Po przeczytaniu pierwszych stron zapowiadalo się ciekawie:miłość, uczucia-trochę w stylu Remarque'a.Ale jednak coś nie zaiskrzyło. Jak dla mnie trochę za słaba. To było pierwsze moje spotkanie z tym autorem, ale napewno dam jemu jeszcze druga szanse :)

Po przeczytaniu pierwszych stron zapowiadalo się ciekawie:miłość, uczucia-trochę w stylu Remarque'a.Ale jednak coś nie zaiskrzyło. Jak dla mnie trochę za słaba. To było pierwsze moje spotkanie z tym autorem, ale napewno dam jemu jeszcze druga szanse :)

Szykowałem się na tę lekturę chyba trochę za bardzo i w efekcie lekko się zawiodłem.

Opowieść ma charakterystyczną narrację. Wszystko tu się snuje, każda rzecz jest drobiazgowo rozważana, mamy tu jakiś mrok, mglistą atmosferę, pokręcony wątek romansowy (w sumie to główna nić powieści),przydymione knajpy, alkohol, jazz i wredne typy, dodatkowo spoko warsztat i świetny tłumacz i w zasadzie wszystko powinno być pierwsza klasa, ale czemuś nie było. Przez całą powieść miałem problem z immersją, postacie niby z pieczołowitością tworzone nie przekonywały, wątek kryminalny logiczny i racjonalny gra raczej drugoplanową rolę, trafiają się jakieś takie sztuczne porównania.

Z drugiej strony pojawiają się ciekawe teksty. Np.:

"(...) jednym z aksjomatów Billy'ego Swanna było, że każdy przyzwoity człowiek kończy, nienawidząc kraju, w którym się urodził, i ucieka z niego na zawsze, strzepując pył z sandałów."

Czy o jazzowym koncertowaniu w knajpach:
"Od czterdziestu lat zarabiam tak na życie. - Billy Swann szedł prowadzony pod rękę przez Biralba, trzymając trąbkę przy piersiach, jakby się bał, że ją zgubi. - Ale do dzisiaj nie rozumiem, ani dlaczego przychodzą nas słuchać, ani dlaczego dla nich gramy."

Summa summarum wydaje się, że w zasadzie, powieść wszystko ma na miejscu i jedyną jej wadą jest niekompatybilność z moją wrażliwością.

Nie był to czas stracony, ale też nie czuję jakiejś specjalnej satysfakcji.
Dla mnie 6/10, ale spokojnie mogę sobie wyobrazić, że ktoś będzie cenił tę powieść wyżej.

Szykowałem się na tę lekturę chyba trochę za bardzo i w efekcie lekko się zawiodłem.

Opowieść ma charakterystyczną narrację. Wszystko tu się snuje, każda rzecz jest drobiazgowo rozważana, mamy tu jakiś mrok, mglistą atmosferę, pokręcony wątek romansowy (w sumie to główna nić powieści),przydymione knajpy, alkohol, jazz i wredne typy, dodatkowo spoko warsztat i świetny...

Świetna książka. Trochę czasu przeleżała u mnie na półce, ale w końcu po nią sięgnąłem. Początek wydał mi się trochę pogmatwany, jednak uparcie brnąłem dalej i z każdą stronicą książka coraz bardziej mnie wciągała. Świetny nieco mroczny klimat z jazzem i Lizboną w tle.
Ostatecznie duża przyjemność czytania.

Świetna książka. Trochę czasu przeleżała u mnie na półce, ale w końcu po nią sięgnąłem. Początek wydał mi się trochę pogmatwany, jednak uparcie brnąłem dalej i z każdą stronicą książka coraz bardziej mnie wciągała. Świetny nieco mroczny klimat z jazzem i Lizboną w tle.
Ostatecznie duża przyjemność czytania.

Lubię sięgać po różnorodną literaturę, ale po takich książkach można się zrazić do wyborów na chybił-trafił. To było słabe od początku do końca. Nie podobała mi się narracja, powalona chronologia, a sama historia obyczajowo-kryminalna była tania i straszliwie nudna. To ja już wolę czytadła. Pisarz bez jakiegokolwiek stylu i lekkiego pióra, topornie, pretensjonalnie, nie mam nic pozytywnego na temat tej powieści do napisania. Nie było aż takiej masakry i tragedii jak w "Sklepach cynamonowych", ale odradzam stanowczo sięgania po to nudziarstwo.

Lubię sięgać po różnorodną literaturę, ale po takich książkach można się zrazić do wyborów na chybił-trafił. To było słabe od początku do końca. Nie podobała mi się narracja, powalona chronologia, a sama historia obyczajowo-kryminalna była tania i straszliwie nudna. To ja już wolę czytadła. Pisarz bez jakiegokolwiek stylu i lekkiego pióra, topornie, pretensjonalnie, nie mam...

