Anne of Avonlea

Końcówka już mocno mi się dłużyła, dobrze kojarzyłam, że ta część była dość nudnawa

Końcówka już mocno mi się dłużyła, dobrze kojarzyłam, że ta część była dość nudnawa

Kto mnie zna ten wie, że jak już zacznę jakąś serię i mam dostęp do kontynuacji to po nią od razu sięgam. Zatem dziś słów kilka o "Ani z Avonlea" autorstwa Lucy Maud Montgomery. Maria Borzobohata-Sawicka jest autorką przekładu w wydaniu z 2021 roku, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Wilga.

Ten tom opowiada o okresie w życiu Ani Shirley gdy obejmuje ona posadę nauczycielki w szkole w Avonlea. Pragnie ona zdobyć sympatię w swoich uczniach, ale nie będzie jednak to tak łatwe jak jej się wydaje. Mimo wszystko nasza bohaterka stara się jak może by pomagać swoim uczniom i być dla każdego wsparciem. W życiu prywatnym również zachodzą zmiany w życiu Ani, wraz z Marylą zaopiekowały się bliźniętami, Davy'm i Dorą, których matka zmarła. Dzieci są swoimi przeciwnościami, co za tym idzie jedno z nich jest spokojne podczas gdy drugie bardzo żywiołowe. Zielone Wzgórze znów tętni życiem i nowymi kłopotami. Piękna opowieść o dorastaniu i odpowiedzialności, ukazująca jak trudne jest życie dorosłego oraz nauczyciela.

Pisałam to przy poprzednim tomie i przy tym też to powtórzę, oraz przy kolejnych... Bardzo podoba mi się oprawa graficzna tej serii. Prosta i zarazem elegancka doskonale prezentuje się na półkach. Sami na zdjęciu możecie zobaczyć jak prezentują się już wydane tomy w tej serii. Co do tłumaczenia to niestety nie mogę porównać go z poprzednim gdyż pierwszy raz czytam tą część Ani, i jak pierwszy tom mam w egzemplarzu ze starym tłumaczeniem tak tego niestety nie posiadam. Tak czy inaczej bardzo podobała mi się ta książka, z przyjemnością poznałam dalsze losy Ani i jak udało jej się wydorośleć. Życie młodej nauczycielki i problemy z jakimi musiała się uporać sprawiły, że lektura była ciekawa oraz wciągająca. Nawet nie wiem kiedy udało mi się przeczytać całą książkę, aż zapomniałam, że sama powinnam się przygotować do referatu.

Jeśli szukacie lekkiej powieści by odpocząć i uciec od stresu, to ta powieść sprawdzi się idealnie. Mi udało się uciec w przeszłość i zobaczyć jak kiedyś wyglądała szkoła oraz odpocząć. Serdecznie Wam polecam tą powieść!

Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

Kto mnie zna ten wie, że jak już zacznę jakąś serię i mam dostęp do kontynuacji to po nią od razu sięgam. Zatem dziś słów kilka o "Ani z Avonlea" autorstwa Lucy Maud Montgomery. Maria Borzobohata-Sawicka jest autorką przekładu w wydaniu z 2021 roku, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Wilga.

Ten tom opowiada o okresie w życiu Ani Shirley gdy obejmuje ona posadę...

