Językiem zwiewnym, ulotnym rzec by można, iż jedynie od niechcenia muskającym klawiaturę Dominika Słowik snuje swą opowieść o naszym rodzimym Nigdziebądź...

Cukrówka zagubiona gdzieś w odmętach małopolski, niby senna, niby nijaka, a jednak, mamy tu prawie pełen przekrój polskiego społeczeństwa.
Byłych aparatczyków nadal nie bez znaczenia, na wpół biznesmenów na wpół mafiozów, życiowych rozbitków, ludzi skorumpowanych, zaprzeszłe tajemnice.
Duchowych przewodników, których straszą duchy z przeszłości, ludzi zagubionych, z rozlatującym się systemem wartości, poszukujących nowych ścieżek, nowych idei
W książce swej autorka wręcz perfekcyjnie uchwyciła moment przemiany, mieszania się starego z nowym, niknący gdzieś na horyzoncie PRL, niechętnie i nieśpiesznie opuszczający serca i umysły.
Nowy kościół, a jednak z pokiereszowanymi przez życie kapłanami z dnia na dzień tracącymi niedawny autorytet, czy wreszcie przybierający groteskowe formy kapitalizm często-gęsto nie do końca legalny.

Niby zwykła, mała mieścina gdzieś na skraju rzeczywistości, a większość z nas będących w odpowiednim wieku potrafi w tej historii odnaleźć część własnego doświadczenia, echa swojego miasteczka, osiedla czy wielkopłytowego bloku.
Byliśmy tam i nieważne czy jesteśmy z Sandomierza, Krakowskich Bronowic, czy Wrocławskiego Psiego Pola, kiedy już wgryziemy się w tę opowieść, potrafimy naprawdę ją czuć...

Jest to również gawęda o dojrzewaniu, stawaniu się, o tym, że nieprzystosowanie czy bunt, to jedynie etapy w stopniowym dopasowywaniu, swoistym wgniataniu się w przeznaczone dla nas zagłębienia w czasoprzestrzeni...

Kontrowersje są, były i będą, ale czyż to nie te różnice w gustach, opiniach i poglądach sprawiają, że tak dobrze się uzupełniamy?

Ja jestem na tak, uwielbiam opowieści, a Zimowla to naprawdę przednia opowieść.

Czytajcie, bo warto :)

Językiem zwiewnym, ulotnym rzec by można, iż jedynie od niechcenia muskającym klawiaturę Dominika Słowik snuje swą opowieść o naszym rodzimym Nigdziebądź...

Cukrówka zagubiona gdzieś w odmętach małopolski, niby senna, niby nijaka, a jednak, mamy tu prawie pełen przekrój polskiego społeczeństwa.
Byłych aparatczyków nadal nie bez znaczenia, na wpół biznesmenów na wpół...