Igrzyska śmierci

Trylogia, która zachwyciła mnie od pierwszych stron. Dobrze wykreowany, dystopijny świat, bohaterowie z krwi i kości, pełni zarówno zalet jak i wad, nieidealni i oryginalni, fabuła interesująca a akcja poprowadzona tak płynnie, że w powieściach można utonąć bez reszty. Czyta się je niezwykle łatwo, choć ich tematyka jest bardzo trudna. Brutalne, ponure, pełne grozy ale wartościowe - takie są "Igrzyska Śmierci". Cenię trylogię również za to, że nie jest naiwna. Z czystym sumieniem polecam!

Trylogia, która zachwyciła mnie od pierwszych stron. Dobrze wykreowany, dystopijny świat, bohaterowie z krwi i kości, pełni zarówno zalet jak i wad, nieidealni i oryginalni, fabuła interesująca a akcja poprowadzona tak płynnie, że w powieściach można utonąć bez reszty. Czyta się je niezwykle łatwo, choć ich tematyka jest bardzo trudna. Brutalne, ponure, pełne grozy ale...

Głód i bieda to warunki w jakich wychowują się dzieci z dwunastego dystryktu, igrzyska to szansa na powrót do domu i lepsze życie, ale jest jeden szkopuł musisz przetrwać na arenie i piąć się DOSŁOWNIE "Po trupach do celu" Zwycięzca może być tylko jeden! "Sześćdziesiąte czwarte igrzyska głodowe uważam za otwarte! "
Po prostu uwielbiam tą książkę!!! ❤️❤️❤️To był pierwszy raz kiedy aż tak zachwyciłam się książką , to właściwie od historii Katniss zaczęła się moja przygoda z czytaniem. Bohaterowie są bardzo dopasowani do książki (czy ktoś wymyślił już takie stwierdzenie?:) ja np. nie wyobrażam sobie nikogo innego zamiast twardej Katniss na miejscu opiekuńczej ale jednak dość chłodnej siostry i córki.
A to że akcja dzieje się na zgliszczach Ameryki, daje nam podstawy do refleksji czy ludzie faktycznie są w stanie doprowadzić do tego co stało się w"Panem"!?
Podsumowując, uważam że powinno być więcej autorów takich jak Suzane Collins i jeszcze więcej książek o fabule tak genialnej jak jej pomysł! Lektura obowiązkowa dla dla kogoś kto lubi fantastykę aż tak jak ja😊.

Głód i bieda to warunki w jakich wychowują się dzieci z dwunastego dystryktu, igrzyska to szansa na powrót do domu i lepsze życie, ale jest jeden szkopuł musisz przetrwać na arenie i piąć się DOSŁOWNIE "Po trupach do celu" Zwycięzca może być tylko jeden! "Sześćdziesiąte czwarte igrzyska głodowe uważam za otwarte! "
Po prostu uwielbiam tą książkę!!! ❤️❤️❤️To był pierwszy raz...

Za późno sięgnęłam po tę książkę, żebym się nią zachwycała. Nie było jednak za późno na to bym ją polubiła.

O „Igrzyskach śmierci” Suzanne Collins słyszałam wiele. Wiedziałam, o co w nich chodzi. Zdawałam sobie sprawę, o kim one były. Najczęściej spotykałam się z pozytywnymi opiniami i zachwytami. Nie mam pojęcia, dlaczego zwlekałam z przeczytaniem tej historii, ale jacie, spędziłam z tą historią trzy wieczory. Teraz żałuję, że to były tylko trzy wieczory, a nie więcej.

Na samym początku nie potrafiłam zrozumieć, czym ta książka zdobyła tak wiele serc. Styl pisania mnie trochę męczył i jacie, ta narracja, osobiście nie znoszę jej. Potem jednak się wciągnęłam. Nawet nie mam pojęcia, kiedy się to wydarzyło. Może kiedy Katniss zgłosiła się zamiast Prim? Albo kiedy wylądowała już na arenie? Czytałam, poznawałam sama tę historię, widziałam trudy areny i przeżywałam je. Cieszyłam się, gdy była końcówka, żeby potem mieć złamane serce.

Katniss Everdeen. Słyszałam wiele razy jej imię i nazwisko, a wcale nie tak szybko ją poznałam. Minęło trochę czasu od chwili, kiedy postanowiłam, że poznam jej historię, a faktycznie to zrobiłam. I jacie, nie żałuję tego, bo teraz jej siła, determinacja i zagubienie były dla mnie doskonale wyraźne. Polubiłam ją za to, że była sobą i nikim innym.

Peeta. Na początku wydawał się tylko w porządku. Potem skradł moje serce, trochę mnie zawiódł i zaskoczył mnie. A końcówka z nim złamała mi serce, bo on zasługuje na szczęście.

