Łowca tatuaży

"Łowca tatuaży" to debiut Alison Belsham, który jest połączenie kryminału z thrillerem. Autorka miała ciekawy pomysł na fabułę, ale czy udało jej się go udźwignąć...?

W Brighton, w trakcie konwentu tatuażu zostaje znalezione, w kontenerze na śmieci, ciało młodego chłopaka. Znalazła je Marni Mullins, tatuatorka z długim stażem, która zgłosiła to na policję anonimowo. Kobieta nie ma dobrych wspomnień związanych z policją, więc nie chciała mieć problemów. Sprawa zostaje przydzielona detektywowi Fransisowi Sullivanowi, który niedawno dostał awans i musi się wykazać. Po sekcji zwłok okazuje się, że zamordowany mężczyzna został za życia oskórowany. Wycięto mu fragment skóry, na której był tatuaż. Policja nie ma żadnego tropu. A kolejne oskórowane trupy sypią się jeden za drugim. Sullivan prosi o pomoc Marni Mullins, która zna środowisko tatuażystów. Czy uda im się powstrzymać mordercę? Jaki sekret skrywa Marni?

Książkę czytało się dobrze, choć początek trochę się ciągnął, a końcówka jak już przyspieszyła to nie mogła zwolnić. Na koniec wszystko się działo za szybko. Nie było chwili na analizowanie faktów i informacji, bo ich zabrakło. Akcja przybrała jeden tor bez dodatkowych poszlak. To trochę zniechecało czytelnika, jednak niespodziankę zrobił sam mordercą. Nie udało się mi go prawidłowo wytypować. Historia przedstawiona jest nam w trzeciej osobie, oczami kilku bohaterów. Najciekawsze są opisy i wypowiedzi mordercy. Odczuwamy przy nich niepokój ale i poznajemy jego stan psychiczny. Bohaterowie dość dobrze wykreowani, choć żadnego z nich polubiłam. Według mnie, nie mają siły przebicia, brakuje im czegoś. Podoba mi się natomiast to, że autorka, zagłębiła tematykę sztuki tatuażu i konwentów. Fajnie było się czegoś na ten temat dowiedzieć. Natomiast policję przedstawiła bardzo słabo. Zrobiła z nich kompletnych kretyków, którzy sami nie potrafią powiązać ze sobą poszlak, które mają przed nosem. Brakuje mi tu mrocznego, ciężkiego i tajemniczego klimatu typowego dla thrillerów. Nie ma też litrów krwi i dokładnych opisów morderstw. Autorka bardziej skupia się na życiu bohaterów. Mimo to jak na debiut jest to dobra książka i potrafi trzymać w napięciu.

"Łowca tatuaży" to książka z dużym potencjałem i świetnym pomysłem tylko szkoda, że nie zostało to w pełni wykorzystane. Pomimo to czytało się ją dobrze i w miarę szybko.

Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu WAB i Grupie Wydawniczej Foksal.

"Łowca tatuaży" to debiut Alison Belsham, który jest połączenie kryminału z thrillerem. Autorka miała ciekawy pomysł na fabułę, ale czy udało jej się go udźwignąć...?

W Brighton, w trakcie konwentu tatuażu zostaje znalezione, w kontenerze na śmieci, ciało młodego chłopaka. Znalazła je Marni Mullins, tatuatorka z długim stażem, która zgłosiła to na policję anonimowo....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa historia. Motyw z tatuażami spodobał mi się. Bardziej przypadła mi do gustu Marni niż Francis. Jednak szef policji to jakiś imbecyl. Tak mnie drażnił. Nie było wow, ale przyjemnie się czytało.

Ciekawa historia. Motyw z tatuażami spodobał mi się. Bardziej przypadła mi do gustu Marni niż Francis. Jednak szef policji to jakiś imbecyl. Tak mnie drażnił. Nie było wow, ale przyjemnie się czytało.

Pokaż mimo to

Można przeczytać, ale w sumie nic ciekawego.
Książka bardzo przeciętna.
Taka trochę na siłę.

Można przeczytać, ale w sumie nic ciekawego.
Książka bardzo przeciętna.
Taka trochę na siłę.

