Stabilny, dobry poziom space opery.

Stabilny, dobry poziom space opery.

ciekawie się czyta, dialogi lekkie, niewymuszone, sporo walk i strategii, polecam

ciekawie się czyta, dialogi lekkie, niewymuszone, sporo walk i strategii, polecam

Jestem po lekturze setu liczącego 13 tomów. Zatem należy się krótkie podsumowanie.
Szacunek Panie Weber! Czytając cykl miałem wrażenie że zostałem przeniesiony w czasie z okresu wojen napoleońskich i przygód Horatio Hornblowera autorstwa C.S. Forestera do dalekiej przyszłości.
Niezłe tempo akcji.
Ku mojemu zaskoczeniu młócka i rąbanka wśród efektownych eksplozji laserów i reaktorów stanowi chyba mniej niż 1/4 zawartości cyklu za to pozostałe wątki prywatne i polityczne są całkiem ciekawe i wcale nie nużą.
Ruszam na poszukiwania 14 tomu.

Jestem po lekturze setu liczącego 13 tomów. Zatem należy się krótkie podsumowanie.
Szacunek Panie Weber! Czytając cykl miałem wrażenie że zostałem przeniesiony w czasie z okresu wojen napoleońskich i przygód Horatio Hornblowera autorstwa C.S. Forestera do dalekiej przyszłości.
Niezłe tempo akcji.
Ku mojemu zaskoczeniu młócka i rąbanka wśród efektownych eksplozji laserów i...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Przeczytałem drugi tom cyklu o Honor Harrington jeszcze zaciekawiony, ale z obawami większymi niż przy pierwszym tonie.

Niewątpliwie, książka wciąga. Chociaż miejscami nuży lub wręcz wkurza, gdy autor wdaje się w techniczno-naukowe szczegóły. Poprosiłem przyjaciela-naukowca od fizyki o wyjaśnienie niektórych aspektów świata w wydaniu Webera, a zwłaszcza o podróżowanie przezeń. Śmiał sie jak norka. OK. Zrozumiałem, że David Weber napisał bajkę kosmiczną, w której toczą się wymyślone wojny z użyciem wymyślonych środków bojowych. Ale wymyślonych (przepraszam miłośników Webera) tandetnie. Wyobraźni nie wystarczyło także autorowi na stworzenie nowego języka i nowych pojęć (chociaż to akurat może być "zasługą" tłumacza. Bo co jak co, ale z polskim tłumacz ma na bakier, a "Rebis" poskąpił na korektę i redakcję tekstu). Nawet imiona własne w tekście - to przeniesione z Ziemi nazwy i nazwiska.

Zaniepokoił natomiast mnie trend tworzenia z opowieści o wojnach w kosmosie nie space-opery, a space-soap-opery. Z Honor Harrington jako już to Amelią, już to niewolnicą Isaurą w roli głównej.

Przeczytałem drugi tom cyklu o Honor Harrington jeszcze zaciekawiony, ale z obawami większymi niż przy pierwszym tonie.

Niewątpliwie, książka wciąga. Chociaż miejscami nuży lub wręcz wkurza, gdy autor wdaje się w techniczno-naukowe szczegóły. Poprosiłem przyjaciela-naukowca od fizyki o wyjaśnienie niektórych aspektów świata w wydaniu Webera, a zwłaszcza o podróżowanie...

Narasta napięcie między Heaven a Manticore. Oba państwa w obliczu nadchodzącej wojny usiłują zająć jak najlepsze pozycje i pozyskać sojuszników. Manticore wysyła konwój do systemu Yeltsin aby przekonać do sojuszu mieszkańców planety Grayson. Przedstawicielem dyplomatycznym Gwiezdnego Królestwa jest admirał Courvosier, były mentor Honor Harrington, która obejmuje dowództwo konwoju.

