Uwielbiam powieści Petry Soukupovej. Nieczęsto czytam o codzienności, jej drobiazgach, absurdach i zachwytach z takim zaangażowaniem. Zero nudy i zadęcia, za to sama wiarygodność, a przy temacie rodziny potrzeba uczciwości i taktu, żeby tego uniknąć. Zajmująca i bardzo życiowa. Świetnie mi się czytało

Uwielbiam powieści Petry Soukupovej. Nieczęsto czytam o codzienności, jej drobiazgach, absurdach i zachwytach z takim zaangażowaniem. Zero nudy i zadęcia, za to sama wiarygodność, a przy temacie rodziny potrzeba uczciwości i taktu, żeby tego uniknąć. Zajmująca i bardzo życiowa. Świetnie mi się czytało

Samotność nie dotyczy tylko osób starszych, nieśmiałych czy porzuconych, ale jak się okazuje również dzieci, osób aktywnych zawodowo, a nawet takich które są w związkach. Będąc z kimś w związku partnerskim, małżeńskim, może doskwierać nam samotność, będąc w licznym towarzystwie w pracy, również na co dzień możemy czuć się osamotnieni. Niektórzy uważają, że da się do niej przyzwyczaić, inni szukają nowych znajomych lub partnera, jeszcze inni zupełnie sobie z nią nie radzą.

Hana mieszka w Pradze wraz z 10-letnim Victorem komputerowym maniakiem. Wbrew opinii rodziców została aktorką, która z trudem pnie się po schodach kariery. Męża nigdy nie miała, za to partnerów wielu. Samotność jej doskwiera, choć przed innymi skrzętnie to ukrywa. Woli zajrzeć do kieliszka pełnego wina, kieliszka bez dna.

Victor nie zna swojego ojca. Jest małym, rezolutnym, ale strasznie nieznośnym chłopcem, który na każdym kroku broi. Ewidentnie widać, że w ten sposób pragnie zwrócić uwagę innych na siebie, szczególnie zajętej sobą mamy, która woli obsypać syna zabawkami niż spędzać z nim czas. Victor często jest smutny, a tak na prawdę w głębi samotny.

Hana w związku z tym, że nie potrafi sobie poradzić z synem, który kolejny raz nabroił w szkole postanawia zawieźć go na pewien czas do Rybnej, oddalonej 150 km. od Pragi małej miejscowości, w której mieszka Ewa, jej mama.

Eva po śmierci męża czuje się okropnie. Samotność doskwiera jej na każdym kroku. Wdziera się przez wszystkie drzwi i okna i osacza ją z każdej strony. Cieszy się z powodu przyjazdu Victora, który stanie się dla niej wypełnieniem jej pustych dni.

Historię rodziny obserwujemy z perspektywy trzech pokoleń, trzech osób. Evy, Hany i Victora. Każdy z nich ma masę problemów z którymi mniej lub bardziej sobie radzi, każdy przeżywa wzloty i upadki życiowe, które autorka opisuje w prosty, ale ogromnie fascynujący sposób.
Od tej powieści nie idzie się oderwać!!
Niby nic nadzwyczajnego w sobie nie ma. Ot rodzina jakich we współczesnym świecie jest wiele, bo myślę, że niejeden z nas odnajdzie w tej powieści problemy, z którymi również na co dzień się boryka. Samotność, też dopada czasami każdego z nas. A jednak autorka potrafi to przedstawić w tak niebanalny, a równocześnie prosty sposób, że nie mogę wyjść z podziwu, opisać trudne relacje panujące w rodzinie, gdzie kłótnie, pretensje, niedomówienia wylewają się strumieniami.
Powieść wzbudza mieszane emocje. Często złość, niezrozumienie, czasami uśmiech, a na końcu łzy. Płakałam, ale na szczęście niedługo bo musiałam szybko zbierać się do pracy, jednak przez cały dzień bohaterowie towarzyszyli mi w głębi duszy.

Victor i Eva skradli moje serce. Victora z chęcią bym przytuliła, z Evą napiła się kawy zjadła kawałek pysznego ciasta, które codziennie oprócz niedziel piekła z zapałem a Hana mnie tak wkurzała, że najchętniej wlałabym jej laczkiem po tyłku.

Jeśli ktoś z was lubi ot takie zwykłe życiowe powieści to na prawdę polecam z całego serca i nie dziwię się, że DAYBYDAY tak polecała mi ogólnie książki tej autorki za co jej dziękuję. Z całą pewnością przeczytam wszystkie!

Samotność nie dotyczy tylko osób starszych, nieśmiałych czy porzuconych, ale jak się okazuje również dzieci, osób aktywnych zawodowo, a nawet takich które są w związkach. Będąc z kimś w związku partnerskim, małżeńskim, może doskwierać nam samotność, będąc w licznym towarzystwie w pracy, również na co dzień możemy czuć się osamotnieni. Niektórzy uważają, że da się do niej...