Pokaż mimo to

"Ludzkie ciało samo w sobie jest dziełem sztuki (...) Lecz gdy doda się do niego tatuaż, sztuka zostaje podniesiona na wyższy poziom (...) Żadna inna forma sztuki nie jest tak dynamiczna jak tatuaż."

Przez moją miłość do tatuaży z pewnością nastawiłam się na zbyt wiele, jednak książka sama w sobie z pewnością jest ciekawa. Bardzo polubiłam Marnie, główną bohaterkę, jednak Francis w ogóle nie przypadł mi do gustu. Widziałam go jako niepewne siebie dziecko i mimo kolejnych rozdziałów, ta opinia się nie zmieniła. Motyw romantyczny? a może raczej romansu, między głównymi bohaterami (którego raczej każdy był świadomy, albo przynajmniej się go spodziewał) nie spodobał mi się w ogóle i przez cały czas miałam nadzieję, że do tego nie dojdzie. Stokrotnie bardziej podobałby mi się związek Marnie z Thierrym albo Noa. Rozwiązanie sprawy było dla mnie zaskoczeniem, tego na pewno się nie spodziewałam, co jest na plus, tak samo wzmianka o wspaniałych wykonawcach tej sztuki, ale to już odnośnie moich osobistych upodobań.
Ogólnie polecam książkę lubiącym kryminały.

"Ludzkie ciało samo w sobie jest dziełem sztuki (...) Lecz gdy doda się do niego tatuaż, sztuka zostaje podniesiona na wyższy poziom (...) Żadna inna forma sztuki nie jest tak dynamiczna jak tatuaż."

Przez moją miłość do tatuaży z pewnością nastawiłam się na zbyt wiele, jednak książka sama w sobie z pewnością jest ciekawa. Bardzo polubiłam Marnie, główną bohaterkę, jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgając po „Łowcę tatuaży” nastawiłam się na mocny kryminał, który mnie zaskoczy i zniesmaczy (chociażby samymi opisami zbrodni). Nie do końca tak się stało, bo aż tak mocny to on nie był (chociaż każdy z nas ma inny próg w tej ocenie😅) , ale sprawcy nie wytypowałam, więc w ostatecznym rozrachunku ostatnie 50 stron mnie bardzo pochłonęło 😮😈 W takcie konwentu tatuażu ginie młody chłopak, który został oskórowany i wrzucony do kontenera na śmieci. Do tej sprawy zostaje przydzielony Inspektor Francis Sullivan, który nie ukrywajmy dopiero rozpoczyna swoją kryminalną służbę. Nie ma narzędzia zbrodni, brak podejrzanych… nie ma żadnego tropu, który mógłby pomóc policji w schwytaniu sprawcy. Gdy kilka dni później ginie kolejna osoba z pomocą przychodzi Marini Mullins tatuażystka, która bardzo dobrze zna środowisko. Wraz z Francisem próbują na wszelkie sposoby złapać jakiś trop. Ale morderca wydaje się być nieuchwytny. Czy czegoś nie przegapili? Czy Marini będzie bezpieczna z policjantem?


Dobre to było! 👍 Jak wspominałam... Ostatnie 50 stron ledwo łapałam oddech! Myślę, że byłoby jeszcze lepiej gdyby cała książka utrzymała to tempo, ale nie mogę narzekać. 😉 Myślałam, że wytypowałam zabójcę, ale oczywiście autorka wpuściła mnie w maliny 😉 zatem jakie było moje zaskoczenie, gdy się dowiedziałam kto kierował tymi napaściami i jaki był motyw zabójcy 😮😨 Zdecydowanie dobra mocna 7/10 i polecam, czyta się bardzo szybko. Zauważyłam też, że coraz więcej kryminałów lubi dorzucać w fabułę wątki obyczajowe – tu akurat życie Francis i Marini – co mnie osobiście w oczy nie kole, ale jest, więc o tym wspominam 😉 Polecam! Czekam na kolejne powieści autorki