W tej powiesci jest ta wszedobylska melancholia, ktora uwielbiam. Postanowilam jednak nastepnym razem czytac ksiazki o tytule: "Zima w Lizbonie" zima. Historia, gdzie bohaterowie snuja sie czasem jak samotne, zagubione duchy przemawia wtedy na pewno bardziej kiedy wokol robi sie zimno i mrocznie. Mimo to juz tesknie za Biralbo i miejscami, w ktorych bywal. Mnostwo jest w tej ksiazce milosci, nie tylko do kobiety, ale tez do muzyki i tego jak pozwala przenosic sie w miejsca, w ktorych nigdy nie bylismy. Polecam wszystkim, ktorzy lubia opowiesci niespieszne, zanurzone w mroku miasta z uczuciami na kazdym planie.

W tej powiesci jest ta wszedobylska melancholia, ktora uwielbiam. Postanowilam jednak nastepnym razem czytac ksiazki o tytule: "Zima w Lizbonie" zima. Historia, gdzie bohaterowie snuja sie czasem jak samotne, zagubione duchy przemawia wtedy na pewno bardziej kiedy wokol robi sie zimno i mrocznie. Mimo to juz tesknie za Biralbo i miejscami, w ktorych bywal. Mnostwo jest w...

Przyznaję, że do przeczytania tej książki skusił mnie tytuł i okładka..Niestety pod tym względem czekało mnie rozczarowanie, gdyż Lizbona w tej książce jest bardziej duchem niż ciałem 😉. Ale jest to pięknie napisana historia przesiąknięta jazzem, nostalgią i tęsknotą. Idealna na zimowy wieczór.

Przyznaję, że do przeczytania tej książki skusił mnie tytuł i okładka..Niestety pod tym względem czekało mnie rozczarowanie, gdyż Lizbona w tej książce jest bardziej duchem niż ciałem 😉. Ale jest to pięknie napisana historia przesiąknięta jazzem, nostalgią i tęsknotą. Idealna na zimowy wieczór.

Książka inna niż większość czytadeł, podobała mi się, ciężkie, alkoholowe klimaty, snobizm przejawiający się w strachu przed "byciem jak inni", czy też tzw zwykłym życiem. Ale jeśli ktoś szuka inspiracji przed wycieczką do Lizbony, to raczej się zawiedzie.

Książka inna niż większość czytadeł, podobała mi się, ciężkie, alkoholowe klimaty, snobizm przejawiający się w strachu przed "byciem jak inni", czy też tzw zwykłym życiem. Ale jeśli ktoś szuka inspiracji przed wycieczką do Lizbony, to raczej się zawiedzie.

Zachęcona sięgnęłam po książkę, ze względu na grającą w tle muzykę jazzową, wąskie uliczki Lizbony, jej klimatyczne ciemne zakamarki i kryminalną intrygę. Według mnie fabuła książki przeciągnięta, zbyt "smolista narracja".

Zachęcona sięgnęłam po książkę, ze względu na grającą w tle muzykę jazzową, wąskie uliczki Lizbony, jej klimatyczne ciemne zakamarki i kryminalną intrygę. Według mnie fabuła książki przeciągnięta, zbyt "smolista narracja".

Akcję tej książki można zmieścić na dwóch stronach, ale utopiona jest w smole wspomnień, opowieści, żalu, melancholii, w której grzęźnie i która ją pozornie wydłuża. Bardzo trudno się przez nią przedostać na drugi brzeg.

Akcję tej książki można zmieścić na dwóch stronach, ale utopiona jest w smole wspomnień, opowieści, żalu, melancholii, w której grzęźnie i która ją pozornie wydłuża. Bardzo trudno się przez nią przedostać na drugi brzeg.

Jakiś czas temu odwiedziłam stolicę Portugalii, która mną totalnie zawładnęła. Mało jest miast z takim klimatem... Gdy zobaczyłam więc pozycję "Zima w Lizbonie" z opisem: miłość, jazz, tęsknota- wzięłam w ciemno.

Zasiadłam do lektury, nie mogąc doczekać się odświeżenia wspomnień krętych, urokliwych uliczek Alfamy, snujących się żółtych tramwajów i nostalgicznych pieśni fado.

Niestety nie zaiskrzyło.
Autor poruszał się w "barowych" klimatach, jednak nie udało się tego skleić w ciekawą historię, ciężko się to wszystko czytało. Zabrakło w tym wszystkim lekkości i magii. Plus za okładkę.

Jakiś czas temu odwiedziłam stolicę Portugalii, która mną totalnie zawładnęła. Mało jest miast z takim klimatem... Gdy zobaczyłam więc pozycję "Zima w Lizbonie" z opisem: miłość, jazz, tęsknota- wzięłam w ciemno.

Zasiadłam do lektury, nie mogąc doczekać się odświeżenia wspomnień krętych, urokliwych uliczek Alfamy, snujących się żółtych tramwajów i nostalgicznych pieśni...