Książka trzymała mnie do końca jedynie dlatego, że byłam ciekawa co stanie się na koniec. I się rozczarowałam. Liczyłam na lepsze zakończenie. W książce wiele wątków jest niepotrzebnych, a na początku książki za mało jest informacji o pierwszej miłości Emilie.

Książka trzymała mnie do końca jedynie dlatego, że byłam ciekawa co stanie się na koniec. I się rozczarowałam. Liczyłam na lepsze zakończenie. W książce wiele wątków jest niepotrzebnych, a na początku książki za mało jest informacji o pierwszej miłości Emilie.

Kupiłam tą książkę przez przypadek za jakiś bezcen. Myślałam, że będzie to typowe romansidło, bo też okładka na to wskazuje (kobieta, Paryż i samochód). Jednak faktem jest, że nie powinniśmy oceniać książki po okładce. W tym przypadku okładka jest totalnie nietrafiona i tandetna.
Veronique Olmi to francuska pisarka, a powieść „Czekam na Ciebie” to jej debiut na polskim rynku. Historia ukazana w tej powieści jest na pierwszy rzut oka banalna i związana z miłością. Główna bohaterka Emilie to ustabilizowana kobieta, matka trójki dzieci i posiadaczka cudownego męża. Pewnego dnia (w 25. Rocznicę ślubu) przegląda gazetę, w której dostrzega ogłoszenie. Zapisane tam informacje wywracają jej całe życie do góry nogami – kobieta zostawia rodzinę i wyjeżdża do Włoch, aby rozwikłać tajemnicę związaną z ogłoszeniem. Jak można się domyślać tajemnica opiera się na dawnej, utraconej miłości Emilie do Daria.
Kobieta pozostawia swoje życie i jedzie w podróż w poszukiwaniu siebie, miłości i wspomnień. Stawia wszystko na jedną kartę. Emilie podczas podróży wspomina przeszłość, robi bilans życia i analizuje swoje dotychczasowe sukcesy i porażki. Dopiero pod koniec książki czytelnik dowiaduje się prawdy o Dario i tajemniczym ogłoszeniu. Ja byłam mocno zaskoczona końcówką i nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy.
Powieść Olmi bardzo mnie zaskoczyła i zauroczyła. Spodziewałam się banalnego romansu, a dostałam głęboką, niezwykłą i wzruszającą opowieść o sile kobiety, o miłości, o tym, że warto czasem zaryzykować i spełnić marzenia. Polecam tą niepozorną opowieść o życiowych wyborach, pragnieniach i ryzyku, które czasem przynosi ukojenie i spokój. Piękna, prawdziwa i nostalgiczna opowieść z Włochami w tle.

Kupiłam tą książkę przez przypadek za jakiś bezcen. Myślałam, że będzie to typowe romansidło, bo też okładka na to wskazuje (kobieta, Paryż i samochód). Jednak faktem jest, że nie powinniśmy oceniać książki po okładce. W tym przypadku okładka jest totalnie nietrafiona i tandetna.
Veronique Olmi to francuska pisarka, a powieść „Czekam na Ciebie” to jej debiut na polskim...

Jedna z tych książek, które zdecydowanie mogę zaliczyć do ulubionych. Emilie wiedzie zwyczajne życie przedszkolanki, mężatki, matki trzech córek, które zdążyły już opuścić rodzinne gniazdo. Przygotowując 25 rocznicę ślubu przypadkiem wpada na niecodzienne ogłoszenie i pod wplywem emocji wsiada w samochod by udać się do Genui we Włoszech. Podczas kilkudniowej podróży przez Francję Emilie wspomina swoje nastoletnie życie w tradycyjnej katolickiej rodzinie, swoją starszą upośledzoną siostrę, wreszcie swoja pierwsza milość. Podróż przyniesie kilka niecodziennych znajomości, odwiedziny u siostry, nie widzianej od kilku lat i niespodziewane spotkanie z ukochaną córką. Krótki pobyt w Genui okazuje się co najmniej zaskakujący.

Książka o miłości pod różnymi postaciami, tej pierwszej niezapomnianej, tej trwałej zbudowanej na wzajemnym zaufaniu, tej matczynej i tej siostrzanej. Jakie miejsce zajmuje przypadek w naszym życiu? Co nas motywuje do takich a nie innych wyborów? Powieść, która zadaje wiele pytań, zaskakuje i wzrusza. Przeczytana w oryginale dostarczyła mi sporo wrażeń.

http://edytalectures.blogspot.fr/2015/12/le-premier-amour-veronique-olmi.html

Jedna z tych książek, które zdecydowanie mogę zaliczyć do ulubionych. Emilie wiedzie zwyczajne życie przedszkolanki, mężatki, matki trzech córek, które zdążyły już opuścić rodzinne gniazdo. Przygotowując 25 rocznicę ślubu przypadkiem wpada na niecodzienne ogłoszenie i pod wplywem emocji wsiada w samochod by udać się do Genui we Włoszech. Podczas kilkudniowej podróży przez...

