Hydra

"Hydra" zaczyna się bardzo dynamicznie. Na początku krótki wstęp i przypomnienie wydarzeń z poprzedniej części, podsumowanie aktualnej sytuacji geopolitycznej i akcja od razu nabiera tempa. Będziemy śledzić kilka wątków toczących się w tym samym czasie. Bardzo ciekawie przedstawiona jest historia agentki Oliwii, a wydarzenia z wieżowca Ochota Tower faktycznie przypominały trochę "Szklaną pułapkę" (jak zaznaczył nawet jeden z bohaterów).

Sama intryga jest ciekawa. Przejęcie władzy przez obcy kraj poprzez wywołanie wojny domowej. Wróg, który zdestabilizował sytuację w naszym kraju cel ma zupełnie inny. Tropy prowadzą na inny kontynent. Na tle wydarzeń z poprzedniej części wszystko układa się w jedną całość, chociaż nadal mam wrażenie, że autora troszkę za bardzo ponosi wyobraźnia w tej serii.

Pojawią się również postacie z części pierwszej, choć nie wszyscy będą grać pierwsze skrzypce. Natomiast nowe osoby są ciekawie zarysowane, jak chociażby wspomniana agentka Oliwia czy bezwzględna Yvonne, będąca po drugiej stronie barykady.

Autor, jak miało to miejsce w innych książkach, przemycił w fabule zachowania charakterystyczne dla naszego narodu, odnośniki do historii czy naszego podwórka i faktycznej sytuacji politycznej. Można mieć przynajmniej takie wrażenie. Jest to ciekawy zabieg.

Niepotrzebny według mnie jest wątek SF, który pojawił się już w poprzedniej części. Tutaj jest trochę rozwinięty i widać, że będzie kontynuowany w kolejnych książkach serii. Zobaczymy, co z tego wyjdzie, ale jak pisałem, autora ponosi wyobraźnia. Jest tego wszystkiego za dużo.

"Hydra" jest lepsza od poprzedniej części pod kątem akcji i dynamiki. Fabuła jest ciekawa, czyta się szybko i nie ma niepotrzebnych przerw. Od początku do końca cały czas coś się dzieje. Zabieram się za kolejną część i mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej.

"Hydra" zaczyna się bardzo dynamicznie. Na początku krótki wstęp i przypomnienie wydarzeń z poprzedniej części, podsumowanie aktualnej sytuacji geopolitycznej i akcja od razu nabiera tempa. Będziemy śledzić kilka wątków toczących się w tym samym czasie. Bardzo ciekawie przedstawiona jest historia agentki Oliwii, a wydarzenia z wieżowca Ochota Tower faktycznie przypominały...

Akcja od pierwszych stron nabiera tempa i książka wciąga znacznie bardziej niż pierwszy tom. Dużo się dzieje, trup ściele się gęsto, a pomysł głównej intrygi jest dość ciekawy. Autor często daje upust swym bronioznawczym upodobaniom, więc przykładowo pistolet maszynowy to nie jakiś bliżej nieokreślony sprzęt lecz P90, MP5 lub coś innego - ja doceniam takie rzeczy. Lekka literatura, która nie wejdzie do kanonu lektur i nie zaliczy się do klasyki, za to czyta się ją płynnie i z zainteresowaniem. Sięgnę po następny tom.
Jedna kwestia nieco mnie zastanawia. Książka powstała w 2016 i dzieje się współcześnie, a może w niedalekiej przyszłości. Nie padają konkretne nazwiska, ale mamy panią prezydent Warszawy, której nie po drodze z rządem. Mamy opozycję, która jednoczy się przeciw rządzącym i parę innych drobiazgów, które sugerują, że trzymamy się naszych realiów. W tych okolicznościach pada hasło, że TVP jest rzetelniejsza niż TVN czy Polsat, okazuje się, że żona prezydenta nie tylko mówi, ale nawet daje lekcję moralności i patriotyzmu terrorystom, a w warszawskim magistracie, w przeciwieństwie do rządu, roi się od debili i karierowiczów. I nie wiem czy to ze strony autora taki żarcik literacki czy swoisty manifest poglądów politycznych. Zobaczymy.

Akcja od pierwszych stron nabiera tempa i książka wciąga znacznie bardziej niż pierwszy tom. Dużo się dzieje, trup ściele się gęsto, a pomysł głównej intrygi jest dość ciekawy. Autor często daje upust swym bronioznawczym upodobaniom, więc przykładowo pistolet maszynowy to nie jakiś bliżej nieokreślony sprzęt lecz P90, MP5 lub coś innego - ja doceniam takie rzeczy. Lekka...