Najlepiej dla wszystkich pióra Petry Saukupovej to kolejny - wysnuty przez tę czeską autorkę - model życia współczesnej rodziny.

Hana mieszka w Pradze i samotnie wychowuje dziesięcioletniego syna. Zawodowo zajmuje się aktorstwem, gra na deskach teatrów i w serialach. Viktor jest trudnym dzieckiem, a pochłonięta pracą Hana jest niewydolna wychowawczo. Kobieta postanawia przekazać opiekę nad chłopcem mamie. Viki musi przeprowadzić się do babci Evy na wieś, bo tak będzie najlepiej dla wszystkich.

Książkę można czytać dla samych bohaterów. Hana, Viktor i Eva odkrywają przed nami swoje słabości i najskrytsze pragnienia. To bardzo ludzka lektura o błędach atrybucji, które zachodzą w każdej rodzinie. Jest naiwny realizm, kontrast międzypokoleniowy i ekspresja emocji, a także egotyzm i marzenie o karierze. Przeczytajcie, bo warto.

Najlepiej dla wszystkich pióra Petry Saukupovej to kolejny - wysnuty przez tę czeską autorkę - model życia współczesnej rodziny.

Hana mieszka w Pradze i samotnie wychowuje dziesięcioletniego syna. Zawodowo zajmuje się aktorstwem, gra na deskach teatrów i w serialach. Viktor jest trudnym dzieckiem, a pochłonięta pracą Hana jest niewydolna wychowawczo. Kobieta postanawia...

Bardzo dobrs książka, język typowy dla Soukupovej ale trochę mi się dłużyła więc do tej konkretnej jej książki na pewno nie wrócę

Bardzo dobrs książka, język typowy dla Soukupovej ale trochę mi się dłużyła więc do tej konkretnej jej książki na pewno nie wrócę

Petra Soukupova Najlepiej dla wszystkich – czeska pisarka i scenarzystka.

Książka leżała u mnie już jakiś czas na czytniku, po przeczytaniu Gurnaha Powróceni, chciałam przeczytać coś lekkiego, poza tym od dawna miałam ochotę na czeskie pisarstwo.

Książka przedstawia trzech bohaterów Eva – dojrzała wdowa, mieszkająca na wsi, Hana – córka Evy, aktorka mama Viktora – dzisięcioletniego chłopca, oboje mieszkają w Pradze. Narratorem książki jest każdy z nich opowiadający swoją rzeczywistość, tak jak ją widzą.
Wszyscy się kochają, ale są niezwykle skonfliktowani i nie potrafią się absolutnie dogadać. Autorka przedstawiła w sposób dosadny problemy tej trójki, które zdarzają sie bardzo często w wielu rodzinach, tonem pretensji, kłótni i wylewanego żalu opowiada po kolei o stosunkach panujących między nimi.
Viktor sprawiający problemy wychowawcze, zostaje oddany pod opiekę schorowanej i zatroskanej babci Evy, po to żeby Hana mogła oddać się karierze aktorkiej. Widzimy, jak sprawy niewyjaśnione i niedopowiedziane, mogą szkodzić relacjom w rodzinie i nie pomoże tu miłość, gdy nie ma rozmów, prawidłowej komunikacji i szacunku. Z ulgą i pewnym rozrzewnieniem czyta się o rodzącej relacji między babcią a wnukiem, który jako jedyny był przy niej w chorobie.
Czytając możemy wejść w poszczególne role i postaci, a to dzięki temu, że autorka świetnie nas wprowadza w te emocje.
Wspaniała powieść obyczajowa i nie była lekka i łatwa, była ciekawa, chwilami wzruszająca, a chwilami irytująca.

Petra Soukupova Najlepiej dla wszystkich – czeska pisarka i scenarzystka.

Książka leżała u mnie już jakiś czas na czytniku, po przeczytaniu Gurnaha Powróceni, chciałam przeczytać coś lekkiego, poza tym od dawna miałam ochotę na czeskie pisarstwo.

Książka przedstawia trzech bohaterów Eva – dojrzała wdowa, mieszkająca na wsi, Hana – córka Evy, aktorka mama Viktora –...

Rok z życia trójki bohaterów: dziesięcioletni Viktor, sprawiający różnorodne problemy wychowawcze; jego mama - aktorka z dużymi ambicjami i babcia, próbująca odnaleźć się po śmierci swojego męża. Każdy z nich ma swoje cele, ambicje, oczekiwania wobec świata. Nie brak im upartości, determinacji w dążeniu do celu, woli udowodnienia, że ich pogląd jest lepszy od innych, egoizmu, egocentryzmu. Pozbawieni są natomiast dojrzałości, odpowiedzialności za swoje życie i innych, dostrzeżenia potrzeb i oczekiwań bliskich sobie osób.

