Książki takie jak ta potrafią zdumiewać, gdy okazują się aktualnie nawet 20 lat po wydaniu, i to w odniesieniu do innego rejonu świata. Przejmująca, smutna, na swój sposób wizjonerska, choć językowo dość nijaka.

Książki takie jak ta potrafią zdumiewać, gdy okazują się aktualnie nawet 20 lat po wydaniu, i to w odniesieniu do innego rejonu świata. Przejmująca, smutna, na swój sposób wizjonerska, choć językowo dość nijaka.

Nie jestem fanem Vargasa, którego dla ułatwienia nazywam Llosą, a mimo to recenzowałem go 9 razy (1x7; 1x6; 5x5; 1x2; 1x1). Obiektywnie stwierdzam, że na samym LC ma 1044 fanów, a połowa z jego 32 książek ma średnią w granicach 6,5 – 7.99. (Żadna 8/10 nie osiągnęła). Ta, mimo 12 lat od wydania, ma zaledwie 6,74 (123 ocen i 13 opinii). Zrozumiałe, że jego fani będą wychwalać każdy jego wytwór, a mnie po ludzku po prostu przykro, że 70 letni starzec ugania się po pustyni piętnaście dni, by jakoś sklecić publikację na modny temat. Orze jak może, umieszcza „reportaże” w całości lub we fragmentach w gazetach hiszpańskich, francuskich i innych. Z przedmowy:
„…Tych osiem tekstów ukazało się w październiku w madryckim dzienniku „El Pais”, a także w dwudziestu gazetach latynoamerykańskich. W Europie, o ile mi wiadomo, tylko rzymska „La Repubblica” opublikowała cały cykl, natomiast inne czasopisma, jak paryski „Le Monde”, ograniczyły się do wydrukowania fragmentów…”
Jako ciekawostkę donoszę, że anglojęzyczna Wikipedia tej pozycji w ogóle nie podaje.
Żeby nie było, ze ja mam jakąś niechęć do Llosy, to polecam recenzję autora wielu książek na temat Izraela, Pawła Smoleńskiego, którego niedawno chwaliłem za „Goralenvolk”. Smoleński jest poniekąd osobą publiczną więc się kryguje:
„…to przyjemność spierać się z wielkim peruwiańskim pisarzem i po cichu zazdrościć..”
„…A jednak dzięki Llosie za tę książkę….”
…ale też wali:
„…Zgadzamy się w pryncypiach, a w szczegółach nie. Oglądamy to samo, a wyciągamy różne wnioski. … ….(Llosa) zbiera połajanki od zwariowanych antysemitów, bo pisze o Izraelu tak, jak on naprawdę wygląda, oraz od otumanionej lewicy, że nie dostrzega arabskiego dramatu. Wspomnijmy też o razach wymierzonych ochoczo przez tych, którzy uważają, że Llosa jednoznacznie przeszedł na stronę Palestyńczyków. Będziemy mieli komplet. Ani się uchylić, ani oddać, ani odszczeknąć. Tylko przeczytać. Gdzie więc się nie zgadzamy? Już w pierwszym zdaniu, gdy Peruwiańczyk notuje, że Izrael to kraj demokratyczny, ale tylko w stosunku do Żydów….”
Polecam całość recenzji na: http://wyborcza.pl/1,75410,3836823.html
Teraz „robur” z LC, z którym się zgadzam (dał 4/10):
„Vargas Llosa jako reporter broni się. Szkoda tylko, że jego reportaże z Izraela i Palestyny zajmują trochę ponad połowę objętości książki. Druga część to komentarze polityczne, a w tej roli Peruwiańczyk jest zwyczajnie nudny.”

