierwsza część książki dotyczy prywatnego życia bohatera – jego młodości, stosunków z rodzicami oraz, przede wszystkim, związku ze starszą kobietą posiadającą nieślubne dziecko. Można na tej podstawie zrozumieć stosunki społeczne, jakie panowały w tym okresie, potępienie okazywane kobietom samotnie wychowującym dzieci. Karol Omyła często wyjeżdżał w inne rejony kraju, by zarabiać na życie, oddawał zarobione pieniądze rodzicom albo przepijał, bo alkohol był nieodłącznym elementem życia jego i właściwie wszystkich mężczyzn, a także wielu kobiet z jego otoczenia.
Po wybuchu wojny pamiętnik Omyły stał się relacją z działań wojennych formacji, której był członkiem. Autor został wcielony do wojska austro-węgierskiego i skierowany do walki z Moskalami. W tym wypadku zadziwia szczegółowość jego wspomnień. Biorąc pod uwagę, że tekst był pisany po latach, możemy dzień po dniu, a często godzina po godzinie, prześledzić szlak bojowy wojska, otrzymane rozkazy, drobne i większe potyczki, których przecież było niemało i mogły w pamięci uczestników zlać się w jedną wielką masę. To bezcenne świadectwo tego, jak naprawdę wyglądała walka na froncie. Przemieszczanie się wojsk, konieczność funkcjonowania pod ostrzałem wroga, przemieszczania się w trudnych warunkach terenowych i pogodowych, techniki walki, obsługa karabinów, traktowanie ludności cywilnej, od której często trzeba było pozyskać żywność, miejsce schronienia – wszystko to była codzienność każdego żołnierza tamtej wojny. Ogromnym atutem jest to, że Omyła jest autentyczny i szczery w swoich opisach – nie wybiela się, nie stara się przedstawiać w korzystnym świetle, nie pomija epizodów, kiedy odbierał siłą żywność cywilom albo zmuszony został do leczenia szpitalnego choroby wenerycznej.
Pamiętnik Karola Omyły czyta się dobrze, chociaż utrudnieniem jest niewspółczesne słownictwo, na szczęście tłumaczone w przypisach. Autor w zadziwiający sposób potrafił oddać emocje, jakie towarzyszyły mu na każdym etapie życia, najpierw w życiu cywilnym, kiedy zakochał się w kobiecie potępionej i musiał bronić swojej decyzji przed ojcem. Potem, w trakcie działań wojennych, również pokazuje, że nieobce mu strach, duma z odniesionych zwycięstw, odraza do zdrajców. Co ciekawe, pierwsza wojna światowa była przecież tym konfliktem, który doprowadził do odzyskania niepodległości przez Polskę, jednak w świadomości prostego człowieka to Austro-Węgry były jego ojczyzną i pod jej banderą walczył, wcale nie uznając tego za coś dziwnego. Przynależność narodowa w prostym ludzie okazuje się rzeczą nie tak bardzo oczywistą, jak mogłoby się nam wydawać.
Biorąc to wszystko pod uwagę warto docenić ogromną wartość tej publikacji. To interesujący, szczegółowy opis życia codziennego oraz życia wojennego na początku XX wieku, uwzględniający emocjonalne aspekty przeżywanej historii. Poza interesującą akcją pokazuje mentalność młodego człowieka oraz wiejskiej społeczności, w której się urodził, a jego unikatowość to tylko jedna z wielu zalet.

Początek XX wieku oczami zwykłych ludzi znów trafił na moją półkę do przeczytania, tym razem w postaci wspomnień Karola Omyły „Krótki życiorys pewnego żołnierza z wojny europejskiej. Zapiski domowe”. Jest to pamiętnik spisany po latach przez prostego człowieka, obejmujący lata 1907 -1918, a więc ostatnie lata pokoju przed wybuchem I wojny światowej oraz działania zbrojne...

Bardzo ciekawa książka chociaż z uwagi na nieco archaiczny język trudna w czytaniu. W rozdziale "Niespodziewana radość" opisany jest nieudolny dowódca pułku ( K.u.K. Nr 56 ). Jest to prawdopodobnie
Józef Czikel, o którym sam Józef Piłsudski wyraził się następująco :
"Typ generała, który należy wyplenić za wszelką cenę z wojsk polskich. Kłócić się będzie zawsze ze wszystkimi, z braku laku intrygować przeciwko własnemu ordynansowi. W kłótni zapomni o wszystkiem: o ambicji i honorze innych, jak i o własnym. Nieznośny typ oficera z armji zaborczych, który był ze służalczą dyscypliną w armjach dawnych, w polskiej zaś żąda takiejże dyscypliny od podwładnych, a od siebie niczego nie wymaga. Zdatny jedynie do wyrzucenia z wojska. Nic więcej o nim powiedzieć nie mogę"

Bardzo ciekawa książka chociaż z uwagi na nieco archaiczny język trudna w czytaniu. W rozdziale "Niespodziewana radość" opisany jest nieudolny dowódca pułku ( K.u.K. Nr 56 ). Jest to prawdopodobnie
Józef Czikel, o którym sam Józef Piłsudski wyraził się następująco :
"Typ generała, który należy wyplenić za wszelką cenę z wojsk polskich. Kłócić się będzie zawsze ze...

