Bomber i jego dziewczyna

W porównaniu z wcześniej przeczytanymi książkami Leifa GW Perssona ta niestety nie wypada najlepiej. Dobrze, ze nie była to pierwsza moja książka tego autora po którą sięgnąłem, bo ominęło by mnie wiele przyjemności z czytania pozostałych.

W porównaniu z wcześniej przeczytanymi książkami Leifa GW Perssona ta niestety nie wypada najlepiej. Dobrze, ze nie była to pierwsza moja książka tego autora po którą sięgnąłem, bo ominęło by mnie wiele przyjemności z czytania pozostałych.

Pierwsza sprawa:
Książka którą czytałem mimo tej samej szaty graficznej i treści ma inny tytuł, a mianowicie „Bomber i jego kobieta”

Druga sprawa to recenzja właściwa
Od „angielskiego przyjaciela” czyli brytyjskiego wywiadu MI6, szwedzka Policja Bezpieczeństwa SAPO otrzymuje informację o planowanym ataku somalijskiego zamachowca samobójcy przewidzianym na dzień Święta Narodowego i wymierzonym w członków szwedzkiej rodziny królewskiej i rządu.
I jeśli ktoś po takim początku oczekuje szybkiej akcji, niesamowitych pościgów, strzelaniny, napięcia niepozwalającego oderwać się od książki to zdecydowanie źle trafił.
Rozpoczyna się żmudne, powolne dochodzenie, gromadzenie materiałów i ewentualnych dowodód zgodnie ze specjalnie przygotowanymi na podobne okolicznościami instrukcjami. Biurokratyczna robota pełna papierów, notatek z rozmów i raportów z każdej wykonanej czynności wielokrotnie rozpatrywana i analizowana na kolejnych nudnych naradach.
A czas do planowanego zamachu nieubłaganie płynie.
Czytelnik czuje się jakby czytał nie książkę ale sprawozdanie i to nazbyt szczegółowe z postępów prowadzonego śledztwa.
Dopiero końcówka częściowo rekompensuje jego cierpliwość.
Lektura zdecydowanie dla fanów skandynawskiego sposobu pisania, niespiesznej akcji i nikłego tempa oraz sporej ilości stron.

Pierwsza sprawa:
Książka którą czytałem mimo tej samej szaty graficznej i treści ma inny tytuł, a mianowicie „Bomber i jego kobieta”

Druga sprawa to recenzja właściwa
Od „angielskiego przyjaciela” czyli brytyjskiego wywiadu MI6, szwedzka Policja Bezpieczeństwa SAPO otrzymuje informację o planowanym ataku somalijskiego zamachowca samobójcy przewidzianym na dzień Święta...

Przyjemna książka, żonglująca momentami dramatycznymi i tymi bardziej humorystycznymi. Całkiem ciekawe zakończenie, lektura w sam raz na zimowe wieczory.

Przyjemna książka, żonglująca momentami dramatycznymi i tymi bardziej humorystycznymi. Całkiem ciekawe zakończenie, lektura w sam raz na zimowe wieczory.

Rewelacja, jak to zwykle u tego autora, no i dobra robota tłumacza ;-)
Książka nie jest typowym kryminałem, jak by można było się spodziewać po tym autorze, jest thrillerem poruszającym kwestie zamachów islamskich w Europie Zachodniej.
Pozornie powieść ta jest nudna, ale jak dla mnie, tyle się w niej dzieje, że nie sposób się od niej oderwać...
Polecam!

Rewelacja, jak to zwykle u tego autora, no i dobra robota tłumacza ;-)
Książka nie jest typowym kryminałem, jak by można było się spodziewać po tym autorze, jest thrillerem poruszającym kwestie zamachów islamskich w Europie Zachodniej.
Pozornie powieść ta jest nudna, ale jak dla mnie, tyle się w niej dzieje, że nie sposób się od niej oderwać...
Polecam!

