Solidny, wciągający kryminał skandynawski. Na tyle interesujący, że od razu sięgnąłem po kolejną książkę tego autora. Polecam.

Solidny, wciągający kryminał skandynawski. Na tyle interesujący, że od razu sięgnąłem po kolejną książkę tego autora. Polecam.

12 raz towarzyszymy Williamowi Wistingowi w jego życiu. Tym razem trafiamy na moment, w którym komisarz zasiada do starych akt. Od ponad dwudziestu lat co roku o tej samej porze zasiada do akt nierozwiązanej sprawy zaginięcia Katariny. Po kobiecie nie ma śladu, zostało tylko kilka książek, nie dopakowana walizka i kartka z kodem, którego nie mogły złamać najtęższe norweskie umysły. Na posterunek przyjeżdża z Oslo policjant ze specjalnej jednostki zajmujący się starymi sprawami. Co prawda, próbuje on rozwikłać zagadkę zaginięcia nastolatki ale ma wrażenie, że kiedy poruszy jakiś kamyczek, to lawina zahaczy też o starą sprawę Wistinga. Zwłaszcza że w obu sprawach pojawia się nazwisko męża Katariny. Plan zakłada m.in. uruchomienie mediów (Line Wisting pisze artykuły i tworzy podcasty) i totalną inwigilację podejrzanego. A może wreszcie ktoś sobie coś przypomni? A może mając więcej danych kod okaże się banalnie łatwy do rozszyfrowania? A może... warto samemu sięgnąć po ten kryminał? :) Warto!

12 raz towarzyszymy Williamowi Wistingowi w jego życiu. Tym razem trafiamy na moment, w którym komisarz zasiada do starych akt. Od ponad dwudziestu lat co roku o tej samej porze zasiada do akt nierozwiązanej sprawy zaginięcia Katariny. Po kobiecie nie ma śladu, zostało tylko kilka książek, nie dopakowana walizka i kartka z kodem, którego nie mogły złamać najtęższe norweskie...

Jak kryminał, przeczytane- zapomniane.

Jak kryminał, przeczytane- zapomniane.

Bardzo dobry kryminał.

Bardzo dobry kryminał.

Co ja zrobię, jak mój stosik J. L. Horsta stopnieje do zera? Kolejny świetny kryminał. Czy to porwanie, ucieczka, nieszczęśliwy wypadek, zaplanowana zbrodnia, konsekwencja innego przestępstwa? Co się kryje za kodem Kathariny? Lepiej nie czytać spoilerów tylko samemu się przekonać.

Co ja zrobię, jak mój stosik J. L. Horsta stopnieje do zera? Kolejny świetny kryminał. Czy to porwanie, ucieczka, nieszczęśliwy wypadek, zaplanowana zbrodnia, konsekwencja innego przestępstwa? Co się kryje za kodem Kathariny? Lepiej nie czytać spoilerów tylko samemu się przekonać.

Horst trzymał mnie w napięciu przez blisko czterysta stron, by w finale niemal doprowadzić do zawału. Trzeba przyznać, że w dawkowaniu emocji nie ma sobie równych. Umiejętnie podtrzymuje ciekawość, mimo, że nie doczekacie się tu świeżych zabójstw, by potem stopniować ją do granic wytrzymałości i przerzucać akcją z miejsca na miejsce, aż do ostatecznego rozwiązania.

To trochę inny, umykający dotychczasowym schematom stosowanym przez autora, kryminał, z niebanalną zagadką, w którym podejrzany jest wieloletnim bliskim znajomym komisarza Wistinga. A policjant jak zwykle jest metodyczny i zawsze gra fair, w odróżnieniu od przysłanego z Oslo śledczego z norweskiego Kripos. Naturalnie Wisting ma doświadczenie w tej robocie i demaskuje wszystkie niedozwolone ruchy chwilowego współpracownika.

Jednocześnie jest to taki kryminał, w którym po raz pierwszy autentycznie poczułam współczucie dla sprawcy. Szkoda, że razem z małżonką tak zniszczyli sobie życie, bo, moim zdaniem, chociaż nie jestem prawnikiem, sprawa mogła być zupełnie inaczej załatwiona aż ćwierć wieku wcześniej.

Naturalnie, jak to u Horsta, nie ma zwyrodnialstwa ani wulgaryzmów. Jest żmudne śledztwo wspomagane podsłuchami, monitoringiem i wielokrotnym, pedantycznym studiowaniem akt sprawy. Wisting, po ponad dwóch dekadach, dociera do prawdy, a sprawiedliwości staje się zadość. W końcu zawsze te dwie wartości ma na uwadze: prawda i sprawiedliwość.

Znakomita lektura, chociaż wymaga cierpliwości.

Horst trzymał mnie w napięciu przez blisko czterysta stron, by w finale niemal doprowadzić do zawału. Trzeba przyznać, że w dawkowaniu emocji nie ma sobie równych. Umiejętnie podtrzymuje ciekawość, mimo, że nie doczekacie się tu świeżych zabójstw, by potem stopniować ją do granic wytrzymałości i przerzucać akcją z miejsca na miejsce, aż do ostatecznego rozwiązania.

To...

Z przykrością stwierdzam, że to najsłabsza książka jednego z moich ukochanych autorów. Bez emocji sięgających zenitu, bez zwrotów akcji, bez oryginalnych motywów. Wątek rodzinny wypada słabo, wątek kryminalny jeszcze gorzej. Mimo obiecującego wstępu nie polecam. Jest tyle innych świetnych kryminałów Horsta, którym możecie poświęcić swój czas.

Z przykrością stwierdzam, że to najsłabsza książka jednego z moich ukochanych autorów. Bez emocji sięgających zenitu, bez zwrotów akcji, bez oryginalnych motywów. Wątek rodzinny wypada słabo, wątek kryminalny jeszcze gorzej. Mimo obiecującego wstępu nie polecam. Jest tyle innych świetnych kryminałów Horsta, którym możecie poświęcić swój czas.

Jego kryminały biorę w ciemno, zawsze wysoki poziom. Akcja trzyma w napięciu, dobrze się czyta. Wisting rządzi.

Jego kryminały biorę w ciemno, zawsze wysoki poziom. Akcja trzyma w napięciu, dobrze się czyta. Wisting rządzi.

Nie powaliła mnie na kolana ta książka. Owszem styl ma autor fajny, i w sumie nie było to jakieś fatalne, ale cały ten wątek kryminalny nie wzbudził we mnie szybszego krążenia krwi w żyłach ;). Przebrnęłam, bo rezygnuję tylko z w skrajnych przypadkach, ale nic mnie szczególnie nie poruszyło - było to po prostu przeciętne.

Nie powaliła mnie na kolana ta książka. Owszem styl ma autor fajny, i w sumie nie było to jakieś fatalne, ale cały ten wątek kryminalny nie wzbudził we mnie szybszego krążenia krwi w żyłach ;). Przebrnęłam, bo rezygnuję tylko z w skrajnych przypadkach, ale nic mnie szczególnie nie poruszyło - było to po prostu przeciętne.

Jak dla mnie zbyt wolna. Tempo fabuły trochę jak dla mnie za spokojne.. sama treść ok.

Jak dla mnie zbyt wolna. Tempo fabuły trochę jak dla mnie za spokojne.. sama treść ok.