Urodzony w okolicach Żywca Karol Omyła został przed pierwszą wojną światową powołany do austro-węgierskiego wojska. W czasie konfliktu walczył na froncie wschodnim, brał udział między innymi w bitwach pod Kraśnikiem i Gorlicami, a także na froncie włoskim. W 1927 żołnierz zaczął spisywać swoje wspomnienia, które obejmują lata 1907-1918, można więc je podzielić na czas pokoju i czas wojny. Pierwsza część, co by krótko mówić jest dosyć przeciętna. Omyła opisuje tutaj swoją wyjazdy na roboty do Niemiec oraz wielką miłość jaką przeżył do starszej i posiadającej dziecko z innego związku kobiety. Fragmenty te omawiają życie na wsi, które przeważnie kręciło się wokół karczmy. Nie brak również opisów trudnego życia rodzinnego; ojciec był pijakiem, dodatkowo familia nie akceptowała związku naszego bohatera. Czytając fragmenty zaślepionego miłością Omyły, czasami aż chciałoby się rozchodzić żenadę. Sam autor po latach również odczuwał wstyd z powodu swojego zachowania, na co miał wpływ fakt, że został przez swoją późniejszą żonę oszukany. Niestety, te części dziennika nie zachowały się, więc nie wiemy jak dokładnie potoczyły się losy "zakochanych". Znacznie bardziej zaciekawiła mnie część wojenna pamiętników. Oczywiście, wspomnienia wśród żołnierzy nie są czymś zaskakującym, większość z nich byłą jednak pisana przez ludzi wykształconych, którzy zajmowali wysokie stanowiska w armii. W tym wypadku mamy do czynienia ze spojrzeniem prostego żołnierza, który swoją przygodę w wojsku zaczynał od stopnia szeregowego, ale dzięki swoim umiejętnościom i odwadze dosłużył się stopnia sierżanta. Omyła przedstawia pewne wycinki frontu, nie sposób mu jednak odmówić trzeźwości i bystrości umysłu. Opisuje on wydarzenia dzień po dniu w sposób prosty i klarowny, nie interesują go plotki, pisze tylko o tym co sam widział i w jakich wydarzeniach brał udział. Dla mnie jako Ślązaka, pisane gwarą wspomnienia nie sprawiają problemu (zresztą co trudniejsze słowa są tłumaczone),ale rozumiem, że dla kogoś z innego regionu kraju lektura może nie być płynna. Nie brak również odniesień do austro-węgierskiej mozaiki ludowej. Omyła na swojej drodze spotyka żołnierzy ze wszystkich części monarchii, jednych sprawiedliwych, jak i tych, którzy bardziej zajmowali się kombinowaniem. Los Karola na froncie był o tyle ciekawy, że zajmował się obsługą karabinu maszynowego, więc ze wspomnień można dowiedzieć się jak w praktyce na polu bitwy wyglądało użycie tej broni. Trzeba też oddać autorowi, że nie pomija wstydliwych aspektów swojej służby w armii. Bywało, że Omyła okradał cywilów oraz innych żołnierzy z żywności, alkoholu czy papierosów. Na dodatek spędził pewien czas w szpitalu z powody choroby wenerycznej. Pod tym względem książka z pewnością cechuje się realizmem i autentycznością. Zapiski Karola Omyły nie są z pewnością wybitnym dziełem pod kątem literackim, przedstawiają jednak dolę prostego człowieka ze wsi, który trafia w wir wielkiej wojny. Los taki spotkał niejednego z naszych przodków, warto więc zaznajomić się z optyką przeciętnego żołnierza jakich na froncie były tysiące.

Urodzony w okolicach Żywca Karol Omyła został przed pierwszą wojną światową powołany do austro-węgierskiego wojska. W czasie konfliktu walczył na froncie wschodnim, brał udział między innymi w bitwach pod Kraśnikiem i Gorlicami, a także na froncie włoskim. W 1927 żołnierz zaczął spisywać swoje wspomnienia, które obejmują lata 1907-1918, można więc je podzielić na czas...

ok

ok

Forma pamiętnika ciekawa, niespotykana w edycjach. Bardziej przy początku niźli w późniejszych częściach.

Forma pamiętnika ciekawa, niespotykana w edycjach. Bardziej przy początku niźli w późniejszych częściach.