Nie wiem, czy ja za młoda jestem do tej książki, ale na pewno mega rozczarowana. Tyle świetnych ocen, więc spodziewałam się petardy.
Gdzie te wzruszenia? Może raz miło się przeczytało o narodzinach wnuczki, ale generalnie to nudy-nudy-nudyyy.... jak w polskim kinie.
Takie Lipowo np. LIPA POTWORNA. Książki Puzyńskiej wciągają, a ja po 2 odcinkach serialu na podstawie jej prozy, zasypiałam, poirytowana typowo beznadziejnym nagłośnieniem, nie slyszeniem kwestii aktorów. Krzywdę zrobili pisarce.
I krzywda to coś, co mi ciągle przychodziło do głowy podczas czytania "Niewierności."
Pewnie mam staroświeckie poglądy, bo WIERZĘ w wierność, uczciwość małżeńską, itp.
Po 20 latach małżeństwa. Nadal.
Uważam ludzi żyjących w trójkącie za żalosnych. Najbardziej zaś pogardzam tym 'trzecim'. Jak nisko trzeba upaść, by żyć obok pary, i rościć sobie prawa do szczęścia? Budować własne szczęście na czyimś nieszczęściu??!
No nie.
Dlatego ta książka budzi we mnie niesmak, obrzydzenie, protest, gniew.

I nie ratuje jej tło historyczne, bo więcej historii ma dawna książka telefoniczna, tyle tej niby historii w "Niewierności" - ledwo ukradkiem wrzucone zdanie o protestach robotników, jedno zdanie o cenzurze, internowaniach, napomknięcie o śmierci 2 komunistycznych polityków, czy pół akapitu o rozmowach w Magdalence. Faktycznie, Wielka Historia, jak nic.

Nie pomogła w ocieplaniu uczuć wyjątkowo jasna, irytująca czcionka. Beznadziejna do czytania.

Eee, żenada, nie arcydzieło, jak niektórzy piszą.
Nie warto.

Nie wiem, czy ja za młoda jestem do tej książki, ale na pewno mega rozczarowana. Tyle świetnych ocen, więc spodziewałam się petardy.
Gdzie te wzruszenia? Może raz miło się przeczytało o narodzinach wnuczki, ale generalnie to nudy-nudy-nudyyy.... jak w polskim kinie.
Takie Lipowo np. LIPA POTWORNA. Książki Puzyńskiej wciągają, a ja po 2 odcinkach serialu na podstawie jej...

"Niewiernosć" to piękna wzruszajaca , oparta na faktach powieść o losach trojga ludzi i ich rodzin, a ich życie toczy sie na tle historii naszedo kraju- od lat 50, aż do 2010 roku.
Książka stanowczo zbyt długo czekała na półce mojej biblioteczki. To powieść, która skłania do wielu przemyśleń - o tym, co w życiu jest ważne, o tolerancji, o wierności wytrwalosci ii prawdziwej miłości takiej prawdziwej, na dobre i na zle. Polecam, bo ksiazka jest warta przeczytania.

"Niewiernosć" to piękna wzruszajaca , oparta na faktach powieść o losach trojga ludzi i ich rodzin, a ich życie toczy sie na tle historii naszedo kraju- od lat 50, aż do 2010 roku.
Książka stanowczo zbyt długo czekała na półce mojej biblioteczki. To powieść, która skłania do wielu przemyśleń - o tym, co w życiu jest ważne, o tolerancji, o wierności wytrwalosci ii...

Generalnie nie zdarza mi się odkładać na półkę w połowie przeczytaną książkę. Nawet kiedy pozycja jest słaba, staram się jednak dotrwać do końca. Tutaj niestety poległam…. próbowałam, miałam nadzieję, może coś na następnej stronie…, ale nic! Według mnie katastrofa. Książka kompletnie o niczym. W tym samym czasie książkę czytała moja mama i jeszcze wcześniej ją odłożyła. Dla mnie fatalna. Naprawdę nie wiem skąd tyle rewelacyjnych opinii?

Generalnie nie zdarza mi się odkładać na półkę w połowie przeczytaną książkę. Nawet kiedy pozycja jest słaba, staram się jednak dotrwać do końca. Tutaj niestety poległam…. próbowałam, miałam nadzieję, może coś na następnej stronie…, ale nic! Według mnie katastrofa. Książka kompletnie o niczym. W tym samym czasie książkę czytała moja mama i jeszcze wcześniej ją odłożyła....

Bardzo wzruszająca.

Bardzo wzruszająca.

Rodzinne życie nie jest starannie wypracowanym układem. Zasadniczo należałoby być szczerym. Zawsze? A może lepiej byłoby przemilczeć coś, nie dopowiedzieć…

„Rzeczy niewypowiedziane nie istnieją, wypowiedzianym
n i e o d w o ł a l n i e nadaje się życie”

Pewnie wszyscy mają swoje tajemnice mniejsze lub większe. A tak czasem dobrze jest normalnie żyć…

„Nawet nie wiesz, jak im tego zazdroszczę: życia po prostu, wciąż jednym i tym samym życiem, bez ciążących sekretów i wspomnień”

Iść przez życie razem jest trudną misją. Nie warto kierować się tylko instynktem. Miłość jest piękna i nie należy jej brukać. Intymne zbliżenie przy odgarniętej na bok koronkowej serwecie i rzuconych obok zdjęciach dzieci nie jest fascynujące…
Czy można wszystko wybaczyć? Ukrytą tożsamość? Kłamstwa? Niewierność?

„Wybaczyć to zapomnieć”

Czy nie jest wstydem zamiatać wszystko „pod dywan”. Nieważne, czy na podłodze leży parkiet, czy linoleum. Na czym polega różnica między dobrym a przeciętnym pochodzeniem?

