Co jakiś czas słyszałam od swoich znajomych "Jak to nie czytałaś żadnej książki Harariego?!". No tak to. Jakoś nie było nam po drodze. Najpierw wciągnęłam się w książki z tematyki sci-fi, później nadrabiałam przedwojenne opowiadani grozy i jakoś ten Harari nie trafiał w mój obecny stan. Przed samymi świętami sytuacja ta uległa jednak zmianie. Na mój czytnik trafiło "Sapiens. Od zwierząt do bogów." i przepadłam na dobre dwa tygodnie.

Początki homo sapiens i w ogóle gatunku ludzkiego już na samym starcie książki zaliczam do najbardziej ciekawych. Nie obraziłabym się gdyby autor zaserwował nam w przyszłości 500 stron rozważań poświęconych tylko temu tematowi. Później książka zaznajamia nas z kolejnymi rewolucjami, które zatrząsnęły życiem i rozwojem człowieka oraz jego cywilizacji.
Autor nie ustrzegł się jednak generalizowania i skrótów myślowych. Gdzieniegdzie brakuje mi argumentów podpartych badaniami naukowymi, a nie tylko opiniami autora. Nie mogę jednak zarzucić mu, jak niektórzy czytelnicy, ideologizowania komunizmu. Te opinie wynikają chyba z pobieżnej lektury lub niezrozumienia co autor chciał przekazać.
Zakończenie książki i rozważania na temat boskości człowieka, problemów jakie będziemy musieli stawić naszym kreacjom, tchnęły świeżością. Nie jest to może przełomowe spojrzenie nigdy dotąd niespotykane, ale na pewno ciekawe i ładnie zamykające całą książkę.

Co jakiś czas słyszałam od swoich znajomych "Jak to nie czytałaś żadnej książki Harariego?!". No tak to. Jakoś nie było nam po drodze. Najpierw wciągnęłam się w książki z tematyki sci-fi, później nadrabiałam przedwojenne opowiadani grozy i jakoś ten Harari nie trafiał w mój obecny stan. Przed samymi świętami sytuacja ta uległa jednak zmianie. Na mój czytnik trafiło...