Czym jest fanatyzm - każdy, co różni fanatyka od krzykacza, a przede wszystkim jak próbować bronić się przed fanatyzmem i fanatykami. To temat pierwszego eseju Amosa Oz’a. „Zaciekawienie i siła wyobraźni te dwie rzeczy uodparniają nas częściowo na fanatyzm. … Poza ciekawością i wyobraźnia skuteczna szczepionką na fanatyzm może być tez humor. A przede wszystkim umiejętność śmiania się z samego siebie.” Pierwszy esej ma wymiar uniwersalny. Wystarczy spojrzeć w TV i na to co dzieje się wokół.
Dwa kolejne eseje głęboko osadzone zostały w kulturze żydowskiej i odczytaniu je w kontekście fanatyzmu. Amoz Oz wskazuje na to co wyróżnia kulturę żydowską, jak sam to określa -żydowskość. Podkreśla to, że jej cechą wrodzoną jest różnorodność, otwartość na różne zdania i brak hierarchiczności, zmienność, a zatem pojęcia stojące w sprzeczności z tym, co zdefiniował w pierwszym eseju jako fanatyzm. Esej trzeci wprost wskazuje na konieczność współistnienia narodu żydowskiego i Palestyńczyków. Autor pisze go ku przestrodze jakie konsekwencje może przynieść dla jego państwa fanatyzm i przemoc.
Choć książka w dużej mierze wprost odwołuję się do sytuacji i i relacji oraz sąsiedztwa Izrael -Palestyna, to warto czytać ją w szerszym kontekście – potrzeby współistnienia, zróżnicowania i wartości humanistycznych – „Trzeba się wreszcie otrząsnąć z tej kartograficznej hipnozy. Najwyższy czas porozmawiać o tym co najważniejsze: co tu taj będzie? Kim my będziemy?”

Czym jest fanatyzm - każdy, co różni fanatyka od krzykacza, a przede wszystkim jak próbować bronić się przed fanatyzmem i fanatykami. To temat pierwszego eseju Amosa Oz’a. „Zaciekawienie i siła wyobraźni te dwie rzeczy uodparniają nas częściowo na fanatyzm. … Poza ciekawością i wyobraźnia skuteczna szczepionką na fanatyzm może być tez humor. A przede wszystkim umiejętność...

Mądrego człowieka to i posłuchać ciekawie.

W reportażu "Na ziemi Izraela" Oz oddał głos innym. Tutaj postanowił wyłożyć swoje zapatrywania na fanatyzm i państwowość Izraela. Mnie nie musiał do niczego przekonywać, bo poglądy mamy zbieżne. Tak bardzo, że momentami nieco za szybko przerzucałam kolejne kartki. Cenię sobie jednak bardzo tę cienką książkę, bo poszerzyła moje horyzonty i wyposażyła w kolejne argumenty w tym sporze. Oz zakłada bowiem, że niezgodności poglądów nie należy zwalczać. To jednomyślność jest szkodliwa, bo w prosty sposób prowadzi do fanatyzmu i totalitaryzmu. Tam gdzie wszyscy się zgadzają, nie ma pola do dyskusji. Dlatego mimo tego, że Oz nie zgadzał się z rządzącymi Izraelem w kwestiach pryncypialnych pisał:

Dobrze mi być Izraelczykiem. Dobrze mi być obywatelem państwa, w którym żyje 8.5 mln premierów ;)

Mądrego człowieka to i posłuchać ciekawie.

W reportażu "Na ziemi Izraela" Oz oddał głos innym. Tutaj postanowił wyłożyć swoje zapatrywania na fanatyzm i państwowość Izraela. Mnie nie musiał do niczego przekonywać, bo poglądy mamy zbieżne. Tak bardzo, że momentami nieco za szybko przerzucałam kolejne kartki. Cenię sobie jednak bardzo tę cienką książkę, bo poszerzyła moje...

„Skłonnością do fanatyzmu nie jest obciążony każdy człowiek o kategorycznych i wyrazistych poglądach. Nawet kiedy wykrzykuje swoje poglądy albo emocje na całe gardło. Jako fanatyka określa cię nie siła głosu, lecz poziom twojej tolerancji – lub jej brak – dla głosów przeciwnych” (20).

„Odporność na fanatyzm wiąże się z gotowością […] do życia z pytaniami, których rozstrzygnięcie kryje się daleko za mgłą na horyzoncie” (43).

"Demokracja i pluralizm to w gruncie rzeczy popularne sposoby wyrażania idei świętości życia, równej wartości ludzi oraz tego, że kto, że „każdy kto ocala jedno życie, ten według Pisma jakby cały świat ocalił” (106).

„Gdyby w 1945 roku ktoś zaproponował, żeby połączyć Polskę i Niemcy w jedno ponadnarodowe państwo, pewnie zamkniętoby go w domu wariatów” (125).

„Lękam się bardzo o przyszłość [...]. Boję się fanatyzmu i przemocy, które coraz bardziej się u nas panoszą, i również za nie mi wstyd. Ale dobrze mi być Izraelczykiem. Dobrze mi być obywatelem państwa, w którym żyje osiem i pół miliona premierów, osiem i pół miliona proroków, osiem i pół miliona mesjaszy. A każdy z nas ma własną receptę na odkupienie albo przynajmniej na rozwiązanie. Wszyscy krzyczą, a tylko niewielu słucha. Nie jest tu nudno” (134).

