Książka to niełatwa, ale Rushdie już do tego przyzwyczaił swoich czytelników. Nie znam tak dobrze wszystkich wątków historycznych, do których nawiązał autor, ale nie wpłynęło to na moją ogólną ocenę.

Książka to niełatwa, ale Rushdie już do tego przyzwyczaił swoich czytelników. Nie znam tak dobrze wszystkich wątków historycznych, do których nawiązał autor, ale nie wpłynęło to na moją ogólną ocenę.

W tej powieści jest wszystko - baśn, romans, momentami brutalna literatura faktu... Książka bardzo wartościowa i zapewne na długo zapadnie mi w pamięć. Co ciekawe powieść zbudowana jest prawie wyłącznie na opisach i stosunkowo jest w niej bardzo mało dialogów, ale mi w żadnym wypadku nie przeszkadzało to w jej odbiorze. Polecam

W tej powieści jest wszystko - baśn, romans, momentami brutalna literatura faktu... Książka bardzo wartościowa i zapewne na długo zapadnie mi w pamięć. Co ciekawe powieść zbudowana jest prawie wyłącznie na opisach i stosunkowo jest w niej bardzo mało dialogów, ale mi w żadnym wypadku nie przeszkadzało to w jej odbiorze. Polecam

Najgorsza książka jaką czytałam. Niezrozumiała, zero akcji, autor zarzuca setką informacji i faktów, nijak ze sobą nie połączonych. Nie wiadomo co się dzieje, historia stoi w miejscu i dopiero po 400 stronach zaczyna się coś dziać. Wydarza się coś... na czym książka się kończy. To już wnerwiło mnie na maxa, bo ani o tyle o ile urwanie akcji daje w większości czytelnikom, w większości książek jakąś furtkę, to tu zostaje niezrozumiana do końca, i nie zachęca do wyobrażania sobie, jak to się skończyło. Pozostawia po sobie frustrację, że człowiek przebrnął przez kilkaset stron nudy, by.. no właśnie nic.

Książka jest trudna, może gdybym czytała ją będąc starsza COŚ by się zrozumiało. Ale brak, akcji, napięcia, przeskakiwanie z jednych do drugich wydarzeń, masa opisów, często nie wiadomo czego i ciągnące się w nieskończoność akapity, po prostu nie zachęcają, by nią sięgnąć.

Najgorsza książka jaką czytałam. Niezrozumiała, zero akcji, autor zarzuca setką informacji i faktów, nijak ze sobą nie połączonych. Nie wiadomo co się dzieje, historia stoi w miejscu i dopiero po 400 stronach zaczyna się coś dziać. Wydarza się coś... na czym książka się kończy. To już wnerwiło mnie na maxa, bo ani o tyle o ile urwanie akcji daje w większości czytelnikom, w...

