Bardzo szczegółowe opracowanie trudnego tematu. Jednak zbyt wiele nowego się nie dowiedziałem.

Bardzo szczegółowe opracowanie trudnego tematu. Jednak zbyt wiele nowego się nie dowiedziałem.

Bardzo rzetelne historyczne opracowanie. Powroty Ocalałych po wojnie. Dramatyczne i tragiczne powroty. Bardzo wiele faktów historycznych z tym związanych. Wcześniej mi nieznanych.

Bardzo rzetelne historyczne opracowanie. Powroty Ocalałych po wojnie. Dramatyczne i tragiczne powroty. Bardzo wiele faktów historycznych z tym związanych. Wcześniej mi nieznanych.

Interesująca opowieść o czasach zwykle pomijanych w narracjach o polskich Żydach, czyli czasy tuż powojenne. Smutne.

Interesująca opowieść o czasach zwykle pomijanych w narracjach o polskich Żydach, czyli czasy tuż powojenne. Smutne.

Książka pokazująca tragedię ocalałych z zagłady Żydów po powrocie w rodzinne strony - do Radomia, gdzie nie czekały na nich ani ich domy, ani bliskie osoby. Językiem pozbawionym patosu opisano losy wielu ocalałych i zdementowano niektóre historyczne plotki. Książka jest znakomicie udokumentowana, jednak nie nudzi i nie przytłacza.

Książka pokazująca tragedię ocalałych z zagłady Żydów po powrocie w rodzinne strony - do Radomia, gdzie nie czekały na nich ani ich domy, ani bliskie osoby. Językiem pozbawionym patosu opisano losy wielu ocalałych i zdementowano niektóre historyczne plotki. Książka jest znakomicie udokumentowana, jednak nie nudzi i nie przytłacza.

Książka w formie pracy naukowej, która zachwyciła mnie wszystkim: rzetelnością, szerokością spojrzenia, nowymi horyzontami, które mi odkryto, bezstronnością analizy. Jestem zmęczona wtłaczaniem mi swoich niedopracowanych opinii przez wszechobecne internety. Ta książka pozwoliła mi samodzielnie pomyśleć i podziwiać ogrom pracy włożony w jej powstanie. Dziękuję Panu Łukaszowi

Książka w formie pracy naukowej, która zachwyciła mnie wszystkim: rzetelnością, szerokością spojrzenia, nowymi horyzontami, które mi odkryto, bezstronnością analizy. Jestem zmęczona wtłaczaniem mi swoich niedopracowanych opinii przez wszechobecne internety. Ta książka pozwoliła mi samodzielnie pomyśleć i podziwiać ogrom pracy włożony w jej powstanie. Dziękuję Panu Łukaszowi

Domem jest Radom i książka skupia się głównie na nim. Temat jest jak dla mnie wyczerpujący i wciągający jak dobra powieść.

Domem jest Radom i książka skupia się głównie na nim. Temat jest jak dla mnie wyczerpujący i wciągający jak dobra powieść.

Kolejna cegiełka ku odkrywaniu sytuacji Żydów w czasie Drugiej Wojny Światowej – i po niej.

Relacje polsko-żydowskie w czasie wojny (i po niej) to temat trudny, dopiero do niedawna mierzymy się z nim na większą skalę. Proces ten jest pełen błędów, wzajemnych oskarżeń, bólu i skrajnych emocji. Od hurraoptymizmu po najbardziej ponure sądy.

Trudno w tym wszystkich odnaleźć jakąś własną drogę do przeżycia tej relacji i zmierzenia się z tamtymi historiami.