„Skłonnością do fanatyzmu nie jest obciążony każdy człowiek o kategorycznych i wyrazistych poglądach. Nawet kiedy wykrzykuje swoje poglądy albo emocje na całe gardło. Jako fanatyka określa cię nie siła głosu, lecz poziom twojej tolerancji – lub jej brak – dla głosów przeciwnych” (20).

„Odporność na fanatyzm wiąże się z gotowością […] do życia z pytaniami, których...

Zafascynowany pisarstwem Izraelskiego pisarza sięgnąłem jakiś czas temu po jego publicystykę. Długo mi się czytało, bo problemy, które Oz porusza jednak są dość odległe - dotyczą jego zmagania się z Izraelem: państwem, społeczeństwem, historia, relacjami z sąsiadami.. Sympatyzujący z lewicowymi ruchami przeciwstawia się w kilku felietonach zawartych w tej książce okupacji Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy przez izrael, występuje przeciwko fanatycznym Ortodoksom, którzy chcą uczynić z Izraela państwo religijne.

Zafascynowany pisarstwem Izraelskiego pisarza sięgnąłem jakiś czas temu po jego publicystykę. Długo mi się czytało, bo problemy, które Oz porusza jednak są dość odległe - dotyczą jego zmagania się z Izraelem: państwem, społeczeństwem, historia, relacjami z sąsiadami.. Sympatyzujący z lewicowymi ruchami przeciwstawia się w kilku felietonach zawartych w tej książce okupacji...

Krótko, eseje o dyktacie fanatyzmu. Wiara w siłę monolitu i hegemonii prowadzi do upadku. Chodź autor opisuje Izrael, to prawda, że brak dyskursu kończy się brakiem krytycznej, trzeźwej oceny własnych możliwości. Dotyczy wszystkich zwłaszcza naszego społeczeństwa.

Krótko, eseje o dyktacie fanatyzmu. Wiara w siłę monolitu i hegemonii prowadzi do upadku. Chodź autor opisuje Izrael, to prawda, że brak dyskursu kończy się brakiem krytycznej, trzeźwej oceny własnych możliwości. Dotyczy wszystkich zwłaszcza naszego społeczeństwa.

O fanatyzmie jest w sumie tylko pierwszy esej (który zresztą nie bardzo wnosi cokolwiek poza tym, co zdroworozsądkowy człowiek myśli),resztę bym zakwalifikowała raczej jako polemikę dot. izraelskiej państwowości.

O fanatyzmie jest w sumie tylko pierwszy esej (który zresztą nie bardzo wnosi cokolwiek poza tym, co zdroworozsądkowy człowiek myśli),resztę bym zakwalifikowała raczej jako polemikę dot. izraelskiej państwowości.

"Powód, dla którego fanatyk jest znacznie bardziej zainteresowany tobą niż samym sobą, jest taki, że zazwyczaj nie ma on, lub prawie nie ma, żadnego własnego „ja”. Fanatyk to człowiek w stu procentach społeczny. Społeczny do szpiku kości. Nie ma życia prywatnego. A jeśli jakieś ma, to zawsze od niego ucieka."

[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/do-fanatykow-trzy-refleksje/

"Powód, dla którego fanatyk jest znacznie bardziej zainteresowany tobą niż samym sobą, jest taki, że zazwyczaj nie ma on, lub prawie nie ma, żadnego własnego „ja”. Fanatyk to człowiek w stu procentach społeczny. Społeczny do szpiku kości. Nie ma życia prywatnego. A jeśli jakieś ma, to zawsze od niego...

Amos Oz skupia się głównie na konflikcie palestyńsko-izraelskim. Ale to wystarczy, bo w gruncie rzeczy zawsze sprowadza się do tego samego.
Polecam.

Amos Oz skupia się głównie na konflikcie palestyńsko-izraelskim. Ale to wystarczy, bo w gruncie rzeczy zawsze sprowadza się do tego samego.
Polecam.

Przeczytałem dwa razy. Bardzo ważne uniwersalne spostrzeżenia naszej współczesności. No i piękny język (znakomite tłumaczenie) literacki. Obawiam się jednak barbarzyńskiego ataku (podobnie jak na Olgę Tokarczuk) na tę małą znakomitą książeczkę.

Przeczytałem dwa razy. Bardzo ważne uniwersalne spostrzeżenia naszej współczesności. No i piękny język (znakomite tłumaczenie) literacki. Obawiam się jednak barbarzyńskiego ataku (podobnie jak na Olgę Tokarczuk) na tę małą znakomitą książeczkę.

Ot, luźne przemyślenia, które wnoszą co najwyżej kilka interesujących spostrzeżeń, choć i tak niezbyt głębokich. Można, ale po co?

Ot, luźne przemyślenia, które wnoszą co najwyżej kilka interesujących spostrzeżeń, choć i tak niezbyt głębokich. Można, ale po co?