Placówka Basilisk

Pierwszy tom rewelacyjnej serii Davida Webera o Honor Harrington.

W książce tej poznajemy główną bohaterkę serii, która obejmuje dowództwo lekkiego krążownika wysłanego przez dowództwo do placówki Basilsk, peryferyjnej stacji Gwiezdnego Królestwa Manticore, będącej miejscem zsyłki dla niepokornych lub beznadziejnych oficerów.
Honor zalicza się do tej pierwszej kategorii, jest też znakomitym dowódcą, który wkrótce zamieni placówkę Basilsk we wzorcową stację mimo konieczności mierzenia się z wrogami wewnętrznymi i zewnętrznymi.

David Weber buduje w Placówce Basilsk bardzo interesujący świat kosmicznych pojedynków i starć oparty w dużej mierze o założenia z okresu flot żaglowych. Gwiezdne Królestwo Manticore oparte jest o XIX wieczną Wielką Brytanię, jej główni wrogowie odpowiadają XVIII wiecznej Francji. Mimo tych anachronizmów książkę dobrze się czyta, postacie są niezwykle interesująco narysowane, oprócz głównych bohaterów występuje też duża liczba bohaterów drugoplanowych, których autor również ciekawie rozwija, ich działania nie są przypadkowe a spotkanie z Honor ma również wpływ (zdradzając nieco ciąg dalszy) na ich dalsze losy.

Gorąco polecam tą książkę (i całą serię) miłośnikom Military SF i Space Opera. Choć jak sądzę, większość z nich już dobrze ją zna. Ja wracam do tej książki i serii regularnie, za każdym razem odkrywając Honorverse na nowo.

Pierwszy tom rewelacyjnej serii Davida Webera o Honor Harrington.

W książce tej poznajemy główną bohaterkę serii, która obejmuje dowództwo lekkiego krążownika wysłanego przez dowództwo do placówki Basilsk, peryferyjnej stacji Gwiezdnego Królestwa Manticore, będącej miejscem zsyłki dla niepokornych lub beznadziejnych oficerów.
Honor zalicza się do tej pierwszej kategorii,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza i najlepsza część serii.

Pierwsza i najlepsza część serii.

Pokaż mimo to

Sporo czasu minęło odkąd ją przeczytałem, ale w głowie mam jedną myśl: Jakie to nudne! Rozmowy, rozmowy, rozmowy... Aż do ZAKOŃCZENIA i cudownej sceny batalistycznej, dzięki której powiedziałem: chcę więcej. I dla tej sceny daje 7/10 i polecam! Następne są o wiele lepsze!

Sporo czasu minęło odkąd ją przeczytałem, ale w głowie mam jedną myśl: Jakie to nudne! Rozmowy, rozmowy, rozmowy... Aż do ZAKOŃCZENIA i cudownej sceny batalistycznej, dzięki której powiedziałem: chcę więcej. I dla tej sceny daje 7/10 i polecam! Następne są o wiele lepsze!

Pokaż mimo to

Jest to pierwsza książka jaką przeczytałem tego autora i jestem wręcz zachwycony oraz spragniony kolejnych tomów. Spodziewałem się raczej mało wyrafinowanej kosmicznej nawalanki, a dostałem niezłą powieść, z wciągającą fabułą i przekonująco zbudowanym klimatem gwiezdnej marynarki. Dawno już nie miałem takiej chęci czytania danej książki. Dosłownie człowiek pochłania kolejne strony i nie ma dosyć.

Główna bohaterka obejmuje dowództwo nad wiekowym krążownikiem HMS Fearless. Niestety, ale został on wyposażony jedynie w prototypową, mało skuteczną broń. Mimo wszystko Honor Harrington udaje się zniszczyć flagową jednostkę "Agresorów", a cała ta sytuacja ma miejsce podczas corocznych manewrów floty. Za karę zostaje wysłana do układu planetarnego Basilisk. Jest to bardzo nieprzyjemne miejsce, do którego wysyła się najgorszych oficerów. Układ, gdzie kwitnie przemyt, a dotychczasowi przedstawiciele Royal Navy nic sobie z tego nie robili. Przymykali oko to mało powiedziane. Aż do czasu pojawienia się pierwszego od 20 lat kapitania, który postanowił potrząsnąć tym gniazdem szerszeni. Skandal, jaki wybucha, gdy energiczna pani Honor dobiera się do skóry leniwym urzędnikom i przywraca porządek na planecie, wywołał szeroki uśmiech na mojej twarzy.