Książka Łukasza Krzyżanowskiego jest kolejną próbą dobudowania takiego kolejnego składnika tej opowieści, kolejną mikrohistorią. Tym razem otrzymujemy Radom wraz z wojennymi i zwłaszcza powojennymi losami Żydów. Ot zwyczajne miasto, średniej wielkości, ze sporym udziałem ludności Żydowskiej. To ważny element ponieważ koncentruje się właśnie na powrotach po wojnie, ale takich zwyczajnych, ot codziennych ukazujących kontekst powrotu tak dla Żydów jak i Polaków. Temat który wciąż jest stosunkowo słabo zbadany (choć już kilka publikacji na ten temat powstało). Siłą książki jest dodatkowo fakt, że Autor rozumie złożoność relacji powojennych, a to były zupełnie inne realia społeczne niż dziś.
Krzyżanowski jest sam mieszkańcem tego miasta, to jego historia. Zaczątkiem jest zdjęcie na którym stoi niemiecki żołnierz przy tablicy ostrzegającej, że za nią zaczyna się getto. W tle widać żydowską rodzinę idącą w inną stronę. Wszystko zwyczajne gdyby nie to, że zdjęcie to przedstawia widok z okna Autora. To są takie momenty, gdy historia staje się szalenie namacalna, staje się pamięcią. Problem w tym gdy tej pamięci nie ma. Gdy odkrywasz, że mało kto wie o jakimś getcie, że to miejscem miało zupełnie inną przeszłość.

To początek.

Potem są i bolesne odkrycia, ale i krzepiące opowieści. Taka jest prezentowana książka, wskazuje już nie na poziomie emocji i wielkich kwantyfikatorów, ale na poziomie konkretnych historii. Jest zatem i mord na pracownikach spółdzielni pracy, ale i bliżej nie sprecyzowana szajka żydowska która wyłudzała nieruchomości od Państwa, a potem szybko sprzedawała grunty. Jest wreszcie próba utworzenia na nowo żydowskiej społeczności, która to próba nigdy się nie udała. Są potrzaskani ludzie próbujący na nowo poskładać się z okruchów które pozostały po wojennej zawierusze. Im było tym trudniej, że nigdy nie wrócili do domów. Nawet Ci którzy przeżyli, szybko odkrywali, że wojna zmieniła coś więcej, a ich domów tu jakby nigdy nie było. Spalone ulice można odbudować, poprzewracane na barykady tramwaje, postawić na kołach i naprawić. Zniszczonej społeczności nic i nikt nie odbuduje. Zostanie pustka w najbardziej dosłownym znaczeniu i cmentarze zamienione w łąki. Życie odrodzi się, ale już w zupełnie innym miejscu.

To ważna opowieść o konkretnym mieście i niezwyczajnych czasach. Niezbędna do stworzenia współczesnym Polakom obrazu przeszłości.

Kolejna cegiełka ku odkrywaniu sytuacji Żydów w czasie Drugiej Wojny Światowej – i po niej.

Relacje polsko-żydowskie w czasie wojny (i po niej) to temat trudny, dopiero do niedawna mierzymy się z nim na większą skalę. Proces ten jest pełen błędów, wzajemnych oskarżeń, bólu i skrajnych emocji. Od hurraoptymizmu po najbardziej ponure sądy.

Trudno w tym wszystkich odnaleźć...

Łukasz Krzyżanowski, w nagrodzonej książce "Dom, którego nie było" opowiada o losach społeczności żydowskiej przed i powojennego Radomia. Ta obszerna praca doktorska, to doskonałe studium polskiej mentalności, na przykładzie zamkniętej i dość hermetycznej społeczności. Radom to miasto gdzie przed wojną ludność żydowska stanowiła jedną trzecią populacji. W wyniku działań wojennych ponad 30 000 ludzi zmuszonych było do opuszczenia własnych domów. Część z nich została zamordowana, części udało się przeżyć i wrócić do powojennego miasta. Jednak to już nie był ich dom, to nie byli ich sąsiedzi. Miasto i jego mieszkańcy stali się obcy, a nazwa "dom" straciła swoje symboliczne znaczenie.

Pełna recenzja na blogu : http://czytankanadobranoc.blogspot.ie/2018/05/dom-ktorego-nie-byo-powroty-ocalaych-do.html

Łukasz Krzyżanowski, w nagrodzonej książce "Dom, którego nie było" opowiada o losach społeczności żydowskiej przed i powojennego Radomia. Ta obszerna praca doktorska, to doskonałe studium polskiej mentalności, na przykładzie zamkniętej i dość hermetycznej społeczności. Radom to miasto gdzie przed wojną ludność żydowska stanowiła jedną trzecią populacji. W wyniku działań...

Książka ciekawa. Duży plus za ukazanie historii wielu osób. Na początku opowieść przytłaczała, lecz na sam koniec czułam lekki niedosyt, chciałam czytać dalej. Godna polecenia.

