O dwoistości w jedności i desperackich próbach wyizolowania ciemności z naczynia w którym istnieje wraz z jasnością poprzez podział na dwa miejsca gdzie cnota współżyje z występkiem czyli istoty ludzkiej. W powieści istotą tą, jest dziewczyna głównego bohatera - Nina. Przypomina mi to nieco Pająka na podstawie którego Cronenberg nakręcił bardzo dobry film, a w którym główny bohater "uśmierca" (choć w jego głowie - bez " ") jedną połowę matki rękami własnego ojca (tę dobrą-czystą) w momencie ujrzenia jej bardziej kokieteryjno-wyuzdanej części, i czyniąc z tej która została (czyli złej-brudnej) - tłustawą zdzirę o niewyszukanym smaku roznoszącą po mieszkaniu woń brudnego zwierzęcia.
Bardzo spodobała mi się scena z lalką; szukanie w jej sekretnych (bo przysłoniętych lalczyną sukienką) częściach "dziwnego ciepła tajemnicy", które za sprawą słów jego babci zaczyna jawić się mu jako odblask ukrytego gdzieś w głębi ognia piekielnego.

O dwoistości w jedności i desperackich próbach wyizolowania ciemności z naczynia w którym istnieje wraz z jasnością poprzez podział na dwa miejsca gdzie cnota współżyje z występkiem czyli istoty ludzkiej. W powieści istotą tą, jest dziewczyna głównego bohatera - Nina. Przypomina mi to nieco Pająka na podstawie którego Cronenberg nakręcił bardzo dobry film, a w którym główny...

Niczym pamiętnik obłąkanego. Słabe, nudne i nie wiadomo o czym.

Niczym pamiętnik obłąkanego. Słabe, nudne i nie wiadomo o czym.