Polecam wszystkim miłośnikom gwiezdnych przygód.

Jest to pierwsza książka jaką przeczytałem tego autora i jestem wręcz zachwycony oraz spragniony kolejnych tomów. Spodziewałem się raczej mało wyrafinowanej kosmicznej nawalanki, a dostałem niezłą powieść, z wciągającą fabułą i przekonująco zbudowanym klimatem gwiezdnej marynarki. Dawno już nie miałem takiej chęci czytania danej książki. Dosłownie człowiek pochłania kolejne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę jak i caa serię czytalem już 2-3 razy teraz ponownie do niej powróciłem chociaż nie lubie space-oper szczególnie militarnych/marynistycznych. Tu właśnie mamy do czynieia z taką serią. śledzimy losy dowódcy kosmicznego statku bojowego oraz jego załogi i osób mniej lub bardziej z nimi powiązanymi. Cóż może być bardziej sztampowego i nudnego. Mimo takich myśli kiedyś z nudów siegnałem po ten tom i wsiąkłem w cała serię. Owszem bohaterowie częśto są sztampowi - krystalicznie dobrzy i gotowi do poświęceń lub bardzo źli bez zasad. Autor jednak opisuje złozony i barwny świat jeszcze bardziej z kolejnymi tomami go ubarwiając i przyjemnie komplikując co znaczcznie osłabia płaskość przedstawinych postaci. Na szcześćie nie przesadza z przydługimi opisami umiejetnie przeplata dialogi z dynamiką i opisami przez co przez dobre pół książki nawet nie dostrzegamy tego triku, później jest nam wręcz na rękę. Nawet bitwy i potyczki są przedstawione wg tej zasady pozwalając nie zanudzić się ich przebiegiem. Ciekawy złożony świat mniejsze i większe problemy bohaterów, nieusypiające opisy i okazuje się że space opera militarystyczna da się czytać.

Książkę jak i caa serię czytalem już 2-3 razy teraz ponownie do niej powróciłem chociaż nie lubie space-oper szczególnie militarnych/marynistycznych. Tu właśnie mamy do czynieia z taką serią. śledzimy losy dowódcy kosmicznego statku bojowego oraz jego załogi i osób mniej lub bardziej z nimi powiązanymi. Cóż może być bardziej sztampowego i nudnego. Mimo takich myśli kiedyś z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza część świetnego cyklu military science fiction o przygodach Honor Harrington czyli dowódczyni statków jej królewskiej mości. O tyle różna od innych, że tutaj Honor Harrington dopiero zaczyna swoją. Jest nieopierzonym porucznikiem, który dostaje swoje pierwsze dowództwo. Nie jest jeszcze super dowódcą, super strzelcem, super komandosem i super strategiem tylko nieco lepszym, dzięki prolongowi i planecie urodzenia, człowiekiem z rozterkami i niedoskonałościami. Nie do końca dogaduje się z nowymi podkomendnymi a ci nie do końca jej ufają. Ćwiczenia nie wychodzą jej tak jakby tego chciała i zostaje zesłana na koniec świata uważany za miejsce gdzie łamane są wojskowym kariery. Co gorsza spotyka człowieka z "układu władzy", który w akademii wojskowej próbował ją zgwałcić. Czy wyjdzie z tego zwycięsko? No raczej ;)
Lubię tą książkę, czytałem ją dwa razy i dwa razy mi się podobała chociaż oczywiście za drugim wiedziałem już jak się skończy. Godna polecenia. Jedyne do czego można się przyczepić to sposób, w jaki kreowane są postaci - nieco płaskie moim zdaniem. No może jeszcze "konflikt" między Honor a jej zastępcą McKeonem jest nieco wymuszony. Lubisz science-fiction i walki okrętów w kosmosie? Polubisz i Honor Harrington.

