Wdzięczność. Wstrząsająca (i niestety prawdziwa) historia czarnoskórej dziewczynki, porwanej i sprzedanej do niewoli, która została zakonnicą, a później i świętą sprawiła, że poczułam wdzięczność za to, co mam i gdzie jestem.

Jestem wdzięczna, że mogłam przeżyć dzieciństwo jako dziecko; być wolna od aktów doświadczanej przez nią brutalności, przemocy i wyzysku. Wdzięczność, że jestem wolnym człowiekiem traktowanym podmiotowo, a nie przedmiotowo.

Bakhita potrafiła czuć wdzięczność za każdą odrobinę dobra (a czasem braku zła) w swoim życiu. Nigdy nie zapomniała, nigdy nie zakładała, że coś trwa wiecznie.

Wdzięczność. Wstrząsająca (i niestety prawdziwa) historia czarnoskórej dziewczynki, porwanej i sprzedanej do niewoli, która została zakonnicą, a później i świętą sprawiła, że poczułam wdzięczność za to, co mam i gdzie jestem.

Jestem wdzięczna, że mogłam przeżyć dzieciństwo jako dziecko; być wolna od aktów doświadczanej przez nią brutalności, przemocy i wyzysku....

Kolejny, niestety, przykład ludzkiego bestialstwa. Bardzo to smutny i przykry obraz. Bardzo silne emocje towarzyszyły mi podczas czytania, żal, smutek, przerażenie ludzkim - nie - ludzkim zachowaniem. No cóż, sami tworzymy nasz świat, w którym żyjemy ale nie powinniśmy zamykać oczu na poniewieranie ludzi, którzy w jakikolwiek sposób różnią się od nas.

Kolejny, niestety, przykład ludzkiego bestialstwa. Bardzo to smutny i przykry obraz. Bardzo silne emocje towarzyszyły mi podczas czytania, żal, smutek, przerażenie ludzkim - nie - ludzkim zachowaniem. No cóż, sami tworzymy nasz świat, w którym żyjemy ale nie powinniśmy zamykać oczu na poniewieranie ludzi, którzy w jakikolwiek sposób różnią się od nas.

Wstrząsająca, poruszająca i niosąca nadzieję… Polecam

Wstrząsająca, poruszająca i niosąca nadzieję… Polecam

Typowy żywot świętej. Najpierw niewyobrażalne cierpienie, zniesione z uległością i pokorą, później wybór 'jedynej prawdziwej wiary' i prostą drogą ku świętości. Tylko czy decyzję podjętą pod wpływem traumy i panicznego strachu można nazwać wyborem? Wybrała zakon, bo wybrała poczucie bezpieczeństwa, to całkiem zrozumiałe i wystarczające. Wiodła dobre, wartościowe życie. Wkładanie w tę kobietę więcej niż mogła pomyśleć czy powiedzieć, robi z niej postać niewiarygodną i... kolejny raz nadużytą .
Biały człowiek tym razem dał Czarnej Afryce świętą. Dał też parę filmów, książek, zgodę na kilka karier, językową poprawność... Rana Afrykańska jest tak głęboka, że już prawdopodobnie nieuleczalna. I czy tak naprawdę ma być uleczona? Jest już na to odgórne pozwolenie? Czy na tych kościach zostało jeszcze dość mięsa, żeby nadal żal było oddać?
Książka sama w sobie średnia (chociaż niepozbawiona pięknych momentów),ale postać Bakhity warta jest poznania i zapamiętania. Myślę, że właśnie poprzez celowe nierozpoznanie jej jako osoby, wytłumienie jej indywidualnych rysów charakteru i emocji, mogła stać się - jak to gdzieś przeczytałam - 'uniwersalną świętą Afrykańczyków'. Powinna wrzeszczeć, a pokornie i w milczeniu znosi swój los. Cnota pokory to pułapka i knebel.

Typowy żywot świętej. Najpierw niewyobrażalne cierpienie, zniesione z uległością i pokorą, później wybór 'jedynej prawdziwej wiary' i prostą drogą ku świętości. Tylko czy decyzję podjętą pod wpływem traumy i panicznego strachu można nazwać wyborem? Wybrała zakon, bo wybrała poczucie bezpieczeństwa, to całkiem zrozumiałe i wystarczające. Wiodła dobre, wartościowe życie....

