Trylogia rzymska

wzruszające i mistyczne

wzruszające i mistyczne

Pokaż mimo to

Mika Waltari napisał interesującą powieść historyczną, a ściślej cykl zatytułowany „Trylogia Rzymska”, której akcja rozgrywa się w I w. n. e. Miejsc akcji tu jest troszkę, rozrzut bardzo duży, niemal całe Imperium Rzymskie od wschodu na zachód, od północy na południe. Jednak dominujące znaczenie mają dwa: Jerozolima i Rzym. Oczywiście, że ważne jest to co się dzieje pod kątem wydarzeniowym, ale jeszcze ważniejsze pod kątem mentalnościowym.

Głównych bohaterów mamy dwóch Marek Mezencjusz Manilianus i Minutus Lauzus Manilianus. Ojciec i syn. Cała reszta to postacie drugoplanowe, acz niewątpliwie ważne, bo przecież przynajmniej niektórzy z nich postaci historyczne, w tym kilku cesarzy Rzymskich, a także, co najważniejsze osoby znane z kart Biblii, w tym sam Jezus z Nazaretu, jego uczniowie, przede wszystkim Piotr i Paweł, a więc są to związane z nową, na tamte czasy religią chrześcijańską. Mamy tu pewne zderzenie cywilizacji Rzymskiej, opartej na intelektualnych zdobyczach starożytnych Greków, co nie znaczy, że Rzymianie nic nie wymyślili, bo jednak ich państwo przekształcone w Imperium przetrwało ponad tysiąc lat, a także bliskiego wschodu, a więc Żydów, bo to z judaizmu, wykształciła się nowa religia, chrześcijaństwo. Powstała tu pewna mentalna rozbieżność, Rzym jako stolica cywilizacji i wartości jakie za sobą niosła, jak powszechnie wiadomo niemal wszystkie religie starożytne były politeistyczne, a Żydzi, a potem również chrześcijanie głosili koncepcje jednego Boga. O ile Żydów nikt na serio nie traktował, bo zawsze byli zamknięci na kontakty ze światem zewnętrzny, np. pobożny Żyd stanowczo nie mógł jadać posiłków z obcymi i wiele innych tego typu regulacji, które są szczegółowo w Starym Testamencie opisane. Pewnie Żydzi byli uważani za wariatów, ale Rzymianie wychodzili z założenia, że póki siedzą cicho i nie próbują innych nawracać, to nikt sobie nimi głowy nie zaprzątał, zwykła prowincja, która jest nieco trudniejsza w rządzeniu niż inne, bo Żydami trudno się rządzi i tyle. Natomiast inny problem stanowili chrześcijanie, bo ci mieli już w tym czasie ambicję nawracać cały świat, a to dla ludzi o mentalności świata antycznego stanowiło poważny kłopot, jak akceptować tego typu nauki. Najpierw myślano, że ta sekta sama przeminie, jaka każda nowość, a potem jak te spekulacje się nie sprawdzały uznano, że trzeba jakoś problem rozwikłać. Pożar Rzymu za czasów cesarza Nerona dał okazję do stworzenia pierwszych poważnych plotek na temat chrześcijan. Z tych plotek można było się dowiedzieć, że chrześcijanie są wrogami rodzaju ludzkiego. Co dało impuls do prześladowań wyznawców Chrystusa.

Ale zacznijmy wszystko od początku. Tak naprawdę najbardziej wartościowy z tej trylogii jest pierwszy tom „Tajemnica królestwa”, bowiem oprócz wartości typowo historycznych, ma on znaczenie uniwersalne. Bo jest tam mowa mniej ni więcej jakie piękno jest zawarte w religii chrześcijańskiej. Ten pierwszy tom ma charakter epistolarny, ponieważ Marek pisze listy do Tulii, kobiety, którą kocha, a którą był zmuszony opuścić, bo musiał wyjechać z Rzymu. Marek trafia do Aleksandrii, studiuje w Bibliotece Aleksandryjskiej filozofię, trafia też na wzmianki o chrześcijanach, dowiaduje się też, że rodzina Jezusa z Nazaretu była w Egipcie. To go zainteresowało na tyle, że postanowił się wybrać do Jerozolimy. I tam Marek, spotyka swojego rówieśnika Jezusa w momencie gdy ten umiera na krzyżu. Potem zarówno przez cały pobyt w Palestynie, jak i przez całe swoje życie stara się zrozumieć co tam się wydarzyło i na czym polegają nauki Jezusa. Nie trudno mu się dziwić, że nie rozumiał, skoro na początku problemy ze zrozumieniem nauk mistrza mieli nawet jego uczniowie. Marek przyjmuje chrzest bardzo późno, w Rzymie jakieś 30 lat później.

