Podzielam opinię allison, powieść nudna i rozczarowująca. Mogę jedynie wyróżnić rozdział 16. To w nim Mojżesz odwiedza gigantyczną bibliotekę i zaczyna czytać książki od najwcześniejszych aż po wiek XX. Zajmuje mu to 120 lat! Tak długie czytanie nie może się dobrze skończyć...
Jednak te trzy strony absolutnie nie rekompensują czytania całości.

Podzielam opinię allison, powieść nudna i rozczarowująca. Mogę jedynie wyróżnić rozdział 16. To w nim Mojżesz odwiedza gigantyczną bibliotekę i zaczyna czytać książki od najwcześniejszych aż po wiek XX. Zajmuje mu to 120 lat! Tak długie czytanie nie może się dobrze skończyć...
Jednak te trzy strony absolutnie nie rekompensują czytania całości.

Bardzo mnie ta książka rozczarowała!

Interesujące okazały się jedynie te części, które dotyczą przodków narratorki (i też nie wszystkie, bo im bliżej współczesności, tym bardziej robiło się nudno i chaotycznie).
Wydarzenia bieżące okazały się laniem wody. Początkowo zapowiadała się tajemnicza i klimatyczna historia, ale ostatecznie autorka skupiła się na jakiś powtarzających się i bezsensownych rozmowach o wszystkim i o niczym.
Ciekawie pokazane zostały bogate tradycje kultury żydowskiej, jednak temat ten jest mi na tyle bliski, że akurat w tej kwestii niczego nowego się nie dowiedziałam. Z przyjemnością jednak odświeżyłam sobie wiedzę i poczytałam o nowym spojrzeniu na niektóre starotestamentowe opowieści.

Tytułowa Księga, która owiana jest legendą i wzbudza wielkie emocje wśród bohaterów, właściwie nie wnosi do fabuły niczego nowego. W zakończeniu okazuje się co prawda przedmiotem, który (podobno) zmienił życie głównej bohaterki, ale muszę przyznać, że takie rozwiązanie wcale mnie nie przekonało.

Plusem na pewno jest literacki styl; sporo jest tu ładnych, oryginalnych zdań, lecz nie brakuje i banalnych myśli w stylu Coelho.
Na szczęście, te drugie nie zdarzają się zbyt często, więc generalnie sposób obrazowania i język oceniam wysoko. Ten walor to jednak za mało, bym mogła dać więcej niż pięć gwiazdek.

Bardzo mnie ta książka rozczarowała!

Interesujące okazały się jedynie te części, które dotyczą przodków narratorki (i też nie wszystkie, bo im bliżej współczesności, tym bardziej robiło się nudno i chaotycznie).
Wydarzenia bieżące okazały się laniem wody. Początkowo zapowiadała się tajemnicza i klimatyczna historia, ale ostatecznie autorka skupiła się na jakiś...

Kiedy zamykałem tą książkę, w myślach powiedziałem jedno: piękna książka, i dzielę się tą radością z przeczytania tej fantastycznej książki z wami drodzy czytelnicy. Można dodać jeszcze jedno, ta książka jest inna niz wszystkie i dlatego jest taka wyjątkowa. To kawałek świetnej literatury. Tamar Yellin w przepiękny sposób rozpracowuje motywy kultury Żydowskiej, a więc dla samej autorki, nie tylko głównej bohaterki jest, to sposób na odnalezienie siebie, własnej tożsamości narodowej, kulturowej i religijnej.

Jest to książka traktująca o Żydach i Żydowskiej tożsamości. Ale co ciekawe jest to mówienie o tożsamości narodowej w sposób otwarty bez nienawiści do innych. A więc, moim zdaniem, jest to sposób mówienia o Żydach dosyć odważny, bez patosu, ani martyrologii. Przedstawia ludzi, swoich bohaterów tacy jacy są jej współrodacy. Jest to też książka osobista, czytelnik ma wrażenie, że Szalomit Szefer i Tamar Yellin, to jedna i ta sama osoba. Autorka pisze kreuje rzeczywistość i swoich bohaterów pod kątem własnej wrażliwości i dlatego właśnie ta książka jest tak niezwykła.

