Pszczelarz z Sindżaru

,,Pszczelarz z Sindżaru'' to pierwszy reportaż napisany przez irakijską poetkę, Dunyę Mikhail.

W książce postanowiła zrelacjonować bardzo ważny (przy czym u nas dość cichy) temat prześladowań jezydów w Sindżarze i okolicach. Daesz (tak w książce określany jest ISIS) porywa całe rodziny, by potem zabić mężczyzn, a kobiety wykorzystywać osobiście lub sprzedać na ,,targach''.

Kobietę ,,kupioną'' głównie przez fundamentalnych muzułmanów nazywa się branką. Jest wykorzystywana seksualnie i zmuszana do, często ciężkiej, pracy. W niewoli może przebywać z dziećmi. Jej córki mogą być sprzedane, matki są gwałcone na oczach dzieci, dzieci są zabijane na oczach matek za brak posłuszeństwa.

Abd Allah, tytułowy pszczelarz z Sindżaru, pomaga kobietom w ucieczkach, przekupuje przemytników, organizuje pułapki oraz transport. Pomaga i ratuje życie wielu.

Temat daje duże możliwości. Wydaje się, że autorka ma wszystko, aby napisać dobry i ważny reportaż.
Niestety, wychodzi jej to kiepsko. Brakuje głębszego wniknięcia w historię. Książka napisana jest nadto prostym i kwadratowym językiem, a zdania na poziomie ,,jest jej smutno'' wydają się być standardem.
Struktura oparta jest na relacji z rozmów telefonicznych autorki z Abd Allahem, który opowiada poszczególne historie. Prawie każdy rozdział kończy się klasycznym dialogiem: ,, -Mam drugi telefon. - Dobrze, zdzwonimy się później.''...
Rozumiem przesłanie, gdzie autorka chciała pokazać, że Abd Allah ma sporo pracy i ciągle dostaje telefony w sprawie ucieczek, aczkolwiek literacko można było opisać to na wyższym poziomie.


Dużym plusem książki, który mocno działa ma wyobraźnię, jest publikacje rzeczywistych zdjęć. Ciężko uwierzyć, że te historie działy się parę lat temu. I dzieją się zapewne nadal.

,,Pszczelarz z Sindżaru'' to pierwszy reportaż napisany przez irakijską poetkę, Dunyę Mikhail.

W książce postanowiła zrelacjonować bardzo ważny (przy czym u nas dość cichy) temat prześladowań jezydów w Sindżarze i okolicach. Daesz (tak w książce określany jest ISIS) porywa całe rodziny, by potem zabić mężczyzn, a kobiety wykorzystywać osobiście lub sprzedać na...

Myślałam, że po pochłonięciu kilku książek poruszających tematykę wojenną powinnam być już nieco uodporniona na czytanie o okrucieństwie. Nic bardziej mylnego. Każda z historii kobiet i dzieci wyrwanych przez Abd Allaha z sideł Daeshu poruszyła mnie do głębi. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić choćby ułamka cierpienia, którego doznali jeńcy wojenni i branki od Państwa Islamskiego. Ekstremistyczny islam jest zbrodnią przeciwko ludzkości. Jeśli ich bóg istnieje i podoba mu się to co te bestie czynią bezbronnym ludziom to mam nadzieję, że zdechnie w konwulsjach.

Reportaż irackiej poetki, mimo wszystko niesie nadzieję. Udowadnia, że nawet w obliczu zagrożenia życia i powszechnego zezwierzęcenia wciąż istnieją osoby, które opierają się złu i aktywnie z nim walczą. Oby ziemia rodziła ich jak najwięcej.

No to plum!
Wasza Złota Rybka;)

Myślałam, że po pochłonięciu kilku książek poruszających tematykę wojenną powinnam być już nieco uodporniona na czytanie o okrucieństwie. Nic bardziej mylnego. Każda z historii kobiet i dzieci wyrwanych przez Abd Allaha z sideł Daeshu poruszyła mnie do głębi. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić choćby ułamka cierpienia, którego doznali jeńcy wojenni i branki od Państwa...

Jeśli religia ma być pełna terroru, gwałtu, ucisku lepiej nie wierzyć w nic !

Jeśli religia ma być pełna terroru, gwałtu, ucisku lepiej nie wierzyć w nic !

Tytułowy pszczelarz to człowiek, który ratuje kobiety porwane przez ISIS... Opowiada autorce ich historie, czasem same uratowane relacjonują, co je spotkało... Przerażające, jak człowiek może traktować drugiego człowieka, tłumacząc się prawem rzekomo nadanym przez Boga...

Tytułowy pszczelarz to człowiek, który ratuje kobiety porwane przez ISIS... Opowiada autorce ich historie, czasem same uratowane relacjonują, co je spotkało... Przerażające, jak człowiek może traktować drugiego człowieka, tłumacząc się prawem rzekomo nadanym przez Boga...

Książka, którą się czyta z tępą świadomością realizmu. To nie fikcyjne czy nawet fabularyzowane historie. To prawdziwe życie ludzi, których wiara okazał się być ich winą. Przeczytaj i przestań narzekać.

