Diagnozy na ogół trafne, sama w sobie forma wywiadu ciekawa i całkiem wciągająca. Niestety, sporo pisaniny pod tezę, jaką jest "ten zły Macierewicz", zestawiony z "tymi dobrymi".

Diagnozy na ogół trafne, sama w sobie forma wywiadu ciekawa i całkiem wciągająca. Niestety, sporo pisaniny pod tezę, jaką jest "ten zły Macierewicz", zestawiony z "tymi dobrymi".

Ciekawie się to czyta teraz, w drugim roku wojny rosyjsko-ukraińskiej. Bardzo wysoka ocena armii radzieckiej i niska ukraińskiej, co tu kryć, nie potwierdziły się w rzeczywistości. Ukraina - przy wszystkich jej słabościach - to jednak nie mała Gruzja i pokonać się jej nie udało (i, mam nadzieję, nie uda).
Tymczasem w oczach generała Różańskiego armia ukraińska jest jeszcze gorsza niż nasza,. Trudno o większa pomyłkę - mi, laikowi, to wstydu nie przynosi (też tak myślałem i lutym 2022 każdego dnia rano z obawą zaczynałem lekturę wiadomości, czy Ukraina jeszcze się broni),ale zawodowiec - co na każdym kroku obaj rozmówcy podkreślają - powinien jednak wiedzieć lepiej.
Ale nie wiedział.
Po co rozwijam ten marginalny wątek - bo ten akurat zweryfikowała rzeczywistość i całkowicie obaliła twierdzenia generała. Mogę stąd wnosić, że i inne jego sądy mogą okazać się podobną wydmuszką, skrywającą zapiekła nienawiść do PiS, Macierewicza (tu akurat całkowicie podzielam opinię generała i nie sądzę, żeby się mylił) i prezydenta Dudy (zupełnie niezawiniona, w naszym kulawym systemie politycznym prezydent to taki malowany chłopiec, który prawie nic nie może - generał powinien to świetnie wiedzieć).
Kończąc - duży plus za konkrety o pogarszającym się stanie amii za ministrowania A. Macierewicza, spory minus za natężenie nienawiści oraz pomyłkę w ocenie stanu armii Rosji i Ukrainy.

Ciekawie się to czyta teraz, w drugim roku wojny rosyjsko-ukraińskiej. Bardzo wysoka ocena armii radzieckiej i niska ukraińskiej, co tu kryć, nie potwierdziły się w rzeczywistości. Ukraina - przy wszystkich jej słabościach - to jednak nie mała Gruzja i pokonać się jej nie udało (i, mam nadzieję, nie uda).
Tymczasem w oczach generała Różańskiego armia ukraińska jest jeszcze...

Rzeczywistość brutalnie zweryfikowała bzdury wygłaszane przez byłego (całe szczęście) generała. A ten zamiast się przyznać do błędów, przeprosić i iść sobie, nadal gada głupoty, udając eksperta.
Przed DWŚ obowiązywał honor oficera, który w przypadku takiego ośmieszenia w łeb sobie strzelał. A dziś mamy Skrzypczaków i Różańskich.

Rzeczywistość brutalnie zweryfikowała bzdury wygłaszane przez byłego (całe szczęście) generała. A ten zamiast się przyznać do błędów, przeprosić i iść sobie, nadal gada głupoty, udając eksperta.
Przed DWŚ obowiązywał honor oficera, który w przypadku takiego ośmieszenia w łeb sobie strzelał. A dziś mamy Skrzypczaków i Różańskich.

Książka czytana przed wybuchem pełnoskalowej wojny rosyjsko-ukraińskiej w lutym 2022 była interesującym (i bardzo krytycznym) spojrzeniem na stan polskich sił zbrojnych po okresie zarządzania przez ministra Antoniego Macierewicza. Generał Różański wprawdzie jest w swej opinii w sposób oczywisty "stroną" (stracił stanowisko po zmianie władzy cywilnej),ale doskonale zna też polską armię i jej kondycję, w tym jej liczne niedomagania.
Jednak rok 2022 zmienia wszystko. Rząd decyduje się na potężne zakupy najnowocześniejszego sprzętu: samolotów, czołgów, armatohaubic w skali niewidzianej w Europie od II WS (pomijam kwestię kto i kiedy ten olbrzymi program modernizacji sfinansuje),co czyni wiele zarzutów generała nieaktualnymi. Równocześnie druzgocąca (i na moment przeprowadzania wywiadu, po utracie Krymu i znacznej części Donbasu w 2014 roku być może trafna) ocena stanu armii ukraińskiej okazuje się zupełnie zdewaluowana. Temu niedocenianemu krajowi udało się w kilka lat stworzyć nowoczesną i zmotywowaną armię obrońców, będącą w stanie zatrzymać i odeprzeć atak rosyjskiego imperium.
W efekcie książka traci trochę sens: zarówno w części opisu stanu polskiej armii jak i w części snującej hipotetyczne scenariusze wybuchu wojny z udziałem Polski jest już zupełnie nieaktualna.

