To głównie powieść formacyjna, o dorośnięciu młodej dziewczyny w dość krótkim czasie w 1936 roku.
Holenderska dziewczyna Janna, przyjeżdża na nauki do Niemca Egona, dawnego podopiecznego/przyjaciela? jej ojca. W drugiej warstwie to powieść o tym, czy wojenne rany mogą się zabliźnić. Egon został ciężko ranny na początku I wojny światowej. Rany fizyczne to jedno, ale czy psychikę można uratować? W tle mamy oczywiście także coraz bardziej podnoszący łeb nazizm, ale na razie jeszcze tylko trochę zarysowany, jeszcze w miarę daleki.
Polecam!

To głównie powieść formacyjna, o dorośnięciu młodej dziewczyny w dość krótkim czasie w 1936 roku.
Holenderska dziewczyna Janna, przyjeżdża na nauki do Niemca Egona, dawnego podopiecznego/przyjaciela? jej ojca. W drugiej warstwie to powieść o tym, czy wojenne rany mogą się zabliźnić. Egon został ciężko ranny na początku I wojny światowej. Rany fizyczne to jedno, ale czy...

Czytaliście kiedyś coś tak kiepskiego, że aż kiepskiego? Jeśli macie ochotę, to mogę Wam polecić "Holenderską dziewczynę". Opis z okładki nie pozostawia miejsca na domysły: wiadomo, że trzymamy w dłoni romans historyczny, z wyświechtanym jak spodnie chłopa małorolnego motywem romansu młodej dziewczyny ze starszym facetem. On jest tajemniczy i uosabia trop "tall, dark and handsome", ona jest śliczna, chociaż nie zależy jej na wyglądzie, bo jest inna niż wszystkie dziewczyny™ i jej prawdziwą pasją jest szermierka. Bo nie jest jak inne dziewczyny, rozumiecie, jest ponad konwencjonalnie pojmowana kobiecość i zamiast sukienek woli strój do walki, a zamiast zakochać się w jednym z przystojnych nastolatków, uparcie fascynuje się podstarzałym huzarem z nieprzerobioną traumą wojenną i mroczną blizną na szlachetnym obliczu.

Przez pierwsze kilka stron widać potencjał na całkiem przyjemny romans historyczny, ale po pierwszym rozdziale trzeba porzucić próżne nadzieje. Za dużo tutaj bezsensownych, prowadzących donikąd wątków i nachalnego wrzucania elementów wielkiej historii, by się to przyjemnie czytało. Fanki (i fani) fragmentów o wybuchach dzikiego pożądania również nie będą usatysfakcjonowani - między głównymi bohaterami nie ma żadnej namiętności ani porozmienia, nie potrafią się zupełnie dogadać w prozaicznym sprawach. Wielka tajemnica tajemnicą nie jest, a jedyna ciekawa postać i jej refleksja o kobietach podczas I wojny światowej przedstawiona jest jako ględzenie oszalałej zazdrością, amoralnej intrygantki. Postaci poboczne są zarysowane o wiele ciekawej niż głowni bohaterowie - chociażby vampowata kochanka mrocznego huzara czy służący w dworze: politykujący mąż i żona, która stara się temperować brunatne zapędy małżonka, zadowolić wszystko dookoła i przetrwać w zmieniającej się rzeczywistości.

Oceniam na 2/10 i pół paczki gwoździ.

Czytaliście kiedyś coś tak kiepskiego, że aż kiepskiego? Jeśli macie ochotę, to mogę Wam polecić "Holenderską dziewczynę". Opis z okładki nie pozostawia miejsca na domysły: wiadomo, że trzymamy w dłoni romans historyczny, z wyświechtanym jak spodnie chłopa małorolnego motywem romansu młodej dziewczyny ze starszym facetem. On jest tajemniczy i uosabia trop "tall, dark...

