9 z dziewięciu światów

fajne fajne
Thor wszędzie biega i pierdzi

fajne fajne
Thor wszędzie biega i pierdzi

Pokaż mimo to

Wypada trochę słabo na tle innych dzieł autora

Wypada trochę słabo na tle innych dzieł autora

Pokaż mimo to

Zabawna i lekka lektura.

Zabawna i lekka lektura.

Pokaż mimo to

Książka napisana na kolanie, zawiodłam się

Książka napisana na kolanie, zawiodłam się

Pokaż mimo to

W porównaniu do reszty książek z serii, ta wypada naprawdę słabo. Trochę żałuję zakupu.

W porównaniu do reszty książek z serii, ta wypada naprawdę słabo. Trochę żałuję zakupu.

Pokaż mimo to

Trochę brakowało mi Magnusa, ale bardzo podobał mi się pomysł narracji z punktu widzenia innych postaci, które związane były z poszczególnymi światami oraz maratonem Thora. Jak zwykle, wujek Rick trzyma poziom.

Trochę brakowało mi Magnusa, ale bardzo podobał mi się pomysł narracji z punktu widzenia innych postaci, które związane były z poszczególnymi światami oraz maratonem Thora. Jak zwykle, wujek Rick trzyma poziom.

Pokaż mimo to

Pierwsze na co muszę zwrócić uwagę to przecudne wydanie! Twarda okładka (*puk puk*), śliczna grafika, srebrzenia, wstawki z grafikami postaci i światów, słowniczek, ozdobna wklejka. Dla mnie to ogromny plus, bo uwielbiam takie smaczki i detale. Ta książka jest po prostu fotogeniczna. ;)

Kolejną fajną sprawą jest sama budowa opowiadań. Tak jak w trylogii każdy rozdział zaczyna się tytułem, który w jakiś zabawny sposób opisuje to co będzie w danym rozdziale. Dalej, każde opowiadanie jest "opowiedziane" z perspektywy innej postaci związanej z paczką Magnusa. Wszystkie pisane są pierwszoosobowo, więc daje to nam jakieś większe pojęcie o postaciach, ich charakterach i sposobie bycia. Muszę przyznać, że to fajne doświadczenie, tak poczytać co jedne postacie sądzą o innych.

Same przygody nie są może wielkie, ale każde ma swój charakterek. I na pewno nie są one poważne. :P
Mallory ucząca smoka obrzucać obelgami?
Ratowanie od spodni?
Robienie fotek jajku?
A wszystko łączy maraton przez dziewięć światów pierdzącego Thora...
No proszę Was, to norma w świecie Magnusa!

Najlepiej czyta się je po kolei, bo mimo że to oddzielne historie to jednak łączą je wątki i sytuacje. Więc najlepiej iść po kolei, a nie wybiórczo. Oczywiście nie jest to obowiązkowa lektura, bo nie wnosi wiele do trylogii, ale jest fajnym dodatkiem.

Oczywiście nie muszę nikomu mówić, ze moim ulubionym opowiadaniem jest to z perspektywy Hearthstone'a? Jak ja uwielbiam tego przeuroczego, głuchoniemego elfa! Uwielbiam go od trzech tomów, mogę uwielbiać dalej!

Wracając jeszcze do konstrukcji. Nie wiem jak jest z resztą książek Riordana, ale całą serię o Magnusie czyta się bardzo lekko, szybko i przyjemnie. Jest to lektura typowo skierowana do młodzieży, co pokazuje zarówno język jak i humor. Ale to właśnie humor jest głównym filarem tych opowieści. Może są nieco absurdalne i głupawe, ale o to w nich chodzi. Po co brać je na poważnie? Idealnie poprawiają humor, polecam!

https://zamknietawpozytywce.blogspot.com/2018/11/62-9-z-dziewieciu-swiatow-rick-riordan.html

Pierwsze na co muszę zwrócić uwagę to przecudne wydanie! Twarda okładka (*puk puk*), śliczna grafika, srebrzenia, wstawki z grafikami postaci i światów, słowniczek, ozdobna wklejka. Dla mnie to ogromny plus, bo uwielbiam takie smaczki i detale. Ta książka jest po prostu fotogeniczna. ;)

Kolejną fajną sprawą jest sama budowa opowiadań. Tak jak w trylogii każdy rozdział...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po prostu arcydzieło

Po prostu arcydzieło

Pokaż mimo to

Powiedziałabym, że jest to mocno przeciętny dodatek. Już któryś raz spotykam się z tym, że dodatki z serii, którą bardzo lubię są średnie. Na początku miło było spotkać się ponownie z bohaterami, jednak im dalej w las, tym bardziej nużące się to robiło. Ot króciutkie opowiadania, które w mojej opinii lepiej byłoby na przykład dołączyć do wcześniej wydanych książek. Może gdybym bardziej sobie to dozowała i rozciągnęła czytanie w czasie, to i oceniłabym ją wyżej. Może...

