Jedwabne szlaki. Nowa historia świata.

Pojęcie Jedwabnego Szlaku niezwykle przyciąga autorów prac historycznych, najpewniej jest dość czytelne dla odbiorców, skutkiem czego książka Frankopana to kolejne dzieło, które odwołuje się do tego konceptu, choć trudno powiedzieć, o czym naprawdę jest. Od razu trzeba jednak zaznaczyć, że jest o niebo lepsza od „Imperiów Jedwabnego Szlaku” Beckwitha. Frankopan pisze coś w rodzaju historii powszechnej, w której treść zorganizowana jest wokół różnych szlaków. Częściowo są to szlaki gospodarcze, a częściowo użycie słowa "szlak" ma tu charakter metaforyczny. Autor programowo chce zerwać z funkcjonującym w Europie Zachodniej i Ameryce sposobem pisania o historii, w której o sprawach pozaeuropejskich pisze się mało, a jeśli już, to w związku z działalnością Europejczyków. Jaki jest efekt takiego pisania? Nierówny.

Wypada zacząć od tego, że jeśli na tzw. Zachodzie nie porusza się w ogóle tematów związanych z obszarami położonymi na wschód od Niemiec, to świadczy to tylko źle o ludziach dysponujących taką jedynie świadomością historyczną i jednocześnie ostrzega przed samą książką: jeśli ma tylko uświadomić amerykańskiemu/angielskiemu odbiorcy, że tam na Wschodzie coś jest, to nie może to być wielkie dzieło. Ciekawa metoda kompozycyjna jest na pewno pewną zaletą książki, ale największą wadą jest to, że podjęcie tak ogromnego tematu wymaga dziś nadludzkiej znajomości wielu problemów, a tego jedna osoba zrobić nie jest chyba w stanie. Efektem jest bardzo duża liczba błędów merytorycznych oraz tez bardzo naciąganych. Błędne daty, błędne tytuły, niezrozumienie procesów historycznych - duża część została zgrabnie wychwycona przez polską redakcję, ale wielu nie dostrzeżono. Zawiódł mnie też rozdział o epoce krucjat, bo Frankopan tą problematyką zajmuje się na co dzień, więc można by się spodziewać lepszego ujęcia, a ten rozdział niczym się nie wyróżnia.

Całość książki jest zatem nierówna, ponieważ obok licznych błędów mamy w pracy naprawdę dobre partie poświęcone stykowi historii politycznej i gospodarczej. Autor nie pomija przy tym takich dość wstydliwych dla różnych współczesnych państw aspektów, jak imperialny wyzysk, "negocjacje z szatanem" (vide trwające jeszcze w czasie II wojny światowej rozmowy syjonistów z Hitlerem), czy obrzydliwa dwulicowość powojennej polityki amerykańskiej, w której tak demokraci, jak republikanie łamali wszelkie możliwe zasady. Dodam tylko, że o Polsce czytelnik nie dowie się tu niemal nic, a rozdziały o XIX i XX w. są zanadto skupione na Wielkiej Brytanii i USA. Podsumowując, zgodnie z podtytułem jest to historia "nowa", ale czy naprawdę "lepsza"? Tego nie mogę powiedzieć.

Tomasz Babnis

Pojęcie Jedwabnego Szlaku niezwykle przyciąga autorów prac historycznych, najpewniej jest dość czytelne dla odbiorców, skutkiem czego książka Frankopana to kolejne dzieło, które odwołuje się do tego konceptu, choć trudno powiedzieć, o czym naprawdę jest. Od razu trzeba jednak zaznaczyć, że jest o niebo lepsza od „Imperiów Jedwabnego Szlaku” Beckwitha. Frankopan pisze coś w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka w przystępny i interesujący sposób opisuje historię handlu i wojen na terenach kolebki cywilizacji - Bliskiego Wschodu. Można to chyba nazwać, tak aktualnie modną, geopolityką.

Każdy z chronologicznie ułożonych rozdziałów skupia się na najbardziej znaczącym w danym okresie przepływie przez opisywane obszary - kolejno niewolników, koni, jedwabiu, religii, wojen, ropy...

Autor usiłuje przekazać czytelnikowi, że pozycja Zachodu jako pępka świata nie jest stała i odwieczna, jednak przedstawiony punkt widzenia jest silnie zachodniocentryczny. Widać to zwłaszcza w opisie relacji USA z Bliskim Wschodem w XX i XXI wieku.