Piękna, wzruszająca książka. Początkowo
nieco drażnił mnie styl, myślę, że nawykłam
do innego, jeszcze bardziej opisowego.
Później jednak jest coraz lepiej, sporo
emocji. Również wybory osobiste głównej
bohaterki stają się bardziej czytelne.

Piękna, wzruszająca książka. Początkowo
nieco drażnił mnie styl, myślę, że nawykłam
do innego, jeszcze bardziej opisowego.
Później jednak jest coraz lepiej, sporo
emocji. Również wybory osobiste głównej
bohaterki stają się bardziej czytelne.

kolejna powieść, która bardzo okrężną i wydumaną drogą dąży do puenty, a ta okazuje się całkowicie nietrafioną. czuję dość duży zawód, bo początek zapowiada się bardzo intrygująco i ciekawie. liczyłam na więcej akcji.
jeśli szukasz dialogów i wartkiej akcji to ta książka z pewnością nie jest dla Ciebie, Czytelniku. znajdziesz w niej mnóstwo przemyśleń, które autorka stara się wznieść na wyżyny, chcąc zaliczyć je do tych niesamowitych oraz mądrych i niespotykanych, lecz niestety tak nie jest.
w mojej opinii sięgając po tę powieść zmarnujesz swój czas, ale wiadomo - są gusta i guściki :)

kolejna powieść, która bardzo okrężną i wydumaną drogą dąży do puenty, a ta okazuje się całkowicie nietrafioną. czuję dość duży zawód, bo początek zapowiada się bardzo intrygująco i ciekawie. liczyłam na więcej akcji.
jeśli szukasz dialogów i wartkiej akcji to ta książka z pewnością nie jest dla Ciebie, Czytelniku. znajdziesz w niej mnóstwo przemyśleń, które autorka stara...

Spodziewałam się troszkę więcej od tej książki, bo opis był zachęcający i ciekawy. A cała książka okazała się nudna, usypiająca, chaotycznie napisana. Bohaterka przez większą cześć książki jedzie i rozpamiętuję swoją nastoletnią miłość. A gdy już udaje jej się dotrzeć do swojego lubego, okazuje się że facet postradał zmysły albo tylko udaje.Nie zdecydowanie nie jest to pozycja którą bym poleciła. Chyba że ktoś lubi monolog wewnętrzny bohatera i jego użalanie się nad sobą.

Spodziewałam się troszkę więcej od tej książki, bo opis był zachęcający i ciekawy. A cała książka okazała się nudna, usypiająca, chaotycznie napisana. Bohaterka przez większą cześć książki jedzie i rozpamiętuję swoją nastoletnią miłość. A gdy już udaje jej się dotrzeć do swojego lubego, okazuje się że facet postradał zmysły albo tylko udaje.Nie zdecydowanie nie jest to...

Emilie jest główna bohaterką tej powieści. Przygotowuje ona uroczystą kolację z okazji 25 rocznicy ślubu. Odpakowując butelkę z gazety, zauważa ogłoszenie, które napisał Dario- jej pierwsza miłość. Przez to ogłoszenie jej życie wywraca się do góry nogami. Wsiada w auto i udaje się w podróż do Włoch. Ogólnie książka bardzo mi się podoba bo pokazuje życie kobiety, w które wkradła się już rutyna, co w konsekwencji prowadzi do osłabienia więzi między nią i jej mężem. Niestety w dzisiejszych czasach tak jest, że człowiek nie żyje juz uczuciem tylko przywiązaniem do siebie. Zmusza w niektórych momentach do refleksji nad własnym życiem. Co według mnie jest istotne. Bo nie zawsze mamy czas stanąć na chwilę w miejscu i zastanowić się na własnym życiem,a tu czytając tę o to książkę mamy taką możliwość. Ukazuje, że pierwsza miłość zawsze w nas zostaje. Potrafi wrócić w najmniej oczekiwanym momencie. Nie doświadczyłam tego, ale podejrzewam, ze jest to możliwe. Bo niby skąd wzięły się powiedzenia, że "stara miłość nie rdzewieje"?.Czytając ją zadałam sobie pytanie: Czy miałabyś tyle odwagi, żeby rzucić wszystko dla pierwszej miłości?Moja odpowiedź brzmi: Nie! Będąc matką i żoną od tylu lat nie odważyła bym się rzucić wszystkiego i jechać do Włoch. Może zadzwoniła bym, aby dowiedzieć się o co chodzi, ale nie pojechała bez słowa. Może porozmawiała bym z mężem i razem byśmy się tam udali. Na pewno walczyła bym o swoje małżeństwo. Nie zgadzam się do końca z decyzjami i wyborami Emilie. Napisana jest małą czcionką, ale pomimo tego dość szybko się ją czyta. Polecam ją osobom, które chcą przeczytać coś co im się spodoba, a jednocześnie skłoni do refleksji nad własnym życiem. Mam nadzieję, że czytając ją zadacie sobie to samo pytanie co ja: Czy miałabyś/ miałbyś na tyle odwagi by rzucić wszystko dla pierwszej miłości?