Pierwsza część świetnego cyklu military science fiction o przygodach Honor Harrington czyli dowódczyni statków jej królewskiej mości. O tyle różna od innych, że tutaj Honor Harrington dopiero zaczyna swoją. Jest nieopierzonym porucznikiem, który dostaje swoje pierwsze dowództwo. Nie jest jeszcze super dowódcą, super strzelcem, super komandosem i super strategiem tylko nieco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Żeby się cieszyć lekturą tej powieści czytelnik jest wpierw zobowiązany przyjąć kilka założeń.

Po pierwsze, całość to w istocie panegiryk na cześć głównej bohaterki, co to się chłopom i admirałom nie kłania, wzorze cnót wszelakich, która wszystkich po kątach porozstawia i nawet w najgorszym bagnie (gdzie, rzecz jasna, trafia niesprawiedliwie i nie ze swojej winy) wyjdzie koniec końców na swoje. Nie obędzie się więc chociażby od tego, że raz za jakiś czas słuchamy różnych innych bohaterów jak za jej plecami opowiadają jaka to ona nie jest niesamowita. Wszystko umie, zawsze lodowato spokojna, do tego ma magicznego kota drzewnego (którego z jakiegoś powodu nie przetłumaczono jako "drzewokota" czy podobnie, więc ciągle kłuje w oczy anglicyzm "treecat"). W zasadzie zanotowałem u niej w czasie lektury jedynie dwie istotniejsze wady: kiepsko radziła sobie z matematyką - co nie miało znaczenia, bo miała komputery i jakiś magiczny instynkt, dzięki którym i tak mogła latać lepiej jak inni - oraz nie była jakoś specjalnie urodziwa - co nie miało znaczenia, bo autor i tak ani myślał się pchać w wątki miłosne i mu uroda do niczego nie była potrzebna. Na ile jej postać już zdryfowała w stronę klasycznej "Mary Sue" nie podejmę się oceniać. To jednak było do przewidzenia, w końcu cała seria na X tytułów się kręci wokół niej i jej geniuszu, ciężko oczekiwać czegoś innego.

Po drugie, archaizm po prostu leje się z ekranu gęstą strugą. Przyszłość i statki kosmiczne, a strategia, kierowanie i stosunki na pokładzie dalej są żywcem wyjęte z czasów admirała Nelsona. Dochodzi tu momentami do absurdalnych kuriozów, pokroju tego że kapitan musi ustnie polecić bosmanowi aby ten zmienił kurs okrętu o kilka stopni w prawo. Komputery zamiast wyręczać ludzi w niemal każdej czynności stanowią tu odpowiednik rozbudowanego liczydła czy sekstansu, na którym załoga ręcznie sprawdza obliczenia i koordynaty. Albo oficer medyczny, który rannych w bitwie dalej kroi skalpelem zamiast stosować jakieś zrobotyzowane manipulatory czy coś w tym stylu. Krótko mówiąc, niby sci-fi, ale na kosmicznych galeonach i brygantynach.

Po trzecie, autor, jeśli wierzyć Wikipedii, jest gorącym zwolennikiem równości płci, przez co jak na marynarkę wojenną kręci się w tej armii całe mnóstwo kobiet na wysokich stanowiskach, przeważnie utalentowanych i uzdolnionych (choć są wyjątki), co również niektórych może drażnić bądź śmieszyć. Przekonania i poglądy autora jeszcze tutaj są raczej ciekawostką i fanaberią, nie wpływając w jakiś wielki sposób na akcję powieści, ani nie rzucającą się w oczy w nazbyt przesadny sposób, ale już opis kolejnej części cyklu wskazuje, że może być gorzej, a wojna płci zacznie dominować jako motor napędowy fabuły... cóż, zobaczymy gdy (albo jeśli) przyjdzie przeczytać "Honor królowej".

