Genialna przyjaciółka

Z mojej biblioteczki wyciągnęłam książkę Eleny Ferrante „Genialna przyjaciółka” i spędziłam z nią trzy wieczory. Bardzo ciekawa lektura. Z początku czekałam na jakieś spektakularne akcje, wydarzenia, przygody, a potem dałam się uwieść banalnemu życiu dwóch dziewczynek i ich ciasnego świata, z którego próbowały się wyrwać. Autorka zmierzyła się z trudnym zadaniem, bo pisanie o codziennym, brutalnym życiu i jałowej egzystencji lat 50 w Neapolu nie jest łatwym tematem, by zaciekawić dzisiejszego niecierpliwego czytelnika, a jednak myślę, że jej się to udało. Jeśli ktoś szuka spektakularnych zwrotów akcji i dramatycznych wydarzeń to się rozczaruje. Autorka prowadzi nas po obskurnych domach bohaterów dzielnicy, których ograniczenia i bieda są dziedziczne, a przemoc i agresja na porządku dziennym i powoli wciąga nas w świat, w którym dziwnym trafem przyszło żyć dziewczynkom czującym, że do tego świata nie pasują.
Dzisiejszy czytelnik z lekkim trudem wchodzi w sferę kłopotów jakie są udziałem Lili i Eleny, bo czasy się zmieniły i nieraz ciężko pojąć obowiązujący wtedy „kodeks honorowy”, ale historia przyjaźni jest ciekawa, a postać Lilli niewątpliwie jest tu największą atrakcją. Książka na pewno zadowoli czytelnika doceniającego naturalność i stawiającego na autentyzm. Poza tym przyjemnie jest przekonać się jaką drogę pokonały Włoszki przez te 70 lat. Polecam.

Z mojej biblioteczki wyciągnęłam książkę Eleny Ferrante „Genialna przyjaciółka” i spędziłam z nią trzy wieczory. Bardzo ciekawa lektura. Z początku czekałam na jakieś spektakularne akcje, wydarzenia, przygody, a potem dałam się uwieść banalnemu życiu dwóch dziewczynek i ich ciasnego świata, z którego próbowały się wyrwać. Autorka zmierzyła się z trudnym zadaniem, bo pisanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia przyjaźni dwóch dziewczynek w powojennym Neapolu, w dość biednej i pełnej przemocy dzielnicy. W świeży sposób i trzymający w napięciu pokazana jest relacja między dziewczynkami, pełna rywalizacji i napięcia.

Historia przyjaźni dwóch dziewczynek w powojennym Neapolu, w dość biednej i pełnej przemocy dzielnicy. W świeży sposób i trzymający w napięciu pokazana jest relacja między dziewczynkami, pełna rywalizacji i napięcia.

Pokaż mimo to

Włochy kończą się na Rzymie, poniżej jest już Afryka Północna? "Genialna przyjaciółka" udowadnia, że ten złośliwy stereotyp wymyślony zapewne przez mieszkańców Włoch Północnych jest – jak to ze stereotypami bywa – chybiony. Sama książka udowadnia, że prawdziwa jest teza odwrotna – Włochy, a może i cały świat, mieszczą się w biednej dzielnicy na peryferiach Neapolu…

Książka zaczyna się w momencie gdy główne bohaterki – narratorka Elena (Lenu) i Lila, z którą jej życie jest splecione mają po 66 lat… Jest rok 2010. Szybko cofamy się w czasie do roku 1950, bohaterki są sześcioletnimi dziewczynkami, które zaczynają naukę w szkole podstawowej na obrzeżach Neapolu. Książka kończy się dziesięć lat później, kiedy obie (z przytupem) kończą dzieciństwo.

Świat przedstawiony w powieści – mimo, że dzieli nas od drugiej połowy dwudziestego wieku pozornie niewiele – jest zupełnie innym miejscem, niż dziś. Nie chodzi tylko o biedę, brak środków masowego przekazu (wydarzeniem jest pojawienie się pierwszego telewizora w dzielnicy zamieszkiwanej przez Lenu i Lilę), dzięki któremu udaje się skondensować całą znaną przez bohaterki rzeczywistość w ich sąsiedztwie, czy samochodów – co wywołuje zbliżony efekt – przemieszczanie się między dzielnicami, czy poza Neapol, zdarza się sporadycznie. Największą przepaść między współczesnością, a połową dwudziestego wieku, wywołują opisy szkoły.

Lila i Lenu rozpoczynają naukę w szkole podstawowej, która dla prawie wszystkich mieszkańców ich świata jest pierwszym i ostatnim etapem edukacji. Nieliczni - ci, których na to stać - kontynuują naukę w gimnazjum, o istnieniu liceum, póki Lenu nie rozpocznie w nim nauki, mieszkańcy tego świata nawet nie wiedzą. Nie wszyscy dorośli potrafią czytać, książki i gazety są niemal zupełnie nieobecne… Podręczniki – używane, zniszczone i spleśniałe – prawie wszystkim dzieciom dostarcza nauczycielka.

Bodaj najistotniejszym motywem pozafabularnym, jaki przewija się przez tę książkę, jest namysł nad tym, jak ktoś mówi i konfrontacja tego ze sposobem mówienia narratorki.

Być może najważniejszym bohaterem – choć niewymienionym wśród najważniejszych postaci na początku książki – jest język, jakim posługują się bohaterowie. To on ich spaja, w pewnym sensie stygmatyzuje, wyznacza w iście Wittgensteinowskim sensie granice ich świata („Granice mojego języka wskazują granice mojego świata” - Wittgenstein). Narratorka Lenu często relacjonując tę, czy inną historię pisze, że sama powiedziała coś „w pięknym języku włoskim” albo „posługując się językiem literackim”, a Lila, albo inny adwersarz, odpowiedzieli jej „w dialekcie”, czyli po prostu gwarą.