Emilie jest główna bohaterką tej powieści. Przygotowuje ona uroczystą kolację z okazji 25 rocznicy ślubu. Odpakowując butelkę z gazety, zauważa ogłoszenie, które napisał Dario- jej pierwsza miłość. Przez to ogłoszenie jej życie wywraca się do góry nogami. Wsiada w auto i udaje się w podróż do Włoch. Ogólnie książka bardzo mi się podoba bo pokazuje życie kobiety, w które...

Niezwykła, ciekawa podróż głównej bohaterki Emilie nie tylko wzdłuż Francji do Włoch, ale przede wszystkim w głąb siebie, swoich wspomnień, marzeń i wyrzeczeń.
Bardzo krótkie rozdziały pomieszane chronologicznie nie wieją nudą, ale układają się w spójną całość, przedstawiając obrazowo całe życie bohaterki.
Do tego zaskakujące zakończenie dopełnia całość. Uważam, że jest to książka przeznaczona dla osób lubiących psychologiczne powieści, innych raczej zanudzi.

Niezwykła, ciekawa podróż głównej bohaterki Emilie nie tylko wzdłuż Francji do Włoch, ale przede wszystkim w głąb siebie, swoich wspomnień, marzeń i wyrzeczeń.
Bardzo krótkie rozdziały pomieszane chronologicznie nie wieją nudą, ale układają się w spójną całość, przedstawiając obrazowo całe życie bohaterki.
Do tego zaskakujące zakończenie dopełnia całość. Uważam, że jest to...

Polecam każdemu kto lubi dobre psychologiczne powieści.

Ciekawe cytaty

„Nauczyłam ją tylko pisać. Nigdy czytać. Z pewnością dlatego że chciałam tego mniej niż ona. Chyba bałam się tego, co mogłaby przeczytać o świecie, w którym żyjemy i w którym niesiemy nasze krzyże, aby zasłużyć na pobyt w raju, i cały czas czekamy na cudowną wiadomość na kartce pogniecionego papieru”.(str 23)

„A chwile, gdy można się poczuć lekko, gdy cały świat jest w nas, gotowy, aby wybuchnąć, to nic w porównaniu ze starością, którą w sobie nosimy, daną nam przy narodzinach. Gdy przychodzimy na świat, mamy mniej więcej tyle samo lat, ile wszyscy dookoła. Oczywiście to nie jest takie widoczne.” (str 31)

„Oszuści są nie tylko dobrymi psychologami, są też logiczni.” ( str 31)

„Miłość była zawsze trochę brudna. Była tajemnicą, która miała rosnąć, ale zmniejszała się, w miarę jak stawała się bardziej zrozumiała. Robiła się banalna, nieco nudna, byliśmy zawiedzeni,ale i tak coś nas do niej popychało, bo mieliśmy nadzieję, że odkryjemy coś, czego inni nie wiedzą.” ( str 103 – 104)

Polecam każdemu kto lubi dobre psychologiczne powieści.

Ciekawe cytaty

„Nauczyłam ją tylko pisać. Nigdy czytać. Z pewnością dlatego że chciałam tego mniej niż ona. Chyba bałam się tego, co mogłaby przeczytać o świecie, w którym żyjemy i w którym niesiemy nasze krzyże, aby zasłużyć na pobyt w raju, i cały czas czekamy na cudowną wiadomość na kartce pogniecionego...

Czytając tą książkę cały czas mnie coś od niej odpychało, czułam że ta książka nie jest dla mnie. Na szczęście czyta się szybko, więc za dużo nie straciłam. Jedynie co mnie ucieszyło to to, że ta książka nie ma nic wspólnego z tanim romansem.

Czytając tą książkę cały czas mnie coś od niej odpychało, czułam że ta książka nie jest dla mnie. Na szczęście czyta się szybko, więc za dużo nie straciłam. Jedynie co mnie ucieszyło to to, że ta książka nie ma nic wspólnego z tanim romansem.