(...) Teraz, kilka wiosen i jesieni później, zupełnie niedawno, raptem kilkanaście dni wstecz wydarzyło się coś równie dobrego, intensywnego, poruszającego mentalnie wszystkie płaszczyzny ludzkiej świadomości. Coś, co tak naprawdę daje początek znacznie większej całości, gdyż jest to preludium, pierwsze zaskakujące pod każdym względem spotkanie z czystym złem, a także, a może przede wszystkim z komisarzem Kawęckim.

Rynek polskiej literatury kryminalnej jest bardzo nasycony, obszerny, pełen znanych i uznanych nazwisk. Doskonale piszących kobiet, jak też wprawionych w kryminalnych bojach mężczyzn. Są tacy, którzy pisząc od czasu do czasu są oczekiwani za każdym razem z wielką niecierpliwością, ale nie brakuje też twórców, którzy nie pozostawiają czytelnikom czasu na oddech, czy może refleksję, gdyż piszą czasem szybciej, niż inni czytają.

I jest też Krzysztof Domaradzki i jego ze wszech miar doskonały i zaskakujący pod każdym względem Detoks, który na kanwie wspomnianych powyżej zdarzeń nie tylko nie ginie na księgarskiej półce, ale wyróżnia się na niej i śmiało może konkurować z każdym kogo postawimy tuż obok. To, co równie ważne dla istoty tworzenia literackiego dzieła, gdy nazwiemy je autorskim debiutem, to fakt, że nie potrzeba wiele, raptem Prolog i może pierwszy rozdział, by mieć już świadomość, że kolejne 500 stron nie pozostawi nas obojętnymi na pasmo udręki, bólu i cierpienia w zbrodni, która już na początku dotyka do żywego i później stopniowo nic nie jest już takim, jak się pierwotnie mogło nam wydawać.

https://bit.ly/1001ksiazek

(...) Teraz, kilka wiosen i jesieni później, zupełnie niedawno, raptem kilkanaście dni wstecz wydarzyło się coś równie dobrego, intensywnego, poruszającego mentalnie wszystkie płaszczyzny ludzkiej świadomości. Coś, co tak naprawdę daje początek znacznie większej całości, gdyż jest to preludium, pierwsze zaskakujące pod każdym względem spotkanie z czystym złem, a także, a...

dziwna to była książka. schematyczna, z mało wyrazistymi postaciami. brak wyjaśnienia głównego wątku jest bardzo rozczarowujący.

dziwna to była książka. schematyczna, z mało wyrazistymi postaciami. brak wyjaśnienia głównego wątku jest bardzo rozczarowujący.

Jestem jeszcze w trakcie, ale ciężko będzie skończyć. Autor, ehm, co trzeba mieć w głowie, żeby coś takiego wymyślić. Na prawdę czytałem już zjebane książki, ale to przekracza wszystkie granice obrzydliwości. Porno ryje mózg i to widać w tej książce. Zdecydowanie nie polecam.

Jestem jeszcze w trakcie, ale ciężko będzie skończyć. Autor, ehm, co trzeba mieć w głowie, żeby coś takiego wymyślić. Na prawdę czytałem już zjebane książki, ale to przekracza wszystkie granice obrzydliwości. Porno ryje mózg i to widać w tej książce. Zdecydowanie nie polecam.

Długi zastanawiałem się nad wystawieniem oceny, zdecydowałem dać 4/10.
Jest to pierwsza książka w której nie polubiłem chociaż w minimalnym stopniu głównego bohatera-tutaj Tomek Kawęcki jest zwykłym, zapijaczonym gburem, który dodatkowo nienawidzi kobiet.
Pomysł na treść książki jest jak najbardziej ok, natomiast jest za dużo opisów przyrody, pokoi, architektury oraz wątków pobocznych które nie wnoszą nic do treści.
Po przeczytaniu nie dostajemy odpowiedzi kto zabił, jest to trylgia.Osobiście raczej nie przeczytam kolejnych tomów.

Długi zastanawiałem się nad wystawieniem oceny, zdecydowałem dać 4/10.
Jest to pierwsza książka w której nie polubiłem chociaż w minimalnym stopniu głównego bohatera-tutaj Tomek Kawęcki jest zwykłym, zapijaczonym gburem, który dodatkowo nienawidzi kobiet.
Pomysł na treść książki jest jak najbardziej ok, natomiast jest za dużo opisów przyrody, pokoi, architektury oraz...