Dwie Panie, Agnieszka Jeż i Paulina Płatkowska opisały „Niewierność”. Wierność intymna, uczuciowa jest mniej warta niż taka oparta na przekonaniach politycznych? Współautorki w eleganckim stylu napisały o szarych czasach komunizmu. W tle życia jednego mężczyzny i dwóch świadomych związku z nim kobiet przewijają się historyczne obrazy. Ta powieść zawiera proste i zarazem obszerne przypomnienie bardzo ważnych wydarzeń w Polsce. WYGŁOSZONE PRZEBACZENIE POLSKICH BISKUPÓW. Stonesi w Warszawie. TRAGICZNY PROTEST PO PRZEMILCZENIU HISTORII KATYNIA. I pierwszy sekretarz PZPR „w radzieckim garniturze”. POLSKI PAPIEŻ WYBACZAJĄCY ZAMACHOWCOWI. Żal po wydarzeniach w grudniu 1970. INTERNOWANIE LUDZI Z OPORNIKAMI W KLAPACH. Gary Cooper na plakatach Solidarności.

Bogate są dzieje naszej Ojczyzny, o których chyba wciąż zbyt mało wie nie jeden młody człowiek.

Każda strona „Niewierności” jest godna uwagi. To jest literacki szlachetny kamień, który podziwiałem aż do niezwykłego finału. Powieść zamyka chyba najpiękniejsza scena odejścia kobiety z tego świata.
BRAWO, SZANOWNE PANIE!

Rodzinne życie nie jest starannie wypracowanym układem. Zasadniczo należałoby być szczerym. Zawsze? A może lepiej byłoby przemilczeć coś, nie dopowiedzieć…

„Rzeczy niewypowiedziane nie istnieją, wypowiedzianym
n i e o d w o ł a l n i e nadaje się życie”

Pewnie wszyscy mają swoje tajemnice mniejsze lub większe. A tak czasem dobrze jest normalnie żyć…

„Nawet nie wiesz,...

I to jest wyczyn - napisać ponad 500 stron o niczym.

I to jest wyczyn - napisać ponad 500 stron o niczym.

Przepiękna historia ludzi uwikłanych w historię. Przepiękna historia o lojalności, o miłości. Nie mogłam o niej zapomnieć długo i nadal tkwi w mojej głowie.

Przepiękna historia ludzi uwikłanych w historię. Przepiękna historia o lojalności, o miłości. Nie mogłam o niej zapomnieć długo i nadal tkwi w mojej głowie.

W powieści tej poznajemy dwie historie: Ruty i Jakuba oraz Krystyny i Janusza. Historie te biegną dwutorowo, choć spaja je jedna osoba. Ruta i Jakub to na pozór przykładne małżeństwo, choć tak naprawdę nigdy nie wzięli oni ślubu, a łączą ich w zasadzie tylko wojenne traumy i poczucie odpowiedzialności za drugą osobę. Z kolei związek Krystyny i Janusza jest pełen namiętności i miłości, ale mimo to nie jest do końca pełny i satysfakcjonujący. Poznajemy życie obu par mistrzowsko wplecione w historię Polski: ciężkie lata powojenne, siermiężne czasy PRL-u, stan wojenny, zmiany ustroju i nowe perspektywy, które się z nim wiązały, a także czasy nam najbliższe. Smaczku całej historii dodaje to, iż powieść ta oparta jest na faktach.
Książka daje dużo do myślenia np. czy tytułowa "Niewierność" nie była tak naprawdę "wiernością", a jeżeli już mówimy o niewierności to która z bohaterek bardziej jej doświadczyła. Okazuje się, że nie wszystko jest zawsze czarno-białe i jednoznaczne, że wierność nie zawsze jest bezwzględna. Moim zdaniem ta książka jest rewelacyjna, przepiękna i świetnie napisana. Historia jest naprawdę nieoczywista i bardzo mnie urzekła. Polecam.

W powieści tej poznajemy dwie historie: Ruty i Jakuba oraz Krystyny i Janusza. Historie te biegną dwutorowo, choć spaja je jedna osoba. Ruta i Jakub to na pozór przykładne małżeństwo, choć tak naprawdę nigdy nie wzięli oni ślubu, a łączą ich w zasadzie tylko wojenne traumy i poczucie odpowiedzialności za drugą osobę. Z kolei związek Krystyny i Janusza jest pełen namiętności...

Miałam ochotę na polską obyczajówkę, taką na lato, nieskomplikowaną. Dobrze napisaną.
Całkiem nieźle trafiłam.
Jeśli szukacie powieści polskiej o dość skomplikowanym trójkącie, zahaczającej o różne ważne wydarzenia w Polsce od okresu powojennego po współczesny - polecam.
Można też proponować mamom, ciociom i babciom.

Miałam ochotę na polską obyczajówkę, taką na lato, nieskomplikowaną. Dobrze napisaną.
Całkiem nieźle trafiłam.
Jeśli szukacie powieści polskiej o dość skomplikowanym trójkącie, zahaczającej o różne ważne wydarzenia w Polsce od okresu powojennego po współczesny - polecam.
Można też proponować mamom, ciociom i babciom.

Książka fajnie się zapętla. Po przeczytaniu całości po prostu trzeba wrócić do pierwszego rozdziału. Dobry początek. Momentami niezgrabne zdania, co trochę psuje smak lektury. Ogólnie historia bardzo ciekawa, tym bardziej że oparta na faktach.

Książka fajnie się zapętla. Po przeczytaniu całości po prostu trzeba wrócić do pierwszego rozdziału. Dobry początek. Momentami niezgrabne zdania, co trochę psuje smak lektury. Ogólnie historia bardzo ciekawa, tym bardziej że oparta na faktach.