W trzeciej części trylogii o zabójstwie Olofa Palme, mamy wreszcie, po 20 latach, porządne śledztwo w sprawie tej zbrodni. Elitarna grupa policjantów dochodzi do prawdy, kto zabił. Paradoksalnie, ważny trop podrzuca inspektor Bäckström, zakała policji, który poza tym przeszkadza w śledztwie. Bardzo dobrze napisany kryminał, realistycznie przedstawiający żmudną pracę policjantów.

Trzecia część trylogii o zabójstwie Olofa Palme zaczyna się w 2006r., gdy ówczesny szef Centralnego Biura Śledczego, Lars Martin Johansson zarządza ponowne śledztwo w sprawie tego morderstwa, mimo że minęło już 20 lat od zbrodni, wciąż niewykrytej. Johansson ma do dyspozycji małą, elitarną grupę policyjną, która ma nowo przejrzeć wszystkie dokumenty śledztwa i spojrzeć na sprawę świeżymi oczami.

W zasadzie początek książki to omówienia zebrań grupy śledczej i ich gorących dyskusji, to bardzo ciekawe, mimo tego, że z pierwszego tomu trylogii wiemy kto zabił i dlaczego. Osią dyskusji są kłótnie pomiędzy Johanssonem a jego zastępczynią Anną Holt, one dodają dynamiki śledztwu i fabule. Fascynujące jest obserwowanie jak kompetentni śledczy dochodzą do charakterystyki sprawcy. Otóż twierdzą, że był to profesjonalista, który musiał mieć informację o tym, że Palme właśnie tego dnia zwolnił ochronę, i chodził sobie swobodnie po mieście. Więc oficjalna wersja o drobnym i nieco szalonym rzezimieszku, który spontanicznie zabija premiera widząc go przypadkowo na ulicy, nie trzyma się kupy, choć dla wielu to wyjaśnienie bardzo wygodne.

Oczywiście mamy w książce inspektora Bäckströma, ulubieńca Perssona, wzór antygliny, wątek z nim jest po prostu komiczny. Poraża pewność siebie tego typka, nic i nikt nie jest wstanie zachwiać jego wiarą we własny geniusz; znana to prawidłowość: im kto głupszy, tym ma wyższą samoocenę. A w policji taki człowiek to już prawdziwy dopust boży. Jestem niestety przekonany, że takich ludzi w policji, również naszej, jest sporo, zresztą Persson wie o czym pisze, bo przepracował w tej instytucji parę lat.

Co ciekawe, informator Bäckströma, dostarcza informacji, które mocno popychają śledztwo do przodu. A sam Bäckström, zesłany przez Johanssona do policyjnego biura rzeczy znalezionych, usiłuje sam prowadzić niezależne śledztwo w sprawie zabójstwa Palmego, snując fantastyczne teorie o seksualnych zainteresowaniach ofiary, to skupienie się na seksie więcej mówi o Bäckströmie, niż o samej sprawie. Niestety a może na szczęście, prywatne śledztwo kończy się dla Bäckströma źle...

Książka Perssona jest kolejną hipotezą w sprawie śmierci Olofa Palme, o ile wiem do dzisiaj brak jasnego rozwiązania tej sprawy.

Słuchałem książki w znakomitym wykonaniu Andrzeja Mastalerza, szkoda, że ten aktor tak mało czyta...

W trzeciej części trylogii o zabójstwie Olofa Palme, mamy wreszcie, po 20 latach, porządne śledztwo w sprawie tej zbrodni. Elitarna grupa policjantów dochodzi do prawdy, kto zabił. Paradoksalnie, ważny trop podrzuca inspektor Bäckström, zakała policji, który poza tym przeszkadza w śledztwie. Bardzo dobrze napisany kryminał, realistycznie przedstawiający żmudną pracę...

Persson ma taką cechę, która sprawia, że jego książki chyba ciężko się czyta (tak myślę, bo wszystkich wysłuchałam, żadnej nie czytałam)
Ma manierę bardzo szczegółowego rozwijania wszystkich wątków. Sprawdziłoby się w filmie, ale w książce już niekoniecznie.

Niemniej jednak, historia jest wciągająca, nie ma fajerwrków, ale jest ciężka detektywistyczna praca śledczych. Normalni uczciwi policjanci, jakiś psychopata między nimi, no i bardzo ciekawa hipoteza dotycząca śmierci Olofa Palmego.
Ja się wciągnęłam i żal mi, że trylogia już się skończyła. Zdecydowanie polecam słuchać, nie czytać.

Persson ma taką cechę, która sprawia, że jego książki chyba ciężko się czyta (tak myślę, bo wszystkich wysłuchałam, żadnej nie czytałam)
Ma manierę bardzo szczegółowego rozwijania wszystkich wątków. Sprawdziłoby się w filmie, ale w książce już niekoniecznie.