Dojmujące oskarżenie niewolnictwa, rasizmu, wojny. Pedofilia w najczystszej (o ile można tak napisać) odsłonie. Niewyobrażalne, a jednak się zdarzyło w końcówce wieku 19. Hasła rewolucji francuskiej z 1789 r. były (również w czasie owego wydarzenia) i są martwe. Nie mam więcej komentarzy.

Dojmujące oskarżenie niewolnictwa, rasizmu, wojny. Pedofilia w najczystszej (o ile można tak napisać) odsłonie. Niewyobrażalne, a jednak się zdarzyło w końcówce wieku 19. Hasła rewolucji francuskiej z 1789 r. były (również w czasie owego wydarzenia) i są martwe. Nie mam więcej komentarzy.

Czasami się zastanawiam dlaczego nikt nie przeprosił za zbrodnię związane z systemem niewolnictwa i grabieżą terytorium Afryki. Nie istniała by bogata Brytania wraz ze swoimi koloniami ani Belgia,Francja, Hiszpania,Niemcy, Holandia w tym kształcie co obecnie gdyby nie niewolnictwo i kolonie w Afryce,Indii zachodnich i poza nimi ,które pod przykrywką ideologii chrześcijańskiej wysysały bogactwa naturalne, złoto, diamenty, kauczuk, kość słoniową oraz były śmiercią milionów czarnoskórych ludzi poprzez niewolniczą pracę itd. Zbrodnie większe od holokaustu popełnione na terytorium Afryki zostały zapomniane i nierozliczone. Smutna prawda która jest fundamentem rozwoju cywilizacji białego człowieka. Książka wzbudziła we mnie te emocje o których istnieniu już dawno zapomniałem, gdyż w erze internetowej patokultury odczłowieczenie jest rzeczą normalną. Polecam do ruszenia sumienia dawno przez media spolaryzowanego.

Czasami się zastanawiam dlaczego nikt nie przeprosił za zbrodnię związane z systemem niewolnictwa i grabieżą terytorium Afryki. Nie istniała by bogata Brytania wraz ze swoimi koloniami ani Belgia,Francja, Hiszpania,Niemcy, Holandia w tym kształcie co obecnie gdyby nie niewolnictwo i kolonie w Afryce,Indii zachodnich i poza nimi ,które pod przykrywką ideologii...

Wstrząsająca powieść o losach małej, czarnoskórej dziewczynki z Sudanu. Bakhita zostaje porwana ze swojej rodzinnej wioski w wieku 7 lat i od tamtej pory jest niewolnicą. Koszmar jaki to dziecko przeżywa jest trudny do opisania. Pomysłowość tortur jaką wykazują się handlarze ludźmi jest porażająca. Właściciele niewolników również nie pozostają w tej kwestii w tyle. Najbardziej zaszokowało mnie obrzydliwe nacięcia skóry dla upiększenia i rozrywki właścicieli niewolnic, a potem posypywanie ran solą.
Hart ducha Bakhity i jej wola przetrwania to dla mnie rzecz niepojęta. Jak w takich warunkach, zaznając ogromu cierpienia i poniżenia zdołała przetrwać jest dla mnie zagadką. Przecież to malutka dziewczynka, która powinna być przy matce w swojej kochanej rodzinie.
Książka warta przeczytania i zadania sobie pytania jak ludzie mogą fundować ludziom taki los. Co ich do tego upoważnia. Przecież człowiek jest człowiekiem niezależnie od koloru skóry, wyznania czy innych kryteriów. Polecam

Wstrząsająca powieść o losach małej, czarnoskórej dziewczynki z Sudanu. Bakhita zostaje porwana ze swojej rodzinnej wioski w wieku 7 lat i od tamtej pory jest niewolnicą. Koszmar jaki to dziecko przeżywa jest trudny do opisania. Pomysłowość tortur jaką wykazują się handlarze ludźmi jest porażająca. Właściciele niewolników również nie pozostają w tej kwestii w tyle....

