"Humor i mądrość Świata Dysku" to książka, która powstała sama. Każdy z fanów Pratchetta podświadomie jej potrzebował i PUF! oto jest*. Pozycja składa się z samych cytatów ze wszystkich książek uniwersum, które wydano do 2007 roku (czyli brakuje 5 ostatnich). Nie wszystkie są uniwersalnymi mądrościami, autor powiedziałby pewnie, że większość to głupoty, ale na pewno każdy przywoła w czytelniku miłe wspomnienie.

Wiadomo, że Pratchett cytatami stoi, to właśnie cięty humor i błyskotliwość zapewniły mu międzynarodowy sukces. Oczywiście brakuje tu paru świetnych (wg mnie) fragmentów, ale tak jak zauważono we wstępie, gdyby każdy miał wpisać cytat, który zasługuje na wyróżnienie, to równie dobrze moglibyśmy cały Świat Dysku przepasać wstążką.

Książkę najlepiej trzymać w apteczce za szybką z napisem "zbić w razie potrzeby". Jeżeli kiedykolwiek najdzie cię sentyment i będziesz potrzebował obecności starych znajomych z Dysku, otwórz "Humor i mądrość..." i poczytaj. Idealna opcja dla fanów chcących przeżyć to jeszcze raz, ale nie mających za dużo czasu na czytanie całej powieści.

---
*Podkolorowana prawda jest zawsze ciekawsza od tej zwykłej.

"Humor i mądrość Świata Dysku" to książka, która powstała sama. Każdy z fanów Pratchetta podświadomie jej potrzebował i PUF! oto jest*. Pozycja składa się z samych cytatów ze wszystkich książek uniwersum, które wydano do 2007 roku (czyli brakuje 5 ostatnich). Nie wszystkie są uniwersalnymi mądrościami, autor powiedziałby pewnie, że większość to głupoty, ale na pewno każdy...

Świetna opcja gdy masz ochotę zanurzyć się humor i sposób patrzenia na świat Terry'ego Prattchet'a, a z jakiegoś powodu nie planujesz zaczynać akurat żadnej jego pełnej książki.

Świetna opcja gdy masz ochotę zanurzyć się humor i sposób patrzenia na świat Terry'ego Prattchet'a, a z jakiegoś powodu nie planujesz zaczynać akurat żadnej jego pełnej książki.

Miałem większe oczekiwania po przeczytaniu jednej książki z tej serii, podoba mi się starsza fantastyka. Niestety tylko kilka tekstów tutaj mnie uderzyło, większość bez głębszego kontekstu było co najwyżej dla mnie średnie, długo brnąłem przez tych wiele stron

Miałem większe oczekiwania po przeczytaniu jednej książki z tej serii, podoba mi się starsza fantastyka. Niestety tylko kilka tekstów tutaj mnie uderzyło, większość bez głębszego kontekstu było co najwyżej dla mnie średnie, długo brnąłem przez tych wiele stron

Szkoda, że to tylko zbiór cytatów. Muszę w końcu przeczytać choć jedną książkę Pratchetta.

Szkoda, że to tylko zbiór cytatów. Muszę w końcu przeczytać choć jedną książkę Pratchetta.

Każdy miłośnik Świata Dysku mógłby stworzyć swoją część "Humoru i mądrości".
Każdy ma swoje ulubione cytaty, ważne fragmenty i niezapomniane momenty,
Ja mam zakreślone ołówkiem, uwiecznione na zdjęciach lub oznaczone zakładkami. Czasem wszystko na raz. W zależności od nasilenia hopla na punkcie ŚD, który nigdy nie schodzi poniżej pewnego poziomu.
Stephen Briggs tworząc tę książkę doskonale o tym wie - o tym, że każdy fan ma swoje ulubione, nie o moim hoplu - i nie próbuje tutaj na siłę umieścić tych najbardziej popularnych, a te, które najbardziej do niego przemówiły, bowiem, jak pisze, a zgadzam się z tym stwierdzeniem całą sobą - żeby oddać cały humor i mądrość Świata Dysku, trzeba byłoby wydać go jeszcze raz i opatrzyć tytułem "Kompletny humor Pratchetta".
A teraz do rzeczy.
Książka jest pięknie wydana (idealna na prezent dla Pratchettomaniaka): gruba oprawa, papier, czcionka - wszystko zasługuje na uznanie; podzielona na rozdziały odnoszące się do poszczególnych tomów Uniwersum. Można do niej wracać co jakiś czas, można po ciężkim dniu wziąć ją do ręki, odnaleźć swój ulubiony tom i przeżyć to jeszcze raz. Idealna na poprawę nastroju.
Książka w stosunku do której czytelnik zachowuje się jak bumerang - zawsze wróci.

