Mirosław Różański

Nie da się ukryć, że generał Różański jest osobą o bardzo wyrazistych poglądach, która jednocześnie z powodu osobistych doświadczeń darzy ogromną niechęcią obecną ekipę rządzącą. Wpływa to na rozpolitykowanie i dość jednostronną narrację, co niestety łatwo jest wykorzystać osobom najbardziej zainteresowanym w podważeniu wiarygodności byłego dowódcy generalnego sił zbrojnych RP. Z drugiej jednak strony skala wskazywanych zaniedbań jest porażająca a jakiś podświadomy głos podpowiada czytelnikowi, że w polskich warunkach, zarzuty wcale nie muszą być wyssane z palca. Ogromną wadą książki jest brak źródeł potwierdzających prawdziwość przytaczanych faktów. O ile większy byłby ciężar gatunkowy wywiadu gdyby został on oparty o solidną podbudowę bibliograficzną. Bez powyższego jest to jedynie dość swobodna rozmowa, która powinna wszakże motywować do próby samodzielnej weryfikacji przynajmniej części tez czy przytaczanych w książce informacji. Baczny obserwator życia politycznego w naszym kraju może wszak dostrzec, że rozwój wypadków każe domniemywać, iż przynajmniej część faktów w istocie miała realny wymiar. Minister Macierewicz został w końcu odwołany przez nikogo innego jak własne środowisko polityczne. Książkę można potraktować jako sygnał alarmowy do rozpoczęcia debaty o stanie Sił Zbrojnych. W tym leży jej największa wartość. Pomijając kwestie personalne trzeba dostrzec, że sytuacja jest konsekwencją wieloletnich zaniedbań i braku woli do przecięcia węzła gordyjskiego niemocy polskiego państwa przez następujące po sobie ekipy rządowe. Warto zrezygnować z kozłoofiaryzmu na rzecz uświadomienia sobie, że silne wojsko polskie leży w interesie wszystkich obywateli naszego kraju. Historia nader dobitnie pokazała, że o samostanowieniu państwa w pierwszej kolejności decyduje jego własna siła. Czas wyciągnąć z niej wnioski.