Jak się powyższe trzy kwestie przyjmie do wiadomości i zaakceptuje, wówczas nie ma większego problemu aby cieszyć się powieścią. Akcja sunie wartko, postacie dają się lubić (lub nie, jeśli akurat mamy czuć wobec nich niechęć), do tego autor stara się przy okazji budować swoje uniwersum, dodając szerokie opisy panujących tam polityk, pseudofizyki lotów międzyplanetarnych i stosunków militarnych, łącznie z dodatkami na końcu, których to szczerze mówiąc już nie chciało mi się czytać - aż tak mi nie zależy, fanatyków jednak pewnie takie drobiazgi cieszą. Jak na początek serii, która się potem rozlała na kilkanaście solidnych grubych tomów, nie jest źle.

Żeby się cieszyć lekturą tej powieści czytelnik jest wpierw zobowiązany przyjąć kilka założeń.

Po pierwsze, całość to w istocie panegiryk na cześć głównej bohaterki, co to się chłopom i admirałom nie kłania, wzorze cnót wszelakich, która wszystkich po kątach porozstawia i nawet w najgorszym bagnie (gdzie, rzecz jasna, trafia niesprawiedliwie i nie ze swojej winy) wyjdzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobry start, zapowiada się miodzio seria :). No lubię Webera ;)

Dobry start, zapowiada się miodzio seria :). No lubię Webera ;)

Pokaż mimo to

"C.S. Foresterowi, z podziekowaniami za godziny rozrywki, lata inspiracji i całe życie podziwu"

Po książkę pana Webera zapewne nie sięgnąłbym, gdyby nie powyższa dedykacja, w niej zamieszczona. Mój pierwszy i jak dotąd jedyny kontakt z jego twórczością – Rafa Armagedonu – delikatnie mówiąc, bynajmniej mnie nie oszołomił. Ale, że wspomnianego C.S. Forestera i jego książki również lubię (cały cykl o HH czytałem co najmniej kilkakrotnie), a do tego szukałem akurat czegoś w tym stylu (lekkiego, rozrywkowego czytadła) postanowiłem zaryzykować.
Wrażenia?
Książka z gatunku tzw. Militarnego SF, (patrz np. "Żołnierze kosmosu", "Wojna starego człowieka" itp.), a zatem spodziewać się można mniej lub bardziej fantastycznych nazw broni, technologii oraz sporej porcji akcji. I tak też jest, tyle, że fabuła rozwija się raczej powoli, a wspomniana właściwa akcja, czyli strzelaniny, bitwa w komosie i cały ten kram, pojawia dopiero pod koniec.
Jeśli ktoś podziewa się – na podstawie owej dedykacji, o opisie nie wspominając – podobieństw czy też nawiązań do cyklu Forestera. Zdecydowanie jet ich sporo, mniej lub bardziej widocznych. Poczynając od inicjałów i ogólnego charakteru głównej bohaterki (HH), poprzez organizacje królestwa i jego marynarki, na ogólnym wrażeniu kończąc. Dzięki nim książka odróżnia się nieco od innych tego typu pozycji. Osobiście, nie miałbym nic przeciwko by było ich, owych podobieństw więcej, zwłaszcza jeśli idzie o styl, no ale talent taki jak Forestera nie zdarza się co dzień. Niestety. Ogólnie jednak, książka po bolesnych nieco początkach nawet mnie wciągnęła i była to przyjemna lektura. Do Heinlein'a, Scalzi'ego czy Forestera trochę Weberowi brakuję, ale jeśli ktoś szuka czegoś ciekawego, innego nieco, w tych klimatach, powinna mu się spodobać.

"C.S. Foresterowi, z podziekowaniami za godziny rozrywki, lata inspiracji i całe życie podziwu"

Po książkę pana Webera zapewne nie sięgnąłbym, gdyby nie powyższa dedykacja, w niej zamieszczona. Mój pierwszy i jak dotąd jedyny kontakt z jego twórczością – Rafa Armagedonu – delikatnie mówiąc, bynajmniej mnie nie oszołomił. Ale, że wspomnianego C.S. Forestera i jego książki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całą recenzje znajdziecie tutaj https://grafnertpl.blogspot.com/2018/03/david-weber-placowka-basilisk.html, pozdrawiam KG

Całą recenzje znajdziecie tutaj https://grafnertpl.blogspot.com/2018/03/david-weber-placowka-basilisk.html, pozdrawiam KG

Pokaż mimo to