Jednak czy oddanie je dowództwa jest dobrym wyborem, czy Grayson do dobry sojusznik dla Maticore. Planetą rządzi teokracja niechętna nowinkom technicznym i nienawidząca kobiet, a Gwiezdnym Królestwem rządzi Królowa, której przedstawicielką ma być inna kobieta.
Czy mieszkańcy Graysona są gotowi na taki sojusz, czy Honor Harringtom będzie w stanie obronić system Yeltsin przed zakusami Heaven?

Drugi tom serii przynosi powrót znanych bohaterów i wprowadza kolejnych, w tym jednego ważnego bohatera zbiorowego, społeczeństwo Graysona wraz z ich wiarą w Testera. Warto z uwagą przeczytać ten tom, bo przedstawione tu miejsca i postacie staną się kluczowe dla całego cyklu.

A poza tym: klasyczne dla Webera opisy kosmicznych potyczek, dużo humoru i waleczna Honor Harrington. Do tego, to co cieszy serce każdego kociarza, popisowa rola treecata Nimitza. A więc gorąco polecam i zachęcam do lektury.

Narasta napięcie między Heaven a Manticore. Oba państwa w obliczu nadchodzącej wojny usiłują zająć jak najlepsze pozycje i pozyskać sojuszników. Manticore wysyła konwój do systemu Yeltsin aby przekonać do sojuszu mieszkańców planety Grayson. Przedstawicielem dyplomatycznym Gwiezdnego Królestwa jest admirał Courvosier, były mentor Honor Harrington, która obejmuje dowództwo...

Drugi tom cyklu o przygodach Honor Harrington. Tym razem bohaterka obejmuje dowództwo konwoju zmierzającego do systemu Yeltsin zamieszkanego przez dwa odłamy walczących ze sobą od pokoleń specyficznych społeczeństw. Religijnych fanatyków. Układ został kilka wieków wcześniej skolonizowany przez nieuznających technicznych nowinek religijnych ortodoksów, wśród których doszło następnie do podziału na tych nieco bardziej liberalnych i na dążącą do ich zniszczenia całkowitą religijną ekstremę. Technologiczne zacofanie jednych i drugich utrzymywało status quo w systemie, ale w sprawę postanowiła się wmieszać szykująca się do wojny z Królestwem Manticore Ludowa Republika Haven, wspierając naturalnie ekstremę. A jako że układ Yeltsin znajduje się niejako pomiędzy tymi dwoma mocarstwami, toteż Manticore zmuszone zostało do zaangażowania się w ten konflikt po stronie bardziej liberalnej. W tym celu właśnie do układu wyrusza Honor, która jednak dość późno dowiaduje się o niezbyt fajnej przypadłości obu stron konfliktu: panowie niespecjalnie szanują kobiety, a powierzenie Honor roli głównodowodzącej wysłanej przez Manticore eskadry okrętów stanowi wręcz obrazę dla przyszłego sojusznika Królestwa. I choć początkowo sama Honor ma z tym problem i niespecjalnie potrafi sobie z tą sytuacją poradzić, to rozwój wydarzeń sprawi, że będzie musiała całą tę bandę mizoginistycznych osobników porozstawiać po kątach. Ku chwale Jej Królewskiej Mości rzecz jasna.

Autor potrafiły łączyć elementy bohaterskich walk zarówno w przestrzeni kosmicznej jak i na planetach z dramatycznymi chwilami wręcz koszmarnymi zdarzeniami. Oprócz typowego poświęcenia dla dobra innych jest wiele innych "normalnych" sytuacji. Dzięki braku bezsensownych pozytywne przebiegających bitem i starć autor ukazuje nam ogrom zniszczenia oraz śmierci. Dzięki temu wszystko nabiera bardziej realnych kształtów. Nie doświadczymy tutaj dziwnych walk jeden przeciwko tysiącom gdzie pozytywny bohaterach tylko z zadrapaniem ręki wszystkich pokonuje.