Jest to książka, która powinna zachwycić już od pierwszej strony. Jeśli nie zachwyci - raczej nie ma sensu pchać się dalej.
Rushdie bowiem, kontynuując tradycję baśni z tysiąca i jednej nocy, snuje baśnie o XX wieku i czyni to, posługując się odpowiednim, hipnotyzującym stylem. Bywa, że akapit rozciąga się na dwie strony, na których jak refren powraca wciąż to samo pytanie. Bywa, że lista przymiotników rozciąga się na kilka linijek. Bywa, że akcja zamiera, ustępując jakiemuś długiemu opisowi czy pobocznej historii. W takich zabiegach można się albo zakochać albo je znienawidzić, i nie ma potrzeby męczyć się lekturą, jeśli nastąpi to drugie.
"Śalimar klaun" to baśnie z tysiąca i jednej nocy XX wieku tyle, że Szeherezada Rushdiego, zresztą przywołana raz z imienia, jest czarną Szeherezadą, i jej opowieści przepełnia okrucieństwo, przerażenie, smutek. Intryga jest złożona, przemyślana, i jest to intryga porażek, załamanych planów, rozwianych marzeń. Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że nic bohaterom nie może się udać. Jak miłość, to zniszczona pragnieniem wolności, jak szalona ambicja, to porażka, jak pasmo sukcesów, to z hukiem przerwane, jak ugoda, to na krótko.
Te tragiczne efekty przynosi chyba burza emocji, która stanowi siłę napędową bohaterów. Jeśli miłość, to nie z tej ziemi, jeśli gniew, to żądza mordu, jeśli niezgoda, to wojna. Potężne uczucia prowadzą do potężnych dramatów, a one składają się na buzującą energią i magią książkę.
"Śalimar klaun" to powieść o "kwestii kaszmirskiej", konflikcie między Indiami a Pakistanem o ten region na pograniczu krajów. Autor wprowadza więc czytelnika w miasteczka Kaszmiru sprzed czasów konfliktu, by potem pokazać narastające niepokoje polityczne i społeczne, które przeradzają się w wojnę. Nie opowiada się po żadnej ze stron, wykazuje raczej ich wielość, złożoność całej sprawy, jej tragiczność. Przy tym tło historyczne zawsze pokazane jest poprzez losy konkretnych bohaterów, i to z różnych perspektyw, nawet pod względem geograficznym: akcja toczy się w Kaszmirze, Delhi, Stanach Zjednoczonych, Alzacji...
Książkę podzielono na 5 części, nazwanych imionami głównych bohaterów (India, Bunji, Max, Śalimar klaun, Kaszmira),w powieści zachwyca jednak także liczba i wyrazistość bohaterów drugoplanowych. Firdaus, która wierzyła, że kiedyś nadejdzie wężowy porządek świata, śliczna Zoon, która po tragicznym przeżyciu żyła na pół w świecie żywych, na pół w świecie umarłych, generał Kaćwacha, który był pewien, że armia nie popełnia błędów, ponieważ nie może ich popełniać - jest cała plejada postaci, które składają się na magiczny, osobliwy obraz świata przedstawionego.
I chyba to Rushdie właśnie chce pokazać (nie tylko w tej powieści zresztą) - dziwność. Jak zauważa Margaret Ophuls, jedna z bohaterek: "Zaglądając pod pokrywkę każdego życia, ujrzymy pyrkającą dziwność, za każdymi spokojnymi domowymi drzwiami czają się rzeczy specyficzne i dziwaczne. Normalność jest mitem. Ludzie nie są normalni. Jesteśmy bandą dziwaków, taka jest szczera prawda: pomyleńców i cudaków. Ale jakoś sobie radzimy." Ludzie to tajemnicze istoty, zdolne do wielkich czynów i wielkich emocji - zdolne do uprawiania magii. Niekoniecznie natomiast, jak wynika z ogromu ich cierpień, zdolne do szczęścia.

Jest to książka, która powinna zachwycić już od pierwszej strony. Jeśli nie zachwyci - raczej nie ma sensu pchać się dalej.

Rushdie bowiem, kontynuując tradycję baśni z tysiąca i jednej nocy, snuje baśnie o XX wieku i czyni to, posługując się odpowiednim, hipnotyzującym stylem. Bywa, że akapit rozciąga się na dwie strony, na których jak refren powraca wciąż to samo pytanie....

Nic nie jest tu proste i latwe. Opowiesc o wojnie, milosci, jej konsekwencjach i o ludzkich wyborach.
Nie latwa do czytania, ale moim zdaniem warto.

Nic nie jest tu proste i latwe. Opowiesc o wojnie, milosci, jej konsekwencjach i o ludzkich wyborach.
Nie latwa do czytania, ale moim zdaniem warto.

Rewelacyjna opowieść o miłości, nienawiści i zemście.

Rewelacyjna opowieść o miłości, nienawiści i zemście.

W tle świetnie opowiedziana historia Kaszmiru.

W tle świetnie opowiedziana historia Kaszmiru.