Sięgając po „Łowcę tatuaży” nastawiłam się na mocny kryminał, który mnie zaskoczy i zniesmaczy (chociażby samymi opisami zbrodni). Nie do końca tak się stało, bo aż tak mocny to on nie był (chociaż każdy z nas ma inny próg w tej ocenie😅) , ale sprawcy nie wytypowałam, więc w ostatecznym rozrachunku ostatnie 50 stron mnie bardzo pochłonęło 😮😈 W takcie konwentu tatuażu ginie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na wolności grasuje seryjny morderca. Jego ofiary łączy jedna wspólna cecha. Każda ma tatuaż. Sprawę prowadzi młody policjant, który mocno angażuje się w swoje pierwsze tak poważne śledztwo.
Czy z pomocą tatuatorki Marni Mullins uda mu się schwytać zabójcę?
_
Książka z niesamowitym potencjałem i doskonałym pomysłem na fabułę. Wyczekiwałam jej ogromnie. Między innymi dlatego, że uwielbiam tatuaże i byłam ciekawa jak zostanie przedstawiona ta historia. Jednak właściwie od samego początku wszystko mi nie pasowało. Nie mogłam wgryźć się w lekturę. A co jest najdziwniejsze w tym wszystkim? Bohaterowie niby mi się spodobali, a jednak nie. Nie potrafię tego określić. Mam jakieś sprzeczne emocje w sobie po przeczytaniu tej pozycji. Nie była przewidywalna, a jednak nie potrafiła mnie zaskoczyć. Jakoś dobrnęłam do końca, ale bez większego zaciekawienia jak potoczy się śledztwo. Plus za zakończenie, chociaż i ono jakoś diametralnie nie wpłynęło na zawyżenie mojej oceny.

Na wolności grasuje seryjny morderca. Jego ofiary łączy jedna wspólna cecha. Każda ma tatuaż. Sprawę prowadzi młody policjant, który mocno angażuje się w swoje pierwsze tak poważne śledztwo.
Czy z pomocą tatuatorki Marni Mullins uda mu się schwytać zabójcę?
_
Książka z niesamowitym potencjałem i doskonałym pomysłem na fabułę. Wyczekiwałam jej ogromnie. Między innymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od razu chciałabym wspomnieć o niebanalnym pomyśle na fabułę książki Łowca tatuaży. Dotąd nie spotkałam kryminału z takim przebiegiem akcji. Ubogi w informację opis z tyłu książki przyciągnął mnie do tego tytułu jeszcze bardziej i nie mogłam się doczekać kiedy zapoznam się z treścią. Jednak na początku nie mogłam się w nią wgryźć, czytałam po kilka stron i odkładałam książkę, ale nie wiem czy wynikało to z wolno posuwającej się naprzód fabuły czy z mojego kiepskiego dnia. Z każdym kolejnym rozdziałem było już coraz lepiej mimo tego, że ta historia jest bardzo spokojna choć dosyć krwawa. Akcja tutaj nie pędzi na łeb, na szyję, a wszystko jest wyważone i przemyślane. Moje uznanie zawsze zyskują książki w których rozdziały prowadzone są także z perspektywy zabójcy. I tutaj również, poznawanie myśli psychopatycznego człowieka wywoływało we mnie dreszcz niepokoju, a ja tego dreszczyku właśnie w książkach szukam. Ten powolny przebieg wydarzeń nie stał na przeszkodzie by autorka w pewnych momentach mnie zaskoczyła, i to mocno. Niektóre rzeczy przewidziałam, ale niektóre wywołały we mnie niemały szok więc nie mogę powiedzieć, że wszystko było przewidywalne. Jeżeli szukacie mocnego kryminału z nietypową fabułą, a wolno rozwijające się wątki was nie przerażają to weźcie z półki Łowcę tatuaży. Po przeczytaniu odpowiedzcie sobie na pytanie, czy odważycie się zrobić sobie tatuaż.

Od razu chciałabym wspomnieć o niebanalnym pomyśle na fabułę książki Łowca tatuaży. Dotąd nie spotkałam kryminału z takim przebiegiem akcji. Ubogi w informację opis z tyłu książki przyciągnął mnie do tego tytułu jeszcze bardziej i nie mogłam się doczekać kiedy zapoznam się z treścią. Jednak na początku nie mogłam się w nią wgryźć, czytałam po kilka stron i odkładałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W Brighton grasuje seryjny morderca, który wycina tatuaże z ciał swoich ofiar. Jednego z nieszczęśników odnajduje Marni Mullins. Jako, że sama jest tatuażystką, zostaje poproszona o pomoc w zidentyfikowaniu sprawcy. Sprawę prowadzi Sullivan, młody policjant, który stawia swoje pierwsze kroki w wydziale zabójstw.