HOLENDERSKA DZIEWCZYNA
"Subtelna opowieść o bliznach zostawiona przez wojnę"
Dziś zachęcam Was do poznania historii Janny, młodej kobiety której przyszło zderzyć się z hitlerowską rzeczywistością.
Nastolatka wkracza w świat dorosłych z niepewną przyszłością.
Miłość💗, sport🤺, codzienne dylematy oraz to co najbardziej fascynuje w tej 📖 tajemnice.
Doskonale pokazany obraz zmieniającej się młodej damy.
P. S. Czytanie cudzych listów nie służy niczym dobrym😁
Bardzo DZIĘKUJĘ
@wydawnictworelacja za wspaniałą, pełną przemyśleń lekturę i miło niespodziankę o której na pewno wspomnę w najbliższym czasie 🙂

HOLENDERSKA DZIEWCZYNA
"Subtelna opowieść o bliznach zostawiona przez wojnę"
Dziś zachęcam Was do poznania historii Janny, młodej kobiety której przyszło zderzyć się z hitlerowską rzeczywistością.
Nastolatka wkracza w świat dorosłych z niepewną przyszłością.
Miłość💗, sport🤺, codzienne dylematy oraz to co najbardziej fascynuje w tej 📖 tajemnice.
Doskonale pokazany obraz...

Czy Janna na pewno była dziewicą?
Czy nie za bardzo rozbrykane i przyklejone są do siebie bliźniaki?
Czy oni muszą bez przerwy jeść, albo żarcie szykować?
Listy – jako kolejny wątek? Może wystarczyłby jeden, dwa? I krócej.
Za mało grozy nazizmu.
Pierwsza część bardzo mi się podobała, była w niej jakaś ulotność, nawet pomyślałem, że w takiej dziewczynie mógłbym się zakochać. Ale potem zdecydowanie musiałbym się odkochać.

Czy Janna na pewno była dziewicą?
Czy nie za bardzo rozbrykane i przyklejone są do siebie bliźniaki?
Czy oni muszą bez przerwy jeść, albo żarcie szykować?
Listy – jako kolejny wątek? Może wystarczyłby jeden, dwa? I krócej.
Za mało grozy nazizmu.
Pierwsza część bardzo mi się podobała, była w niej jakaś ulotność, nawet pomyślałem, że w takiej dziewczynie mógłbym się...

"Holenderska dziewczyna" - w czym tkwi jej fenomen?

Młoda Holenderka pasjonuje się szermierką, w związku z tym z inicjatywy swego ojca lekarza trafia do niejakiego arystokraty o imieniu Egon, żeby móc nabrać większej wprawy w sztuce fechtunku. Z czasem okazuje się, że wybór takiego, a nie innego mistrza do kształcenia córki w tej trudnej sztuce nie był przypadkowy. Egona i ojca Janny łączy wspólna powojenna przeszłość. Dziewczyna początkowo podchodzi z dużym dystansem do swego nauczyciela i pewną dozą odrazy. Jego widoczne na twarzy blizny wywołują u Janny uczucie wstrętu. Egon jako nauczyciel jest bardzo konkretny, wymagający i nieznoszący sprzeciwu. Ceni sobie ludzi, którzy mierzą bardzo wysoko i mają swoje ambicje. Dzięki temu Janna szybko ulega fascynacji osobą Egona i choć ma on wiele rzeczy do ukrycia i jest bardzo skryty oddaje mu swoją niewinność. Historia Janny to nie tylko opowieść o miłości, nieposkromionych żądzach i tajemnicy, poznanie której żadnemu z bohaterów powieści nie przynosi oczyszczenia. "Holenderska dziewczyna" to także opowieść o bardzo konkretnym momencie dziejowym. Obserwujemy w niej przemiany jakie zachodzą w państwie niemieckim niejako w przeddzień wybuchu drugiej wojny światowej. To czas pełen napięć, niepewności oraz niepokoju o nadchodzące jutro.

Tytuł ten, jak na książkę nagrodzoną, w moim odczuciu jest bardzo mierny. Owszem jest to powieść napisana w bardzo literacki sposób, który niewątpliwie zwraca uwagę czytelnika, ale pod względem fabularnym raczej słabszy. Portrety bohaterów niedopracowane, intrygi brak, a także jest tu dostrzegalny chaos w prezentacji poszczególnych wątków. Mnóstwo w niej wtrętów bez znaczenia, które na domiar złego irytują swoją obecnością. Główni bohaterowie bez kompletnych zahamować, rozwiąźli i nie wiem czy w grę może tutaj wchodzić sformułowanie, że są oni pełni dylematów moralnych... Dla mnie to twór o bardzo dziwnym charakterze. Taki obyczaj z zupełnie niedopracowanym tłem historycznym, który na dodatek nie doczekał się konkretnego zakończenia i już. W sumie cóż, strata czasu. Jej fenomen dla mnie wprost niepojęty. Nie polecam.