Wow. Moja ocena będzie zdecydowanie wyższa niż średnia dotycząca tego tytułu. Moim zdaniem książka jest świetna. Nie ma morderstwa, strzelanin, przemocy - jest misternie prowadzone śledztwo. Szefowa SAPO dostaje cynk o Somaliczyku, co do którego istnieje podejrzenie, że przygotowuje się do ataku terrorystycznego podczas szwedzkiego Święta Narodowego. Czy uda się udaremnić atak, jednocześnie zbierając wystarczające dowody na winę podejrzanego? Akcja pięknie rozbita na tygodnie, a czas goni. Wyraziste postaci, zabawne, cięte dialogi. Dla mnie "bomba";)

Wow. Moja ocena będzie zdecydowanie wyższa niż średnia dotycząca tego tytułu. Moim zdaniem książka jest świetna. Nie ma morderstwa, strzelanin, przemocy - jest misternie prowadzone śledztwo. Szefowa SAPO dostaje cynk o Somaliczyku, co do którego istnieje podejrzenie, że przygotowuje się do ataku terrorystycznego podczas szwedzkiego Święta Narodowego. Czy uda się udaremnić...

W tym thrillerze szwedzka policja dostaje cynk z Anglii o groźbie ataku terrorystycznego na rodzinę królewską. Cała fabuła to żmudne i dosyć jałowe śledztwo tej sprawie: brakuje dowodów, istnieje podejrzenie, że w grupie operacyjnej jest kret, nie do końca wierzy się Anglikom. Rzecz cała kończy się mało spektakularnie pozostawiając uczucie niedosytu. Nienajlepsza książka Perssona.

Lubię Perssona, bo jego kryminały czy thrillery są jak najdalsze od pozycji typu 'zabili go i uciekł', zamiast tego przedstawiają bardzo realistycznie żmudną pracę policji oraz tarcia między funkcjonariuszami. Bohaterką tej książki jest Lisa Mattei, dyrektor generalna w szwedzkiej policji, która otrzymuje sygnał od kolegów z Anglii, że obywatel szwedzki pochodzący z Somalii zamierza za kilka tygodni wysadzić rodzinę królewską w powietrze. Oczywiście Anglicy nie ujawniają źródła swoich informacji. Mattei zaczyna śledzić podejrzanego, nie wiedząc czy informacje Anglików są prawdziwe, nie ma żadnego punktu zaczepienia, facet jest czyściutki, poza tym wygląda na to, że podejrzanego ktoś ostrzegł, więc w grupie operacyjnej jest kret. Poza tym Lisa musi sobie radzić z niekompetentnym szefem, który nie umie utrzymać języka za zębami, a zachowanie tajemnicy i bezpieczeństwo to sprawy kluczowe w tej robocie.

Fabuła prawie bez wyjątku składa się z zebrań, rozmów, analiz, ale taka jest policyjna robota, a nie uganianie się z giwerą za podejrzanymi. Ponieważ zna Persson dogłębnie niuanse tej pracy, jej opis jest bardzo ciekawy. Do czasu, bo od pewnego momentu rzecz cała staje się mocno monotonna. Zakończenie jest dosyć ciekawe, bo Mattei uświadamia sobie, że została wykorzystana w dosyć misternej intrydze politycznej przez swoich brytyjskich i amerykańskich kolegów, to oczywiście jest jej mocno nie w smak. Ale poza tym po lekturze miałem dosyć duże uczucie niedosytu. Także dlatego, że etatowy bohater Perssona, inspektor Bäckström występuje tylko marginalnie, a szkoda, bo osoba tego nietuzinkowego policjanta zawsze dodawała kolorytu opowieściom.

Mam wrażenie, że Persson dorównuje mistrzowi gatunku, Johnowi Le Carre w opisie pracy śledczej czy wywiadowczej, ale mocno ustępuje mu w konstruowaniu interesującej intrygi i stawianiu problemów moralnych, u niego wszystko jakieś monotonne jest, co bardzo jest widoczne w tej książce. Dlatego uważam ją za jedną z gorszych w dorobku Perssona.