Rozumiem, że autorom współczesnego kryminału może już brakować pomysłów na wyrafinowane oryginalne morderstwo, jednak delektowanie się okrucieństwem z jakim ginie młoda kobieta to jak dla mnie trochę za dużo. Rozumiem również, że pokutuje jakiś schemat wśród pisarzy kryminałów na śledczego, który jest samotnym alkoholikiem, łamiącym reguły współpracy w grupie, a jednocześnie obdarzonych nadzwyczajnym umysłem analitycznym, dzięki którym śledztwo nie ruszyłoby o milimetr do przodu. Książka trąci seksistowskim podejściem do kobiet, pomijając typ morderstwa, jest tu stawianie postaci kobiecych na poziomie mało inteligentnych.
Kolejnym minusem jest nierozwiązanie sprawy. Jednak autor nie zachęcił mnie do poznania tego zakończenia.

Rozumiem, że autorom współczesnego kryminału może już brakować pomysłów na wyrafinowane oryginalne morderstwo, jednak delektowanie się okrucieństwem z jakim ginie młoda kobieta to jak dla mnie trochę za dużo. Rozumiem również, że pokutuje jakiś schemat wśród pisarzy kryminałów na śledczego, który jest samotnym alkoholikiem, łamiącym reguły współpracy w grupie, a...

Samotny alkoholik, wypalony glina, chamski introwertyk, Tomasz Kawęcki, pomimo tych wielu wad jest najlepszym w Łodzi policjantem, ma znakomitą wykrywalność.
Dlatego przełożeni, przymykając oko na jego niekonwencjonalne zachowanie, angażują go do rozwikłania sprawy zabójstwa 24-letniej kobiety. Szukając zabójcy koniecznym staje się zapuszczanie się w najbardziej zdegenerowane rejony Łodzi.

To był debiut tego autora. Nowsze książki autora świadczą, iż od tego czasu poziom pisarstwa jeszcze wzrósł. Historia trochę przydługawa, momentami dłużyzny, a akcja mogłaby się toczyć bardziej dynamicznie. Jednak całość się broni. Bohaterowie bardzo realnie przedstawieni, dobrze, wyraziście sportretowani. Intryga wciągająca, poszczególne elementy układanki co raz bardziej zaskakujące, im dalej tym ciekawiej.

Już w tym debiucie styl pisarstwa autora należy ocenić wysoko, a na pewno dobrze prognozował na przyszłość.

Samotny alkoholik, wypalony glina, chamski introwertyk, Tomasz Kawęcki, pomimo tych wielu wad jest najlepszym w Łodzi policjantem, ma znakomitą wykrywalność.
Dlatego przełożeni, przymykając oko na jego niekonwencjonalne zachowanie, angażują go do rozwikłania sprawy zabójstwa 24-letniej kobiety. Szukając zabójcy koniecznym staje się zapuszczanie się w najbardziej...

Rozczarowała mnie ta książka. Przed chwilą skończyłam słuchać audiobooka i szczerze mówiąc nie mam pojęcia o czym była. Pamiętam morderstwo, kilka wątków i głównego bohatera. Do tego nie ma zakończenia. Rozumiem, że jest to trylogia, ale ja nie mam ochoty brnąć przez dwa kolejne tomy, żeby przekonać się kto zabił.

Rozczarowała mnie ta książka. Przed chwilą skończyłam słuchać audiobooka i szczerze mówiąc nie mam pojęcia o czym była. Pamiętam morderstwo, kilka wątków i głównego bohatera. Do tego nie ma zakończenia. Rozumiem, że jest to trylogia, ale ja nie mam ochoty brnąć przez dwa kolejne tomy, żeby przekonać się kto zabił.

Detoks to pierwszy tom serii z Komisarzem Tomkiem Kawęckim i moje pierwsze spotkanie z autorem, którego pierwsza książka zapowiadała się dobrze. Miałem jak zwykle swoje obawy przed czytaniem, bo to debiut i może być różnie. Jednak pomimo tego miałem nadzieje na dobry kryminał z nowym bohaterem zapowiadającym się na tyle dobrze, że chętnie sięgnąłem po pierwszy tom przygód Kawęckiego.
W kamienicy zostają odnalezione zwłoki studentki, która została w makabryczny sposób zabita. Policja na miejscu zdarzenia nie znajduje żadnych śladów mogących doprowadzić do sprawcy. Do śledztwa zostaje przydzielony Tomasz Kawęcki i Magda Giętka mających za cel odnalezienie sprawcy. W taki sposób zapuszczają w najbardziej niebezpieczne regiony miasta poznając jego ciemną stronę i poszukują odpowiedzi kto zabił i jakimi motywami kierował się przy popełnianiu tak brutalnego morderstwa.

