Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wracam do domu – Karin Smirnoff to trzecia i ostatnia część sagi rodziny Kippów. W ostatniej części czytamy o Janie, która próbuje zmierzyć się tak naprawdę z samą sobą.
Autorka ukazuje, jak trudno jej kochać innych, jak trudno okazywać uczucia, jak pozwolić kochać i być kochaną. Trudne dzieciństwo nosi w sobie, niczym tatuaż, którego nie można się pozbyć. Przeszłość daje znać w każdym aspekcie jej życia, pełnego bólu i krzywdy.
Powieść jest naładaowana takimi emocjami, które pozostają na długo w czytelniku, ktorych nie da się zapomnieć.
Jana tak naprawdę wraca do domu, ale tego wewnętrznego domu - spokoju własnego serca.

Wracam do domu – Karin Smirnoff to trzecia i ostatnia część sagi rodziny Kippów. W ostatniej części czytamy o Janie, która próbuje zmierzyć się tak naprawdę z samą sobą.
Autorka ukazuje, jak trudno jej kochać innych, jak trudno okazywać uczucia, jak pozwolić kochać i być kochaną. Trudne d...

Rozwiń

Zwiń

Karin Smirnoff Jedziemy z matką na Północ to drugi tom Sagii Rodziny Kippów.
Po przeczytaniu pierwszego tomu, byłam ciekawa jakie emocje będą mi towarzyszyły przy drugim tomie. Matka rodzieństwa Kippo umiera, życzyła sobie, żeby zostać pochowana w swojej rodzinnej wiosce i tam właśnie toczą się wydarzenia opisane w drugim tomie.
Matka pozostawiła po sobie dom, który zapiała swoim dzieciom Janie i Brorowi. Myślę, że dom miał być symbolem, ich cierpienia, ich bólu i rozbitej rodziny. W wiosce rządzi wspólnota regligijna, która podporządkowuje sobie całe życie mieszkańców. Jednak Jana pokazuje swój silny charakter i nie godzi się na reguły tam panujące, jej bunt, pokazuje jaki ma silny charakter, a jednocześnie jak bardzo pragnie opieki i miłości. Traumy wyniesione z dzieciństwa nie pozwalają jej budować dobrych i prawdziwych relacji.
Natomiast Bror staje się nagle bardzo spolegliwy i podporządkowany, próbuje ułożyć sobie swoje życie, jednak kosztuje go naprawdę dużo wysiłku.
W drugim tomie czytelnik poznaje nowe postaci, nowe znajomości, które niosą nowe możliwości dla bohaterów.
Zakończenie jest bardzo emocjonujące i zaskakujące.
Nie pozostaje mi nic innego jak rozpocząc czytanie trzeciego tomu – ostatniego.

Karin Smirnoff Jedziemy z matką na Północ to drugi tom Sagii Rodziny Kippów.
Po przeczytaniu pierwszego tomu, byłam ciekawa jakie emocje będą mi towarzyszyły przy drugim tomie. Matka rodzieństwa Kippo umiera, życzyła sobie, żeby zostać pochowana w swojej rodzinnej wiosce i tam właśnie toc...

Rozwiń

Zwiń

Karin Smirnoff – Pojechałam do brata na południe

"Ale co to właściwie znaczy przebaczyć drugiemu człowiekowi. W przebaczeniu nie chodzi o to żeby na wszystko się godzić i udawać że nic się nie dzieje. Chodzi o to żeby wyzbyć się tego przez co stajemy się zgorzknialii zajadli. Przebaczyć to iść dalej."