Powiedziałabym, że jest to mocno przeciętny dodatek. Już któryś raz spotykam się z tym, że dodatki z serii, którą bardzo lubię są średnie. Na początku miło było spotkać się ponownie z bohaterami, jednak im dalej w las, tym bardziej nużące się to robiło. Ot króciutkie opowiadania, które w mojej opinii lepiej byłoby na przykład dołączyć do wcześniej wydanych książek. Może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie pamiętam już nawet czasu, w którym sięgnęłam po pierwszą książkę Riordana. Wydaje się jakby to było lata temu, a ja nie przestałam nigdy kochać tego, co piszę. Zastanawiałam się, kiedy ta cała karuzela się zatrzyma i nie dostaniemy kolejnej książki. Jednakże dalej czekam z niecierpliwością na kolejną książkę, chcąc zobaczyć co nasz wujaszek wymyślił tym razem. Tak się stało także przy tej pozycji; kiedy dorwałam ją w swoje ręce i znalazłam wolną chwilę — przeczytałam prawie od razu w całości. Tym razem był to kolejny dodatek do serii o Magnusie, każdy rozdział był opowiedziany z perspektywy innego bohatera i każdy z dziewięciu rozdziałów dzieje się w innym świecie.


W tej książce nie dostajemy żadnego rozdziały z perspektywy Magnusa, tylko z perspektywy najbliższych mu osób i Odyna. Bardzo przypadło mi to do gustu, bo można popatrzeć na to, co jest dla nich ważne i wejść w ich myśli. Tego brakowało mi przy okazji samych książek o Magnusie; gdzie skupiliśmy się na jego postaci, choć sam byłam zainteresowana innymi. Szczególnie do gustu przypadł mi rozdział z perspektywy Hearthstone'a i Alex. Właściwie o Alex mogłabym czytać całymi dniami, bo to na tyle wyróżniająca się postać w świecie książek i na tyle kontrowersyjna, że warto o niej pisać więcej. Mało kto piszę o postaci zmiennej płciowo, a teraz; żyjąc w dwudziestym pierwszym wieku nie powinien to być temat tabu. Jednak właściwie podoba mi się każdy rozdział w tej książce. W każdym z dziewięciu rozdziałów pojawia się inna historia, z perspektywy innego bohatera, który musi rozwiązać jakiś problem. Jako smaczek mogę Wam powiedzieć, że przez wszystkie rozdziały przewija się jedna i ta sama postać gdzieś w tle, także jak będziecie czytać to na pewno to wyłapiecie. Naszych bohaterów czekają różnego rodzaju przygody; jedne mniej ważne, drugie potrzebne jeśli chcę się zapobiec Ragnarokowi. Wszystko to pisane w typowym stylu Riordana.

Chyba jednak najważniejszym pytaniem, które zadaje sobie każdy z nas jest to, czy autor się psuje pisząc tyle książek w ciągu roku. Odpowiedź brzmi nie; przynajmniej z mojego punktu widzenia. Widać, że ma w swojej głowie jeszcze mnóstwo pomysłów, tylko pojawia się coraz mniej żartów i śmiesznych sytuacji. Dla mnie to autor numer jeden, ale żarty są coraz słabsze, a typowe żarty o pierdzeniu stały się żenujące. Ja oczywiście rozumiem, że to są książki przeznaczone bardziej dla młodych czytelników niż osób w moim wieku, ale tym bardziej trzeba kontrolować swoje żarty, bo dzieci będzie to śmieszyło do końca życia. Riordan ma także grono starszych czytelników i zastanawiałam się, czy nie zastanawiał się, aby jego książki bywały bardziej brutalne. Rozumiem, że wydawnictwo, które wydaje go w Stanach jest na nie, jeśli chodzi o pisanie scen dla starszych czytelników, co Riordan wspominał na swoim twitterze.

Cała fabuła dzieje się po wydarzeniach ze „Statku umarłych”, więc nie polecam czytać tego dodatku przed zaczęciem swojej przygody z Magnusem. Bohaterowie luźno nawiązują do niektórych wydarzeń z wcześniejszych książek, a nie każdy chce znać spojlery. W tej książce także sytuacje nie są tak ważne, jak w serii, ale jeśli się jest fanem i lubi się mitologię; naprawdę warto się zapoznać z tą książką. Nigdy nie dowiemy się, czy te wszystkie książki nie są pisane stricte dla pieniędzy, bo to jest osoba, która stara się za każdym razem, gdy piszę cokolwiek. Stara się czytać te mity, a przecież nie obraca się w jednej mitologii, a kilku i pisze o tym z taką pasją, że nigdy nie przestanę uwielbiać jego książek. Dla mnie zawsze będzie w czołówce najlepszych autorów i jestem tego pewna. Ta miłość do jego dzieł trwa od kilku lat i nie wygląda na to, żeby skończyła się w najbliższym czasie. Będę zawsze broniła jego książek i nie wiem co musiałoby się stać, żebym przestała go uwielbiać. Także, jeśli nie znacie jeszcze książek Riordana to zachęcam Was bardzo serdecznie do przeczytania choć jednej książki i zobaczenia czy przypadnie Wam do gustu tak, jak mi.

Nie pamiętam już nawet czasu, w którym sięgnęłam po pierwszą książkę Riordana. Wydaje się jakby to było lata temu, a ja nie przestałam nigdy kochać tego, co piszę. Zastanawiałam się, kiedy ta cała karuzela się zatrzyma i nie dostaniemy kolejnej książki. Jednakże dalej czekam z niecierpliwością na kolejną książkę, chcąc zobaczyć co nasz wujaszek wymyślił tym razem. Tak się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to