Książka podzielona jest na rozdziały, nie ma w tym nic nadzwyczajnego, ale bardzo często są one bardzo krótkie i lapidarne, niektóre z nich zajmuje jedna lub dwie strony, a to po to właśnie, żeby czytelnik skupił się na przepięknych opisach. Autorka nie pozwala czytelnikowi na to, żeby przeszedł obok tej książki, ale niemal zmusza czytelnika do tego, żeby się wczuł w tą książkę, żeby wyobraził sobie wszystko co czyta, czy to bohaterów, czy opisy Jerozolimy, a także żeby wyczuwał zapachy i smak potraw. Bo dla nas czytelników jest to ciekawa czytelnicza podróż do Ziemi Świętej, szczególności Jerozolimy, miasta o niezwykłej historii, tak ważnego dla aż trzech religii, co jest dobrodziejstwem i przekleństwem tego miasta jednocześnie. Przy czym jest to nie tylko opis piasków pustyni, czy budynków w mieście, ale są opisy mentalności ludzkiej i jak piękny Śródziemnomorski klimat wpływa na mentalność. Przy czym mentalność i tożsamość Żydów jest międzynarodowa, bo przez szereg stuleci wędrowali po całym świecie. Kiedyś Amos Oz w TVP Kultura wypowiadał się o procesie wytworzenia języka nowohebrajskiego i co za tym idzie stworzenia świadomości narodowej na nowo, a więc w pewnym ten naród jako jeden odrodził się na nowo. Jest to na pewno fascynujący, bezprecedensowy proces.

Jednak nie jest to wcale książka cukierkowa i słodka autorka nie unika pisania o tym co jest trudne, chociażby o wojnach na bliskim wschodzie. Motyw wojen o istnienie państwo Izrael się pojawia, ale w sposób raczej zmetaforyzowany niż dosłowny. Ale on jest, i jest niezwykle ważny. Jest jeden ciekawy rozdział, jak Mojżesz wpakował się do Niebiańskiej biblioteki i czytał wytwory cywilizacji ludzkiej kilku tysiącleci, siedział tam dobrze ponad sto lat, i jak dotarł czytelniczo do XX wieku, to mu się po prostu niedobrze zrobiło, od tego co czytał o nienawiściach, pogromach religijnych, o holokauście, ale także jak czytał o tym co wyprawiają sami Żydzi, kiedy prowadzą wojny z Arabami, wiadomo żadne aniołki to oni nie są.

Po prostu się porzygał!

Ta scena jest cholernie wymowna i starczy za wszystkie opisy tego złego co dzieje się w znanej nam współczesności. Po prostu autorka w ten sposób, wrażliwy i otwarty przekazuje czytelnikom, że nienawiść międzyludzka, prowadząca do zbrodni jest po prostu chora. To przesłanie jest jak najbardziej uniwersalne w tej książce.

Główna bohaterka Szalomit Szefer, mieszkająca w Londynie, z wykształcenia doktor biblistyki, wykładowca uniwersytecki, dowiaduje, że jej dom rodzinny ma być rozebrany, postanawia przyjechać do Jerozolimy, żeby spotkać się z bliskimi i spędzić trochę czasu w rodzinnym domu. Jednak jak się okazuje nie jest to zwykła podróż do Jerozolimy, ale też podróż mentalna, autorką odkrywa tożsamość mentalną, dowiaduje się sporo o swojej, ponoć starożytnego pochodzenia, rodzinie Szeferów. Ciekawe jest, że jej stryj Saul odnalazł Księgę rodu Szeferów, która zawiera starożytną, niemal mityczną historie rodu. Okazało się, że ta tajemniczą księgą interesują się inni. W sumie ta księga, ledwo się odnalazła i od razu zaginęła i nikt nie dowiedział się co tam w niej było. Pozostały domysły, spekulacje, idee...

Zdecydowanie warto przeczytać i odbyć tą czytelniczą podróż do Jerozolimy. Naprawdę świetnie czyta się tą książkę, choć trzeba się nią delektować, nie śpieszyć się bez potrzeby, dać sobie czas na refleksje i przemyślenia i odkrywać jej piękno, klimat, przeżyć fascynującą przygodę. Wystarczy sięgnąć po tą książkę.
Polecam.