Literatura skandynawska ma swój charakter i to należy podkreślić, tutaj nic nie jest owijane w bawełnę – ból, cierpienie, gniew, smutek i rozpacz.
Karin Smirnoff opisuje historię rodzeństwa – bliźniąt, którzy doświadczają prawdziwych, traumatycznych przeżyć, które prowadzą do tragicznych i nieodwaracalnych skutków. Skutków, z którymi będą się zmagać przez całe swoje życie.
Jana Kippo odwiedza swojego brata Brora, który mieszka w ich rodzinnym domu, miejscu, które budzi trudne wspomnienia. Ratuje mu życie, chociaż sama po chwili zostaje uratowana. Ta dwójka życiowo poszarpana, próbuje dojść prawd i szacunku do samych siebie, ale to nie jest łatwe.
Jana sprząta, w sensie dosłownym swój stary dom i duchowym próbująć zrozumieć i wybaczyć.
Powieść ta niezwykle emocjonująca, bardzo intensywna i mocna w swoim odbiorze. Książka jest napisana i tak samo przetłumaczona przez Agatę Teperek bez interpunkcji, bez wielkich liter nazw własnych i imion, jedynie autorka stawia kropkę na końcu zdania. Pierwsze strony wymagają od czytelnika przyzwyczajenia do tej formy, jednak styl, sama narracja jest tak płynna i elastyczna, że szybko zapomina się o tej oryginalności.

Karin Smirnoff – Pojechałam do brata na południe

"Ale co to właściwie znaczy przebaczyć drugiemu człowiekowi. W przebaczeniu nie chodzi o to żeby na wszystko się godzić i udawać że nic się nie dzieje. Chodzi o to żeby wyzbyć się tego przez co stajemy się zgorzknialii zajadli. Przebac...

Rozwiń

Zwiń

Łatwa i przyjemna, jednak nie porwała mnie. Książka o przemianie głównej bohaterki ku "lepszemu" życiu, poradzeniu sobie z problemami, ze stresem.

Łatwa i przyjemna, jednak nie porwała mnie. Książka o przemianie głównej bohaterki ku "lepszemu" życiu, poradzeniu sobie z problemami, ze stresem.

Olga Tokarczuk jak zawsze zachwyca wspaniałym, plastycznym językiem, dzięki czemu płynę poprzez kolejne kartki. To opowieść o wyprawie w poszukiwaniu niezwykłej Księgi, która zawiera wszystkie mądrości świata, która potrafi uzdrawiać, dzięki której człowiek jest szczęśliwy.
Autorka mówi "Żyć czy przyglądać się życiu, cała ludzka rozpacz bierze się z przyglądania. Wszystko zaczyna się i kończy w umyśle. Dlatego warto wybrać życie niż przyglądanie".
Uwielbiam styl autorki, dzięki niej potrafię się zatrzymać i wczytać w poszczególne słowa bez przyglądania temu co wokół. Jak czytam to właśnie czytam.

Olga Tokarczuk jak zawsze zachwyca wspaniałym, plastycznym językiem, dzięki czemu płynę poprzez kolejne kartki. To opowieść o wyprawie w poszukiwaniu niezwykłej Księgi, która zawiera wszystkie mądrości świata, która potrafi uzdrawiać, dzięki której człowiek jest szczęśliwy.
Autorka mówi &...

Rozwiń

Zwiń

Powieść o przyjaźni takiej od lat szkolnych aż do dorosłości. Obraz ludzkich słabości, radości, miłości i nienawiści.
Płynie się przez tę powieść z wielkimi emocjami i wypiekami na twarzy.
Polecam

Powieść o przyjaźni takiej od lat szkolnych aż do dorosłości. Obraz ludzkich słabości, radości, miłości i nienawiści.
Płynie się przez tę powieść z wielkimi emocjami i wypiekami na twarzy.
Polecam

