Ebook w formacie pdf dostępny za darmo w sklepie ebookowym.

Moją największą uwagę przykuły artykuły:
Adam Perłakowski
„Przed wyjazdem do Stambułu. Kilka uwag na temat przygotowania misji
Stanisława Chomentowskiego, wojewody mazowieckiego, do Porty Ottomańskiej w 1712 roku”

Autor artykułu stara się przedstawić sposób współdziałania dyplomacji polskiej i saskiej oraz dokonuje oceny skuteczności tych dwóch sposobów działania dyplomacji (doraźnej i stałej, ale poddanej zbytnim rygorom sprawozdawczym).

„Narzucanie coraz większej ilości obowiązków, przede wszystkim sprawozdawczych, musiało odbić się na efektach pracy saskich dyplomatów. Pisali oni niezliczone raporty, zestawienia, odbierali i wysyłali korespondencję, nie mając czasu na tzw. bieżącą działalność. Dla historyków wykonali potężną pracę, bo dzięki pozostawionym przez nich źródłom mamy co badać, ale z punktu widzenia ówczesnej polityki było to zgubne. Paradoksalnie to August II, wprowadzając wysoki stopień zbiurokratyzowania aparatu dyplomatycznego, był jednocześnie grabarzem jego skuteczności. Dopiero reformy lat dwudziestych, a później czterdziestych XVIII w. zmniejszyły nieco „papierkowe” obowiązki saskiej służby dyplomatycznej.”

Andrzej Stroynowski
„Opinie księdza Jędrzeja Kitowicza o dyplomacji i dyplomatach”

Krytyczne uwagi co do postrzegania przez Kitowicza spraw dyplomatycznych czasów saskich. Autor podkreśla mylne oceny księdza w kilku kwestiach, wynikające z braku informacji i braku kontaktu z osobami decyzyjnymi.

Zbigniew Anusik
„Kasztelan krakowski Jerzy ks. Zbaraski wobec zagrożenia granic Rzeczypospolitej ze strony Siedmiogrodu”

Autor przedstawia sylwetkę, momentami zuchwałego, opozycjonisty z czasów Zygmunta III Wazy. Nadmienia jego współpracę polityczną między innymi z Krzysztofem Radziwiłłem, wymienia jego ostrzeżenia o aktywności Gabora Bethlena w konflikcie z cesarzem oraz momenty gdy nadmiernie panikując wzywał do natychmiastowej pomocy zbrojnej przeciw prawdopodobnemu najazdowi Bethlena, a w późniejszych latach Mansfelda. Zbaraski wielokrotnie krytykował mieszanie się Zygmunta III za pomocą m.in. lisowczyków w sprawy rzeszy.

Katarzyna Kuras
„Dyplomacja Delfiny. Maria Józefa Saska wobec polityki francuskiej w połowie XVIII wieku”

Autorka rozbraja pewien XIX wieczny mit o „sekrecie delfiny” i jej zaawansowanym planie, który mógł wstrząsnąć całą układanką Europy wschodniej wg którego August III miałby abdykować, by jej brat Franciszek Ksawery sięgnął po koronę Rzeczpospolitej. Pani Kuras podkreśla małą moc sprawczą małżonek delfinów na dworze wersalskim, daleką pozycję przetargową kandydata do korony i to, że ten pomysł wicehrabiego de Martange nie był poważnie traktowany we Francji, nawet przez delfinę. Był raczej manifestem przywiązania do delfiny i jej pamięci o rodzinie i miał pomóc hrabiemu w zrobieniu kariery na którymś z dworów. Rzekomy wielki sekretny plan upadł, przechwycony po bitwie pod Minden 1759 r. przez Anglików, ale nawet na logikę był nie realny i nie brany pod uwagę przy ówczesnym sojuszu francusko-rosyjskim przeciwko Prusom i Anglii.

Ebook w formacie pdf dostępny za darmo w sklepie ebookowym.

Moją największą uwagę przykuły artykuły:
Adam Perłakowski
„Przed wyjazdem do Stambułu. Kilka uwag na temat przygotowania misji
Stanisława Chomentowskiego, wojewody mazowieckiego, do Porty Ottomańskiej w 1712 roku”

Autor artykułu stara się przedstawić sposób współdziałania dyplomacji polskiej i saskiej oraz...