Kiedy zamykałem tą książkę, w myślach powiedziałem jedno: piękna książka, i dzielę się tą radością z przeczytania tej fantastycznej książki z wami drodzy czytelnicy. Można dodać jeszcze jedno, ta książka jest inna niz wszystkie i dlatego jest taka wyjątkowa. To kawałek świetnej literatury. Tamar Yellin w przepiękny sposób rozpracowuje motywy kultury Żydowskiej, a więc dla...

Książka jest pełną ciepła i mądrości historią żydowskiego rodu Szeferów. Opowiada o 3 pokoleniach rodu, akcja przenosi nas pomiędzy czasem i odległością, jest wypełniona barwą, dźwiękiem, zapachami i smakiem dawnej Jerozolimy. Jednocześnie, nie jest to książka upiększająca rzeczywistość, to co jest brudna i brzydkie nadal takie pozostaje, ale jednocześnie tworzy niepowtarzalny klimat rodziny i tradycji.

Książka jest pełną ciepła i mądrości historią żydowskiego rodu Szeferów. Opowiada o 3 pokoleniach rodu, akcja przenosi nas pomiędzy czasem i odległością, jest wypełniona barwą, dźwiękiem, zapachami i smakiem dawnej Jerozolimy. Jednocześnie, nie jest to książka upiększająca rzeczywistość, to co jest brudna i brzydkie nadal takie pozostaje, ale jednocześnie tworzy...

Akcja książki dzieje się głównie Jerozolimie, przenosi się jednak czasem do Tel Awiwu i Anglii, w której wychowała się główna bohaterka, Szulamit. Szulamit zawodowo zajmuje się studiowaniem Biblii, żyje w ciągłym zawieszeniu, uciekła od swoich żydowskich korzeni, ale nie potrafi stworzyć sobie nowego życia. Przybywa do Jerozolimy, bo rodzinny dom jej ojca, w którym jako dziewczynka spędzała wakacje ma zostać zburzony i chciałaby go jeszcze raz zobaczyć. Razem z Szulamit poznajemy historię jej rodziny, zaczynającą się od Szaloma Szefera ze Skidla, który ze Skidla przeniósł się do Bielska, a tam dopadła go tęsknota za Jerozolimą, choroba i przekazywana następnym pokoleniom niestrawność.
Na przemian śledzimy zagłębianie się Szulamit w historię rodu oraz spór o Torę, być może błędną, być może tą jedyną właściwą, która znalazła się w posiadaniu Szeferów, a którą każda gałąź rodu chciałaby dla siebie.
Książka jest sagą rodziną, opowieścią o tym, jak kochając można krzywdzić i o szukaniu swego miejsca i tożsamości. Książka też barwnie przedstawia dawną i dzisiejszą Jerozolimę, początki Tel Awiwu, miasta mirażu i jego dzisiejszą żywotność.

Akcja książki dzieje się głównie Jerozolimie, przenosi się jednak czasem do Tel Awiwu i Anglii, w której wychowała się główna bohaterka, Szulamit. Szulamit zawodowo zajmuje się studiowaniem Biblii, żyje w ciągłym zawieszeniu, uciekła od swoich żydowskich korzeni, ale nie potrafi stworzyć sobie nowego życia. Przybywa do Jerozolimy, bo rodzinny dom jej ojca, w którym jako...

Ciężko się czytało tę książkę, oj ciężko - może po prostu nie przywykłam do takiego tempa akcji. I takiej ciemnej, zakurzonej atmosfery. Ale za to wysiłek został nagrodzony górą wiedzy o Jerozolimie, kulturze żydowskiej i języku hebrajskim. Było warto :)

Ciężko się czytało tę książkę, oj ciężko - może po prostu nie przywykłam do takiego tempa akcji. I takiej ciemnej, zakurzonej atmosfery. Ale za to wysiłek został nagrodzony górą wiedzy o Jerozolimie, kulturze żydowskiej i języku hebrajskim. Było warto :)