Dość ostrożnie podeszłam do czytania tej książki i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona.
Czasy starożytnego Egiptu.
Ramzes II zostaje namaszony na kolejnego władcę. Rozpoczynają się knowania polityczne w wyborze jego przyszłej królowej.
Dwie rywalki do miłości Ramzesa: Iset jego pierwsza żona oraz Nefertari wywodzącą się od pozostającej w niesławie i wymazanej z kart historii Nefertiti.
Książkę świetnie się czyta. Bardzo przypomina mi inne trylogię Egipskiego sędziego albo Ramzesa autorstwa Christiana Jacq'a

Dość ostrożnie podeszłam do czytania tej książki i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona.
Czasy starożytnego Egiptu.
Ramzes II zostaje namaszony na kolejnego władcę. Rozpoczynają się knowania polityczne w wyborze jego przyszłej królowej.
Dwie rywalki do miłości Ramzesa: Iset jego pierwsza żona oraz Nefertari wywodzącą się od pozostającej w niesławie i wymazanej z kart...

To przede wszystkim historia dojścia do władzy Nefertari. Historyczne wydarzenia przeplecione tym, co autorce podpowiedziała wyobraźnia. Aż chce się wyjechać do Egiptu i obejrzeć to, co pozostawił po sobie Ramzes i jak przedstawił swoją ukochaną Nefertari.

To przede wszystkim historia dojścia do władzy Nefertari. Historyczne wydarzenia przeplecione tym, co autorce podpowiedziała wyobraźnia. Aż chce się wyjechać do Egiptu i obejrzeć to, co pozostawił po sobie Ramzes i jak przedstawił swoją ukochaną Nefertari.

Bardzo klimatyczna książka. Czuć, jakby się było w starożytnym Egipcie. Duży szacunek dla autorki za oddanie klimatu tamtych czasów i wejście w szczegóły z życia codziennego ludzi tamtej epoki. Gdyby jeszcze tylko autorka dopracowała postacie - uczyniła je bardziej skomplikowanymi, a nie albo białymi, albo czarnymi, dałabym maksymalną ocenę tej książce. A tak to jestem zmuszona odjąć dwie gwiazdki. Mimo to czytało mi się świetnie, z chęcią sięgnę po inne pozycje Michelle Moran.

Bardzo klimatyczna książka. Czuć, jakby się było w starożytnym Egipcie. Duży szacunek dla autorki za oddanie klimatu tamtych czasów i wejście w szczegóły z życia codziennego ludzi tamtej epoki. Gdyby jeszcze tylko autorka dopracowała postacie - uczyniła je bardziej skomplikowanymi, a nie albo białymi, albo czarnymi, dałabym maksymalną ocenę tej książce. A tak to jestem...

Świetnie napisana historia.

Świetnie napisana historia.

6+. Niestety do 7 czegoś mi zabrakło. Po książkę tę sięgnąłem zachwycony "Neferitti" tej samej autorki. Czyta się szybko, ale niedosyt pozostaje. Niestety powieść nie wniosła nic nowego, nic innego, czego jeszcze bym nie czytał. Czytałem wcześniej "Boską Nefretete", "Egipcjanina Sinuhe' i "Perskiego chłopca" i "Heretycka królowa" wydała mi się takim zlepkiem tego wszystkiego. Cały czas czekałem na jakieś momenty WOW!, Ale tutaj ich zabrakło. I w tym książka różni się od mojej poprzedniej przygody z Michelle Moran - "Nefertiti" była tak świetna, że od razu dodałem do listy książek do przeczytania "Córkę Kleopatry". Teraz nie wiem czy to nie będzie nad wyraz i czy czasem tej ostatniej sobie po prostu nie odpuścić. - skoro to już było...

6+. Niestety do 7 czegoś mi zabrakło. Po książkę tę sięgnąłem zachwycony "Neferitti" tej samej autorki. Czyta się szybko, ale niedosyt pozostaje. Niestety powieść nie wniosła nic nowego, nic innego, czego jeszcze bym nie czytał. Czytałem wcześniej "Boską Nefretete", "Egipcjanina Sinuhe' i "Perskiego chłopca" i "Heretycka królowa" wydała mi się takim zlepkiem tego...

,,Heretycka królowa” jest pewnego rodzaju kontynuacją wcześniejszej książki Michelle Moran ,,Nefertiti”. Narratorką w tamtej powieści była Mutnodżmet, siostra Nefertiti i późniejsza królowa Egiptu. Natomiast ,,Heretycka królowa” opowiada o losach jej domniemanej córki, Nefertari, żony faraona Ramzesa II.