Książka ciekawa. Duży plus za ukazanie historii wielu osób. Na początku opowieść przytłaczała, lecz na sam koniec czułam lekki niedosyt, chciałam czytać dalej. Godna polecenia.

„Dom, którego nie było”. Powroty ocalałych do powojennego miasta” Łukasza Krzyżanowskiego to książka popularnonaukowa. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarne w 2016 roku.
Wszyscy bardzo dobrze znamy z historii przemoc wobec Żydów i zagładę tego narodu. Łukasz Krzyżanowski w swojej książce śledzi losy radomskiej społeczności żydowskiej podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. Mówi o dystansie między chrześcijańskimi i żydowskimi mieszkańcami Radomia, który w czasie okupacji niemieckiej uległ znacznemu pogłębieniu.
Istotnym krokiem ku zagładzie radomskich Żydów była koncentracja ludności w dwóch gettach. Dużym. z centrum na ulicy Wałowej, obejmującym część śródmieścia przed wojną zamieszkiwaną głównie przez ludność żydowską i małym utworzonym na obrzeżach miasta w ubogiej, robotniczej części zwanej Glinice. W końcu września 1941 roku w obu radomskich gettach było zameldowanych
niemal 26000 osób. W pierwszej połowie 1942 roku przebywało już około 33000 Żydów. Kres istnieniu radomskiego getta położyły dwie brutalne akcje likwidacyjne przeprowadzone w sierpniu 1942 roku. Były to wysiedlenia Żydów do obozów zagłady.
Powracających po wojnie ocalałych Żydów na ogół spotykał zawód. Przeważnie ich mieszkania miały już nowych właścicieli. Rozczarowanie pogłębiała jeszcze niechęć ze strony polskich mieszkańców.
Henryk R. wspomina, że kiedy wrócił do Radomia, ludzie patrzyli na niego jak na zwierzę, które uciekło z zoo. Najczęściej było słychać następujące rozmowy "Gdzie się to paskudztwo uchowało? Bili ich, gazowali, trzymali w zamkniętych gettach i tylu jeszcze jest…” „Człowiek myślał, że nareszcie będzie miał spokój od nich. Że też Niemcy nie mogli z nimi zrobić koniec”.
Kilka tygodni po wyzwoleniu w Radomiu przebywało co najmniej 281 Żydów. Liczba ta stale rosła. W połowie lutego było to już 490 osób, miesiąc później 596. Latem liczba Żydów w Radomiu wzrosła do 959. Wśród ocalałych najwięcej było rzemieślników. Radość z wyzwolenia ustąpiła miejsca rozczarowaniu. Rozczarowanie natomiast strachowi. Nieprzyjemne spojrzenia, słowne docinki były niczym wobec aktów przemocy.
„Dom, którego nie było” jest dziełem niezwykle szczegółowym, dokładnym. Widać, że autor w sposób rzetelny i uczciwy podszedł do tematu jakim był powrót ocalałych, ocalałych Żydów do powojennego miasta. To opowieść o międzyludzkich murach, które nie pozwalały na wspólne powojenne życie.
Łukasz Krzyżanowski w swojej pracy doktorskiej podjął się bardzo trudnego tematu jakim jest, było życie społeczności żydowskiej po zakończeniu wojny, która szczególnie okrutnie dotknęła tą społeczność.
„Dom, którego nie było. Powroty ocalałych do powojennego miasta” polecam wszystkim interesującym się historią, zwłaszcza historią Żydów. Szczególnie zaś tym, którzy zainteresowani są historią tej społeczności po wojnie i w Radomiu. Publikacja zawiera zdjęcia, które czynią ją jeszcze bardziej wiarygodną i ciekawą.
Książka Łukasza Krzyżanowskiego otrzymała Nagrodą Literacką Miasta Radomia w 2017 roku w kategorii literatura popularnonaukowa.
„Dom, którego nie było. Powroty ocalałych do powojennego miasta” Łukasza Krzyżanowskiego GORĄCO POLECAM!

„Dom, którego nie było”. Powroty ocalałych do powojennego miasta” Łukasza Krzyżanowskiego to książka popularnonaukowa. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarne w 2016 roku.
Wszyscy bardzo dobrze znamy z historii przemoc wobec Żydów i zagładę tego narodu. Łukasz Krzyżanowski w swojej książce śledzi losy radomskiej społeczności żydowskiej podczas II wojny światowej i po jej...