Każdy miłośnik Świata Dysku mógłby stworzyć swoją część "Humoru i mądrości".
Każdy ma swoje ulubione cytaty, ważne fragmenty i niezapomniane momenty,
Ja mam zakreślone ołówkiem, uwiecznione na zdjęciach lub oznaczone zakładkami. Czasem wszystko na raz. W zależności od nasilenia hopla na punkcie ŚD, który nigdy nie schodzi poniżej pewnego poziomu.
Stephen Briggs tworząc tę...

Świat Dysku ma swoje uroki, można w nim znaleźć wiele zabawnych elementów, co jest głównym powodem jego sukcesu. Jednak po nieco szerszym spojrzeniu na twórczość Prachetta, można dostrzec nie tylko małe mankamenty, jak zbytnie przerysowanie, oraz absurdy tak absurdalne i niedorzeczne że aż nie śmieszne. Nawet miłośnicy słodzonej herbaty nie lubią kiedy herbata z cukrem zamienia się w cukier z herbatą. Rośliny nazywane zeszłorocznymi, które kiełkują na rok przed ich wsadzeniem w ziemię, łamiąc tym samym kilka praw natury, pozostawiają dość nieprzyjemny zgrzyt w dojrzałym umyśle.
No, ale przecież Świat Dysku jest idealną rozrywką, właśnie dla najmłodszych, prawda? Otóż chciałbym to zakwestionować, gdyż podczas lektury tego zbioru cytatów i kilku innych pozycji związanych z cyklem, doszedłem do wniosku, że książki autora są wręcz przesiąknięte ideologią. Tylko że o ile wszyscy wiedzą Kogo symbolizuje Lew Aslan, z cyklu o Narni, autorstwa C.S. Lewisa, to niewielu zdaje sobie sprawę, że tak jak Lewis stara się swoją fantastyką promować chrześcijaństwo, tak fantastyka Prachetta wielokrotnie wyraża sądy jednoznacznie opowiadające się za nihilizmem i radykalnym materializmem.

W „Wiedźmikołaju”, który jest wyraźnym odniesieniem do „Świętego Mikołaja”(nie tego żyjącego na przełomie III i IV wieku katolickiego biskupa, lecz tego wykreowanego przez kulturę masową),jeden z bohaterów nazywa wiedźmikołaja wraz wróżką zębuszką - małymi kłamstwami, w które ludzie muszą uwierzyć jako dzieci, aby jako dorośli zaczęli wierzyć w wielkie kłamstwa takie jak sprawiedliwość czy miłosierdzie, za argument podając to że choćby cały wszechświat przepuścić przez sito o najdrobniejszych dziurkach, to nie znajdzie się nawet jeden atom czy molekuła tych rzeczy. Tego typu materializm można łatwo obrócić przeciw niemu samemu, wskazując że obala on sam siebie, ale nie jest to celem mojej recenzji. Moim celem jest wskazanie, że Pratchett nie tylko ma na celu bawić czytelnika, ale też uprawia pewną filozofię, o czym należy wiedzieć i pamiętać, zwłaszcza jeśli daje się jego książki młodemu czytelnikowi, który z reguły chłonie takie rzeczy jak gąbka.

O ile trudno obalić jakąkolwiek filozofię w kilku zdaniach, to jednak pozwolę sobie wskazać autorowi jawną ignorancję. W książce „Świat finansjery”, jedna z bohaterek wysuwa twierdzenie że ziemniaki są cenniejsze niż złoto, bo można je jeść, a zakopane w ziemi, po pewnym czasie, mnożą się. Zaś, będąc na bezludnej wyspie, z pewnością, wolelibyśmy worek ziemniaków niż worek złota. Chwilę potem, bohaterka stwierdza, że złoto ma wartość, jedynie dlatego że się tak umówiliśmy. A co najgorsze, nazywa jego wartość sennym marzeniem (sic!).
Otóż jest to jawna bzdura, bo jeśli na bezludnej wyspie mam jezioro z ławicą ryb, wokół którego rośnie kilkaset drzew owocowych, a dodatkowo żyją tam stada zwierzyny łownej, lecz nie ma tam ani uncji złota. To z pewnością wolałbym nieco złota, aby, ot choćby, zrobić z niego sobie ozdoby, bo mogę się zająć się tymi potrzebami kiedy natura wprost podsuwa mi jedzenie pod nos. Nie potrzebuję żadnej umowy aby uznać złoto za cenniejsze od ziemniaków!
Wiedziałem o tym, nawet zanim zacząłem studiować ekonomię. Toż to proste jak budowa cepa! No ale jeśli pisarz jest ignorantem, to z pewnością znajdzie się i ignorant-czytelnik. I tak żyją sobie ludzie śmiejący się z „żartu” o mechaniku, który naprawiając samochód, uderzył go raz młotkiem, mówiąc że za usługę należy się 100 złotych, z czego uderzenie młotkiem kosztuje 1 grosz, ale to że wiedział gdzie uderzyć, kosztuje 99,99 zł. Wprost ręce opadają! Jakkolwiek wypowiadanie się o sprawach o których nie ma się zielonego pojęcia, jest samo w sobie niewłaściwe, to gorsze jest wypowiadanie się na tematy w których nie jest się obeznanym, używając przy tym autorytetu czerpanego z biegłości z zupełnie innej dziedzinie. Nawet nieświadomie, a zwłaszcza gdy wypowiadana opinia jest rażąco błędna, oraz skierowana do rzesz odbiorców. Opinia wkrada się do ich umysłu, i szkody są początkowo raczej niewielkie, lecz kiedy odbiorcy okazują się wyborcami, wtedy dzieją prawdziwe się katastrofy.

