To bardzo klimatyczna proza, którą czyta się jak żydowskie opowieści, które maja słuchaczom powiedzieć coś ważnego o życiu, ale nie wprost, tylko poprzez odczytywanie wymowy zdarzeń. Język jest też rodzajem gawędy, z powtórzeniami , podkreśleniami, niedomówieniami i poczuciem losu, który prowadzi ludzi jak chce. A samo pojęcie cechmistrza i fałszywych mierników wagi daje szerokie pole do bardziej uniwersalnych interpretacji

To bardzo klimatyczna proza, którą czyta się jak żydowskie opowieści, które maja słuchaczom powiedzieć coś ważnego o życiu, ale nie wprost, tylko poprzez odczytywanie wymowy zdarzeń. Język jest też rodzajem gawędy, z powtórzeniami , podkreśleniami, niedomówieniami i poczuciem losu, który prowadzi ludzi jak chce. A samo pojęcie cechmistrza i fałszywych mierników wagi daje...

20/180/2023
Podobna bardziej do Marsza Radecky'ego niż do najbardziej nostalgicznej Krypty Kapucynów. Bohaterowie wszystkich trzech powieści pojawiają się w najmniej oczekiwanych momentach. Kolejna opowieść o świecie utraconym.

20/180/2023
Podobna bardziej do Marsza Radecky'ego niż do najbardziej nostalgicznej Krypty Kapucynów. Bohaterowie wszystkich trzech powieści pojawiają się w najmniej oczekiwanych momentach. Kolejna opowieść o świecie utraconym.

W przypadku większości książek streszczenie w kilku zdaniach o czym są, nie sprawia mi większych problemów. W przypadku książki Fałszywa waga niestety nie jest to takie proste.

Można oczywiście napisać, że to książka o romansie małomiasteczkowego urzędnika, który zajmował się sprawdzaniem fałszywych odważników, ale moim zdaniem jest w niej dużo więcej.

Anzelma Eibenschütza poznajemy w momencie życiowej zmiany. Jego małżonka przekonała go do rezygnacji z pracy w wojsku i przyjęcia posady cechmistrza zajmującego się kontrolą wag. Eibenschütz nie lubi swojej nowej pracy. Okazuje się, że wojskowy tryb życia jest prosty, a gdy nagle trzeba zacząć samemu kierować swoimi decyzjami, to wszystko staje się o wiele bardziej skomplikowane. Na przykład trzeba się zmagać z niechęcią, albo i nienawiścią ludzką, wszak Eibenschütz jest urzędnikiem wykrywającym oszustwa.

Eibenschütz zmaga się także ze swoją samotnością. Jest samotny wśród ludzi z którymi pracuje, ale i żona także okazuje się obca. Szczególnie, kiedy na jaw wychodzi jej romans. Główny bohater zaczyna zadawać sobie pytania: po co to wszystko? Dla kogo? Dlaczego? Jest wewnętrznie rozdarty i zagubiony, przez co niezbyt rozważnie pakuje się w romans z pewną kobietą. To z kolei pociąga za sobą różne konsekwencje, które spychają go coraz dalej w zagubienie.

A kolczyki dzwonią

Jestem pod wrażeniem stylu Josepha Rotha. Zaskoczyło mnie to, że można tak pisać. Mam tu na myśli powtórzenia, które autor stosuje dla podkreślenia pewnych emocji lub stanów. Niektóre z nich pozostaną ze mną na długo, bo są niezwykle obrazowe. Na przykład to, gdy Anzelm myśli o swojej kochance, to słyszy delikatne dzwonienie kolczyków. Codzienność się toczy, ale jakby obok, a w głowie Eibenschütz ma to dzwonienie. Kolczyki dzwonią. Dzwonią cały czas.

Sposób w jaki autor to opisuje sprawia, że zaczynamy rozumieć obsesję, która opanowała cechmistrza. Akcja toczy się jakby dwutorowo. Na jednym planie są wydarzenia, a na drugim wszystkie emocje, które zbierają się w głowie głównego bohatera. Nic nie jest w stanie zagłuszyć delikatnego dzwonienia kolczyków w głowie. A później szelestu sukni.

To styl sprawia, że Fałszywa waga to poniekąd kronika wewnętrznych rozterek ludzi pogubionych w swoim życiu. Ludzi, którzy pewne rzeczy robią z tęsknoty, rozpaczy lub strachu, którzy są pogubieni w swoim życiu i nie umieją się odnaleźć. I wszyscy jesteśmy tacy sami, bo wszyscy jesteśmy po prostu ludźmi.