"Holenderska dziewczyna" - w czym tkwi jej fenomen?

Młoda Holenderka pasjonuje się szermierką, w związku z tym z inicjatywy swego ojca lekarza trafia do niejakiego arystokraty o imieniu Egon, żeby móc nabrać większej wprawy w sztuce fechtunku. Z czasem okazuje się, że wybór takiego, a nie innego mistrza do kształcenia córki w tej trudnej sztuce nie był przypadkowy. Egona i...

Po tej książce spodziewałam się o wiele więcej, stąd tylko pięć gwiazdek. Przede wszystkim podobało mi się, w jaki sposób autorka oddała atmosferę zagrożenia i niepewności lat trzydziestych. Na tym tle rozwija się pierwsza fascynacja miłosna i erotyczna młodej dziewczyny - do swojego nauczyciela szermierki, człowieka , który nigdy nie uporał się z traumą pierwszej wojny światowej.

Po tej książce spodziewałam się o wiele więcej, stąd tylko pięć gwiazdek. Przede wszystkim podobało mi się, w jaki sposób autorka oddała atmosferę zagrożenia i niepewności lat trzydziestych. Na tym tle rozwija się pierwsza fascynacja miłosna i erotyczna młodej dziewczyny - do swojego nauczyciela szermierki, człowieka , który nigdy nie uporał się z traumą pierwszej wojny...

Na plus - tło schyłku epoki i zmian cywilizacyjnych w Niemczech, w przeddzień drugiej wojny światowej i atmosfera zbliżającej się katastrofy; Ekscentryczny arystokrata, który kultywuje sztukę szermierki i marzy o odkryciu tajemnicy nietykalności na polu bitwy, naprzeciw podporządkowanym ideologii i wierzącym w porządek i dyscyplinę prostaczkom.

Na minus - fabuła. Dziewczyna jest, mam wrażenie, tylko po to, aby przechodzić od jednej sceny do drugiej i lepiej zrozumieć innych, ciekawszych bohaterów. To co ona sama wyczynia raczej kupy się nie trzyma i generalnie donikąd nie prowadzi. Wspomnienia przeplatają się z teraźniejszością a jawa ze snem, tak że chwilami nie wiadomo, co się dzieje - czasem aż trąci grafomanią (ewentualnie jest to tak głębokie, że aż nie ogarniam).

Książka z cyklu można, ale po co.

Na plus - tło schyłku epoki i zmian cywilizacyjnych w Niemczech, w przeddzień drugiej wojny światowej i atmosfera zbliżającej się katastrofy; Ekscentryczny arystokrata, który kultywuje sztukę szermierki i marzy o odkryciu tajemnicy nietykalności na polu bitwy, naprzeciw podporządkowanym ideologii i wierzącym w porządek i dyscyplinę prostaczkom.

Na minus - fabuła....

Spora reklama wydawcy sprawiła, że bez zbytniego wahania sięgnąłem po te pozycję. Niestety, nie była to lektura, jaką chciałoby się powtórzyć, tym bardziej zapamiętać. Owszem, napisana bez zarzutu pod względem warsztatu pisarskiego, ale niewiele poza tym. Momentami robiło się ciekawie, lecz chwilę później wiało nudą i przydługimi opisami nie wiadomo czego dotyczącymi. Krótko mówiąc - dla wytrwałych.

Spora reklama wydawcy sprawiła, że bez zbytniego wahania sięgnąłem po te pozycję. Niestety, nie była to lektura, jaką chciałoby się powtórzyć, tym bardziej zapamiętać. Owszem, napisana bez zarzutu pod względem warsztatu pisarskiego, ale niewiele poza tym. Momentami robiło się ciekawie, lecz chwilę później wiało nudą i przydługimi opisami nie wiadomo czego dotyczącymi....

Przeciętna książka.

Przeciętna książka.

Nuda straszna

Nuda straszna