Powiem dosadniej: autor, świadomy swojej popularności i pozycji, nie chce nikogo zrazić, więc stara się odpowiednio rozdzielić świeczkę, i ogarek, co jak pięknie ujął Wałęsa: „Jestem za, a nawet przeciw..”. W efekcie został skrytykowany przez wszystkie zainteresowane strony.
Reasumując, fani i tak go przeczytają i będą wychwalać; pozostałym odradzam, bo mnogość wybitnych pozycji na ten temat jest przeogromna, a ponadto czas bezlitośnie weryfikuje poglądy sprzed 15 lat. Dla świętego spokoju jeszcze raz 5/10

Nie jestem fanem Vargasa, którego dla ułatwienia nazywam Llosą, a mimo to recenzowałem go 9 razy (1x7; 1x6; 5x5; 1x2; 1x1). Obiektywnie stwierdzam, że na samym LC ma 1044 fanów, a połowa z jego 32 książek ma średnią w granicach 6,5 – 7.99. (Żadna 8/10 nie osiągnęła). Ta, mimo 12 lat od wydania, ma zaledwie 6,74 (123 ocen i 13 ...

W sumie to nawet nie planowałem przeczytać tej książki w całości. Miała to być po prostu kolejna porcja ewentualnych danych potrzebna do napisania pracy magisterskiej. Jednak dwa czy trzy pierwsze zdania wstępu tak mnie zaintrygowały że postanowiłem jednak zapoznać się z całością treści, tym bardziej że to w sumie krótka książka. Przeczytałem i nie żałuję bo chociaż to w sumie bardziej zbiór artykułów niż książka to warto się z nimi zapoznać, choćby po to żeby spojrzeć na słynny konflikt z nieco innej perspektywy.

Ta niewielka książeczka wywarła na mnie niemałe wrażenie. Mimo że jestem sympatykiem Izraela, muszę przyznać że niektórych z posunięć tego państwa nawet ja nie jestem w stanie zaakceptować. Kiedy się czyta o tym jak z zabójczą precyzją komandosom z Sayeret Matkal udało się zlikwidować groźnego przywódcę terrorystów gdzieś w odległej Tunezji to po prostu wzbudza podziw i uznanie. Podziw budzi również potęga militarna tego maleńkiego państwa zademonstrowana w szeregu zwycięskich wojen stoczonych z państwami arabskimi. Niestety, kiedy czyta się o tym jak ta wielka i nowoczesna potęga militarna jest wycelowana w stronę niewielkiej nacji, która tak jak Izrael, przez wieki (o ironio !) nie posiada własnego państwa można odczuć po prostu oburzenie. Podobnie dzieje się kiedy czyta się o wielkiej tragedii tysięcy Palestyńczyków skazanych na życie w obozach dla uchodźców które w praktyce stały się obozami nędzy i cierpienia.

Książka z jednej strony wywiera duże wrażenie, z drugiej jest interesująca sama w sobie po pozwala spojrzeć na zagadnienie konfliktu izraelsko - palestyńskiego z nieco innej perspektywy. Jej lektura utwierdza również w przekonaniu że osiągnięcie pokoju między tymi nacjami jest bardzo trudne ale nie jest niemożliwe. Co więcej, stanowi sine qua non pokoju na całym Bliskim Wschodzie.

W sumie to nawet nie planowałem przeczytać tej książki w całości. Miała to być po prostu kolejna porcja ewentualnych danych potrzebna do napisania pracy magisterskiej. Jednak dwa czy trzy pierwsze zdania wstępu tak mnie zaintrygowały że postanowiłem jednak zapoznać się z całością treści, tym bardziej że to w sumie krótka książka. Przeczytałem i nie żałuję bo chociaż to w...

Vargas Llosa jako reporter broni się. Szkoda tylko, że jego reportaże z Izraela i Palestyny zajmują trochę ponad połowę objętości książki. Druga część to komentarze polityczne, a w tej roli Peruwiańczyk jest zwyczajnie nudny.

Vargas Llosa jako reporter broni się. Szkoda tylko, że jego reportaże z Izraela i Palestyny zajmują trochę ponad połowę objętości książki. Druga część to komentarze polityczne, a w tej roli Peruwiańczyk jest zwyczajnie nudny.

Książka nie tyle o konflikcie izraelsko-palestynskim co o tym czemu praktycznie szans na pokój w tamtym regionie nie ma... Książka o tym dlaczego autor mimo, iż jest wielkim przyjacielem Izraela w konflikcie nie może opowiedzieć się po jego stronie. Książka też o tym, że ilu ludzi tyle zdań. Warto przeczytać.