Książka Detoks jest wielowątkową powieścią o mieście, które pod swoimi dobrymi stronami skrywa wiele mroczniejsze oblicze. W zakamarkach zaułków, pośród wszelkiego rodzaju przestępców, nieetycznych dziennikarzy szukających sensacji, wykładowców mających wiele za uszami i studentów cieszących się życiem nie biorących niczego na poważnie. Śledztwo prowadzone przez bohaterów jest trudne i mające wiele wątków sprawiające tym samym problemy od samego początku. Na miejscu zbrodni brak poszlak, śladów lub jakimkolwiek możliwości zaczepienie się policjantów w celu szybszego ujęcia sprawcy. Autor potrafił dawkować wypływające w dochodzeniu informacje lub poszlaki w taki sposób, że mimo łączących ich wątków trudno cokolwiek odgadnąć do samego końca. Podsuwanie fałszywych tropów i różnych pobocznych wątków mogących przynieść jakieś rozwiązanie tylko jeszcze bardziej mieszało w prowadzonym przez Kawęckiego dochodzeniu. Nie wszystko wydaje się takie jak na pierwszy rzut oka, bo potencjalni świadkowie skrywają wiele sekretów za swoim idealnym obliczem mając drugą mroczniejszą twarz. Badanie przeszłości ofiary przez policje przyczynia się pomału do ujawnienia różnych tajemnic jakie skrywała, ale wszystko podane zostało nie za szybko. Jednak mimo nawet tego trudno doszukać się rozwiązania zagadki jaką daje nam autor, bo wydaje się bardziej zagmatwana niż widać na pierwszy rzut oka. Prowadzone śledztwo przez Tomka Kawęckiego coraz bardziej wydaje się trudne i mające wyboistą drogę prowadzącą do rozwiązania zagadki śmierci ofiary. Wszystko może mieć znaczenie, ale również pewne problemy wynikające z dochodzeniem mogą przynieść nie takie rezultaty jakie są oczekiwane. Wątek kryminalny pod względem śledztwa jest poprowadzony bardzo dobrze i potrafi nieraz zaskoczyć zwrotami akcji lub twistami zmieniającymi wiele w czasie czytania prowadząc na różne tropy. Dlatego trudno odgadnąć o co chodzi od samego początku. Podejrzanych mamy kilku jeśli chodzi o powiązanie ich ze sprawą morderstwa studentki. Jednak nie zdołałem określić kto może być sprawcą i jakimi motywami kierował się przy popełnianiu makabrycznego morderstwa. W retrospekcjach jakie pojawiają się dotyczące mordercy wszystko wydaje się tajemnicze i zarazem przerażające jeśli chodzi o jego działania. Takich momentów nie ma za wiele i pojawiają się sporadycznie, to jednak potrafią wywołują dreszczyk w czasie czytania. Wątek dziennikarski jaki pojawia się jest przesunięty na drugi plan jako na razie poboczny. Niewiele wniósł na razie, ale przyszłościowo może będzie miał jakiś wpływ w późniejszych tomach na wydarzenia lub pozostanie pobocznym jak w tym przypadku.

