Radek Knapp znany jest szerszej publiczności z zekranizowanych „Lekcji pana Kuki”. „Franio” to zaledwie 120-stronicowy zbiór trzech opowiadań. Każde jest osobną historią, ale wszystkie dzieją w tej samej miejscowości.

Pod lekkim stylem kryje się tu magia, niezwykłość i nostalgia. Bohaterowie opowiadań, to wieś - senna, malutka („Nawet chmury były tam mniejsze niż gdzie indziej”),zawieszona jakby w bezczasie oraz jej mieszkańcy – „tak biedni, że mieli czas, by ze sobą usiąść i pogadać”. Knapp, cofając się do zmitologizowanej krainy z dzieciństwa, snuje opowieści o zwykłych-niezwykłych ludziach, ich bolączkach i pragnieniach. Wykorzystując absurd i realizm magiczny, przemyca mądrość i skłania nas do głębszej refleksji. Uroku dodaje całości subtelny humor, komizm zwłaszcza sytuacyjny, ale niewywołujący salw śmiechu – jest naprawdę niewymuszony, inteligentny, dokładnie taki, jak lubię. Dość powiedzieć, że Franio przypomina mi trochę Forresta Gumpa. Perełkami pełnymi absurdalnego humoru są tu też dialogi. Sam narrator stoi z boku wszystko bacznie obserwując, raz jest wg mnie osobą dorosłą, raz małym chłopcem, ale nic nie uchodzi jego uwadze. Na koniec dodam tylko, że "Frania" pochwalił sam Lem i porównywany jest do twórczości pisarzy takich jak Hrabal, Schulz czy Pavel. Gorąco polecam

Radek Knapp znany jest szerszej publiczności z zekranizowanych „Lekcji pana Kuki”. „Franio” to zaledwie 120-stronicowy zbiór trzech opowiadań. Każde jest osobną historią, ale wszystkie dzieją w tej samej miejscowości.

Pod lekkim stylem kryje się tu magia, niezwykłość i nostalgia. Bohaterowie opowiadań, to wieś - senna, malutka („Nawet chmury były tam mniejsze niż gdzie...

Skromna książeczka z opowiadaniami przywołującymi odrobinę nastrój realizmu magicznego i prozy Oty Pavela, Brunona Schulza i "Pnina" Nabokova. Zawieszone to trochę w jakimś bezczasie, jakby odarte z biegu życia codziennego i lekko baśniowe. Piękny język, pełen nostalgii i zwiewnego humoru. Niby nic, a jednak coś.

Skromna książeczka z opowiadaniami przywołującymi odrobinę nastrój realizmu magicznego i prozy Oty Pavela, Brunona Schulza i "Pnina" Nabokova. Zawieszone to trochę w jakimś bezczasie, jakby odarte z biegu życia codziennego i lekko baśniowe. Piękny język, pełen nostalgii i zwiewnego humoru. Niby nic, a jednak coś.

Piękna książka, bardzo udany debiut młodego wówczas autora, doceniony i nagrodzony w Niemczech i w Austrii. Opowiadania mają nastrój trochę jak u Hrabala, ale w sumie podobały mi się bardziej niż teksty Hrabala, za którymi nie przepadam. Zwłaszcza "Kometa" godna polecenia, ale też tytułowe.

Piękna książka, bardzo udany debiut młodego wówczas autora, doceniony i nagrodzony w Niemczech i w Austrii. Opowiadania mają nastrój trochę jak u Hrabala, ale w sumie podobały mi się bardziej niż teksty Hrabala, za którymi nie przepadam. Zwłaszcza "Kometa" godna polecenia, ale też tytułowe.

Bardzo pozytywna lektura. Przywołuje mi na myśl absurdalny świat Brunona Schulza, daje do myślenia. Z pozoru lekka jednak z głębokim przekazem... Gorąco polecam :)

Bardzo pozytywna lektura. Przywołuje mi na myśl absurdalny świat Brunona Schulza, daje do myślenia. Z pozoru lekka jednak z głębokim przekazem... Gorąco polecam :)

Z pozoru różne opowiadania łączy miejsce akcji. Wydarzenia rozgrywają się w tajemniczym Aninie, małej miejscowości pod Warszawą, gdzie dzieją się niesamowite rzeczy. Świat narracji przenika magiczna powieka nadzwyczajności. Już od pierwszego opowiadania wiem, że w Aninie może wydarzyć się wszystko a zjawiska te, nie koniecznie będzie można wytłumaczyć racjonalnie. Nad całą opowieścią czuwa jednak ogromne poczucie humoru autora. Lekkie, często absurdalne dialogi, komizm sytuacyjny a nawet opisane wprost żartobliwe sytuacje sprawiają, że całą książkę czyta się bardzo przyjemnie. Jest tutaj nie tylko nutka tajemniczości, magizm, komizm i częste nawiązania do wiedeńsko – polskich historii ale coś co sprawia, że chce się w to wszystko uwierzyć.

więcej tu: http://iwonas.blogspot.de/2015/05/franio-w-aninie.html

Z pozoru różne opowiadania łączy miejsce akcji. Wydarzenia rozgrywają się w tajemniczym Aninie, małej miejscowości pod Warszawą, gdzie dzieją się niesamowite rzeczy. Świat narracji przenika magiczna powieka nadzwyczajności. Już od pierwszego opowiadania wiem, że w Aninie może wydarzyć się wszystko a zjawiska te, nie koniecznie będzie można wytłumaczyć racjonalnie. Nad całą...

Kurcze, sama nie wiem, co myśleć o tej książce. Każda historia niejako jest ze sobą powiązana, ale jednak każda jest z innej parafii. Fajny styl pisania, fajnie się czytało, ale jednak mam mieszane uczucia.

Kurcze, sama nie wiem, co myśleć o tej książce. Każda historia niejako jest ze sobą powiązana, ale jednak każda jest z innej parafii. Fajny styl pisania, fajnie się czytało, ale jednak mam mieszane uczucia.

Zabawna i lekka lektura. Pobudza do refleksji.

Zabawna i lekka lektura. Pobudza do refleksji.