Egipski pałac królewski zostaje strawiony przez pożar w którym ginie Nakathim, mąż księżniczki Mutnodżmet, oraz ich syn Baraka. Ciężarna Mutnodżmet, której nigdy nie zależało na władzy, zostaje wydana za generała Horemheba, by umocnić jego prawa do tronu Egiptu. Wkrótce umiera przy porodzie córki, Nefertari. Po śmierci matki i ojczyma Nefertari wychowuje się na dworze kolejnych faraonów. Mimo królewskiego pochodzenia, Nefertari jest odrzucana i traktowana z nieufnością przez Egipcjan, którzy nie mogą zapomnieć, że to jej ciotka i jej mąż próbowali odwrócić Egipt od starych bogów i wprowadzić kult Atona. Gdy Nefertari dorasta zakochuje się w swoim przyjacielu z dzieciństwa, Ramzesie. Obawia się jednak, że przeszłość jej rodu może uniemożliwić ich związek.

Michelle Moran jak zwykle stworzyła powieść bardzo uczuciową i poruszającą z dobrze wykreowanym starożytnym klimatem, który naprawdę przenosi nas do starożytnego Egiptu. Kreśli swoją wizję historii, czasem nieco zbyt subiektywną. Przed przeczytaniem zrobiłam swoisty ,,reaserch” i z tego, co mi wiadomo, owszem, generał Horemheb poślubił Muntodżmet przed swoją koronacją, co wskazuje na to, że było to małżeństwo polityczne, ale jednocześnie nie utrzymywał innych żon i nałożnic, mimo braku potomstwa, więc można przypuszczać, że małżonków jednak łączyło coś więcej. Tutaj natomiast jest napisane, że Horemheb zmusił kobietę do małżeństwa, a ona go nienawidziła, są też wspomniane fikcyjne nałożnice tego faraona. Mutnodżmet żyła z Horemhebem około dziesięciu lat, po czym zaszła w ciążę i zmarła przy porodzie. Tutaj natomiast umiera przy porodzie córki swojego domniemanego pierwszego męża, więc mogła być królową najwyżej kilka miesięcy. Wydaje mi się, że pani Moran po prostu strasznie nie lubi Horemheba i dlatego nie dość, że przedstawiła go z okropnej strony, to jeszcze nawet nie pozwoliła się rozmnożyć.

Jednak sama wymyślona przez Moran historia Nefertari jest bardzo poruszająca. Może nie przez wątek miłosny z Ramzesem(o tym trochę więcej),ale ukazanie jej pozycji w świecie. Nefertari od urodzenia słyszała, że jej rodzina była zła i heretycka, że jej przodkowie niszczyli Egipt, odchodząc od bogów. Wszystkie świątynie i grobowce poświęcone jej rodzinie zostały zniszczone, dziewczyna nie ma więc swoich korzeni, a zgodnie z filozofią Egiptu wierzy, że jeśli po jej przodkach nie pozostaną pamiątki na ziemi, znikną oni również z zaświatów. W postawie Nefertari widać ogromną miłość i tęsknotę za rodziną, zwłaszcza zmarłą matką. Dziewczyna jest silna i odważna, ale też wrażliwa i pełna miłości, co widać w każdym jej ruchu. Tej miłości rodzinnej, której Nefertari nie doznała w dzieciństwie, szuka u innych ludzi, swoich opiekunów, a potem także nowej rodziny. Jednocześnie Nefertari jest osobą dobrą i pełną współczucia, która potrafi zdobyć się na litość nawet wobec wrogów. Bardzo spodobał mi się też wątek inspirowany Biblią, w którym autorka próbuje ,,urealnić” historię Mojżesza i odejścia Izraelitów z Egiptu, porównując ich sytuację do samej Nefertari, która również jest odrzucona z powodów religijnych.