Książka w przystępny i interesujący sposób opisuje historię handlu i wojen na terenach kolebki cywilizacji - Bliskiego Wschodu. Można to chyba nazwać, tak aktualnie modną, geopolityką.

Każdy z chronologicznie ułożonych rozdziałów skupia się na najbardziej znaczącym w danym okresie przepływie przez opisywane obszary - kolejno niewolników, koni, jedwabiu, religii, wojen,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdyby ktoś miał ochotę na poznanie historii świata ale obawia się, że zakres materiału go przytłoczy albo chciał poznać modne obecnie zagadnienie "geopolityka", powinien przeczytać właśnie tę książkę. Podane są w niej w bardzo przystępnej i atrakcyjnej formie obydwa tematy.
Szerokie, bardzo szerokie spojrzenie na historię, kulturę, religię, rywalizację terytorialną i ekonomiczną znanego i zarazem niezbyt znanego nam historycznie kawałka świata : cywilizacje śródziemnomorskie, Europa-Azja.
Poszczególne rozdziały obejmują okres od starożytności do XXI wieku, a ostatnie rozdziały koncentrują się głównie na przetasowaniach na Bliskim Wschodzie oraz roli i znaczeniu ropy naftowej. Tutaj pojawia się też największa wada książki - praktycznie nie ma opisu i analizy roli współczesnych Chin w procesie tych zmian (podobnie jak Afryki , która pojawia się tylko w rozdziałach o odkryciach geograficznych, powstawaniu morskich imperiów i kolonizacji).

Patrzymy na historię "z góry", na ogromny obszar geograficzny i kulturowy, na którym bez przerwy się kotłuje.
Pojawiają się i upadają imperia, fortuny, narody.
Kolejne etapy historii są przedstawiane jako wynik zanikania jednych i powstawania nowych szlaków. Powoli wyłania się obraz, że historia dzieje się w Eurazji.
Może i niektóre nazwy szlaków są trochę naciągane np. szlak do nieba jako opis krucjat i ekspansji łacińskiej Europy do Outremer czy szlak kryzysu jako skutek rozpadu imperium rosyjskiego ale jest to usprawiedliwione poszukiwaniem głównego nurtu, który był w danym okresie przyczyną wielkich zmian. To spoiwo całej książki. Wtedy podtytuł "Nowa historia świata" nie wydaje się już zbyt przesadzony.

Różnorodność poruszonych wątków, postaci i wydarzeń generuje kolejne pytania i wymusza poszukiwanie odpowiedzi. Historia przedstawiona nietypowo, jako wielonurtowe strumienie ludzi, towarów, religii, sztuki to największa zaleta tej książki, żaden wątek nie kończy się lecz rozwidla, przenika z innymi i prowadzi dalej i dalej (czasem trochę pobieżnie jak wspomniane wyżej Chiny) ale zmusza do zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi i informacji o nowych zagadnieniach.
Wspaniały pomysł na książkę.

Gdyby ktoś miał ochotę na poznanie historii świata ale obawia się, że zakres materiału go przytłoczy albo chciał poznać modne obecnie zagadnienie "geopolityka", powinien przeczytać właśnie tę książkę. Podane są w niej w bardzo przystępnej i atrakcyjnej formie obydwa tematy.
Szerokie, bardzo szerokie spojrzenie na historię, kulturę, religię, rywalizację terytorialną i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna nietypowa podróż przez dzieje świata.
Tym razem osią są tak szlaki handlowe - zwłaszcza te łączące główne obszary budowania cywilizacji tj "zachodu" (Azja zachodnia, Europa obsza euroatlantycki) i "Wschodu" (Azja wschodnia, Indie). Z drugiej to próba budowania wizji świata której osią jet Azja Centralna.
Troche trudne to dla mnie było do złapania, czy bardziej właśnie "ruch" na linii wschód zachód jest to istotą, czy sama Azja Centralna jako taka.

Niezależnie od tego, znakomicie napisana książką, jest to kolejne już wyjście poza europocentryczne taktowanie dziejów człowieka. Europa Zachodnia i USA pojawia się w centrum narracji wtedy, gdy jest po prostu centrum narracji. To znakomicie odświeżające.

Jest trochę błędów, skrupulatnie wyłapywanych przez red. merytoryczną i polskiego wydawcę - to się chwali. Tego typu omyłki są częste w tego typu syntezie dziejów, nie wpływają w mojej ocenie jakoś dramatycznie na prezentowane wnioski.