Drugi i trzeci tom, to wcale nie mniej zawiłe losy syna Marka Minutusa. Wiedzie on życie bogatego rzymianina, bo ojciec zbił spory majątek, robi karierę w wojsku i polityce, będąc blisko kręgów władzy dowiaduje się o problemach jakie sprawiają chrześcijanie. Z jednej strony wie, że są to przyzwoici ludzie, pokojowo do świata nastawieni, a z drugiej słyszy plotki, że chrześcijanie odprawiają jakieś tajemnicze rytuały, w których ponoć są składane ofiary z ludzi. Do tego pożar Rzymu, jedni oskarżają o to Nerona, inni chrześcijan. Oskarżanie władzy, nawet jeśliby to była prawda, zawsze jest niebezpieczne, tak więc chrześcijanie na kozłów ofiarnych się bardziej nadawali. Tyle, że plotka o chrześcijanach wcale nie zmniejszyła podejrzeń, że to mógł być Neron, a wręcz je nasiliła, bo chrześcijanie oskarżali cesarza, że jest wcieleniem szatana. Minutus uważa, że jego ojciec jest niespełna rozumu, jawne oskarżenie Nerona przez Marka w senacie, zdawało się to potwierdzać. Minutus dalej kontynuuje swoją karierę. Czy zmieni kiedyś zdanie i zostanie chrześcijaninem?

Odpowiedzi można się domyśleć, skoro książka w jakiejś części ma wymiar religijny. Mika Waltari stara się przekonać czytelnika, że nad obydwoma głównymi bohaterami Bóg czuwa, mimo, że oni tego nie wiedzą. Tak dokładnie jest, bo Bóg widzi w nich dobro i otwarte serca, mimo, że im samym trudno się do tego przyznać. A więc ten cykl ma bardzo duże znaczenie aksjologiczne. Czytelnik nie raz w czasie lektury zastanawia się, czy to o czym czyta nie odnosi się właśnie do nas, bo czy my znamy swojego Boga, mimo, że w niego wierzymy? Czy znamy prawdziwy sens wiary? I wiele tego typu podobnych pytań. W jakimś sensie każdy z nas ma coś w sobie z Manilianusa, jeśli poszukujemy Boga, to go znajdziemy, nawet jeśli nie zawsze sobie z tego sprawę zdajemy.

Podsumowując mamy do czynienia z naprawdę świetnymi książkami, które w całości stanowią „Trylogię Rzymską”, dlatego też koniecznie trzeba je przeczytać.







Ad.

* 1. Tajemnica królestwa, 2. Rzymianin Minutus, 3. Mój syn Juliusz

Mika Waltari napisał interesującą powieść historyczną, a ściślej cykl zatytułowany „Trylogia Rzymska”, której akcja rozgrywa się w I w. n. e. Miejsc akcji tu jest troszkę, rozrzut bardzo duży, niemal całe Imperium Rzymskie od wschodu na zachód, od północy na południe. Jednak dominujące znaczenie mają dwa: Jerozolima i Rzym. Oczywiście, że ważne jest to co się dzieje pod...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

lubię Rzym, lubię tematyke wczesno-chrześcijańską, z pasja połknęłam "Szatę" Lloyd'a, ale to szło mi opornie

lubię Rzym, lubię tematyke wczesno-chrześcijańską, z pasja połknęłam "Szatę" Lloyd'a, ale to szło mi opornie

Pokaż mimo to

Ogromną przyjemność sprawiło mi czytanie tej grubej (830 stron!) książki. Miejscami, zwłaszcza tom pierwszy, czytało się ją jak skrzyżowanie Ben Hura z Nowym Testamentem, potem pojawiły się, bliskie sercu chrześcijanina, wątki znane nam z "Quo Vadis", nie mniej jednak książka ta to nie tylko opowieść o początkach chrześcijaństwa, to również rzetelny obraz życia w cesarstwie rzymskim za Klaudiusza, Nerona i Wespazjana oraz w rzymskich prowincjach, kopalnia ciekawostek i wiedzy dotyczącej tego okresu! Polecam serdecznie!

Ogromną przyjemność sprawiło mi czytanie tej grubej (830 stron!) książki. Miejscami, zwłaszcza tom pierwszy, czytało się ją jak skrzyżowanie Ben Hura z Nowym Testamentem, potem pojawiły się, bliskie sercu chrześcijanina, wątki znane nam z "Quo Vadis", nie mniej jednak książka ta to nie tylko opowieść o początkach chrześcijaństwa, to również rzetelny obraz życia w cesarstwie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trylogia przeczytana, przy okazji nudnych dyżurów. Pierwszy i drugi tom oceniam na 5/10, ostatni traktujący o czasach dojrzałości Marka Manilianusa - rewelacyjny. Denuncjator, kunktator, taki śliski człowiek w Wielkich Czasach. A przy tym da się lubić, nawet jeśli bezideowy.