Pierwszy tom to klasyka - powieść, którą czyta się dobrze mimo upływu lat. Niestety drugi tom czyli Ania z Avonlea jest książką, która autorce zupełnie nie wyszła.
Początkowo wyglądało na to, że autorka poruszy ważny temat kar cielesnych. Książka zaczyna się od dyskusji na ten temat. Ania rozpoczyna pracę jako nauczycielka. Temat się jednak szybko nauczycielce wyczerpał i druga połowa książki praktycznie nie wspomina o szkole i nauczaniu. A temat kar cielesnych zakończył się w sposób nieodpowiadający charakterowi Ani.
Ponieważ autorka nie miała o czym pisać to rozbudowywała Avonlea. Ania mieszka tam od lat, a tu się okazuje, że są w Avonlea domy o których nie ma pojęcia ani ona, ani nawet Diana, która tam mieszka od urodzenia.
W pierwszym tomie Ania była biedną dziewczynką z wielką wyobraźnią. W tym tomie pojawiają się inne postacie, które są kopią Ani - mały chłopiec i stara panna. Akcja polega na tym, że opowiadają sobie nawzajem swoje wyobrażenia. Nie ma nic nudniejszego niż ludzie mający taką samą opinię - tz. kółko wzajemnej adoracji.
Niestety autorka porzuciła wątek miłosny, który mam nadzieję odżyje w tomie 3 czyli w "Ani na Uniwersytecie".
Ten 3 tom jest ulubionym mojej żony, a więc się przemęczyłem przez ten tom 2 "Ania z Avonlea" czekając na ten trzeci. Mam nadzieję, że było warto, bo starsznie się tutaj wynudziłem, co było zaskakujące po genialnym tomie 1.

Pierwszy tom to klasyka - powieść, którą czyta się dobrze mimo upływu lat. Niestety drugi tom czyli Ania z Avonlea jest książką, która autorce zupełnie nie wyszła.
Początkowo wyglądało na to, że autorka poruszy ważny temat kar cielesnych. Książka zaczyna się od dyskusji na ten temat. Ania rozpoczyna pracę jako nauczycielka. Temat się jednak szybko nauczycielce wyczerpał i...

Poziom niestety bardzo spadł w porównaniu do pierwszej części - gdzieś uciekła część magii.

Mimo tego czytało się dobrze, więc polecam ciekawym dalszych losów Ani.

Poziom niestety bardzo spadł w porównaniu do pierwszej części - gdzieś uciekła część magii.

Mimo tego czytało się dobrze, więc polecam ciekawym dalszych losów Ani.

Zamiana ról, Ania z uczennicy zamienia się w nauczycielkę i jeszcze sercowe rozterki.

Zamiana ról, Ania z uczennicy zamienia się w nauczycielkę i jeszcze sercowe rozterki.

Bardzo miło było powrócić na Zielone Wzgórze. Ania pomału wkracza w swoją dorosłość. Robi się z niej kobieta, ale jej dusza pozostaje niezmieniona. Pięknie było mi czytać o jej myślach, uczuciach i wyobrażeniach. Książka ta uspokoiła mnie wewnętrznie i pozwoliła oderwać się od codzienności.

Bardzo miło było powrócić na Zielone Wzgórze. Ania pomału wkracza w swoją dorosłość. Robi się z niej kobieta, ale jej dusza pozostaje niezmieniona. Pięknie było mi czytać o jej myślach, uczuciach i wyobrażeniach. Książka ta uspokoiła mnie wewnętrznie i pozwoliła oderwać się od codzienności.

Ania, Ania, Ania... Uwielbiam czytać o jej historiach i innych bohaterach książek z tej serii. Nie są to bardzo wciągające opowieści, ale czytając tę książkę, naprawdę uspokajam się wewnętrznie i czuję zapach Zielonego Wzgórza.

Ania, Ania, Ania... Uwielbiam czytać o jej historiach i innych bohaterach książek z tej serii. Nie są to bardzo wciągające opowieści, ale czytając tę książkę, naprawdę uspokajam się wewnętrznie i czuję zapach Zielonego Wzgórza.

