Wielkie podziękowania dla tłumaczki Katarzyny Pamfil za przetłumaczenie z języka francuskiego na polski dzieła napisanego przez największego, a zapomnianego polskiego pisarza politycznego początku XX wieku, Hipolita Korwina-Milewskiego. Dzieło napisane w trakcie trwania kongresu wersalskiego, przeznaczone było pierwotnie dla francuskojęzycznego czytelnika. Autor prezentuje doskonałą wiedzę dotyczącą Rosji, Polski, Litwy, Ukrainy, Białorusi i udziela doskonałych rad członkom Ententy. Jednocześnie ujawnia prawdę o Romanie Dmowskim i jego Komitecie Narodowym Polskim, (chociaż nie był nigdy wielbicielem Józefa Piłsudskiego). Wskazuje błędy Rady Regencyjnej i prognozuje przyszłość niepodległej Polski. Nigdy nie czytałem lepszych prognoz i analiz dotyczących II RP.
Dziękuję za uwagę i serdecznie polecam!

Wielkie podziękowania dla tłumaczki Katarzyny Pamfil za przetłumaczenie z języka francuskiego na polski dzieła napisanego przez największego, a zapomnianego polskiego pisarza politycznego początku XX wieku, Hipolita Korwina-Milewskiego. Dzieło napisane w trakcie trwania kongresu wersalskiego, przeznaczone było pierwotnie dla francuskojęzycznego czytelnika. Autor prezentuje...

Stanisław Cat-Mackiewicz napisał kiedyś, że tak naprawdę to nie ma książek historycznych, są jedynie książki o tym, co współczesny pisarz sądzi dajmy na to o ludziach żyjących w średniowieczu. Muszę przyznać, że jest w tym niestety sporo racji. Większość powieści o średniowieczu (zostańmy już przy tej epoce) to właściwie powieści w współczesnych ludziach, z tą różnicą, że w tle pojawiają się zamki i rycerze, a zamiast prezydentów są cesarze i królowie. Co więc, gdy chcemy dowiedzieć, jak wyglądała dana epoka NAPRAWDĘ? Musimy czytać pisma ludzi, którzy wtedy żyli. Hipolit Korwin Milewski urodził się w roku 1848 i w dobie I wojny światowej i rewolucji rosyjskiej był już więcej niż dojrzałym człowiekiem. Książka "Co zrobić ze wschodem Europy" pierwotnie została wydana dawno temu, bo w roku 1919 w Paryżu pod oryginalnym tytułem "Que faire de l'Est europeen?". Musieliśmy czekać sto lat, nim dzięki wydawnictwu Klinika Języka (wielkie brawa za eleganckie, niemal luksusowe wydanie, ale ta książka jest tego warta),oraz tłumaczce, pani Katarzynie Panfil, mogliśmy się zapoznać z tym dziełem sztuki. Bo moim zdaniem ta książka to dzieło sztuki. Porażająca logika wywodu, przejrzystość opisu, maestria posługiwania się słowem, wszystko to sprawia, że w warstwie językowej i stylistycznej, książka ta deklasuje większość współczesnych dziełek. Polecam ją wszystkim kandydatom na felietonistów, dziennikarzy, pisarzy, prawników i polityków; będziecie się mieli od kogo uczyć. Autor tłumaczy w niej francuskiemu czytelnikowi wszystkie zawiłości związane ze wschodnią Europą, próbując namówić go do zajęcia konkretnego stanowiska wobec wielkich przemian jakie dotknęły tę część świata w pierwszych kilkunastu latach XX wieku. Uważam, że także nam, ta książka wyjaśni wiele zawiłości i pytań, które zawsze nasuwają się nam, gdy popatrzymy wstecz na nasze dzieje i dzieje naszych sąsiadów. Podkreślam, że nie mamy tu do czynienia z durnym podręcznikiem do historii dla analfabetów, z politologiczną rozprawą o teoriach i ideologiach, sztampową powieścią pseudohistoryczną, ale z pełnokrwistym opisem świadka epoki. Obok tej książki, nie można przejść obojętnie.

Stanisław Cat-Mackiewicz napisał kiedyś, że tak naprawdę to nie ma książek historycznych, są jedynie książki o tym, co współczesny pisarz sądzi dajmy na to o ludziach żyjących w średniowieczu. Muszę przyznać, że jest w tym niestety sporo racji. Większość powieści o średniowieczu (zostańmy już przy tej epoce) to właściwie powieści w współczesnych ludziach, z tą różnicą, że w...