Pierwsze spotkanie z twórczością p. Jacka sprawiło mi dużą przyjemność. Czyta się tą powieść wyśmienicie. Należy jednak do niej podejść z pewnym dystansem, w końcu to tylko oparta na faktach historia. Pewne momenty irytują, czasem odnosi się wrażenie, że niektóre rozdziały są przydługie a nawet niepotrzebne ale to subiektywne odczucie, więc książkę polecam.

Pierwsze spotkanie z twórczością p. Jacka sprawiło mi dużą przyjemność. Czyta się tą powieść wyśmienicie. Należy jednak do niej podejść z pewnym dystansem, w końcu to tylko oparta na faktach historia. Pewne momenty irytują, czasem odnosi się wrażenie, że niektóre rozdziały są przydługie a nawet niepotrzebne ale to subiektywne odczucie, więc książkę polecam.

Znakomita powieść Jacka Komudy naszego współczesnego Sienkiewicza. Czyta się z zaparty tchem nie mogąc się oderwać. Autor trochę przesadził w "odherosiwaniu" Hubala chcąc go pokazać jako człowieka z krwi i kości z wszelkimi wadami i zaletami. Trochę z chamił naszego bohatera a miejscami ośmieszył (relacje z kobietami)

Znakomita powieść Jacka Komudy naszego współczesnego Sienkiewicza. Czyta się z zaparty tchem nie mogąc się oderwać. Autor trochę przesadził w "odherosiwaniu" Hubala chcąc go pokazać jako człowieka z krwi i kości z wszelkimi wadami i zaletami. Trochę z chamił naszego bohatera a miejscami ośmieszył (relacje z kobietami)

II wojna światowa, kampania wrześniowa, powolny upadek Rzeczypospolitej i czekanie na pomoc aliantów, która nigdy nie nadeszła - w skrócie to tło opowieści, której główną postacią jest major Henryk Dobrzyński i jego żołnierze. Kolejna ciekawa książka autora, chociaż w pewnym momencie miałem wrażenie, że spokojnie można było odchudzić ją o jakieś 200 stron usuwając opisy przemieszczania się jednostki z wsi do wsi.
Książka nie jest powiązana w żaden sposób fabularnie z innymi pozycjami z serii "Wrzesień 1939", więc obojętnie w jakiej kolejności się ją czyta.

II wojna światowa, kampania wrześniowa, powolny upadek Rzeczypospolitej i czekanie na pomoc aliantów, która nigdy nie nadeszła - w skrócie to tło opowieści, której główną postacią jest major Henryk Dobrzyński i jego żołnierze. Kolejna ciekawa książka autora, chociaż w pewnym momencie miałem wrażenie, że spokojnie można było odchudzić ją o jakieś 200 stron usuwając opisy...

Myślę że książkę spokojnie można by odchudzić o jakieś 200-250 stron bez straty dla fabuły. Jest mnóstwo krótkich rozdziałów które niczego nie wnoszą, a autor chyba umieścił je z poczucia obowiązku, żeby odhaczyć jakiś tam kolejny fakt do którego udało mu się dotrzeć. Jak dla mnie kompletnie niepotrzebne rozdziały pisane z punktu widzenia niemieckiego oficera SS, w dodatku w formie pamiętnika w którym prowadzi dialog z Polakami. Przez elementy fantastyki wprowadzone do książki trudno się połapać które wydarzenia faktycznie miały miejsce, które są kompletną fikcją, a które faktami podkoloryzowanymi na potrzeby fabuły. No i na koniec rozczarowanie postacią samego Hubala. Pamiętam że film o nim lata temu oglądałem z otwartymi ustami. Pełen akcji, emocji i bohaterskiej postawy majora. Był dla mnie wzorcowym obrońcą ojczyzny, prawdziwym bohaterem. Tutaj po jednej potyczce w początkach września oddział tuła się aż do wiosny od wsi do wsi wyjadając zapasy miejscowej ludności. A sam Hubal jawi się jako zadufany w sobie oficerek, pan i władca na włościach, który w zasadzie tylko kra w karty, pije wódę i obłapia miejscowe panny. Miejscowych natomiast traktuje gorzej niż dziedzic pańszczyźnianego chłopa, lekką ręką wydając na nich wyroki śmierci czy też kary chłosty... Nie wiem który obraz jest bliższy rzeczywistości, ten z filmu czy ten z książki, ale zdecydowanie wolę ten filmowy.

Myślę że książkę spokojnie można by odchudzić o jakieś 200-250 stron bez straty dla fabuły. Jest mnóstwo krótkich rozdziałów które niczego nie wnoszą, a autor chyba umieścił je z poczucia obowiązku, żeby odhaczyć jakiś tam kolejny fakt do którego udało mu się dotrzeć. Jak dla mnie kompletnie niepotrzebne rozdziały pisane z punktu widzenia niemieckiego oficera SS, w dodatku...

Jakbym tam był. Najdłuższa z serii, ale tez bardzo dokładna i obrazowa.

