Publikacja Paula Trynki jest bez wątpienia rzetelną biografią, podsumowującą życie i karierę jednego z najbardziej ikonicznych artystów w historii muzyki pop i dogłębną, niesamowicie szczegółową analizą twórczości muzycznej Bowiego z drobiazgowo nakreślonymi kontekstami historycznymi i kulturowymi, w których się rozwijał się muzyk i performer.

Nie wiem jednak, czy to nagromadzenie faktów, silnie publicystyczny styl biografa, czy może kwestia stylu tłumaczki, sprawiły, że tę opowieść, w której tak dalece eksploruje się prywatne życie Bowiego, pełne zarówno triumfów, jak i trudności, obfitująca w wiele kontrowersyjnych wątków związanych z relacjami z rodziną, przyjaciółmi i kochankami, okresami uzależnienia od narkotyków, z seksualnością i tożsamością płciową, nie przemówiła do mnie ze spodziewaną siłą i nie dostarczyła emocji - takich, jak czytane wcześniej autobiografie Toma Jonesa, czy Bruce'a Dickinsona.

Jakkolwiek, dla fanów twórczości Bowiego i nie tylko, rzecz warta docenienia i przeczytania, dająca szansę zgłębienia nie tylko biografii samego artysty, ale także jego dorobku muzycznego - choćby za sprawą kompilacji recenzji wszystkich albumów, tworzonych przez Bowiego, dołączonej na końcu książki. Polecam!

Publikacja Paula Trynki jest bez wątpienia rzetelną biografią, podsumowującą życie i karierę jednego z najbardziej ikonicznych artystów w historii muzyki pop i dogłębną, niesamowicie szczegółową analizą twórczości muzycznej Bowiego z drobiazgowo nakreślonymi kontekstami historycznymi i kulturowymi, w których się rozwijał się muzyk i performer.

Nie wiem jednak, czy to...

Być artystą to być społecznie dysfunkcyjnym. - David Bowie

Być artystą to być społecznie dysfunkcyjnym. - David Bowie

"Starman. Człowiek, który spadł na ziemię" to biografia kompletna i rzetelna. Jest wręcz obsypana ciekawostkami i anegdotami. Na początku ciężko było mi się w tym wszystkim połapać, ale dość szybko ogarnęłam, kto jest kim i kto czym się zajmuje. Chyba właśnie przez tą miażdżącą ilość informacji czyta się to bardzo płynnie. Do wystawienia opinii na 10 gwiazdek już kompletnie przekonała mnie ogromna bibliografia na końcu książki: ilość osób, z którymi autor przeprowadzał wywiady w 100% oddaje rzetelność tej książki. Nic, tylko siąść i czytać! Polecam <3

"Starman. Człowiek, który spadł na ziemię" to biografia kompletna i rzetelna. Jest wręcz obsypana ciekawostkami i anegdotami. Na początku ciężko było mi się w tym wszystkim połapać, ale dość szybko ogarnęłam, kto jest kim i kto czym się zajmuje. Chyba właśnie przez tą miażdżącą ilość informacji czyta się to bardzo płynnie. Do wystawienia opinii na 10 gwiazdek już kompletnie...

Czytanie tego to prawdziwa udręka.

Czytanie tego to prawdziwa udręka.

Na początku przyznam, że nie jestem fanem Davida Bowiego, choć zdawałem sobie sprawę, że jest to ważna i istotna postać dla świata muzyki. Lubię czytać biografie, a że Bowie jawi się jako postać nietuzinkowa to byłem święcie przekonany, że lektura tej książki będzie fantastycznie spędzonym czasem. Niestety, pomyliłem się. Biografia ta, owszem jest bardzo szczegółówa, przybliżyła mi co nieco postać tego artysty, wiem teraz trochę więcej niż wcześniej, ale jest napisana tak potwornie nudno, że sam byłem zdumiony, jak o ikonie rocka, o kimś tak niezwykle barwnym można napisać tak bez polotu. Napisana bardzo encyklopedycznie. Od natłoku nazwisk trudno mi było się czasem połapać już, kto jest kim.
Poza tym mało, zdecydowanie za mało samych wypowiedzi Bowiego, głównie dostajemy wypowiedzi kogoś innego o nim. Pada w książce zdanie, w którym to autor, nazywa się początkującym pisarzem. Być może to jest przyczyna.. Książkę wymęczyłem, nie będę do niej wracać. Chętnie odsprzedam swój egzemplarz.
Można było lepiej.

Na początku przyznam, że nie jestem fanem Davida Bowiego, choć zdawałem sobie sprawę, że jest to ważna i istotna postać dla świata muzyki. Lubię czytać biografie, a że Bowie jawi się jako postać nietuzinkowa to byłem święcie przekonany, że lektura tej książki będzie fantastycznie spędzonym czasem. Niestety, pomyliłem się. Biografia ta, owszem jest bardzo szczegółówa,...

Piękna historia Starmana, który chwilę przed śmiercią domknął idealnie swój dorobek artystyczny. Wiele ciekawych informacji można wyciągnąć z książki, ale tylko do lat 90. Mam wrażenie, że autor zbyt mocno rozwodził się na początku książki (do drugiego albumu Bowiego),potem jest w punkt, a następnie, na zakończenie, wybiórcze podsumowanie od lat 90. do Blackstar. Szkoda, bo okres lat 90. i lata 2000 są też ciekawym okresem w życiu tego artysty. Co więcej, został pominięty troszkę dorobek filmowy Davida - jak można nie wspomnieć o współpracy z Davidem Lynchem? Gdy romans Bowiego z filmem we wcześniejszych latach autor opisywał ze szczegółami. Czuję niedosyt „drugiej połowy życia” Davida i przesyt jego młodości/nastoletniości.

Piękna historia Starmana, który chwilę przed śmiercią domknął idealnie swój dorobek artystyczny. Wiele ciekawych informacji można wyciągnąć z książki, ale tylko do lat 90. Mam wrażenie, że autor zbyt mocno rozwodził się na początku książki (do drugiego albumu Bowiego),potem jest w punkt, a następnie, na zakończenie, wybiórcze podsumowanie od lat 90. do Blackstar. Szkoda,...

Unikać wydania drugiego - mimo że uzupełniona o króciutki rozdzialik (raptem kilka stron) o śmierci i ostatnim albumie to niestety pozycja ta ucierpiała edycyjnie - brak kolorowych zdjęć.

Unikać wydania drugiego - mimo że uzupełniona o króciutki rozdzialik (raptem kilka stron) o śmierci i ostatnim albumie to niestety pozycja ta ucierpiała edycyjnie - brak kolorowych zdjęć.

Trudno ocenic. Jesli chodzi o osobe Bowiego to dziesięć gwiazdek, ale dla ksiazki, autora, stylu pisania to mniej niz zero. Fatalnie się czyta.

Trudno ocenic. Jesli chodzi o osobe Bowiego to dziesięć gwiazdek, ale dla ksiazki, autora, stylu pisania to mniej niz zero. Fatalnie się czyta.

Cudowny Bowie, dużo słabsza książka

Cudowny Bowie, dużo słabsza książka

Paskudny pismacki styl, bzdury i "rewelacyjne" wywiady rodem z brukowców. Brak podstawowych faktów. A zdjęcia to nawet w szarych gazetach lepiej drukują. To zbrodnia jest, nie biografia.

Paskudny pismacki styl, bzdury i "rewelacyjne" wywiady rodem z brukowców. Brak podstawowych faktów. A zdjęcia to nawet w szarych gazetach lepiej drukują. To zbrodnia jest, nie biografia.