To był świetny pomysł na fabułę! W końcu coś świeżego, coś z czym jeszcze się nie spotkałam. Dlatego tym bardziej żałuję, że autorka nie udźwignęła tematu.
Zacznijmy od mordercy, który wydawał mi się strasznie nijaki. Cóż, kolekcjonowanie tatuaży z ciał swoich ofiar, na pewno nie świadczy o ,,nijakości’’, niemniej jednak, w trakcie lektury odnosiłam wrażenie, że morderca tylko udaje strasznego. Owszem, robił makabryczne rzeczy, ale cały czas wyczuwałam w nim słabość. Nie budził we mnie strachu, nie miałam gęsiej skórki, włosy nie stawały mi dęba. Bardzo brakowało mi w tej książce samych opisów zbrodni, których było tyle, co kot napłakał. Chciałabym bliżej poznać mordercę, niestety autorka skupiła się głównie na innych bohaterach.
Kolejny minus – przełożony Sullivana i jego pomocnika. Człowiek, który szczyci się wieloletnim doświadczeniem. Człowiek, który podobno ma nosa. A jednak, gdy zostają odnalezione kolejne zwłoki, którym brakuje tatuaży, szefuncio nie widzi powiązań! Wydaje mi się, że chyba żaden wydział zabójstw na świecie, nie jest aż tak głupi, jak to przedstawiła autorka. Przemilczę już nawet to, że policja jeździła sobie na miejsca zbrodni z cywilami.
Zazwyczaj, gdy czytam książkę, próbuję ,,zakumplować’’ się z bohaterami. Tutaj za nic nie mogłam tego dokonać. Żaden z głównych bohaterów nie zaskarbił sobie mojej sympatii.
Na plus zdecydowanie sam pomysł, który był bardzo oryginalny. Podobało mi się również, że autorka skupiała się głównie na temacie książki. Żadnych zbędnych opisów i długich rozdziałów o życiu osobistym bohaterów.
Podsumowując, książka nie była zła, ale to też nie było to, czego oczekiwałam. Zamierzam jednak dać autorce drugą szansę – może następna będzie lepsza.

W Brighton grasuje seryjny morderca, który wycina tatuaże z ciał swoich ofiar. Jednego z nieszczęśników odnajduje Marni Mullins. Jako, że sama jest tatuażystką, zostaje poproszona o pomoc w zidentyfikowaniu sprawcy. Sprawę prowadzi Sullivan, młody policjant, który stawia swoje pierwsze kroki w wydziale zabójstw.

To był świetny pomysł na fabułę! W końcu coś świeżego, coś z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Macie tak, że czytacie książkę i niby wszystko się zgadza i lektura się Wam podoba, lecz mimo tego czujecie niedosyt i coś Wam nie pasuje, ale nie wiadomo do końca co ? (Ale zagmatwanym🙈) takie odczucia mam po przeczytaniu #łowcatatuaży była ok ale..... aż ciężko mi to nazwać. 📚Młody policjant, zaraz po awansie na wysokie stanowisko,otrzymuje swoją pierwszą sprawę. Oczywiście misi się wykazać, co wcale nie jest łatwe. Presja, stres i ambicje by nie zawiść. Sprawa na którą będzie pracował dotyczy zabójstwa. Ofierze usunięto tatuaż. Ciało znajduje Marni Mullins- tatuatorka z wieloletnim doświadczeniem.
Para zbliża się do siebie. Niebawem pojawiają się kolejne ofiary. 📚”Wziąwszy głęboki wdech, sięgnęłam do plecaka i wymacuję zawiniątko z nożami. Dotykam miękkiej skory, wyczuwam rysujący się pod nią metal. Co za przyjemność...” 📚”Zanim skończę, ten facet będzie trupem. Nie jest pierwszym. I nie będzie ostatnim...”