Jakbym tam był. Najdłuższa z serii, ale tez bardzo dokładna i obrazowa.

,,Hubal" to pierwszy tom cyklu ,, Wrześień 1939''
Autor się podjął trudnego zadania ponieważ Hubal to niezwykła i charyzmatyczna postać więc odpowiednie przedstawienie jego wymagało świetnego researchu i dobrego podejścia do spisanej historii i myślę że autor świetnie poradził sobie z tym zadaniem.
Moje pierwsze spotkanie z twórczością Komudy mogę uznać za ciekawe doświadczenie i za celny wybór.
Polecam 👏👏👏

,,Hubal" to pierwszy tom cyklu ,, Wrześień 1939''
Autor się podjął trudnego zadania ponieważ Hubal to niezwykła i charyzmatyczna postać więc odpowiednie przedstawienie jego wymagało świetnego researchu i dobrego podejścia do spisanej historii i myślę że autor świetnie poradził sobie z tym zadaniem.
Moje pierwsze spotkanie z twórczością Komudy mogę uznać za ciekawe...

Książka niewątpliwie dobra, ale Hubala, choćbym chciała polubić, to nie ma bata, nie polubię.

Książka niewątpliwie dobra, ale Hubala, choćbym chciała polubić, to nie ma bata, nie polubię.

Dzięki tej książce dowiedziałam się o istnieniu pana Henryka. Przykro,że nie jest wspominany w naszych podręcznikach.
Ostatni rozdział rozrywa serce i wywołuje łzy.
Cóż mogę rzec..Ku chwale Ojczyzny, panie majorze.

Dzięki tej książce dowiedziałam się o istnieniu pana Henryka. Przykro,że nie jest wspominany w naszych podręcznikach.
Ostatni rozdział rozrywa serce i wywołuje łzy.
Cóż mogę rzec..Ku chwale Ojczyzny, panie majorze.

Stworzenie takiej konstrukcji literackiej to wielka sztuka, nawet w przypadku takiego samograja jak życiorys wojenny Henryka Dobrzańskiego. Szacunek dla autora.

Stworzenie takiej konstrukcji literackiej to wielka sztuka, nawet w przypadku takiego samograja jak życiorys wojenny Henryka Dobrzańskiego. Szacunek dla autora.

47/2023

„Hubal” tak naprawdę otwierał cykl Jacka Komudy o kampanii wrześniowej. Ja jednak postanowiłem zacząć od „Westerplatte” i „Wizny”, a skoczyć na opowieści o Henryku Dobrzańskim.

„Hubal” jest postacią niezwykle barwną. Jego oddział jest uważany za ostatni walczący polski oddział kampanii wrześniowej (w zasadzie walczył aż do kwietnia 1940 roku). Przez ponad pół roku napsuł Niemcom dużo krwi, a Polakom dawał nadzieję, że Polska jeszcze nie zginęła. Ratował honor polskiego żołnierza. Warto mieć na uwadze, że po kampanii wrześniowej wiara w Wojsko Polskie w społeczeństwie spadła na łeb na szyję, ponieważ klęska wojny obronnej oraz hańba ucieczki do Rumunii najważniejszych decydentów była bez precedensu.

Historia „Hubala” jest niezwykle tragiczną. Z jednej strony był zajadle ścigany przez Niemców, z drugiej natomiast nie chciał się podporządkować rozkazom dowództwa ZWZ o zaniechanie walki partyzanckiej i nakaz zejścia do podziemia, pod rygorem kary śmierci. „Hubal” jednak pozostał sobą do końca i został zabity w niemieckiej obławie.

Muszę powiedzieć, że ta część cyklu podobała mi się najbardziej ze wszystkich. O ile w wypadku „Westerplatte” oraz „Wizny” lektury były bardzo przytłaczające, to w wypadku „Hubala” było sporo humoru oraz opisów miłosnych podbojów, co zdecydowanie umilało opowieść o tej nietuzinkowej postaci.

Bardzo ciekawym zabiegiem było także oddawanie głosu wielkiemu rywalowi Hubala, oficerowi SS, który polował na cały oddział. Pierwszoosobowa narracja w tym wypadku, w połączeniu z bardzo pogardliwym dla polskiego odbiorcy wydźwiękiem było inteygujacym zabiegiem, który dodatkowo ubarwiał opowieść o Dobrzańskim.

Jeśli ktoś szuka cyklu powieściowego umiejscowionego w realiach kampanii wrześniowej to zdecydowanie polecam wrześniową trylogię Jacka Komudy.

47/2023

„Hubal” tak naprawdę otwierał cykl Jacka Komudy o kampanii wrześniowej. Ja jednak postanowiłem zacząć od „Westerplatte” i „Wizny”, a skoczyć na opowieści o Henryku Dobrzańskim.

„Hubal” jest postacią niezwykle barwną. Jego oddział jest uważany za ostatni walczący polski oddział kampanii wrześniowej (w zasadzie walczył aż do kwietnia 1940 roku). Przez ponad pół roku...