Akcja z prędkością TGV. Nie ma czasu na ozdobniki, zastój- lecimy non stop dalej. Absolutnie to nie zarzut. Na plus.
Dobra książka z dobrą akcją.

Akcja z prędkością TGV. Nie ma czasu na ozdobniki, zastój- lecimy non stop dalej. Absolutnie to nie zarzut. Na plus.
Dobra książka z dobrą akcją.

Czyta się szybko, lepiej, niż wcześniejszy tom cyklu.
Napisane sprawnie.
Bardzo dobry przykład literatury klasy B - świetne jako zapychacz czasu.
I jako takie - polecam

Czyta się szybko, lepiej, niż wcześniejszy tom cyklu.
Napisane sprawnie.
Bardzo dobry przykład literatury klasy B - świetne jako zapychacz czasu.
I jako takie - polecam

Książki Wolffa bardzo lubię, czyta się je łatwo i szybko.
Największą ich zaletą jest to że czyta się je tak, jakby oglądało się serial. Akcja jest szybka, co kilka stron przenosi czytelnika do innego bohatera. Brak nużących opisów, pogłębionego rysu bohaterów. I bardzo mi to dopowiada.

Akcja "Hydry" rozgrywa się w jeden dzień. Dzień kryzysu i kluczowej rozgrywki dla rosnącej w siłę Polski. Podczas ego jednego dnia wiele się dzieje... I jak zwykle wszystko dobrze się kończy. Jakże by inaczej. Typowe czytadło sensacyjne dla dużych chłopców.

Wszystko w tej książce by mi się podobało, gdyby nie to, że fabuła jest dość naiwna i to że autor wplótł wątki sci-fi. Bez nich książka broni się całkiem nieźle.
Ogólnie polecam. Jednak Wolff napisał dużo lepsze książki.

Książki Wolffa bardzo lubię, czyta się je łatwo i szybko.
Największą ich zaletą jest to że czyta się je tak, jakby oglądało się serial. Akcja jest szybka, co kilka stron przenosi czytelnika do innego bohatera. Brak nużących opisów, pogłębionego rysu bohaterów. I bardzo mi to dopowiada.

Akcja "Hydry" rozgrywa się w jeden dzień. Dzień kryzysu i kluczowej rozgrywki dla...

Bardzo szybka książka, Super się czyta, szczególnie gdy wspominane ulice Warszawy to codzienność.

Jedyny zarzut to ten ogromny szef antyterrorystów. Ten prawdziwy, obecnie, to mój serdeczny kolega o znaaaacznie mniejszym wzroście. To akurat rozbawilo.

Polecam jako książka, którą trzeba łyknąć bez odkładania.

Bardzo szybka książka, Super się czyta, szczególnie gdy wspominane ulice Warszawy to codzienność.

Jedyny zarzut to ten ogromny szef antyterrorystów. Ten prawdziwy, obecnie, to mój serdeczny kolega o znaaaacznie mniejszym wzroście. To akurat rozbawilo.

Polecam jako książka, którą trzeba łyknąć bez odkładania.

O wiele lepsza, niż pierwszy tom. Właściwie nie ma tu nudnych fragmentów, wszystkie wątki bardzo ciekawe. Moje dwa ulubione to historia agentki Oliwii oraz wątek biurowca Ochota Tower. Poza tym bardzo zaskoczyło mnie to, jaką nację wybrał sobie tym razem Wolff na wrogów Polski. Oryginalnie ^_^ Trzeba będzie zorganizować sobie następną część.

O wiele lepsza, niż pierwszy tom. Właściwie nie ma tu nudnych fragmentów, wszystkie wątki bardzo ciekawe. Moje dwa ulubione to historia agentki Oliwii oraz wątek biurowca Ochota Tower. Poza tym bardzo zaskoczyło mnie to, jaką nację wybrał sobie tym razem Wolff na wrogów Polski. Oryginalnie ^_^ Trzeba będzie zorganizować sobie następną część.

Względność sojuszy, degrengolada polityków. Bardzo czytelne odniesienia do współczesnej sytuacji politycznej Polski. Bardzo dobra political fiction miła polskiemu sercu. Ciekawa pozycja dla miłośników gatunku dająca niejednoznaczne tematy do przemyślenia, chociażby przed następnymi wyborami przed którymi przyjdzie nam stanąć

Względność sojuszy, degrengolada polityków. Bardzo czytelne odniesienia do współczesnej sytuacji politycznej Polski. Bardzo dobra political fiction miła polskiemu sercu. Ciekawa pozycja dla miłośników gatunku dająca niejednoznaczne tematy do przemyślenia, chociażby przed następnymi wyborami przed którymi przyjdzie nam stanąć