Książka oprócz wątku kryminalnego posiada również obyczajowy, który związany jest z życiem bohaterów jakie przybliża nam autor w większym lub mniejszym stopniu. Najwięcej miejsca poświęca Tomkowi Kawęckiemu, który jest alkoholikiem z przeszłością, świetnym śledczym i introwertykiem żyjącym jakby w swoim świecie. Trudno jego postać polubić od początku ze względu na swoje zachowanie i arogancki sposób bycia wynikającą z tego powodu. Czasami można poczuć nić sympatii w niektórych momentach, ale nie przez cały czas jak chciałoby się od bohatera, który zazwyczaj powinien wzbudzić naszą sympatie. Stosujący nie standardowe metody śledcze czyniąc jego samego jednym z genialnych śledczych mających spore wyniki w rozwiązywaniu spraw. Mający zrujnowane życie prywatne i nie potrafiący sobie z tym poradzić. Oparcie znajduje w zespole i pracy jaką wykonuje. Podczas czytania miałem wrażenie, że autor stworzył bohatera z pewnych klisz i schematów odhaczając po kolei wszystkie punkty jakie powinien spełnić. Mający własną przeszłość rzutującą na jego problemy z alkoholem, być introwertykiem mającym własne zdanie, ale jednocześnie nie mieć sobie równych w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych. Ciekawa postać bohatera, który nieraz potrafi być irytujący przez swój styl bycia aroganckim. Oprócz tego dostajemy przemyślenia Tomka Kawęckiego, poznajemy co myśli i jakimi drogami biegnie jego dedukcja jeśli chodzi o sprawę morderstwa. Wyrazista postać komisarza, która jeśli w kolejnych tomach przybierze bardziej ludzką twarz stanie się na pewno ciekawym bohaterem jakiego można polubić.
Oprócz niego spotykamy Magdę Giętką prowadzącą sprawę razem z Kawęckim. Jest postacią skrajną jeśli chodzi o swoje decyzje dotyczące pracy z komisarzem i własnym życiem jakie zostaje nam przedstawione przez autora. Wzbudza sympatie, ale przez pewne wybory traci lekko na tym. Z łatwością polubiłem Witolda, który był dobrym kolegą Tomka starającego pomóc bohaterowi mimo nadwyrężonego zaufania. Oprócz nich na kartach książki spotykamy wiele postaci na drugim i dalszym planie przewijających się w celu popchnięcia akcji do przodu, wydobycia z nich informacji lub po prostu mają do odegrania rolę w fabule przewidzianą przez autora. Każda z nich posiada głębie i nie jest papierowym bohaterem. Posiadają własne zachowania, cechy charakteru, kłopoty i dylematy. Mające różne odcienie szarości w sobie, świetnie zarysowani pod względem psychologicznym, czasami wyraziści i ciekawi. Relacje pomiędzy bohaterami zostały świetnie przedstawione i wyraziście. Dlatego interakcje wypadają tak dobrze i wciągająco. Dialogi świetnie napisane, lekko, przystępnie, nie pozbawione humoru i ironii w czasie czytania. Mające w sobie poważniejsze tony, ale również bywają niekiedy zabawne.

Książka Detoks jest debiutem autora, który wypada dobrze mimo pewnych potknięć jakie pojawiają się. Nieraz miałem wrażenie, że czasami autor za dużo starał się wcisnąć na raz w fabułę książki. Oprócz tego bohater zbudowany z pewnych schematów i klisz jakie są wykorzystywane do tworzenia postaci z nieciekawą przeszłością, najlepiej alkoholik i świetny śledczy mający wspaniałe wyniki. Może jeszcze jakieś drobniejsze niuanse też by znalazły się. Jednak jak na debiut kryminał z warstwą obyczajową i wielowątkowością wypada nadzwyczaj dobrze. Samo śledztwo bywa ciekawe i prowadzona intryga w kierunku poznania prawdy jest świetna. Potrafiła mnie trzymać w napięciu i nie pozwalała się oderwać od książki. Komisarz nie ma łatwego życia jeśli chodzi o naciski ze strony przełożonych i niektóre akcje wymierzone właśnie w niego. Poznajemy zakulisowe gierki wewnątrz policji, z którymi musi sobie radzić nasz bohater. Śledztwo prowadzone jest bardzo dobrze i w czasie jego trwania poznajemy koncepcje bohatera i podejrzenia sięgające nawet sprawy sprzed kilku lat wstecz. Wątek kryminalny ma w sobie wiele zwrotów akcji, przemyśleń bohatera i posiada wiele tropów do zbadania. Jest nieoczywisty i zaskakujący. Nawet zakończenie nie przynosi nam odpowiedzi, bo pozostawia furtkę do kontynuacji, gdzie pewnie większość wątków będzie możliwe rozwijana przynosząc może odpowiedzi na niektóre pytania. Finału nie dostajemy w ogóle jeśli chodzi o wyjaśnienie morderstwa, motywów działania i ukarania winnych. Żałuje tego, bo spodziewałem się końcówki zamykających ten wątek w całości. Trzeba sięgnąć po drugą część, aby przekonać się jak potoczą się losy bohaterów książki, gdzie zaprowadzą nas wątki i występujące tropy z pierwszej części.