Jednak nie wszystko mi się podobało, i nie chodzi tu tylko o zmiany historyczne. Raził mnie nieco sposób przedstawiania historii rodziny Nefertari. Zostaje ona przedstawiona w sposób tak stopniowy i niepełny, że gdyby nie opis, który przybliża przeszłość bohaterki, nie wiedziałabym, kim tak naprawdę jest Nefer i co ją łączy z bohaterami poprzedniej książki Moran. Czułam się też dziwnie, gdy księżniczka wspominała swoją zmarłą matkę, Mutnodżmet. Nie czułam tu tęsknoty za kimś, kogo nigdy się tak naprawdę nie poznało i ciekawości jaka była Mutny. Miałam wrażenie, że Nefertari dobrze znała swoją matkę, a ta panowała w Egipcie przynajmniej kilka lat(jak w historii) niż parę miesięcy. Chciałabym też wspomnieć o wątku miłosnym. Teoretycznie Moran przekonuje nas, że Ramzesa i Nefertari łączyła wielka miłość i być może rzeczywiście tak było(król rył na ścianach świątyń wyznania miłości dla żony, ale Henryk VIII też pisał wiersze dla Anny Boleyn, co nie przeszkodziło mu jej zabić),widać tu bliskość i przyjaźń między tą parą, ale kontekst historyczny ich związku nieco mi przeszkadzał. Ramzes II posiadał wielki harem, w późniejszych latach brał sobie za żony swoje córki. Tutaj na razie posiada tylko dwie żony – Iset i Nafertari, które rywalizuje o status Pierwszej Żony. Ja jestem osobą w niektórych kwestiach mocno sfeminizowaną i źle się czułam, czytając o tym jak bohaterki za wszelką cenę walczą o miłość faraon, traktują ją jako jedyną wartość i powód swojego istnienia(Nefertari jest nawet skłonna oddawać się wcześniej mężczyznom, aby nauczyć się zaspokajać Ramzesa). Podobnie jak o obrazie związku i rodziny na dworze faraona, konieczności akceptowania innych kobiet w życiu męża i nawet tworzenia z nimi czegoś w rodzaju wspólnoty. Rozumiem, że taka była historia, ale irytowało mnie, że dla Nefertari zła jest tylko Iset, bo próbuje jej odebrać Ramzesa, chociaż ten wcale nie odtrąca drugiej żony od siebie. Irytował mnie też wyraźny podział na czerń i biel, wszyscy, którzy chcieli pomóc bohaterce, byli automatycznie dobrzy, natomiast wszystko związane z Iset było złe. Nieco uratowało ten wątek zakończenie, gdzie okazuje się, że Nefertari jest w stanie zrozumieć rywalkę i okazać jej współczucie.

Jak widać, ,,Heretycka królowa” podobała mi się najmniej ze wszystkich czytanych przeze mnie powieści Moran. Jednak nie oceniam jej źle. Jest dobra, wciągająca, sprawnie napisana, po prostu niektóre jej elementy mi nie podpasowały. Mimo to polecam.

,, Prawdę, że jest tylko jeden bóg, można wykorzystać albo do uleczenia, albo do czynienia krzywdy.”

,,Heretycka królowa” jest pewnego rodzaju kontynuacją wcześniejszej książki Michelle Moran ,,Nefertiti”. Narratorką w tamtej powieści była Mutnodżmet, siostra Nefertiti i późniejsza królowa Egiptu. Natomiast ,,Heretycka królowa” opowiada o losach jej domniemanej córki, Nefertari, żony faraona Ramzesa II.

Egipski pałac królewski zostaje strawiony przez pożar w którym ginie...

Kolejna niezapomniana historyczna podróż po fascynującej i poruszającej wyobraźnię cywilizacji starożytnego Egiptu. Ta część nawet lepsza chyba niż "Nefertiti".

Kolejna niezapomniana historyczna podróż po fascynującej i poruszającej wyobraźnię cywilizacji starożytnego Egiptu. Ta część nawet lepsza chyba niż "Nefertiti".

Bardzo polecam sięgnąć po tę książkę po przeczytaniu Nefertiti.

Bardzo polecam sięgnąć po tę książkę po przeczytaniu Nefertiti.

Ciekawa. Dobrze się czyta.

Ciekawa. Dobrze się czyta.

Przeczytałam jednym tchem. Starożytny Egipt. Czasy Nefertari i Ramzesa II. Władza, wojny, królewskie intrygi. Piękna historia miłości i zdobywania tego uczucia. Autorka korzystała z wielu źródeł historycznych, niestety nie posiadając zbyt wielu faktów, o tejże Heretyckiej Królowej wplotła również wątki fikcyjne. Co jest fikcją, a co prawdą? Sami się przekonacie sięgając po ten tytuł! Bardzo uwiódł mnie jej styl pisania. Gorąco polecam!

Przeczytałam jednym tchem. Starożytny Egipt. Czasy Nefertari i Ramzesa II. Władza, wojny, królewskie intrygi. Piękna historia miłości i zdobywania tego uczucia. Autorka korzystała z wielu źródeł historycznych, niestety nie posiadając zbyt wielu faktów, o tejże Heretyckiej Królowej wplotła również wątki fikcyjne. Co jest fikcją, a co prawdą? Sami się przekonacie sięgając po...