Najnowsze dzieło Vladimira Wolffa to bez wątpienia najlepsza książka jaką przeczytałem od wielu wielu lat – uwierzcie mi, było ich wiele! Nieustająca akcja, wspaniałe sceny batalistyczne i trwająca niemal do samego końca niepewność do co dalszych ale fikcyjnych losów Rzeczpospolitej Polskiej nie pozwoliły mi na oderwanie się od lektury nawet na chwilę. Przyznam zupełnie szczerze, że już dawno w tak krótkim czasie – bo w jeden grudniowy wieczór – nie przeczytałem tak świetnej lektury. Twórczość Vladimira Wolffa znam całkiem dobrze – do przeczytania zostały co najwyżej książki z cyklu „Odległe rubieże”. Często zdarzało się, że poprzednie dzieła Wolffa nudziły (przynajmniej) w niektórych fragmentach – takiego problemu nie napotkałem jednak przy lekturze „Hydry”. Poza główną treścią – której, moim skromnym zdaniem niczego nie brakuje, uwagę przyciąga niezwykle ciekawe zakończenie.. Książka jest świetna!! Musicie do niej zajrzeć!

http://www.nowastrategia.org.pl/vladimir-wolff-hydra-recenzja/

Najnowsze dzieło Vladimira Wolffa to bez wątpienia najlepsza książka jaką przeczytałem od wielu wielu lat – uwierzcie mi, było ich wiele! Nieustająca akcja, wspaniałe sceny batalistyczne i trwająca niemal do samego końca niepewność do co dalszych ale fikcyjnych losów Rzeczpospolitej Polskiej nie pozwoliły mi na oderwanie się od lektury nawet na chwilę. Przyznam zupełnie...

Polityczno-militarystyczny thriller podany na tacy aktualnych wydarzeń politycznych i współczesnych problemów zglobalizowanego świata. Jak dla mnie wizja autora opisująca następstwa plątaniny współczesnych problemów politycznych jest nieco tendencyjna. Jak większość współczesnych homofobów, Vadimir Wolff prorokuje, że największym zagrożeniem dla starzejących się i kurczących społeczeństw Zachodu jest widmo szerokiej emigracji uchodźców spoza chrześcijańskiego kręgu kulturowego. Nie wchodząc w szczegóły fabuły książki, wątkiem rozwijającym akcję jest to, że po upadku USA spadkobiercą militarnej schedy Ameryki jest oczywiście Polska. Nasz kraj staje się wojskowym mocarstwem prowadzącym równorzędną politykę z europejskimi potęgami, z Francją i Niemcami na czele. Oczywiście nasz stary wróg czyli Federacja Rosyjska w żadnym razie nie może bagatelizować środkowo-europejskiego mocarstwa Sarmatów. Już byłem skory posądzić autora, że wymyślił to wszystko na grillu u ex-ministra Macierewicza, gdy nagle fabuła zmienia swoje tory. Dotychczasowi przyjaciele i sojusznicy okazują się podstępnymi wrogami, którzy próbują opanować nasz kraj za pomocą odśrodkowej dywersji. W tym momencie książka schodzi z infantylnych ram wybujałych wizji politycznych, a staje się po prostu solidną dawką literatury sensacyjnej. Tak na koniec, podobało mi się przedstawienie w powieści naszej niepokorności jako nieodłącznej cechy naszego społeczeństwa. W kolejce do izby przyjęć na ostrym dyżurze czeka rodzina z małym dzieckiem. Po kliku godzinach daremnego czekania pojawia się policja, która z konwojowanym kloszardem chce wejść do zabiegowego z pominięciem kolejki. Zbulwersowany ojciec postanawia zareagować i bronić pierwszeństwa swojej córki do pierwszej pomocy. Policja nie jest w stanie wyegzekwować posłuszeństwa przed nieustępliwym ojcem, którego wsparła cała kolejka, aby nie dopuścić do rękoczynów i blamażu władzy, patrol odpuszcza. Świadkiem tej sceny był jeden z czarnych charakterów powieści, który w tym momencie począł wątpić w szanse zniewolenia narodu, który mając słuszność za sobą nie waha się postawić oporu własnej władzy. Szczerze wierzę, że ta mądrość Polaków zmaterializuje się w najbliższym okresie wyborczym.

Polityczno-militarystyczny thriller podany na tacy aktualnych wydarzeń politycznych i współczesnych problemów zglobalizowanego świata. Jak dla mnie wizja autora opisująca następstwa plątaniny współczesnych problemów politycznych jest nieco tendencyjna. Jak większość współczesnych homofobów, Vadimir Wolff prorokuje, że największym zagrożeniem dla starzejących się i...