Książka czytana przed wybuchem pełnoskalowej wojny rosyjsko-ukraińskiej w lutym 2022 była interesującym (i bardzo krytycznym) spojrzeniem na stan polskich sił zbrojnych po okresie zarządzania przez ministra Antoniego Macierewicza. Generał Różański wprawdzie jest w swej opinii w sposób oczywisty "stroną" (stracił stanowisko po zmianie władzy cywilnej),ale doskonale zna też...

Słabizna.

Słabizna.

Kubeł zimnej wody

Nie znam się na wojnie, jestem cywilem. Jak większość obywateli zawsze i wszędzie. Jednak wspólnoty ludzi prowadzą wojny, a część z nich zajmuje się tym w miarę profesjonalnie. W naszym regionie od 500 lat mamy sąsiada, co raz na kilkadziesiąt lat prowadzi wojny zaczepne i podboje. Jest to kraj Górnej Wolty z rakietami nuklearnym z dwoma argumentami: surowce i wojna. Okazuje się, że są i byli ludzie, którzy nie zapominają o tym na codzień. Warto sprawdzić komu powierzyliśmy obronę, bo może okazać się, że nie leci z nami pilot. Opinie generała Różańskiego są surowe, konkretne i pochodzą od środka. Czytelnik dowie się przede wszystkim dlaczego bać się Rosji, jak wojny prowadzi i co możemy zrobić, żeby nie być być bezzębnym, szczekającym psem. Pan Juliusz Ćwieluch to dziennikarz z "Polityki", solidny profesjonalista, czy też pasjonat spraw wojskowości. Książka się trochę zestarzała, ale nie na tyle, żeby wnioski nie dały do myślenia. Od razu zaznaczę, że mniej tu geopolityki, a więcej strategii, rozmów o sprzęcie, o szkoleniu żołnierzy itp. Wojna od kuchnii.

Kubeł zimnej wody

Nie znam się na wojnie, jestem cywilem. Jak większość obywateli zawsze i wszędzie. Jednak wspólnoty ludzi prowadzą wojny, a część z nich zajmuje się tym w miarę profesjonalnie. W naszym regionie od 500 lat mamy sąsiada, co raz na kilkadziesiąt lat prowadzi wojny zaczepne i podboje. Jest to kraj Górnej Wolty z rakietami nuklearnym z dwoma argumentami:...

Polskę z jej marnymi elitami, głównie politycznymi, prędzej czy później czeka katastrofa. Polskie wojsko nie ma najmniejszych szans w starciu z Rosją, dlatego polską racją stanu - jak przekonuje gen. Mirosław Różański - nawet nie jest to, żeby móc prowadzić wojnę z Rosjanami, ale to, żeby w ogóle do tej wojny nie dopuścić. Dlaczego? Bo wojna w Polsce - i to jest najważniejszy, mimo wielu cennych informacji, wniosek z tej książki - oznaczałaby, że będziemy mieć tu nad Wisłą spaloną ziemię. I nie ma najmniejszego znaczenia, czy ta wojna byłaby wygrana czy przegrana, bo nie zostanie tu kamień na kamieniu, a tragedia Powstania Warszawskiego będzie przy tym niczym.

W rozmowie z Juliuszem Ćwieluchem gen. Różański, a jest to szczery głos z wnętrza Polskich Sił Zbrojnych, zwraca uwagę przede wszystkim na to, że są one przestarzałe. Co z tego, że polscy żołnierze są dzielni, skoro nie mają dobrego sprzętu - samolotów, artylerii, czołgów, a jeśli chodzi o statki i cyberbezpieczeństwo, to w ogóle nie ma nic. Niektóre elementy polskiego uzbrojenia pochodzą z lat II wojny światowej... Nie ma nawet ustalonego w dokumentach podziału kompetencji między prezydentem a rządem i szefem MON w przypadku realnego zagrożenia.