Zabrakło mi jednego - Autor nie oddał jak bardzo niszczący dla Azji zachodniej był najazd Mongołów i zniszczenie Bagdadu - to wręcz okres milienijny i od tego czasu datuje się względny upadek tego obszaru który w dużej mierze trwa do dziś. Zabrakło mi podkreślenia jak bardzo istotne to było, zwłaszcza dla późniejszego okresu wzrastania Europy.

Znakomite studium, stosunkowo słabo opisany jest okres końcowy th po 1950 r. kiedy w mojej ocenie Autorowi brakuje już nieco pomysłu na narracje. To nawet zrozumiałe, w jego metodzie jest to dość trudne, gdyż ten okres właśnie trwa i trudno jeszcze zrozumieć i ujrzeć obraz całości tych stosunków - tj czy nowe jedwabne szlaki odrodzą się w dawnym znaczeniu. Sam fakt zaś posiadania przez ten region złóż zasobów naturalnych nie jest wystarczającym warunkiem powrotu tego rejonu do centrum świata. To jest zaś główny argument Frankopana.

Poza tym jednak zdecydowanie odświeżająca, mnóstwo ciekawych spostrzeżeń, przeplatanych mniej znanymi faktami.

Kolejna nietypowa podróż przez dzieje świata.
Tym razem osią są tak szlaki handlowe - zwłaszcza te łączące główne obszary budowania cywilizacji tj "zachodu" (Azja zachodnia, Europa obsza euroatlantycki) i "Wschodu" (Azja wschodnia, Indie). Z drugiej to próba budowania wizji świata której osią jet Azja Centralna.
Troche trudne to dla mnie było do złapania, czy bardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdzie jest centrum świata, i gdzie było w poprzednich stuleciach? Tego m.in. dowiesz się z tej fascynującej książki. Autor spogląda z absolutnie nowatorskiej perspektywy szlaków handlowych, pożądanych towarów i handlu, który budował imperia. Perspektywa całej historii ludzkości pozwala zobaczyć jak świat powoli zatacza koło. Zdecydowanie warto przeczytać.

Gdzie jest centrum świata, i gdzie było w poprzednich stuleciach? Tego m.in. dowiesz się z tej fascynującej książki. Autor spogląda z absolutnie nowatorskiej perspektywy szlaków handlowych, pożądanych towarów i handlu, który budował imperia. Perspektywa całej historii ludzkości pozwala zobaczyć jak świat powoli zatacza koło. Zdecydowanie warto przeczytać.

Pokaż mimo to

więcej recenzji książek na hopeandfaaith.blogspot.com

Pewnie wam o tym wspominałam nie raz, ale uwielbiam słuchać o historii, ale nie uczyć się jej. Na wykładach słucham zza ciekawieniem, ale potem kiedy przychodzi do egzaminu to już dosłownie rzygam tym. Może też dlatego chętnie czytam książki, które dostarczają jakoś wiedzy.



Nie jest to jakoś super lekka książka. Jest to zupełnie inaczej przedstawiona historia, totalnie z innego punktu widzenia, która dla nas Europejczyków, będzie zaskakująco szokująca. Ukazuje co się działo poza Europą i Ameryką, kiedy my byliśmy skupieni na nauce historii naszego kontynentu oraz tego zza oceanem. Sam tytuł jest bardzo złożony - to droga, którą przewożono towary z Azji do Europy, ale też szła kultura, religia, wynalazki. Pokrótce, jakby opowiedzieć o tej pozycji w jednym zdaniu to jest to historia ukazana poprzez jedwabny szlak. Po jej przeczytaniu będziemy mogli zrozumieć, dlaczego stało się tak i tak, a nie inaczej. Na pewno nie znajdziemy w niej wszystkiego z przestrzeni ponad 2000 lat - to nie jest w końcu encyklopedia historyczna. W środku znajdziemy masę przypisów, zdjęć i map. Niekiedy zauważyłam drobne sprzeczności. Widać też lekki pogląd i opinię Autora.
Mimo, że jest to raczej książka naukowa, to czyta się ją bardzo dobrze, jakby była wprowadzona lekka narracja przygód. Jest dosyć spora, bo 600 stron w ponad 20 rozdziałach.