I o tym właśnie jest ta książka - o tęsknocie do bliskości, samotności, opuszczeniu, nieumiejętności budowania relacji międzyludzkich. Proza ich życia codziennego czasem jest smutna czasem wzruszająca, nie brak również dowcipu i ironii. Autorka opowiada o świecie zwykłych ludzi, którzy próbują zmagać się ze swoimi problemami. Szukają wsparcia, miłości, uwagi, a z drugiej strony sami nie potrafią tego okazać.

Dorastanie chłopca pomiędzy osamotnioną babcią i egotyczną matką wyrasta na bohaterstwo dojrzałości wbrew sobie, sytuacji, wiekowi. Paradoksalnie okazuje się, że najbardziej dorosłym jest ten, kto dorosłym być nie powinien.

Bardzo dobra powieść obyczajowa, realistycznie pokazująca życie i sytuacje, które możemy znaleźć wokół siebie. Bohaterowie nie są czarno – biali i nic przez to nie jest możliwe do jednoznacznej oceny. Narracja z perspektywy dziecka w bardzo sugestywny sposób pokazuje zmagania dorosłych z ich ambicjami i ograniczeniami. Soukupová budzi w czytelniku skrajne emocje – od irytacji i złości na jej bohaterów po współczucie i żal.

Rok z życia trójki bohaterów: dziesięcioletni Viktor, sprawiający różnorodne problemy wychowawcze; jego mama - aktorka z dużymi ambicjami i babcia, próbująca odnaleźć się po śmierci swojego męża. Każdy z nich ma swoje cele, ambicje, oczekiwania wobec świata. Nie brak im upartości, determinacji w dążeniu do celu, woli udowodnienia, że ich pogląd jest lepszy od innych,...

Bo Ty zawsze!
Bo Ty nigdy!
Bo Ty, Ty, Ty!
Bo Ja, Ja, Ja!

Każda rodzina rodzi się w bólach
Wykluwa z niebytu
Zanosi płaczem
Stąpa niepewnie
W podniebnych akrobacjach
Bolesnych upadkach
Staje się

Ta rodzina to lekkoatleci
Pokoleniowa sztafeta
W dłoniach druty wysokiego napięcia
Biegną bez tchu
Skaczą do oczu
Pchają kulę niespełnionych oczekiwań
Mierzą oszczepem słów prosto w serce

Woltyżerzy rzeczywistości
Złaknieni siebie

Medali nie przyznano

...

Bo Ty zawsze!
Bo Ty nigdy!
Bo Ty, Ty, Ty!
Bo Ja, Ja, Ja!

Każda rodzina rodzi się w bólach
Wykluwa z niebytu
Zanosi płaczem
Stąpa niepewnie
W podniebnych akrobacjach
Bolesnych upadkach
Staje się

Ta rodzina to lekkoatleci
Pokoleniowa sztafeta
W dłoniach druty wysokiego napięcia
Biegną bez tchu
Skaczą do oczu
Pchają kulę niespełnionych oczekiwań
Mierzą oszczepem słów...

Znakomite czytadło o zwykłej , ale i jedynej w swoim rodzaju rodzinie. Obserwacje 10-latka, komputerowego mieszczucha zesłanego do babci na wieś (i do wiejskiej szkoły) - rewelacja - dla mnie stuprocentowo wiarygodne.
Opowieść o trudnych relacjach, ale generalnie jakby o tym, że dziwnym trafem inni (nawet członkowie rodziny) interpretują nasze słowa, czyny zupełnie inaczej niż to było zamierzone. Właściwie wszystkie kłótnie awantury są powodowane przez nieporozumienia komunikacyjne :),nieznajomość motywów drugiej osoby.
Może dlatego ta powieść jest tak autentyczna, bliska czytelnikom, bo chyba nie ma na świecie takiej osoby, która choć raz nie poczułaby się niezrozumiana albo mylnie zrozumiana.

Znakomite czytadło o zwykłej , ale i jedynej w swoim rodzaju rodzinie. Obserwacje 10-latka, komputerowego mieszczucha zesłanego do babci na wieś (i do wiejskiej szkoły) - rewelacja - dla mnie stuprocentowo wiarygodne.
Opowieść o trudnych relacjach, ale generalnie jakby o tym, że dziwnym trafem inni (nawet członkowie rodziny) interpretują nasze słowa, czyny zupełnie inaczej...

Podoba mi się sposób narracji, to już druga książka i sięgnę po następną))

Podoba mi się sposób narracji, to już druga książka i sięgnę po następną))

Wspaniała.

Wspaniała.