W tym thrillerze szwedzka policja dostaje cynk z Anglii o groźbie ataku terrorystycznego na rodzinę królewską. Cała fabuła to żmudne i dosyć jałowe śledztwo tej sprawie: brakuje dowodów, istnieje podejrzenie, że w grupie operacyjnej jest kret, nie do końca wierzy się Anglikom. Rzecz cała kończy się mało spektakularnie pozostawiając uczucie niedosytu. Nienajlepsza książka...

Jest coś takiego w literaturze skandynawskiej co przyciąga. To te miarowe tempo, niespieszna akcja i ciekawi, dobrze przedstawieni bohaterowie.

Persson potrafi to wszystko i robi to dobrze. Książka była interesująca, a końcówka trzymała w napięciu. Bohaterowie troszkę gorzej przedstawieni niż w innych jego powieściach, ale i tak uważam, że warto przeczytać i na te kilka godzin przenieść się z Perssonem do jego Sztokholmu i przeczytać co może siedzieć niektórym ludziom w głowach.

Jest coś takiego w literaturze skandynawskiej co przyciąga. To te miarowe tempo, niespieszna akcja i ciekawi, dobrze przedstawieni bohaterowie.

Persson potrafi to wszystko i robi to dobrze. Książka była interesująca, a końcówka trzymała w napięciu. Bohaterowie troszkę gorzej przedstawieni niż w innych jego powieściach, ale i tak uważam, że warto przeczytać i na te kilka...

To nie była moja pierwsza książka tego autora i muszę przyznać, że Persson pozytywnie mnie zaskoczył. Okazało się, że można pisać o przestępczości inaczej niż przez pryzmat trupów, strzelanin i morderstw. Wystarczy skupić się na tak zwanej części operacyjnej i już jest ciekawie. Akcja może nie pędzi z prędkością pocisku ale też jest ciekawie. Widać wtedy, że w komisariatach i samochodach siedzą ludzie z krwi i kości, z rodzinną historią, wadami i zaletami. Co ważne, że po drugiej stronie tez stoją ludzie, których życie ułożyło się zupełnie inaczej.
Książka traci dwie gwiazdki za wątek „amerykańskiego przyjaciela” i nieco „porzuconą” LU.

To nie była moja pierwsza książka tego autora i muszę przyznać, że Persson pozytywnie mnie zaskoczył. Okazało się, że można pisać o przestępczości inaczej niż przez pryzmat trupów, strzelanin i morderstw. Wystarczy skupić się na tak zwanej części operacyjnej i już jest ciekawie. Akcja może nie pędzi z prędkością pocisku ale też jest ciekawie. Widać wtedy, że w komisariatach...

Temat jak najbardziej aktualny - terroryzm. I chociaż lubię takie książki to ta mi się bardzo dłużyła. Niemal cała książka to obserwacja potencjalnego terrorysty.Właściwie dopiero po połowie zaczyna się coś dziać i akcja nabiera tempa.Dla mnie za dużo szczegółowych opisów posiłków jadanych przez bohaterów i nie tłumaczonych, obcojęzycznych wtrętów.

Temat jak najbardziej aktualny - terroryzm. I chociaż lubię takie książki to ta mi się bardzo dłużyła. Niemal cała książka to obserwacja potencjalnego terrorysty.Właściwie dopiero po połowie zaczyna się coś dziać i akcja nabiera tempa.Dla mnie za dużo szczegółowych opisów posiłków jadanych przez bohaterów i nie tłumaczonych, obcojęzycznych wtrętów.

najslabsza ksiazka Perssona. Bylam bardzo rozczarowana. Lisa Mattie jest bardzo slaba bohaterka. akcja nie ma wogole napiecia i calkowity brak humoru

najslabsza ksiazka Perssona. Bylam bardzo rozczarowana. Lisa Mattie jest bardzo slaba bohaterka. akcja nie ma wogole napiecia i calkowity brak humoru