Książka Detoks jest kryminałem, który pomimo pewnych niuansów wypada dobrze jak na debiut autora. Sięgając po niego nie spodziewałem się mimo wszystko, ze dostanę dobry i ciekawy kryminał, który mnie wciągnie od pierwszej strony. Miałem pewne obawy i oczekiwania wobec niego. Okazało się, ze nie musiałem się tak martwić, bo dostałem dobry mroczny kryminał z warstwą obyczajową. Akcja poprowadzona została do przodu w miarę szybko i wiele dzieje się podczas czytania. Wydarzenia następujące po sobie mają to do siebie, że wciągają i nie pozwalają się oderwać. Poprowadzone zostały szybko i dlatego nie nudziłem się w czasie czytania mimo opisów lub grubości książki. Fabuła posiada ciekawą intrygę wciągającą nas od początku w wir wydarzeń. Detoks jest pierwszym tomem przygód komisarza Tomka Kawęckiego, który wypadł na tyle dobrze, że po drugą część sięgnę na pewno, aby dowiedzieć się jak potoczyły się wątki rozpoczęte w pierwszym tomie.

Detoks to pierwszy tom serii z Komisarzem Tomkiem Kawęckim i moje pierwsze spotkanie z autorem, którego pierwsza książka zapowiadała się dobrze. Miałem jak zwykle swoje obawy przed czytaniem, bo to debiut i może być różnie. Jednak pomimo tego miałem nadzieje na dobry kryminał z nowym bohaterem zapowiadającym się na tyle dobrze, że chętnie sięgnąłem po pierwszy tom przygód...

To moje pierwsze spotkanie z prozą Pana Krzysztofa. Dużo w niej przemocy. Jest mroczna i brutalna. Ale taki powinien być kryminał. Główny bohater, komisarz Tomek Kawęcki niestety powiela pewien stereotyp, to genialny, efektywny, bezprecedensowy, zupełnie niestandardowo postępujący, mający najlepszą wykrywalność śledczy ale jednocześnie alkoholik, introwertyk, który ma zrujnowane życie prywatne. Wiem, że praca komisarza policji kryminalnej nie jest łatwa ale partnerki lub partnerzy powinni o tym wiedzieć jeżeli decydują z nimi na trwały związek.Nie mogę powiedzieć, że polubiłam komisarza Kawęckiego ale gdy ma poalkoholowe przebłyski geniuszu to lubię śledzić jego pomysły, przemyślenia i akcje. W książce występuje dużo postaci i wiele wątków. Książka się kończy a żaden wątek nie zostaje rozwiązany. Lubię na koniec wiedzieć, kto zabił? Tu nie ma rozwiązania i nie mam pomysłu. Zatem muszę dalej czytać trylogię i mieć nadzieję, że wszystkie osoby spełnią założone dla nich role, morderca zostanie ujęty a komisarz Kawęcki nabierze bardziej ludzkiego wizerunku. Zatem czytam kolejny tom z cyklu.

To moje pierwsze spotkanie z prozą Pana Krzysztofa. Dużo w niej przemocy. Jest mroczna i brutalna. Ale taki powinien być kryminał. Główny bohater, komisarz Tomek Kawęcki niestety powiela pewien stereotyp, to genialny, efektywny, bezprecedensowy, zupełnie niestandardowo postępujący, mający najlepszą wykrywalność śledczy ale jednocześnie alkoholik, introwertyk, który ma...

[...]
– Jim Morrison powiedział kiedyś, że rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności. Myślę, że gdyby nie był naćpany, ująłby to dokładniej. Powiedziałby, że rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności, o ile nie jest ona koniecznością, warunkiem bycia przyzwoitym człowiekiem.
[...]
Picie wódki jest absorbujące, ale nie na tyle, żebym nie znalazł czasu na czytanie.

BRUTALNOŚĆ I ESKALACJA PRZEMOCY PORAŻAJĄCA !
Jeśli istnieje dno upadku, to zdaje się, że Tomasz Kawęcki właśnie takie znalazł.
POLECAM !

p.s.
po sporym upływie czasu od przeczytania tej trylogii i mnogości innych książek po drodze , ta jednak w mojej głowie pozostawiła swój ślad.

[...]
– Jim Morrison powiedział kiedyś, że rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności. Myślę, że gdyby nie był naćpany, ująłby to dokładniej. Powiedziałby, że rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności, o ile nie jest ona koniecznością, warunkiem bycia przyzwoitym człowiekiem.
[...]
Picie wódki jest absorbujące, ale nie na tyle, żebym nie znalazł czasu na...