książka mnie totalnie rozczarowała z opisu wydawało się że może być naprawdę ciekawa, a tu takie byle co, język literacki i umiejętności pisarskie mierne, fabuła byłaby niezła ale sposób w jaki jest napisana pozostawia wiele do życzenia...

książka mnie totalnie rozczarowała z opisu wydawało się że może być naprawdę ciekawa, a tu takie byle co, język literacki i umiejętności pisarskie mierne, fabuła byłaby niezła ale sposób w jaki jest napisana pozostawia wiele do życzenia...

Jedwabna cesarzowa tom I.
Jedwab połączył Chiny z Europą i Bliskim Wschodem. rzymianie stracili dla niego głowę i mnóstwo złota. Jedwabny Szlak przetrwał dzięki nim i pewnej sprytnej księżniczce. To o nich jest ta opowieść, wyprawa w świat Dalekiego wschodu, w której splatają się barwne opisy, niebezpieczne przygody i miłość. W powieści Frechesa magia łączy się z intrygą, polityka z mitologią, a walka o władzę przybiera coraz bardziej wyrafinowane formy, wśród których seks odgrywa niepoślednią rolę.

Wielobarwne, kipiące od intryg starożytne Chiny. VII wiek - czas przemian. W samym środku upalnego lata przywódca indyjskiego buddyzmu wyrusza na świętym koniu do Tybetu. Nie zjawia się jednak na spotkaniu głów trzech największych kościołów - znika gdzieś po drodze, a wraz z nim święte relikwie. W tym samym czasie dziewczyna o turkusowych oczach, piękna i ambitna Wu Zhao, cesarska nałożnica, poślubia młodego władcę Gaozonga z dynastii Tang, zaś młody mężczyzna imieniem Pięć Zakazów wyrusza do klasztoru w Peszawarze, by odzyskać dla swojego mistrza niezwykle ważny manuskrypt. Ku swojemu zdumieniu otrzymuje nie tylko bezcenny dokument, ale dostaje pod opiekę bliźnięta, które maja być reinkarnacjami mitycznych bóstw, założycieli Tybetu..

Książka zawiera sporo wątków z książki też autora o tytule "Ja, Budda". Może i książka byłaby fajna, gdyby nie tak częste przeskakiwanie z wątkami. Takie przeskakiwanie gubi trochę czytelnika i rozprasza. Nie mówiąc o próbie wciągnięcia się w czytanie.

Jedwabna cesarzowa tom I.
Jedwab połączył Chiny z Europą i Bliskim Wschodem. rzymianie stracili dla niego głowę i mnóstwo złota. Jedwabny Szlak przetrwał dzięki nim i pewnej sprytnej księżniczce. To o nich jest ta opowieść, wyprawa w świat Dalekiego wschodu, w której splatają się barwne opisy, niebezpieczne przygody i miłość. W powieści Frechesa magia łączy się z intrygą,...

Jedna z najgorzej napisanych książek, jakie miałam nieprzyjemność czytać. Pomysł ciekawy, bardzo barwne lokacje, interesujące okoliczności historyczne - to wszystko zapowiadało naprawdę świetną powieść i tym boleśniejsze było moje rozczarowanie. Zastanawiam się, jak to możliwe, że ten Pan w ogóle wydaje książki? Kompletnie nie umie pisać, jego narracja jest tragiczna, potwornie naiwna, dialogi sztuczne i drewniane. Może to wina tłumaczenia? Nie wiem, ale absolutnie nie polecam.

Jedna z najgorzej napisanych książek, jakie miałam nieprzyjemność czytać. Pomysł ciekawy, bardzo barwne lokacje, interesujące okoliczności historyczne - to wszystko zapowiadało naprawdę świetną powieść i tym boleśniejsze było moje rozczarowanie. Zastanawiam się, jak to możliwe, że ten Pan w ogóle wydaje książki? Kompletnie nie umie pisać, jego narracja jest tragiczna,...

Twardo dobrnęłam do końca, za co powinnam dostać jakąś nagrodę dla najbardziej cierpliwego czytelnika czy coś, bo nie wiem, jak to możliwe, że na blisko tysiącu stron akcji jest tyle co w podręczniku do greki. To już nawet nie to, że historia ciągnie się jak flaki z olejem, a połowa intryg wcale nie jest intrygująca, bo bywa, że powieść nie wciąga, a czyta się ją z przyjemnością.

Freches ma cudowny wręcz dar do pisania w jednakowo nużący, monotonny sposób, wszystko jedno, czy opisuje miłosne zmagania jakiejś pary, ich kłótnie, rozstania, tęsknoty czy co tam jeszcze. Postacie nie przekonują mnie w żaden sposób, ponieważ niezależnie od intencji autora wyglądają, z zachowują się i mówią jednakowo sztucznie. Poza tym trzęsie mnie na anachronizmy w stylu młodej robotnicy z przędzalni jedwabiu wyłuszczającą z manierą Rousseau i Marksa teorię niesprawiedliwości społecznej i wyzysku klas pracujących przez administrację i cesarza. Jakoś… nie bardzo chce mi się wierzyć, że Chińczycy, skądinąd naród światły i cywilizacyjnie zaawansowany, w VIII wieku naszej ery pozwalał sobie na takie uwagi, kiedy mentalnie rządził nimi Konfucjusz.

Twardo dobrnęłam do końca, za co powinnam dostać jakąś nagrodę dla najbardziej cierpliwego czytelnika czy coś, bo nie wiem, jak to możliwe, że na blisko tysiącu stron akcji jest tyle co w podręczniku do greki. To już nawet nie to, że historia ciągnie się jak flaki z olejem, a połowa intryg wcale nie jest intrygująca, bo bywa, że powieść nie wciąga, a czyta się ją z...