Trzeci tom "Stylistek".

Tutaj główną bohaterką jest najmłodsza z sióstr Noirot - Leonie. Odkąd jej siostry wyszły za mąż, na jej barkach jest prowadzenie butiku, szefowanie, reklamowanie go... Z tego powodu znajduje się w Instytucie Brytyjskim, gdzie widzi obraz "Wenus i Mars" i poznaje Lisburne' a, który jest przyjacielem Swantona poety, który ma czytać swoje wiersze.

Simon proponuje Leonie, że pomogą jej uzbierać datki na stowarzyszenie dla kobiet. Leonie zgadza się, jednak nikt nie podejrzewa, że tak naprawdę będzie to katastrofa...

W tym czasie Gladys, kuzynka Clary, zostaje klientką Leonie i wpada w oko Swantonowi, którego reputacja zostaje zszargana. Dzięki Leonie i jej siostrom, Gladys zostaje zauważona przez Socjetę i ma wielu adoratorów co oznacza, że Leonie wygrała ich zakład.

Choć Leonie jest główną bohaterką to także jest tu też poświęcone miejsce dla Gladys i Swantona. To jest bardzo fajny zabieg, który zastosowała autorka, chociaż chętnie bym poczytała osobną część o Gladys i Swantonie.

Zdecydowanie mogę utożsamić się z Leonie, która jest rozsądna i twardo stąpa po ziemi. Co ciekawe, autorka dobrze dopasowała wszystkim trzem siostrom partnerów, którzy mają wspólne cechy i cele.

Myślę, że dam 8 gwiazdek tak jak dwóm pozostałym. Pozostaje mi tylko przeczytać "Książęta wolą blondynki", bym zamknąć cykl "Stylistki".

Trzeci tom "Stylistek".

Tutaj główną bohaterką jest najmłodsza z sióstr Noirot - Leonie. Odkąd jej siostry wyszły za mąż, na jej barkach jest prowadzenie butiku, szefowanie, reklamowanie go... Z tego powodu znajduje się w Instytucie Brytyjskim, gdzie widzi obraz "Wenus i Mars" i poznaje Lisburne' a, który jest przyjacielem Swantona poety, który ma czytać swoje wiersze....

Rewelacja. Od pierwszej kartki po po prostu nie można nie lubić głównych bohaterów. Między nimi iskrzy zmysłowość i dowcipne dialogi. Naprawdę świetna, moim zdaniem najlepsza z dotychczasowych stylistek.

Rewelacja. Od pierwszej kartki po po prostu nie można nie lubić głównych bohaterów. Między nimi iskrzy zmysłowość i dowcipne dialogi. Naprawdę świetna, moim zdaniem najlepsza z dotychczasowych stylistek.

Jedni powiedzą - nudy. Bohater taki nijaki, bohaterka też.
A ja powiem coś totalnie odwrotnego. Jest odświeżająco, jest inaczej, jest... Ciekawie ;)
Bohater nie jest ani utracjuszem, ani brzydalem o czarnej reputacji ani hulaką. Wiadomo miał jakieś tam romanse, od flirtu nie stroni, jest przystojny ale nie robi z siebie Casanovy. Taki normalny gość. Fajny facet, który ma zarazem charakter trudny i uparty a z drugiej cudowny, łagodny i jest uczynny. Oczywiście mówię tu o bohaterce i uczynności dla niej, ale też dla swojego kuzyna ma ogrom ciepła i cierpliwości.
Sam kuzyn to ciekawa postać :D jak poetów w historykach nie lubię tak Swanton nie da się nie lubić ;)
Wracając do bohatera. To po prostu Słodki Simon ;)
Bohaterka natomiast ma analityczny umysł, wie czego pragnie i jest taka nowoczesna jak na swoje czasy. Powiedzmy że może, w końcu jest krawcową ;) i zdecydowanie da się lubić.
W ogóle postacie w książkach pani Chase dają się lubić bardzo łatwo.

Relacje między bohaterami są takie... Normalne, nie ma tam dramatów i skandali o dziwo, jest tak życiowo. Mimo oczywistej niepoprawności historycznej jestem w stanie w nie uwierzyć ;)

Na dodatek przewijają się postacie z poprzednich dwóch tomów, jest ciekawy wątek intrygi, co prawda dopiero od połowy książki, ale raz że czekać warto a dwa czekanie się wcale nie dłuży ;)
Są też przyjemne sceny erotyczne, w ilości nieprzytłaczającej.
Jest po prostu akurat ;)

zdecydowanie polecam.

Jedni powiedzą - nudy. Bohater taki nijaki, bohaterka też.
A ja powiem coś totalnie odwrotnego. Jest odświeżająco, jest inaczej, jest... Ciekawie ;)
Bohater nie jest ani utracjuszem, ani brzydalem o czarnej reputacji ani hulaką. Wiadomo miał jakieś tam romanse, od flirtu nie stroni, jest przystojny ale nie robi z siebie Casanovy. Taki normalny gość. Fajny facet, który ma...

Klasyczny romans historyczny, na szczęście bez omdlewających panienek. Czyta się przyjemnie.

Klasyczny romans historyczny, na szczęście bez omdlewających panienek. Czyta się przyjemnie.