W przypadku większości książek streszczenie w kilku zdaniach o czym są, nie sprawia mi większych problemów. W przypadku książki Fałszywa waga niestety nie jest to takie proste.

Można oczywiście napisać, że to książka o romansie małomiasteczkowego urzędnika, który zajmował się sprawdzaniem fałszywych odważników, ale moim zdaniem jest w niej dużo więcej.

Anzelma...

Zakochałam się w sposobie narracji użytym w tej książce, krótkie rozdziały splatające się z kolejnymi porami roku nadają baśniowy wymiar losom bohaterów, a barwne i zarazem zwięzłe opisy zarówno postaci jak i otaczającej ich przyrody pozwalają na doskonałe odwzorowanie scenerii oczami wyobraźni. Drugi aspekt, którym ta pozycja mocno u mnie zapunktowała jest umieszczenie silnego poczucia absurdu gdzieś jeszcze w cesarskich czasach, nie jest co coś czego się spodziewałam. No i już ostatnie - zakończenie książki nakłoniło mnie do wytężenia swoich ostatnich neuronów, co zawsze wydaje mi się pozytywem.

Zakochałam się w sposobie narracji użytym w tej książce, krótkie rozdziały splatające się z kolejnymi porami roku nadają baśniowy wymiar losom bohaterów, a barwne i zarazem zwięzłe opisy zarówno postaci jak i otaczającej ich przyrody pozwalają na doskonałe odwzorowanie scenerii oczami wyobraźni. Drugi aspekt, którym ta pozycja mocno u mnie zapunktowała jest umieszczenie...

Roth umiescil opowiesc w basniowym, autentycznym miasteczku nieopodal Brodow, miejsca swojego urodzenia. Zawodowy podoficer Eibenschutz przyjezdza do Zlotogrodu i obejmuje posade cechmistrza. Odtad bedzie kontrolowal wszystkie wagi i miary miejscowych kupcow. Handlarzy koralami, sukiennikow, mleczarzy, rybiarzy i tych sprzedajacych przyslowiowe mydlo i powidlo.
W prywatnym zyciu Anzelm to czlowiek nieszczesliwy. Zdradzany przez zone, rozstaje sie z nia po narodzinach dziecka jej kochanka. Zaczyna pic.
Wkrotce tez zakochuje sie w pieknej karczmarce. Ta szalona i trudna milosc sprowadza go na dno.
Cesarstwo chwieje sie w posadach, okolice nawiedza epidemia cholery. Glowny bohater, dobry czlowiek, przegrywa ze skorumpowanym systemem.
Pelna nostalgii i dramatycznych wydarzen powiesc uwodzi pieknym jezykiem.
Godne polecenia.

Roth umiescil opowiesc w basniowym, autentycznym miasteczku nieopodal Brodow, miejsca swojego urodzenia. Zawodowy podoficer Eibenschutz przyjezdza do Zlotogrodu i obejmuje posade cechmistrza. Odtad bedzie kontrolowal wszystkie wagi i miary miejscowych kupcow. Handlarzy koralami, sukiennikow, mleczarzy, rybiarzy i tych sprzedajacych przyslowiowe mydlo i powidlo.
W prywatnym...

Jest tu wszystko czego po Rothcie można się spodziewać. Melancholia, rozpad, bezradność bohatera w obliczu losu. Tym razem w skali mikroświata, urzędnika c-k monarchii, a nie w skali makroświata całego państwa. Ale mechanizmy są podobne i wszystko prowadzi do podobnego celu. Wątki z innych książek autora się przeplatają. Wierni fani będą poszukiwać szczegółów łączących ją z innymi, przypadkowy czytelnik się nie zorientuje, a antagoniści choćby nie wiem co, to i tak nie będą zadowoleni. No i jeszcze kapitalny język, składnia powtórzeń, którymi Roth buduje atmosferę, na przykład niepewności.

Jest tu wszystko czego po Rothcie można się spodziewać. Melancholia, rozpad, bezradność bohatera w obliczu losu. Tym razem w skali mikroświata, urzędnika c-k monarchii, a nie w skali makroświata całego państwa. Ale mechanizmy są podobne i wszystko prowadzi do podobnego celu. Wątki z innych książek autora się przeplatają. Wierni fani będą poszukiwać szczegółów łączących ją z...