Lenu, jako pilna i ambitna uczennica, wgryzająca się z zapałem w ów „piękny włoski język literacki” nie wyśmiewa jednak neapolitańskiej gwary. Pragnie od niej uciec, bo rozumie, że w pewnym sensie, to ona jest spoiwem, które ją, jej rodzinę, Lilę i wszystkich innych bohaterów trzyma w biedzie, prymitywności, wulgarności i przemocy, których nienawidzi Lenu.

Włochy kończą się na Rzymie, poniżej jest już Afryka Północna? "Genialna przyjaciółka" udowadnia, że ten złośliwy stereotyp wymyślony zapewne przez mieszkańców Włoch Północnych jest – jak to ze stereotypami bywa – chybiony. Sama książka udowadnia, że prawdziwa jest teza odwrotna – Włochy, a może i cały świat, mieszczą się w biednej dzielnicy na peryferiach Neapolu…

Książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mnie nie wciągnęła, nie wiem czy dam szansę kolejnej części.

Mnie nie wciągnęła, nie wiem czy dam szansę kolejnej części.

Pokaż mimo to

Powieść wciągająca, przyjemnie się czyta.

Powieść wciągająca, przyjemnie się czyta.

Pokaż mimo to

Pełna emocji i uczuć.
Nie można się od niej oderwać.
Jest to opowieść o przyjaźni Eleny i Lili osadzona w latach pięćdziesiątych w biednej dzielnicy Neapolu.
Ich przyjaźń jest zdecydowanie toksyczna i ja bym jej nawet nie nazwała przyjaźnią a bardziej obsesją Eleny. Dziewczynka jest pod wielkim wpływem magnetycznej, ekscentryczne i zamkniętej w sobie Lili.
Dużo w w tej relacji rywalizacji, porównywania się a czasami zawiści. Mimo to trudno ich obu nie lubić.
Są skrajnie różne a mimo to łączy je jakaś wieź która sprawia że czasami kroczą ramię w ramię. Od uzależnienia do odrzucenia.
Możemy obserwować ich dorastanie ale równie ciekawe jest tło społeczne. Bieda, brak perspektyw i bardzo wąskie horyzonty - to środowisko z którego bardzo trudno uciec nawet tak zdolnym dziewczynkom.Widzimy wyraźny podział na kasty społeczne, liczne powiązania, "mafijna" lojalność i przemoc. Barwny włoski temperament już tak nie zachwyca.
Obie dziewczyny chcą lepszego życia ale próbują to osiągnąć różnymi sposobami. Komu się uda? Kto wybierze lepszą drogę?
Bardzo, bardzo polecam :-)
Mój Instagram : kamila.nieskonczona
kobiety.o.kobietach
www.kobietyokobietach.pl

Pełna emocji i uczuć.
Nie można się od niej oderwać.
Jest to opowieść o przyjaźni Eleny i Lili osadzona w latach pięćdziesiątych w biednej dzielnicy Neapolu.
Ich przyjaźń jest zdecydowanie toksyczna i ja bym jej nawet nie nazwała przyjaźnią a bardziej obsesją Eleny. Dziewczynka jest pod wielkim wpływem magnetycznej, ekscentryczne i zamkniętej w sobie Lili.
Dużo w w tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągająca lektura godna polecenia. Po przeczytaniu kilku cięższych reportaży chciałam odpocząć przy czymś lżejszym, ale też nie idiotycznym. I ta książka nadaje się do tego idealnie, przedstawia niebanalną historię, skomplikowane relacje między głównymi bohaterami. Postaci nie są jednowymiarowe. Ktoś teoretycznie pozytywny może w jednej chwili irytować, a w drugiej trzymamy za niego kciuki. I na odwrót. Jestem w trakcie drugiego tomu, książka trzyma poziom, a nawet jest ciekawsza, także chyba warto zagłębić się w całą serię.

Wciągająca lektura godna polecenia. Po przeczytaniu kilku cięższych reportaży chciałam odpocząć przy czymś lżejszym, ale też nie idiotycznym. I ta książka nadaje się do tego idealnie, przedstawia niebanalną historię, skomplikowane relacje między głównymi bohaterami. Postaci nie są jednowymiarowe. Ktoś teoretycznie pozytywny może w jednej chwili irytować, a w drugiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna opowieść z dzieciństwa dwóch przyjaciółek mieszkających w Neapolu. Neapol przedstawiony jako trudne środowisko biednych ludzi, którzy za wszelką cenę próbują przetrwać biedne lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku. Z przyjemnością przeczytam kolejne z 4 tomów tej powieści.

Przyjemna opowieść z dzieciństwa dwóch przyjaciółek mieszkających w Neapolu. Neapol przedstawiony jako trudne środowisko biednych ludzi, którzy za wszelką cenę próbują przetrwać biedne lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku. Z przyjemnością przeczytam kolejne z 4 tomów tej powieści.

Pokaż mimo to

Trochę nie rozumiem zachwytu nad tą książką - historia jak wiele innych. Dosyć ciekawa, ale nie jest to na pewno dzieło.

Trochę nie rozumiem zachwytu nad tą książką - historia jak wiele innych. Dosyć ciekawa, ale nie jest to na pewno dzieło.

Pokaż mimo to

Bardzo interesująca książka, świetnie napisana.
Historia przyjaźni w latach pięćdziesiątych, we Włoszech.

Bardzo interesująca książka, świetnie napisana.
Historia przyjaźni w latach pięćdziesiątych, we Włoszech.

Pokaż mimo to