„Igrzyska śmierci” to historia, z którą długo zwlekałam. Nie zachwyciła mnie ta historia, bo czegoś jej brakowało. Wiem, że czytałam lepsze historia, takie, w które bardziej się angażowałam. Jest to jednak książka, która skradła moją uwagę na trzy wieczory i jej nie straciła. Nie wciągnęła mnie od razu, ale zaskoczyła mnie pozytywnie i zachęciła mnie do zapoznania się z kolejnymi częściami.

Za późno sięgnęłam po tę książkę, żebym się nią zachwycała. Nie było jednak za późno na to bym ją polubiła.

O „Igrzyskach śmierci” Suzanne Collins słyszałam wiele. Wiedziałam, o co w nich chodzi. Zdawałam sobie sprawę, o kim one były. Najczęściej spotykałam się z pozytywnymi opiniami i zachwytami. Nie mam pojęcia, dlaczego zwlekałam z przeczytaniem tej historii, ale...

- Świetna powieść, mimo że została napisana ponad dziesięć lat temu. Ja osobiście nie czułem upływu tego czasu a bałem się tego. Obawiałem się, że wpłynie to negatywnie na odbiór tej powieści.
- No ale Panie i Panowie. Co to była za historia! Bardzo się cieszę, bo tak naprawdę płynąłem przez nią. Nie jest długa, a cały czas coś się dzieje.
- Co tu więcej dodać? Jak najbardziej polecam i zabieram się za drugi tom :)

- Świetna powieść, mimo że została napisana ponad dziesięć lat temu. Ja osobiście nie czułem upływu tego czasu a bałem się tego. Obawiałem się, że wpłynie to negatywnie na odbiór tej powieści.
- No ale Panie i Panowie. Co to była za historia! Bardzo się cieszę, bo tak naprawdę płynąłem przez nią. Nie jest długa, a cały czas coś się dzieje.
- Co tu więcej dodać? Jak...

Igrzyska Śmierci to książka, która nawet po wielu latach od wydania jest popularna. Zamierzałam sięgnąć po nią od dawna, ale dopiero teraz miałam możliwość przeczytania jej.

Styl pisania autorki nie jest moim ulubionym. Początkowo dziwnie mi się ją czytało. W niektórych momentach opisy były “nijakie”. Jednak kiedy wiele się działo, to byłam bardzo wciągnięta w wydarzenia.

Może to źle zabrzmi, ale dobrze, że bohaterowie sobie nie radzili. Mieli na swojej drodze przeszkody. W trakcie czytania też potrzebna jest adrenalina, jak na igrzyskach. Wiedziałam, że Katniss przeżyje, a mimo tego książka nie raz mnie zaskoczyła.

Cała końcówka zasługuje na osobnego plusa. Nie jest zwyczajna ani nie jest tym czego się spodziewałam. Napięcie nie ustaje nawet po igrzyskach. Bohaterowie mają przed sobą wiele do przetrwania i przegadania.

Plusy✅️:
• akcja
• trudności bohaterów
• zaskakujące momenty
• końcówka

Minusy❌️:
• styl pisania

Igrzyska Śmierci to książka, która nawet po wielu latach od wydania jest popularna. Zamierzałam sięgnąć po nią od dawna, ale dopiero teraz miałam możliwość przeczytania jej.

Styl pisania autorki nie jest moim ulubionym. Początkowo dziwnie mi się ją czytało. W niektórych momentach opisy były “nijakie”. Jednak kiedy wiele się działo, to byłam bardzo wciągnięta w...

W końcu chwyciłam za ten klasyk sprzed lat i wcale się nie zawiodłam. Bałam się, że w stylu pisania autorki będzie wyczuwalny vibe 2010-16, gdzie język zwykle był dość prosty i ubogi w młodzieżówkach, albo całkiem infantylny. Jednak tutaj tego nie było, czym jestem zachwycona. Może faktycznie, gdybym najpierw nie obejrzała ekranizacji, to gorzej by mi się czytało - tego nie wiem, ale z pewnością wyobraziłabym sobie nieco inaczej bohaterów, zwłaszcza Peetę. Polecam dla fanów filmów z serii Igrzyska śmierci - można sobie całkiem sympatycznie rozszerzyć dobrze wszystkim znane uniwersum.

W końcu chwyciłam za ten klasyk sprzed lat i wcale się nie zawiodłam. Bałam się, że w stylu pisania autorki będzie wyczuwalny vibe 2010-16, gdzie język zwykle był dość prosty i ubogi w młodzieżówkach, albo całkiem infantylny. Jednak tutaj tego nie było, czym jestem zachwycona. Może faktycznie, gdybym najpierw nie obejrzała ekranizacji, to gorzej by mi się czytało - tego nie...