Niemniej jednak, historia jest wciągająca, nie ma fajerwrków, ale jest ciężka detektywistyczna praca śledczych....

Cała trylogia jest wyjątkowa - dla mnie najlepsza jaką do tej pory czytałam. Nie jest łatwa w odbiorze (dużo osób i wątków) ale jak skonstruowane! Nic nie jest jednoznaczne, wszystko jest względne i szare, żadnych czarno/białych postaci - i to jest w tej trylogii wyjątkowe. Każdy następny raz czytana "smakuje" jeszcze lepiej.

Cała trylogia jest wyjątkowa - dla mnie najlepsza jaką do tej pory czytałam. Nie jest łatwa w odbiorze (dużo osób i wątków) ale jak skonstruowane! Nic nie jest jednoznaczne, wszystko jest względne i szare, żadnych czarno/białych postaci - i to jest w tej trylogii wyjątkowe. Każdy następny raz czytana "smakuje" jeszcze lepiej.

Trzecia, ostatnia część trylogii kryminalnej. Finisz śledztwa w sprawie zabójstwa premiera Szwecji. Zbliża się czas, gdy przedawnieniu ulegnie sprawa morderstwa premiera Olafa Palmego. Wiele lat temu znaleziono winnego. Przedstawiono szczegółowy przebieg wstrząsających wydarzeń. Określono drogę ucieczki mordercy. Zebrano ponad sto segregatorów akt. Sprawiedliwości stało się zadość. Nie wierzy w to inspektor Johansson. Razem ze swoim zespołem zagłębia się w wydarzenia z 1986 roku. Odkrywa nowe, zaskakujące dowody. Okazuje się, że w morderstwo zamieszane były osoby związane z policją…

Po raz kolejny zmierzą się dwaj doświadczeni policjanci - Johansson i Bäckström. Niby obydwoje stoją po stronie prawa, ale każdy stoi po innej stronie mocy. Pierwszy myśli o sprawiedliwości i ochronie ładu społecznego. Drugi, o korzyściach płynących z zajmowanej pozycji. Te dwa, równolegle prowadzone śledztwa, dodają kolorytu powieści Perssona.

Popis erudycji autora „Swobodnego upadku, jak we śnie” i rozbudowana fabuła miejscami nużą. Jednak w momencie, gdy pojawiają się nowe, kluczowe dla śledztwa wątki, akcja rusza z kopyta. Wtedy trudno rozstać się z książką.

Trzecia, ostatnia część trylogii kryminalnej. Finisz śledztwa w sprawie zabójstwa premiera Szwecji. Zbliża się czas, gdy przedawnieniu ulegnie sprawa morderstwa premiera Olafa Palmego. Wiele lat temu znaleziono winnego. Przedstawiono szczegółowy przebieg wstrząsających wydarzeń. Określono drogę ucieczki mordercy. Zebrano ponad sto segregatorów akt. Sprawiedliwości stało...

Genialna! cała trylogia taka jest, ale ostatnia część to majstersztyk! Łączy i rozwiązuje wszystkie wątki powstałe we wcześniejszych tomach. Nie sposób o tych książkach zapomnieć nawet po kilku latach!

Genialna! cała trylogia taka jest, ale ostatnia część to majstersztyk! Łączy i rozwiązuje wszystkie wątki powstałe we wcześniejszych tomach. Nie sposób o tych książkach zapomnieć nawet po kilku latach!

165/2013 (A)

165/2013 (A)

jak samo życie.

jak samo życie.

Jedzenie, piwo, wódka, gadanie i od nowa. Tak przez 1700 stron tej "fascynującej" trylogii...

Jedzenie, piwo, wódka, gadanie i od nowa. Tak przez 1700 stron tej "fascynującej" trylogii...

Chciałabym by ta seria miała 15 tomów! Żal kończyć trylogię. Wybitna powieść obyczajowa, polityczna, społeczna i policyjna. Wiele nawiązań do klasyki literatury, prawda psychologiczna i poczucie humoru, które wyjątkowo przypadły mi do gustu.

Chciałabym by ta seria miała 15 tomów! Żal kończyć trylogię. Wybitna powieść obyczajowa, polityczna, społeczna i policyjna. Wiele nawiązań do klasyki literatury, prawda psychologiczna i poczucie humoru, które wyjątkowo przypadły mi do gustu.

Trzecia część policyjnej trylogii o zamachu na premiera Olofa Palmego. Niełatwa w odbiorze ale ukazująca nieudolność, słabość i brak kompetencji szwedzkiego wywiadu.

Trzecia część policyjnej trylogii o zamachu na premiera Olofa Palmego. Niełatwa w odbiorze ale ukazująca nieudolność, słabość i brak kompetencji szwedzkiego wywiadu.