Polecam przede wszystkim dla osób kochających historię i chcących poszerzyć swoją wiedzę.

więcej recenzji książek na hopeandfaaith.blogspot.com

Pewnie wam o tym wspominałam nie raz, ale uwielbiam słuchać o historii, ale nie uczyć się jej. Na wykładach słucham zza ciekawieniem, ale potem kiedy przychodzi do egzaminu to już dosłownie rzygam tym. Może też dlatego chętnie czytam książki, które dostarczają jakoś wiedzy.



Nie jest to jakoś super lekka książka. Jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jestem osobą wykształconą w kierunku historycznym i po pozycje o takiej tematyce sięgam raczej celem uzupełnienia wiedzy ogólnej. Z początku "Jedwabne szlaki" wydawały mi się bardzo toporne, pełne nazw własnych społeczności i miejsc, które zupełnie z niczym mi się nie kojarzyły. Wiem też, że nie jestem sama w takim odbiorze. Zastanawiałam się wręcz, czy książka jest tak źle napisana czy problem leży raczej po stronie tłumaczy, którzy w pierwszej połowie dodawali jeszcze bardziej komplikujące dla niewprawnego czytelnika przypisy - nadawało to pozycji charakter akademicki, a odnosiłam wrażenie, że nie taki cel obrał sobie Frankopan. Jednak gdzieś od najazdu Mongołów rzeczywiście książka nabrała polotu i tempa, a już zupełnie spełniła moje oczekiwania we względnie dokładnym (znów - ocena moim niewykształconym historycznie okiem) i dynamicznym opisie imperialistycznej polityki państw na bliskim wschodzie. W szkole średniej nikt nigdy nie wyjaśnił mi problemu tego konfliktu, a sytuacja jest na tyle złożona, że przy czytaniu pozycji sprzed kilku/kilkunastu lat praktycznie nieaktualna - tu autor bardzo fajnie zbudował tło historyczno -kulturowe, które pozwoliło zaobserwować powtarzające się mechanizmy, a potem wydarzenie po wydarzeniu wyjaśnił co doprowadziło do stanu na rok 2015. Uważam, że warto przebrnąć przez początek książki bo dalsza część dobrze uzupełnia luki polskiej edukacji historycznej.

Nie jestem osobą wykształconą w kierunku historycznym i po pozycje o takiej tematyce sięgam raczej celem uzupełnienia wiedzy ogólnej. Z początku "Jedwabne szlaki" wydawały mi się bardzo toporne, pełne nazw własnych społeczności i miejsc, które zupełnie z niczym mi się nie kojarzyły. Wiem też, że nie jestem sama w takim odbiorze. Zastanawiałam się wręcz, czy książka jest tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka przez 550 stron mówi Ci: "Jesteś europocentrykiem z klapkami na oczach", a Ty ją za to kochasz. Napisana niezwykle przystępnie, co nie kłóci się z tym, że jest ambitna i wybitna w tych ambicji realizowaniu. Uproszczenia i tendencyjność nie są rażące, ale jak najbardziej są obecne, więc bezrefleksyjny odbiór odradzam.

Książka przez 550 stron mówi Ci: "Jesteś europocentrykiem z klapkami na oczach", a Ty ją za to kochasz. Napisana niezwykle przystępnie, co nie kłóci się z tym, że jest ambitna i wybitna w tych ambicji realizowaniu. Uproszczenia i tendencyjność nie są rażące, ale jak najbardziej są obecne, więc bezrefleksyjny odbiór odradzam.

Pokaż mimo to

Napisana przystepnie, wciaga i przeraza.. przeszloscia pokazana z innego punktu widzenia, jak i przyszloscia ktora jawi sie przez pryzmat tego co zostalo w ksiazce opisane..

Napisana przystepnie, wciaga i przeraza.. przeszloscia pokazana z innego punktu widzenia, jak i przyszloscia ktora jawi sie przez pryzmat tego co zostalo w ksiazce opisane..

Pokaż mimo to

Zdecydowanie najlepsza książka historyczna jaką w życiu przeczytałem. Jeśli ktoś chce dowiedzieć się wielu nowych ciekawych rzeczy, które dzieją/działy się w przeszłości poza Europą czy Ameryką to jest to zdecydowany must have.

Zdecydowanie najlepsza książka historyczna jaką w życiu przeczytałem. Jeśli ktoś chce dowiedzieć się wielu nowych ciekawych rzeczy, które dzieją/działy się w przeszłości poza Europą czy Ameryką to jest to zdecydowany must have.

Pokaż mimo to