Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie książki zawsze trudno się ocenia. Nie jest to typowa książka fabularna i trudno oczekiwać tutaj akcji i zawrotnego tempa. Są to bardziej wspomnienia agenta, który rozpracowywał terrorystów (i nie tylko) pod przykrywką, od środka. Dzięki temu możemy przez chwilę poczuć to samo, co wspomniany agent. Jego rozterki, wątpliwości, złość, ale i radość oraz nadzieję na lepsze jutro.

Głównym bohaterem jest Tamer Elnoury (dane fikcyjne), Egipcjanin mieszkający w USA. Po kilku latach pracy w policji przenosi się do FBI, pracuje w wydziale do walki z terroryzmem. Na początku autor przybliża nam swoje dzieciństwo, emigrację do Ameryki, początki pracy w policji. Opisuje kilka ciekawych spraw, jakie prowadził pod przykrywką. Potem historia przenosi się na FBI i główny wątek jakim jest rozpracowanie tworzącej się komórki terrorystycznej, która ma przeprowadzić zamachy w Kanadzie i USA.

Czytało się szybko i z zaciekawieniem. Wszystko jest opisane raczej w prosty sposób i mimo, że czegoś mi tutaj zabrakło, oceniam książkę dobrze. Zawsze ciekawie poczytać wspomnienia człowieka, który w tych wydarzeniach uczestniczył i któremu udało się zapobiec nowym zamachom. W książce znajdziemy jeszcze jeden przekaz, którego autor broni. Nie każdy muzułmanin jest terrorystą, chociaż większość tych ludzi jest właśnie tak zaszufladkowana. Polecam osobom, których temat interesuje.

Takie książki zawsze trudno się ocenia. Nie jest to typowa książka fabularna i trudno oczekiwać tutaj akcji i zawrotnego tempa. Są to bardziej wspomnienia agenta, który rozpracowywał terrorystów (i nie tylko) pod przykrywką, od środka. Dzięki temu możemy przez chwilę poczuć to samo, co wspomniany agent. Jego rozterki, wątpliwości, złość, ale i radość oraz nadzieję na lepsze...

Rozpoznanie bojem to ostatnia część jaka ukazała się w cyklu Armagedon. Czy ostatnia? O tym za chwilkę. Fabularnie znów jesteśmy głównie wśród islamskich bojowników, lecz tym razem kierują się oni na wschód, za swojego największego wroga obierając Rosję. W wyniku nieprzewidzianych okoliczności w państwie carów lądują również nasi bohaterowie. Na dodatek ktoś próbuje skonfliktować Turcję, która nadal ma na głowie wojnę na Bałkanach, z rosyjskimi towarzyszami. W tym kotle mieszać próbują ludzie wujka Sama, którzy nadal chowają urazę za wydarzenia z poprzednich części.

Wracają znani nam bohaterowie, głównie osoby pracujące już u Mateusza Kruczkowskiego. Pojawia się kilka ciekawych wątków, jednak muszę przyznać, że ta część jest napisana bardzo chaotycznie. Przedstawione historie są bardzo luźno ze sobą powiązane. Jedne mniej, inne bardziej. Brakowało mi wyraźnie zarysowanej, głównej linii, która złączy całość. Nadal dużo się dzieje, to fakt. Jednak wszystko jest strasznie rozrzucone. Wiem, że autor lubi taką wielowątkowość, jednak to nie było to, co w innych powieściach. Zabrakło tutaj chyba pomysłu na książkę.

Ta część jest ostatnia w cyklu. Jeśli jest to zakończenie, to niestety nie spodobało mi się. Praktycznie wszystkie wątki zostały urwane i to jest największy zarzut. W poprzednich książkach aż tak to nie raziło, sporo jest jeszcze do wyjaśnienia. Mam nadzieję, że autor zdecyduje się jeszcze na jeden tom, który wszystko ładnie zakończy.

Przez cały cykl było również kilka nawiązań do Matta Pulaskiego, który jest bohaterem trzech książek z cyklu "Świat przed Armagedonem". Warto będzie nadrobić jeszcze te zaległości.