Ta książka zestarzała się tragicznie. Historia z biciem ucznia przez Anię, która skończyła się poprawą zachowania tego ucznia... Dodatkowo zbity chłopiec pochwalił Anię, że biła go "jak mężczyzna". Jak byłam młodsza, to tego nie widziałam, teraz uważam, że wydawca powinien umieścić wstęp z wyjaśnieniem tej sytuacji, przecież czytają to często bardzo młode osoby, które nie mają jeszcze krytycznego podejścia do tego, co czytają.
Kolejna rzecz, która szokująco źle brzmi to marzenia Ani o niedobrym chłopaku, którego swoją miłością naprawi i sprowadzi na dobrą drogę... przecież to aż prosi się o sprostowanie dla młodych dziewczynek, inaczej takla lektura będzie dla nich szkodliwa! Takie rzeczy powinny czytać z rodzicami, którzy wyjaśnią, jak toksyczne jest to myślenie.
Toksyczne jest też ciągłe podkreślanie, że "Dawidek" jest o wiele ciekawszym i łatwiejszym w kochaniu dzieckiem, niż jego bliźniaczka Dora. Mam nadzieję, że takie metody wychowawcze zginęły na zawsze w mrokach przeszłości. Dodatkowo tytułowa Ania nagle zaczyna się zachowywać jak 60-latka, a nie jak dorastająca nastolatka.

Te elementy zepsuły mi powrót po latach do Avonlea, co gorsza, miałam ciarki żenady w wielu momentach. Miałam tez wrażenie, że autorka z luźnych historyjek krzywo zszyła powieść, a chyba lepiej by było napisać zbiór opowiadań, zanim wskakuje w o wiele ciekawszą "Anię na uniwersytecie".

Ta książka zestarzała się tragicznie. Historia z biciem ucznia przez Anię, która skończyła się poprawą zachowania tego ucznia... Dodatkowo zbity chłopiec pochwalił Anię, że biła go "jak mężczyzna". Jak byłam młodsza, to tego nie widziałam, teraz uważam, że wydawca powinien umieścić wstęp z wyjaśnieniem tej sytuacji, przecież czytają to często bardzo młode osoby, które nie...

Mam problem z oceną tej książki. Jest pięknie napisana podobnie jak pierwsza część, jednak muszę przyznać że fabularnie nie wciągnęła mnie aż tak jak ,,Ania z Zielonego Wzgórza". Pierwszej części dałabym 8 lub 9/10 tutaj jednak zdecydowanie siódemka.
Z tą serią łączy się pewna sielankowa wizja świata. To nadaje jej urok. Język jest wspaniały. Nowe postaci... pan Harrison bardzo dobry motyw. Tola i Tadziu- momentami już było ich za dużo, tym bardziej że nie było szczególnych wątków z nimi poza niegrzecznością Tadzia. Pani Lawenda- przez większość czasu nie podobały mi się motywy z tą kobietą, ale na koniec dużo lepiej ją odebrałam. Podobał mi się temat przemocy na dzieciach, bo można było zobaczyć jak ludzie kiedyś to postrzegali (z naszej perspektywy XXI wieku jest to trudne do zrozumienia). Książka bardzo dobra ale tak jak mówię, przez emocje jakie miałam czytając pierwszą część ta wydaje się odrobinkę wybrakowana.
Niemniej polecam, jeśli także jesteście fanami Ani :) Mam nadzieje że Ania na Uniwersytecie będzie trochę ciekawsza!

Mam problem z oceną tej książki. Jest pięknie napisana podobnie jak pierwsza część, jednak muszę przyznać że fabularnie nie wciągnęła mnie aż tak jak ,,Ania z Zielonego Wzgórza". Pierwszej części dałabym 8 lub 9/10 tutaj jednak zdecydowanie siódemka.
Z tą serią łączy się pewna sielankowa wizja świata. To nadaje jej urok. Język jest wspaniały. Nowe postaci... pan Harrison...

Oficjalnie Ania mnie kupiła. Nigdy nie sądziłam, że będę uwielbiała tą serię - a jednak! Ania dojrzewa i sprawia, że lubię ją coraz bardziej. Całej historii towarzyszy taka lekkość i nostalgia, że nie mogę się oderwać. Wciąż bawi niesamowicie. I na pewno przeczytam teraz całą serię.

Oficjalnie Ania mnie kupiła. Nigdy nie sądziłam, że będę uwielbiała tą serię - a jednak! Ania dojrzewa i sprawia, że lubię ją coraz bardziej. Całej historii towarzyszy taka lekkość i nostalgia, że nie mogę się oderwać. Wciąż bawi niesamowicie. I na pewno przeczytam teraz całą serię.