Gdy mam wybór, najpierw preferuję zapoznanie się z książką, a dopiero później z jej ekranizacją, ale w przypadku tej serii odbyło się u mnie wszystko na odwrót. Pierwszą część Igrzysk śmierci (mam na myśli film) znam bardzo dobrze, bo wielokrotnie ją oglądałam i, co mnie bardzo cieszy, wciąż potrafi wzbudzić we mnie silne emocje. Wreszcie postanowiłam sięgnąć również po książkę, a oczekiwania miałam ogromne, bo filmy naprawdę zrobiły na mnie duże wrażenie.
Teraz, kiedy już jestem po lekturze, cieszę się, że właśnie w tej kolejności zostałam wprowadzona w świat stworzony zarówno na ekranie, jak i na papierze. Książka stanowiła dla mnie uzupełnienie pewnych kwestii, a narracja prowadzona z perspektywy Katniss pozwoliła mi spojrzeć na wszystko w nowym świetle. Były elementy, które bardziej podobały mi się w powieści, inne w filmie. Z przyjemnością sięgnę po kolejny tom.

Gdy mam wybór, najpierw preferuję zapoznanie się z książką, a dopiero później z jej ekranizacją, ale w przypadku tej serii odbyło się u mnie wszystko na odwrót. Pierwszą część Igrzysk śmierci (mam na myśli film) znam bardzo dobrze, bo wielokrotnie ją oglądałam i, co mnie bardzo cieszy, wciąż potrafi wzbudzić we mnie silne emocje. Wreszcie postanowiłam sięgnąć również po...

"Igrzyska śmierci" Suzanne Collins to książka, którą czyta się znacznie lepiej niż film oglądany kilka lat wcześniej. Collins stworzyła świat, który wciąga od pierwszych stron dzięki dobrze napisanym postaciom i spójnej, ciekawej historii. Czytelnik jest wciągnięty w emocjonującą i brutalną rywalizację głównych bohaterów, co dodaje książce dynamiki i napięcia. Mimo że film mógł dać pewien obraz, książka oferuje o wiele więcej głębi i szczegółów, które budują fascynujący kontekst świata Panem. Dla miłośników literatury dystopijnej i przygód, "Igrzyska śmierci" są niezaprzeczalnie wartą lekturą.

"Igrzyska śmierci" Suzanne Collins to książka, którą czyta się znacznie lepiej niż film oglądany kilka lat wcześniej. Collins stworzyła świat, który wciąga od pierwszych stron dzięki dobrze napisanym postaciom i spójnej, ciekawej historii. Czytelnik jest wciągnięty w emocjonującą i brutalną rywalizację głównych bohaterów, co dodaje książce dynamiki i napięcia. Mimo że film...

Przyznam szczerze, że kilka lat temu umyślnie ominął mnie ten cały szał na „Igrzyska śmierci”.
Postanowiłam w końcu zapoznać się z tą kultową już serią młodzieżowej, dystopijnej fantastyki. I totalnie nie żałuje, bo historia okazała się wprost fantastyczna.
Jest brudna, mroczna, bestialska, Nie ma w niej uroku, ciepła i piękna, Od początku wiadomo, z czym zmagają się bohaterowie, jakie trudy stają na ich drodze oraz że starają się przeżyć każdym kosztem.
Moment samych igrzysk (rywalizacji) był fenomenalny. Dokładne opisy co robiła Katniss, jakie decyzje musiała podjąć, jakie emocje nią targały.
Wolałabym jednak dowiedzieć się, jak zginęli inni trybuci, bo nie o wszystkich jest tu wspomniane.
Nie jestem też zwolenniczką zakończenia, natomiast wiem, dlaczego takie jest i że ma wpływ na dalszą fabułę.
Jeżeli tak jak ja nie mieliście do czynienia ani z filmem, ani z książką to serdecznie zachęcam, bo to świetna zabawa.

Przyznam szczerze, że kilka lat temu umyślnie ominął mnie ten cały szał na „Igrzyska śmierci”.
Postanowiłam w końcu zapoznać się z tą kultową już serią młodzieżowej, dystopijnej fantastyki. I totalnie nie żałuje, bo historia okazała się wprost fantastyczna.
Jest brudna, mroczna, bestialska, Nie ma w niej uroku, ciepła i piękna, Od początku wiadomo, z czym zmagają się...

Czytając po ponad dekadzie, teraz jako osoba dorosła, bałam się rozczarowania, że historia będzie słaba, odczuję że nie jestem docelowym odbiorcą, że styl autorki będzie co najwyżej przeciętny. Na szczęście - nic z tego! Po latach nie mam nic do zarzucenia ani formie ani treści. Powieść nadal jest świetna i przyjemna w odbiorze. Myślałam, że skończy się na powrocie do tomu pierwszego, ale jednak chyba sięgnę i po resztę.

Czytając po ponad dekadzie, teraz jako osoba dorosła, bałam się rozczarowania, że historia będzie słaba, odczuję że nie jestem docelowym odbiorcą, że styl autorki będzie co najwyżej przeciętny. Na szczęście - nic z tego! Po latach nie mam nic do zarzucenia ani formie ani treści. Powieść nadal jest świetna i przyjemna w odbiorze. Myślałam, że skończy się na powrocie do tomu...