Niektórzy czytelnicy piszą, że rozmówcy przesadzili z wymyślonym przez nich scenariuszem prowadzącym do konfliktu zbrojnego z Rosją. Ale na tym właśnie polegają tego rodzaju eksperymenty myślowe - bogata wyobraźnia jest kluczowa i w tej sprawie, ponieważ trzeba - będąc dobrze poinformowanym - starać się przewidywać przyszłość. Dodam jeszcze, że bardzo ciekawie są w tej książce opisane błędy polityki zagranicznej, zwłaszcza w kontekście relacji Polski z Ukrainą i Niemcami i ewentualnych sporów z tymi krajami, które byłyby korzystne dla Rosji.

Polskę z jej marnymi elitami, głównie politycznymi, prędzej czy później czeka katastrofa. Polskie wojsko nie ma najmniejszych szans w starciu z Rosją, dlatego polską racją stanu - jak przekonuje gen. Mirosław Różański - nawet nie jest to, żeby móc prowadzić wojnę z Rosjanami, ale to, żeby w ogóle do tej wojny nie dopuścić. Dlaczego? Bo wojna w Polsce - i to jest...

Jak dla mnie w książce jest zbyt dużo demonizowania i za mało faktów. Nie zgadzam się ze stwierdzeniem że mamy stary zdezolowany sprzęt, miałem okazję oglądać czołgi wozy bojowe itp w które wyposażona jest Nasza armia. Kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy OTK też nie wzięło się znikąd. Czytając książkę odnosiłem momentami wrażenie że autor to kolejny obśliniony i zapluty z nienawiści do Rządu Polskiego, a może człowiek Moskwy? w końcu w latach 82'-90' należał do PZPR a kariera towarzysza generała kończy się po dojściu PiS do władzy przypadek ?

Jak dla mnie w książce jest zbyt dużo demonizowania i za mało faktów. Nie zgadzam się ze stwierdzeniem że mamy stary zdezolowany sprzęt, miałem okazję oglądać czołgi wozy bojowe itp w które wyposażona jest Nasza armia. Kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy OTK też nie wzięło się znikąd. Czytając książkę odnosiłem momentami wrażenie że autor to kolejny obśliniony i zapluty z...

Książka realnie opisującą nasz potencjał militarny i błędy które od lat prowadzimy w polityce zagranicznej oraz w procesie modernizacji armii. Jednak autorzy w końcowych rozdziałach "odlatują", kiedy dochodzi do wyobrażenia sobie przyczyny i początku konfliktu z Rosją

Książka realnie opisującą nasz potencjał militarny i błędy które od lat prowadzimy w polityce zagranicznej oraz w procesie modernizacji armii. Jednak autorzy w końcowych rozdziałach "odlatują", kiedy dochodzi do wyobrażenia sobie przyczyny i początku konfliktu z Rosją

Dobra książka. Podzielona na dwie części. W pierwszej autor i jego rozmówca opisują stan polskiej armii ukazując braki i absurdy mające miejsce w Wojsku Polski. Krytykują Antoniego Macierewicza i jego destrukcyjną działalność w MONie (de facto cała książka ma bardzo negatywny wydźwięk w stosunku do szefa MONu). Charakteryzują możliwości militarne naszego wschodniego sąsiada i opisują jego agresywne działania w polityce terytorialnej. W drugiej części Panowie skupiają się głównie na snuciu wizji na temat potencjalnych scenariuszy wojskowych (a dokładniej czterech scenariuszy) mogących się wydarzyć w naszym kraju. Mam wrażenie, że tutaj autora i rozmówcę trochę poniosło. Pomiędzy tymi dialogami pojawiają się bardzo ciekawe dygresje z interesującymi przykładami i szczegółami z zakresu wojskowości (np. nie miałem pojęcia o incydencie w czasach PRL kiedy żołnierz wojsk Układu Warszawskiego zgwałcił i udusił dziewczynę z pobliskiej wsi, przez co został postawiony przed plutonem egzekucyjnym a rodzinę dziewczyny zaproszono na egzekucję). Warto poczytać, chociażby dla tych detali i szczegółów z których można się dowiedzieć co aktualna władza zrobiła z wojskiem i jak traktuje wojskowych (chociażby zwolnienia generałów poprzez smsa). Szybko się czyta. Polecam

Dobra książka. Podzielona na dwie części. W pierwszej autor i jego rozmówca opisują stan polskiej armii ukazując braki i absurdy mające miejsce w Wojsku Polski. Krytykują Antoniego Macierewicza i jego destrukcyjną działalność w MONie (de facto cała książka ma bardzo negatywny wydźwięk w stosunku do szefa MONu). Charakteryzują możliwości militarne naszego wschodniego sąsiada...