Książka nie tyle o konflikcie izraelsko-palestynskim co o tym czemu praktycznie szans na pokój w tamtym regionie nie ma... Książka o tym dlaczego autor mimo, iż jest wielkim przyjacielem Izraela w konflikcie nie może opowiedzieć się po jego stronie. Książka też o tym, że ilu ludzi tyle zdań. Warto przeczytać.

Dosc powierzchowny zbior reportazy i opinii, nieco zdezaktualizowanych, bo z pierwszej polowy lat 2000. Troche naciagane zarzekanie sie autora, ze krytykuje Izrael z pozycji jego przyjaciela. Troche jakby ciagle bal sie oskarzen o antysemityzm, ktore go zreszta i tak spotykaly... Dlaczego krytykujac palestynski terroryzm nie musi wciaz powtarzac, ze jest przyjacielem Palestynczykow?

Dosc powierzchowny zbior reportazy i opinii, nieco zdezaktualizowanych, bo z pierwszej polowy lat 2000. Troche naciagane zarzekanie sie autora, ze krytykuje Izrael z pozycji jego przyjaciela. Troche jakby ciagle bal sie oskarzen o antysemityzm, ktore go zreszta i tak spotykaly... Dlaczego krytykujac palestynski terroryzm nie musi wciaz powtarzac, ze jest przyjacielem...

Niezwykle ciekawy obraz konfliktu Izraelsko-Palestyńsko. Książka ma już parę ładnych lat, a refleksje autora ciągle są boleśnie aktualne.

Niezwykle ciekawy obraz konfliktu Izraelsko-Palestyńsko. Książka ma już parę ładnych lat, a refleksje autora ciągle są boleśnie aktualne.

Zaskakujące z jaką łatwością i zręcznością ofiara przeobraża się w kata. Konflikt między Izraelem a Palestyną to klasyczny przykład biblijnej zasady oko za oko ząb za ząb. Z jednej strony Izrael wspierany i dozbrajany przez USA, z drugiej zamykana w coraz ciaśniejszym pierścieniu Palestyna mająca za sobą cały świat Arabski. Każdy ruch podsyca jeszcze bardziej napiętą sytuację pomiędzy obiema stronami. Każdy samobójczy atak, to krwawy odwet, w którym niestety najbardziej cierpi ludność cywilna. Sytuacja od wielu lat znajduje się w martwym punkcie. A jedynym rozwiązaniem zdaje się być nieliczny głos rozsądku optujący za utworzeniem dwu-narodowego Państwa opartego na zasadach tolerancji, demokracji i wzajemnego poszanowania członków tak dwu odmiennych a zarazem podobnych religii i kultur.

Zaskakujące z jaką łatwością i zręcznością ofiara przeobraża się w kata. Konflikt między Izraelem a Palestyną to klasyczny przykład biblijnej zasady oko za oko ząb za ząb. Z jednej strony Izrael wspierany i dozbrajany przez USA, z drugiej zamykana w coraz ciaśniejszym pierścieniu Palestyna mająca za sobą cały świat Arabski. Każdy ruch podsyca jeszcze bardziej napiętą...

Ciekawy głos w dyskusji na temat konfliktu palestyńsko-izraelskiego. Dość wyraźnie opowiada się po jednej ze stron, co jednak nie przeszkadza w czytaniu o absurdach w tamtym świecie. Dość powiedzieć, że odmówiono mu wjazdu do Izraela po tak jasnym zaprezentowaniu swoich poglądów. Na pewno warto. A czyta się lekko.

Ciekawy głos w dyskusji na temat konfliktu palestyńsko-izraelskiego. Dość wyraźnie opowiada się po jednej ze stron, co jednak nie przeszkadza w czytaniu o absurdach w tamtym świecie. Dość powiedzieć, że odmówiono mu wjazdu do Izraela po tak jasnym zaprezentowaniu swoich poglądów. Na pewno warto. A czyta się lekko.

Dla mnie to bardzo ważny zbiór tekstów. Po Oz to pierwszy autor nie związany z tym obszarem geograficznym, który zabiera głos w temacie jednego z najgorszych konfliktów XX ale i XXI wieku....

Dla mnie to bardzo ważny zbiór tekstów. Po Oz to pierwszy autor nie związany z tym obszarem geograficznym, który zabiera głos w temacie jednego z najgorszych konfliktów XX ale i XXI wieku....