Mieczysław Gorzka to moje odkrycie z gatunku kryminalno-thirellowy, jego książki budzą takie emocje, że nie polecam wstawić obiadu i rozpocząć czytania, bo na pewno obiadu tego dnia nie będzie. Poza tym, gdy zbliżamy się do końca, czytelnik myśli że już ma rozwiązanie zagadki na wyciągnięcie ręki, a tu wszystko nagle odwraca się do góry nogami. Gorzka, uważam jest mistrzem zakończeń.
Krwawnica to opowieść o parze, która przeprowadza się do "spokojnego" domu nad brzegiem jeziora, z dala od miasta. Oboje oczekują sielskiego życia, na łonie natury. Jednak dom skrywa mroczną historię od kilku pokoleń, czego nowi mieszkańcy domu zaczynają odczuwać.
Jak się kończy cała historia? Czytelnik sam musi tego doświadczyć, musi poczuć te emocje przerażenia i strachu, a zakończenie będzie przysłowiową wisienką na torcie.
Zachęcam gorąco do zapoznania się z tym pisarzem – dla mnie mistrzem puenty.
Dobry kryminał nigdy nie jest zły.

Mieczysław Gorzka to moje odkrycie z gatunku kryminalno-thirellowy, jego książki budzą takie emocje, że nie polecam wstawić obiadu i rozpocząć czytania, bo na pewno obiadu tego dnia nie będzie. Poza tym, gdy zbliżamy się do końca, czytelnik myśli że już ma rozwiązanie zagadki na wyciągnięc...

Rozwiń

Zwiń

Anthony Doerr – Miasto w chmurach.
Książka rozgrywa się w kilku płaszczyznach czasowych, z jednym wspólnym elementem jakim jest opowieść o Aetonie, który chciał się zamienić w ptaka, który dotrze do miasta w chmurach.
Anna to biedna,samotna hafciarka dla której historia Aetona spisana na kartach zniszczonej książki, jest jedynym skarbem jaki posiada, dzieli się nią z chłopcem o imieniu Omeir, którzy żyją w czasach oblężenia Konstantynopola.
We współczesnym świecie poznajemy Zeno, który podjął się próby przetłumaczenia historii o Aetonie i na jej podstawie przygotowuje przedstawienie wraz z dziećmi w lokalnej bibliotece, nie wiedząc, że tego dnia zostanie tam podłożona bomba przez chłopca o imieniu Seymour.
Poznajemy również losy dziewczynki z przyszłości o imieniu Konstance, która również poznaje historię Aetona.
To bardzo złożona powieść, wszystkich bohaterów łączy nie tylko opowieść o Aetonie, ale również to że ich losy łączy : zagubienie, cierpienie, zwątpienie. Losy bohaterów to niezwykle smutne losy, co sprawia, że powieść jest utrzymana właśnie w smutnym tonie, jednak nie przygnębiającym.
Autor zwraca uwagę, na to, że książka, że spisane historie nigdy nie umierają, że słowa w nich zawarte żyją wiecznie i niosą nadzieję, w trudnych czasach.

Anthony Doerr – Miasto w chmurach.
Książka rozgrywa się w kilku płaszczyznach czasowych, z jednym wspólnym elementem jakim jest opowieść o Aetonie, który chciał się zamienić w ptaka, który dotrze do miasta w chmurach.
Anna to biedna,samotna hafciarka dla której historia Aetona spisana na...

Rozwiń

Zwiń

Książka Klaudii niesie światło, nadzieję i miłość. Jeden raz czytać to za mało... wymaga przemyślenia i wdrożenia, które musi wejść w nawyk.
Klaudia niesie naprawdę dobrą energię, której potrzebujemy. Tak wiele nam uświadamia, tak pięknie kreuje nasze postawy.
Dla wszystkich, którym zależy na rozwoju osobistym.

Książka Klaudii niesie światło, nadzieję i miłość. Jeden raz czytać to za mało... wymaga przemyślenia i wdrożenia, które musi wejść w nawyk.
Klaudia niesie naprawdę dobrą energię, której potrzebujemy. Tak wiele nam uświadamia, tak pięknie kreuje nasze postawy.
Dla wszystkich, którym zależ...

Rozwiń

Zwiń