Książka, którą się czyta z tępą świadomością realizmu. To nie fikcyjne czy nawet fabularyzowane historie. To prawdziwe życie ludzi, których wiara okazał się być ich winą. Przeczytaj i przestań narzekać.

Wystarczyło parę godzin 3-go sierpnia 2014 roku, żeby życie mieszkańców regionu Sindżar w południowo wschodnim Iraku wywróciło się do góry nogami za sprawa czarnej flagi ISIS. Bojownicy Państwa Islamskiego dokonali tam masakry, zginęło mnóstwo osób, kobiety i dzieci zostały porwanie na sprzedaż i tylko nielicznym udało się uciec. Książka Dunyi Mikhail zawiera świadectwa tych którzy zdołali uwolnić się z niewoli z pomocą pewnego pszczelarza. Pomoc kobietom więzionym przez Daesz stała się głównym zajęciem Abd Allaha i wiele poświęca aby kolejna z nich mogła wrócić do rodziny. Jedną z osób, która rozmawia z autorką jest również Nadia Murad, laureatka pokojowej nagrody Nobla z 2018 roku, ambasadorka dobrej woli przy ONZ. Historie spisane przez Dunyę łamią serce, niektóre są druzgocące, nie chce się wierzyć że to działo się tak niedawno, ale uważam że warto je poznać.

Wystarczyło parę godzin 3-go sierpnia 2014 roku, żeby życie mieszkańców regionu Sindżar w południowo wschodnim Iraku wywróciło się do góry nogami za sprawa czarnej flagi ISIS. Bojownicy Państwa Islamskiego dokonali tam masakry, zginęło mnóstwo osób, kobiety i dzieci zostały porwanie na sprzedaż i tylko nielicznym udało się uciec. Książka Dunyi Mikhail zawiera świadectwa...

Trudna książka... tytułowy Pszczelarz przytacza historie kobiet które uratował. Część z nich kończy się "happy endem", część niestety nie. Zdecydowanie polecam przeczytać. Nawet jeżeli coś tam wiemy o wojnie z Daeszem musimy być świadomi, jaki horror przeżywało i przeżywa nadal miliony osób. I ta książka tą świadomość zapewnia.

Trudna książka... tytułowy Pszczelarz przytacza historie kobiet które uratował. Część z nich kończy się "happy endem", część niestety nie. Zdecydowanie polecam przeczytać. Nawet jeżeli coś tam wiemy o wojnie z Daeszem musimy być świadomi, jaki horror przeżywało i przeżywa nadal miliony osób. I ta książka tą świadomość zapewnia.

Książka napisana bardzo dobrym językiem przez co mimo krótkich historii potrafiłam się w nie wczuć. Zdecydowanie polecam przeczytać, bo książka opowiada o ciekawym lecz bardzo smutnym i wzruszającym temacie, który warto poznać.

Książka napisana bardzo dobrym językiem przez co mimo krótkich historii potrafiłam się w nie wczuć. Zdecydowanie polecam przeczytać, bo książka opowiada o ciekawym lecz bardzo smutnym i wzruszającym temacie, który warto poznać.

To co mnie uderzyło, to powtarzalność tych historii. To nie są ewenementy, które przydarzyły się jednej, dwóm osobom. Tych ludzi jest tysiące, przeżywają piekło, a działo się to zaledwie kilka lat temu. Warto przeczytać, żeby wiedzieć. Polecam

To co mnie uderzyło, to powtarzalność tych historii. To nie są ewenementy, które przydarzyły się jednej, dwóm osobom. Tych ludzi jest tysiące, przeżywają piekło, a działo się to zaledwie kilka lat temu. Warto przeczytać, żeby wiedzieć. Polecam

6,5 ⭐

Temat poruszany w książce jest bardzo ważny. Kiedy to czytałam wielokrotnie przyłapywałam się na tym, że myślę sobie, że to działo się dawno temu po czym uświadomiłam sobie, że NIE! To niedaleka przeszłość. Mam wrażenie, że często ludzi nie interesuje to co dzieje się na wschodzie, że widzimy tylko problem uchodźctwa na naszym domowym podwórku, ale nie zastanawiamy się przed czym Ci ludzie uciekają i co przeżywają.

Niestety sama książka nie rozłożyła mnie na łopatki, nie poruszyła do głębi. Mimo, że czytałam z zaangażowaniem to po przeczytaniu czułam jakiś brak. Może sposób, w który autorka zbudowała tę książkę mi nie leżał. To co czytałam nie potrafiło trafić do mnie na tyle głęboko, że
zostanie ze mną na dlogo. Nie czuje się poruszona tym co przeczytałam pomimo tak ciężkiego tematu.

6,5 ⭐

Temat poruszany w książce jest bardzo ważny. Kiedy to czytałam wielokrotnie przyłapywałam się na tym, że myślę sobie, że to działo się dawno temu po czym uświadomiłam sobie, że NIE! To niedaleka przeszłość. Mam wrażenie, że często ludzi nie interesuje to co dzieje się na wschodzie, że widzimy tylko problem uchodźctwa na naszym domowym podwórku, ale nie zastanawiamy...