Trylogia przeczytana, przy okazji nudnych dyżurów. Pierwszy i drugi tom oceniam na 5/10, ostatni traktujący o czasach dojrzałości Marka Manilianusa - rewelacyjny. Denuncjator, kunktator, taki śliski człowiek w Wielkich Czasach. A przy tym da się lubić, nawet jeśli bezideowy.

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych ksiazek jakie przeczytalam w swoim zyciu. Cala trylogie przeczytalam 2 razy i nie moglam sie wrecz rozstac z jej bohaterami. Nie wiem czy ta powiesc ma jakies bledy czy nie dociagniecia, dla mnie wazne jest to ze poruszyla mnie do glebi jak zadna inna dotad ksiazka i ze calkowicie poczulam cala piekna mysl jaka chcial przekazac mi autor. Goraco polecam milosnikom starozytnosci i starozytnego rzymu.Napewno siegne jeszcze nie raz po ta wspaniala ksiazke by jeszcze raz przezyc z bohaterami ich losy zycia. Ta ksiazke trudno zapomniec.

Jedna z najlepszych ksiazek jakie przeczytalam w swoim zyciu. Cala trylogie przeczytalam 2 razy i nie moglam sie wrecz rozstac z jej bohaterami. Nie wiem czy ta powiesc ma jakies bledy czy nie dociagniecia, dla mnie wazne jest to ze poruszyla mnie do glebi jak zadna inna dotad ksiazka i ze calkowicie poczulam cala piekna mysl jaka chcial przekazac mi autor. Goraco polecam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała literatura. Rzym i rodzące się chrześcijaństwo. Zastałe wierzenia, "wyblakli" bogowie w konfrontacji z odświeżającą bryzą nowej religii. Polecam zwłaszcza jako przeciwwagę dla "Quo vadis".

Wspaniała literatura. Rzym i rodzące się chrześcijaństwo. Zastałe wierzenia, "wyblakli" bogowie w konfrontacji z odświeżającą bryzą nowej religii. Polecam zwłaszcza jako przeciwwagę dla "Quo vadis".

Pokaż mimo to

Bardzo wciągająca książka, której tłem jest historia chrześcijaństwa od jego początków, czyli ukrzyżowania Chrystusa. W książce nie ma zbyt obszernych i nudnych opisów, a więc trzyma ona w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Bardzo wciągająca książka, której tłem jest historia chrześcijaństwa od jego początków, czyli ukrzyżowania Chrystusa. W książce nie ma zbyt obszernych i nudnych opisów, a więc trzyma ona w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Pokaż mimo to

Wciągająca książka. Na każdym kroku widać, że autor zna realia epoki i wie o czym pisze. Nie jest to jednak, i wielkie szczęście, książka typu "Lalka" Prusa, gdzie opisy zajmują 80% książki. Tłem jest tutaj chrześcijaństwo. Akcja książki zaczyna się właściwie w momencie jego powstanie czyli ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Jest to dobra lektura dla każdego chrześcijanina. Niektórzy odnajdą siebie w Marku Manilianusie, który szukał sposobu na dobre życie, dowiedział się o Jezusie i, mimo przeciwności, chciał się dowiedzieć więcej i chciał wierzyć. Inni mogą odnaleźć siebie w postaci Minutusa. On nie wierzył, nie chciał wierzyć. Tolerował chrześcijan, ale uważał ich nauki za bujdy. Jednak jak przyszło co do czego, umarł za chrześcijaństwo rozszarpany przez lwy. Na koniec jeszcze dodam, że pierwsza część trylogii to powieść epistolarna. Dzięki temu, że to przeczytałem ten gatunek nie kojarzy mi się tylko z niezbyt ciekawymi "Cierpieniami młodego Wertera" Goethego.

Wciągająca książka. Na każdym kroku widać, że autor zna realia epoki i wie o czym pisze. Nie jest to jednak, i wielkie szczęście, książka typu "Lalka" Prusa, gdzie opisy zajmują 80% książki. Tłem jest tutaj chrześcijaństwo. Akcja książki zaczyna się właściwie w momencie jego powstanie czyli ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Jest to dobra lektura dla każdego chrześcijanina....

więcej

mniej

Pokaż mimo to