Aż trudno uwierzyć, że człowiek jest zdolny do tego, aby być aż TAK pokornym. Jest to kolejna z książek przeczytanych w tym roku, która boleśnie uświadamia mi, jakie mam/mamy szczęśliwe życie. Historia Bakhity jest niesamowita i przejmująca, jednak styl pisania średnio mi się spodobał. Mam wrażenie, że w wielu momentach był haotyczny.

Aż trudno uwierzyć, że człowiek jest zdolny do tego, aby być aż TAK pokornym. Jest to kolejna z książek przeczytanych w tym roku, która boleśnie uświadamia mi, jakie mam/mamy szczęśliwe życie. Historia Bakhity jest niesamowita i przejmująca, jednak styl pisania średnio mi się spodobał. Mam wrażenie, że w wielu momentach był haotyczny.

Bakhita, czyli Szczęściara - imię szyderstwem podszyte, które siedmioletnia, czarna jak heban, dziewczynka otrzymała od swoich porywaczy, handlarzy niewolników...
...
Ta dziecko poddawane było bowiem tak bestialskim torturom i tak nieludzko je traktowano, że zapominało swojego imienia... doświadczyło czegoś na kształt pustki tożsamościowej...
Kolejni właściciele przez pięć lat traktowali dziewczynkę w tak sadystyczny sposób, że wielkim cudem było nie tylko to, że zwyciężyła w niej wola życia...ale przede wszystkim to, że wśród zdemoralizowanych i zdehumanizowanych panów ocaliła czystą duszę...
W świecie spaczonym przemocą zachowała czułe i wrażliwe serce...
...
"Życie gorsze niż zwierzęce. Życie kradzione, kupowane i sprzedawane, życie porzucone na pustyni, życie istoty, która nie zna nawet własnego imienia..."
...
W ogarniętym zamętem świecie prowadziła Bakhitę miłość jej matki, która na trwałe zapisała się w jej sercu... Często czuła jej obecność i słyszała słowa "Nie puszczę Twojej dłoni!" I dłoni tej nigdy nie puściła...
...
Bardzo długa i bolesna jest droga Bakhity do wolności i do... świętości... Tak! Ta czarna niewolnica zostaje kanonizowana przez Jana Pawła II!
Jej historia przywraca nadzieję w dobro i bezinteresowność, pogłębia wiarę w to, że Bóg ma plan na każde ludzkie życie...nawet to, którego godność podeptano... które skazano na zwierzęcą wegetację...
...
Jestem głęboko poruszona przejmującym przesłaniem opowieści o Bakhicie...Ujął mnie też piękny, momentami poetycki wręcz język tej powieści, która zostawia ślad w sercu, której nie da się zapomnieć...
Dlatego szczerze polecam lekturę "Bakhity". Jestem pewna, że nikt z Was nie przejdzie obok niej obojętnie...
Niejedna łza popłynie...

Bakhita, czyli Szczęściara - imię szyderstwem podszyte, które siedmioletnia, czarna jak heban, dziewczynka otrzymała od swoich porywaczy, handlarzy niewolników...
...
Ta dziecko poddawane było bowiem tak bestialskim torturom i tak nieludzko je traktowano, że zapominało swojego imienia... doświadczyło czegoś na kształt pustki tożsamościowej...
Kolejni właściciele przez pięć...

Dawno nie zachwyciła mnie tak żadna książka, ciekawa pod względem formy przekazu i fascynująca pod względem treści. Mimo ukazania, jak jednostka bywa uwiklana w zło i opresyjny system niewolnictwa, daje nadzieję, że gdzieś, kiedyś zablizni się w kolejnych ocalonych rana po tym okrutnym procederze.

Dawno nie zachwyciła mnie tak żadna książka, ciekawa pod względem formy przekazu i fascynująca pod względem treści. Mimo ukazania, jak jednostka bywa uwiklana w zło i opresyjny system niewolnictwa, daje nadzieję, że gdzieś, kiedyś zablizni się w kolejnych ocalonych rana po tym okrutnym procederze.