Macie tak, że czytacie książkę i niby wszystko się zgadza i lektura się Wam podoba, lecz mimo tego czujecie niedosyt i coś Wam nie pasuje, ale nie wiadomo do końca co ? (Ale zagmatwanym🙈) takie odczucia mam po przeczytaniu #łowcatatuaży była ok ale..... aż ciężko mi to nazwać. 📚Młody policjant, zaraz po awansie na wysokie stanowisko,otrzymuje swoją pierwszą sprawę....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Obecnie tatuażysta czy tatuator nie figuruje w oficjalnym spisie zawodów, a taka osoba pracuje jako artysta rysownik. W mojej ocenie tatuażyści to pewna subkultura. To nie jest tylko praca, którą wykonuje się w godzinach „od-do”, zamyka biuro i wraca do swoich spraw. To sposób na życie. Dobrym przykładem jest jeden z głównych bohaterów powieści Alison Belsham „Łowca tatuaży” – Marni Mullins.

Marni to znana w okolicy tatuatorka, która często uczestniczy w cyklicznych konwentach. Z byłym mężem wychowuje nastoletniego syna Alexa, który niestety nie pała zamiłowaniem do zawodu matki. Podczas jednego z konwentów Marni znajduje w kontenerze ciało mężczyzny, pozbawione części skóry. Jak się okaże będzie to sprawka seryjnego mordercy, który będzie wyszukiwał ofiary tylko wśród osób z tatuażem. Do gry wkroczy świeżo upieczony komisarz Francis Sullivan, który za punkt honoru postawi sobie rozwiązanie zagadki i schwytanie sprawcy. Tymczasem oprawca będzie cały czas krok przed śledczymi.

„Łowcę tatuaży” z pewnością wyróżnia niebanalna i intrygująca historia. Czy ofiary łączy wspólny mianownik? Czy się znały? A może to tatuaże będą kluczem do rozwiązania zagadki?

Zabrakło mi tutaj ciężkiego klimatu i mrocznej historii. Choć fragmenty gdzie narratorem jest oprawca ociekają brutalnością, jednak taką… przez szybę. Miałam też wrażenie, że te wszystkie złe rzeczy dzieją się jakby w tle. Zabrakło mi też dynamiki i wciągnięcia czytelnika w prowadzone śledztwo. W trakcie lektury nie czułam się częścią zespołu śledczych, byłam jedynie obserwatorem.

„Łowca tatuaży” to poprawna powieść z gatunku kryminał, thriller, sensacja. Zadaniem gatunku jest dostarczenie rozrywki i w ten schemat powieść Belsham wpisuje się doskonale. Niestety nie ma punktu zaczepienia, który pozwoliłby na jej wyróżnienie. Bardzo dobry pomysł, jednak w mojej ocenie lekko niewykorzystany. Uwagę przyciągają detale, jak choćby wytatuowane koty, japoński klimat, czy cała ta otoczka związana z tatuażami. Fabuła powieści jest logiczna, jednak wiedzie czytelnika jak po sznurku, brak tu tak potrzebnego elementu zaskoczenia. Bohaterowie mnie do siebie nie przekonali – Marni z tym brakiem zdecydowania i pociągiem do alkoholu, Francis z brakiem wigoru i siły przebicia, który spędza czas w kościele zamiast na działaniu, Rory z tym podkopywaniem dołków pod współpracownikiem. Ciekawią fragmenty poświęcone oprawcy, który drobiazgowo opisuje wykonywane czynności, i to one stanowią o sile powieści. Gdyby było ich więcej, historia wypadłaby lepiej.

Jak na debiut to całkiem udana powieść. Może znaleźć wielu zwolenników. Bardziej wymagającym czytelnikom może pozostawić niedosyt.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Obecnie tatuażysta czy tatuator nie figuruje w oficjalnym spisie zawodów, a taka osoba pracuje jako artysta rysownik. W mojej ocenie tatuażyści to pewna subkultura. To nie jest tylko praca, którą wykonuje się w godzinach „od-do”, zamyka biuro i wraca do swoich spraw. To sposób na życie. Dobrym przykładem jest jeden z głównych bohaterów powieści Alison Belsham „Łowca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to