Jeśli chodzi o samą akcję to nadal czytało się dobrze. Natomiast zakończeniem, tej części i samego cyklu, jestem zawiedziony. Cała seria jest dosyć specyficzna, taka widocznie miała być.

Poniżej mały ranking. W kolejności najbardziej podobała mi się:

1. Hydra
2. Trzecia siła
3. Punkt zwrotny
4. Metalowa burza
5. Rozpoznanie bojem

Rozpoznanie bojem to ostatnia część jaka ukazała się w cyklu Armagedon. Czy ostatnia? O tym za chwilkę. Fabularnie znów jesteśmy głównie wśród islamskich bojowników, lecz tym razem kierują się oni na wschód, za swojego największego wroga obierając Rosję. W wyniku nieprzewidzianych okoliczności w państwie carów lądują również nasi bohaterowie. Na dodatek ktoś próbuje...

"Punkt zwrotny" to część, która jest chyba najbardziej zbliżona do współczesnych realiów. Porusza problem, który jest aktualnie największym zagrożeniem, z którym musi zmierzyć się nie tylko Europa, ale i cały świat. Chodzi oczywiście o terroryzm i przeprowadzenie zamachu na skalę, która wywróci cały dotychczasowy porządek do góry nogami.

Pierwsze skrzypce gra znany z pierwszej części Artur Sznajder, polski dżihadysta, który pod przewodnictwem charyzmatycznego dowódcy z Syrii, wraz z innymi bojownikami ma przeprowadzić w Europie wyżej wspomniany zamach. Postacie znane z poprzednich części praktycznie się nie pojawiają. Halicki jak i Banach występują w zasadzie okazjonalnie. Większą rolę odgrywają chłopaki z JSOC, a dokładniej Cyrus Parker, który w "Hydrze" nieźle nawywijał oraz pojawiający się w kolejnej części Ernest "Plazma" Wolski. W miarę czytania obaj zyskują coraz większą sympatię, chociaż tak się nie zapowiadało.

Książka jest podzielona jakby na dwie części. Pierwsza to dalsze losy Sznajdera, historia jego grupy bojowej i przygotowania do zamachu. Druga to samo przeprowadzenie ataku i przeciwdziałania jakie podejmują nasi bohaterowie. Wszystko pod wpływem nieprzewidzianego impulsu.

Akcja na początku nie jest dynamiczna, rozwija się stopniowo. Nie ma zbyt wielu spektakularnych potyczek, natomiast w drugiej części wszystko przyspiesza. Ogólnie przez całą książkę dużo się dzieje i wszystko składa się ładnie w całość. Czyta się bardzo dobrze.

Duży plus za przedstawienie sytuacji jaka obecnie panuje w Europie, zwłaszcza w krajach zachodnich, gdzie dużym problemem jest ciągły napływ imigrantów. Zaskoczyła mnie jedna sytuacja przedstawiona w książce. Francuska policja prowadzi pościg za samochodem, dochodzi do śmiertelnego wypadku, potem wybuchają zamieszki. Wieczorem odpalam Internet i czytam opis identycznej sytuacji jaka miała miejsce we Francji. Autor dobrze przewiduje kierunek w jakim zmierza Europa. Obecnie epidemia zmieniła trochę priorytety zagrożeń, jednak ciągle może dojść do zamachu, który będzie punktem zwrotnym w tej nierównej walce.

Natomiast to, co spotkało Artura Sznajdera zasługuje na minus. Zupełnie nie pasowało mi to zakończenie do tej postaci. Zobaczymy w jaką stronę pójdzie autor w kolejnej części.

"Punkt zwrotny" to część, która jest chyba najbardziej zbliżona do współczesnych realiów. Porusza problem, który jest aktualnie największym zagrożeniem, z którym musi zmierzyć się nie tylko Europa, ale i cały świat. Chodzi oczywiście o terroryzm i przeprowadzenie zamachu na skalę, która wywróci cały dotychczasowy porządek do góry nogami.

Pierwsze skrzypce gra znany z...