Historia troszkę banalna, chwilami za mocno wydumana, co widać szczególnie po kombinowanym zakończeniu. Postać maga da się lubić od pierwszych stron a sama akcja daje sporo radości. Specyficzny klimat polskiego fantasy jest tu wyraźnie zaznaczony więc spodziewajcie się ostrego humoru i tandetnych zagrywek.

Historia troszkę banalna, chwilami za mocno wydumana, co widać szczególnie po kombinowanym zakończeniu. Postać maga da się lubić od pierwszych stron a sama akcja daje sporo radości. Specyficzny klimat polskiego fantasy jest tu wyraźnie zaznaczony więc spodziewajcie się ostrego humoru i tandetnych zagrywek.

Bardzo zabawna ale i trochę sprośna książka. Bardzo lekko się czyta.

Bardzo zabawna ale i trochę sprośna książka. Bardzo lekko się czyta.

Zabawna, przyjemnie napisana. Wciąga i niespodziewanie się kończy - brakuje zakończenia i czytelnik zostaje z wieloma pytaniami i ogromnym głodem co nastąpiło dalej. Jest motyw maga. czarodziejki, smoka, innego świata i potwora. Czego od fantastyki chcieć więcej?

Zabawna, przyjemnie napisana. Wciąga i niespodziewanie się kończy - brakuje zakończenia i czytelnik zostaje z wieloma pytaniami i ogromnym głodem co nastąpiło dalej. Jest motyw maga. czarodziejki, smoka, innego świata i potwora. Czego od fantastyki chcieć więcej?

Mniej więcej w połowie, może wcześniej, stwierdziłem ze mam dość tego czegoś. Niby coś się działo, ale nużyło mnie to. Także nie wiem, gdzie jest, chociażby ten cały "humor" który miał tu być. Dno.

Mniej więcej w połowie, może wcześniej, stwierdziłem ze mam dość tego czegoś. Niby coś się działo, ale nużyło mnie to. Także nie wiem, gdzie jest, chociażby ten cały "humor" który miał tu być. Dno.

Talent magiczny to talent deficytowy. Kto go posiada wiedzie życie lepsze niż król. I może stać się jak Petroniusz kimś w rodzaju "Arbitra Elegancji". Prawo do sarkastycznych uwag ma jego miecz, a właściwie smok. To historia nieco skomplikowana, bo akcja rozgrywa się w światach równoległych.
Niezła, zabawna, trochę rzeczywiście nierówna. Dla odprężenia, bez ambicji.

Talent magiczny to talent deficytowy. Kto go posiada wiedzie życie lepsze niż król. I może stać się jak Petroniusz kimś w rodzaju "Arbitra Elegancji". Prawo do sarkastycznych uwag ma jego miecz, a właściwie smok. To historia nieco skomplikowana, bo akcja rozgrywa się w światach równoległych.
Niezła, zabawna, trochę rzeczywiście nierówna. Dla odprężenia, bez ambicji.

Dało się przeczytać. Tak, to jest niezłe określenie.. ale było raczej męcząco. Może pomysł był fajny, może były jakieś "momenty" trochę bardziej intersujące, ale ogólnie nudnawo. Plusy: smok w postaci miecza, damskie określenie maga ;),pomysły na czary wiedźmy. Nie jestem przekonana do autora, wiec raczej nie siegnę po nic innego.

Dało się przeczytać. Tak, to jest niezłe określenie.. ale było raczej męcząco. Może pomysł był fajny, może były jakieś "momenty" trochę bardziej intersujące, ale ogólnie nudnawo. Plusy: smok w postaci miecza, damskie określenie maga ;),pomysły na czary wiedźmy. Nie jestem przekonana do autora, wiec raczej nie siegnę po nic innego.

Pomysł na początek opowieści ciekawy, zaskakujący, innowatorki. Szkoda, że nie umiem wymienić innych pozytywnych stron tej książki.
Książka się dłuży a gdy juz dojdziemy do końca to...
Ale to tylko moja "subiektywna" ocena więc nie zachęcam / zniechęcam.

Ja raczej szybko po inne pozycje tego autora nie sięgnę.

Pomysł na początek opowieści ciekawy, zaskakujący, innowatorki. Szkoda, że nie umiem wymienić innych pozytywnych stron tej książki.
Książka się dłuży a gdy juz dojdziemy do końca to...
Ale to tylko moja "subiektywna" ocena więc nie zachęcam / zniechęcam.

Ja raczej szybko po inne pozycje tego autora nie sięgnę.

Poprostu świetna książka o magu

Poprostu świetna książka o magu

A mama mówiła, ostrzegała, że te gry to nic dobrego. No ale jeżeli twój przyjaciel smok nalega, to co robisz? No grasz! Smokowi się przecież nie odmawia. choćby ze względu na jego wielkie pazury, kły i ogólnie jego gabaryty takiego 50 piętrowego wieżowca. Co najmniej 50 piętrowego wieżowca. A potem taki jeszcze ma pretensje, że się przeniesiliśmy do innego świata i został mieczem. I weź tu pyskuj do smoka, nawet jak jest mieczem, to nie wiadomo czego się bardziej bać. W taką kabałę zapakował Eugeniusz Dębski swoich bohaterów. Coleen otrzymuje w darze magię i na potrzeby nowego świata nazywa się Chainekken - brzmi znajomo? Zaciąga się na służbę do króla a ten wysyła go do walki z jaką dziwną, nieznaną magią, która może osłabić jedno z najważniejszych miast kraju.
CÓŻ... poza humorem i ciekawym pomysłem z piciem piwa ze smokiem, i z feralną grą to ta książka nie ma nic specjalnego. Akcja beznadziejna i trochę bez sensu. Wlecze się jak flaki z olejem ,zakończenie akcji zagmatwane. Moje pierwsze spotkanie z panem Dębskim uznaję za średnio udane. Ale znając moje zamiłowanie do tego typu poczucia humoru pewnie jeszcze sięgnę po jakąś jego książkę. Ciężko polecić, ale nie jest to czas całkowicie zmarnowany.

A mama mówiła, ostrzegała, że te gry to nic dobrego. No ale jeżeli twój przyjaciel smok nalega, to co robisz? No grasz! Smokowi się przecież nie odmawia. choćby ze względu na jego wielkie pazury, kły i ogólnie jego gabaryty takiego 50 piętrowego wieżowca. Co najmniej 50 piętrowego wieżowca. A potem taki jeszcze ma pretensje, że się przeniesiliśmy do innego świata i został...

Pomysł bardzo dobry i akcja dobrze wciąga, szkoda tylko, że zakończeniu czegoś brakuje - jakby już kończona na szybko i bez szczególnego pomysłu?
I tak warto!

Pomysł bardzo dobry i akcja dobrze wciąga, szkoda tylko, że zakończeniu czegoś brakuje - jakby już kończona na szybko i bez szczególnego pomysłu?
I tak warto!