Nie chciałbym jednak krytykować zmarłego bardziej niż jest to konieczne. Czy Pratchett jest złym autorem, niekoniecznie, choć czasem czytając jego dzieła czułem się jakbym oglądał „Świat według Bundych”. Choć niektórzy z pewnością lubią jego styl o wiele bardziej niż ja. Co się zaś tyczy ideologii, to trzeba pamiętać że jeśli snajper zastrzeli kilkanaście przedszkolaków bawiących się w piaskownicy, z odległości mili, to pomimo że jest mordercą zasługującym na wszelkie wyrazy potępienia, to jest też wybitnym snajperem. Nie wolno nam odbierać mu tego tytułu.

Na koniec chciałbym zwrócić uwagę miłośników Pratchetta na innego autora, a jest nim Jonas Jonasson i jego „Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął”, oraz inne powieści jego autorstwa. Pratchettem zainteresował mnie mój przyjaciel, któremu styl Jonassona spodobał się tak samo, jeśli nie bardziej niż Pratchetta. Mi zaś podoba się to że Jonasson zna autonomię swojego dzieła i zachowuje obiektywizm. O czym powinien pamiętać każdy, kto kieruje swe słowa do szerokich mas.

Świat Dysku ma swoje uroki, można w nim znaleźć wiele zabawnych elementów, co jest głównym powodem jego sukcesu. Jednak po nieco szerszym spojrzeniu na twórczość Prachetta, można dostrzec nie tylko małe mankamenty, jak zbytnie przerysowanie, oraz absurdy tak absurdalne i niedorzeczne że aż nie śmieszne. Nawet miłośnicy słodzonej herbaty nie lubią kiedy herbata z cukrem...

Ślicznie wydany zbiór cytatów z uniwersum Świat Dysku. Fajna opcja dla tych, którzy przeczytali serię i chcą sobie odświeżyć pamięć jakimś zabawnym cytatem. Dla fanów Pratchetta jak najbardziej :)

Ślicznie wydany zbiór cytatów z uniwersum Świat Dysku. Fajna opcja dla tych, którzy przeczytali serię i chcą sobie odświeżyć pamięć jakimś zabawnym cytatem. Dla fanów Pratchetta jak najbardziej :)

Fajny pomysł, ale w wielu przypadkach wybór najciekawszych cytatów nie pokrywa się z moimi ulubionymi :)

Fajny pomysł, ale w wielu przypadkach wybór najciekawszych cytatów nie pokrywa się z moimi ulubionymi :)

Bardzo ładne wydanie, wewnątrz zbiór cytatów więc nie ma się do czego przyczepić. Fanom zapewne się spodoba, sam Vetinari by polecił :)

Bardzo ładne wydanie, wewnątrz zbiór cytatów więc nie ma się do czego przyczepić. Fanom zapewne się spodoba, sam Vetinari by polecił :)

Zbiorki cytatów to zwykle wywalone w błoto pieniążki. Ale nie w tym wypadku. Każdy, kto czytuje Pratchetta ma swoje ulubione cytaty, a najczęściej trudno je wyłowić z książki, która cała aż skrzy dowcipem... Ilekroć próbowałam wypisać cytaty, łapałam się na tym, że najchętniej przepisałabym całą stronę, a potem i całą powieść... także jestem niezmiernie wdzięczna, że ktoś jednak podjął się na poważnie tego zadania.

Zbiorki cytatów to zwykle wywalone w błoto pieniążki. Ale nie w tym wypadku. Każdy, kto czytuje Pratchetta ma swoje ulubione cytaty, a najczęściej trudno je wyłowić z książki, która cała aż skrzy dowcipem... Ilekroć próbowałam wypisać cytaty, łapałam się na tym, że najchętniej przepisałabym całą stronę, a potem i całą powieść... także jestem niezmiernie wdzięczna, że ktoś...