Świetna książka. Szczerze polecam

Drugi tom cyklu o przygodach Honor Harrington. Tym razem bohaterka obejmuje dowództwo konwoju zmierzającego do systemu Yeltsin zamieszkanego przez dwa odłamy walczących ze sobą od pokoleń specyficznych społeczeństw. Religijnych fanatyków. Układ został kilka wieków wcześniej skolonizowany przez nieuznających technicznych nowinek religijnych ortodoksów, wśród których doszło...

kolejny już drugi tom militarystyczno-marinistycznej space-opery opisujący losy Kapitan Honor i jej towarzyszy. Z nowym okrętem, otrzymanym po wydarzeniach w poprzedniej części dostaje też nowy przydział a zarazem wyróżnienie: ma być częścią konwoju i delegacji do układu z którym negocjuje jej Rodzime Królestwo Manticore. Przydział zapowiada się niegroźnie, chociaż ciekawie biorąc pod uwagę róznice poziomu technologicznego i uzbrojenia oraz kulturowe. Z czasem okazuje się, że zadania z tych powodów może być trudniejsze niż się spodziewała a ruzyko śmierci jej jak i całego konwoju jeszcze większe niż w systemie Basilisk. Sytuacje komplikują fanatyzm religijny i działania innych ugrupowań mających inne plany niż sojusz.
"Honor królowej" jest lepszy od poprzednika, kontynuująć wątki i wprowadzając nowe, ponownie styl autora nie pozwala zanudzić się a utrzymuje czytelnika w uwadze odpowiednio kontrolując tempo i napięcie. Ciekawym po tylu latach od wydania i wyraźniej brzmiącym jest tematyka, religi, fanatyzmu, kiedy dobre chęci ślepo powtarzane po latach stają się czynnikiem wstecznym i w społeczeństwie tym tródniejsze do usunięcia bo uświecone religią i tradycją. Oczywiście nie zabraknie rozbudowania świata, tła, czy subtelnie przemyconych odpowiedzi na przerózne pytania jakie mogą się czytelnikowi nasunąć np. jak w kosmosie opisywane okręty mogą się szybko poruszać czy zadeklarować wywieszenie białej flagi. Postacie nadal są wyraźnie spolaryzowane ale przy takiej budowie i formie przyjetej przez autora wciąż to nie przeszkadza.
Jak nie lubię Space-oper to ten tom i tą serię mogę kolejny raz uczciwie polecić.

kolejny już drugi tom militarystyczno-marinistycznej space-opery opisujący losy Kapitan Honor i jej towarzyszy. Z nowym okrętem, otrzymanym po wydarzeniach w poprzedniej części dostaje też nowy przydział a zarazem wyróżnienie: ma być częścią konwoju i delegacji do układu z którym negocjuje jej Rodzime Królestwo Manticore. Przydział zapowiada się niegroźnie, chociaż ciekawie...

W drugim tomie cyklu Harrington zyskujemy znacznie lepszy wgląd w świat wymyślony przez autora. Oprócz Gwiezdnego Królestwa, w którego flocie służy główna bohaterka, pojawia się jego zasadniczy przeciwnik - Republika Haven (w dalszym tomach upozowana na skrzyżowanie porewolucyjnej Republiki Francuskiej ze Związkiem Radzieckim). Na scenę wchodzą też "third parties", czyli potencjalni sojusznicy - a zwłaszcza ten, który odegra największą rolę w późniejszych dziejach: system Yeltsin. Tę z rosyjska brzmiącą nazwę Weber nadał społeczności stanowiącej mieszankę Teksańczyków (lubią country i baseball),mormonów (wielożeństwo),fanatycznych muzułmanów (patriarchalność i niewypuszczanie kobiety z domu) oraz tej części ludzkości, która z powodu bałamutnej propagandy uprzedziła się do nauki i techniki (co jest szczególnie zabawne, że nie wyobraża sobie życia bez ich zdobyczy). Mieszkańcy tego systemu dzielą się na dwa odłamy, z których jeden jest bardziej fanatyczny od drugiego. Różnica między nimi przypomina co prawda wybór między dżumą a cholerą, lecz szukające sojuszników Królestwo postanawia wybrać mniejsze zło. Do mniej fanatycznego odłamu wysłana zostaje delegacja floty, której dowództwo oddano... kobiecie. Honor Harrington oczywiście. Z całego tego bigosu autor zmyślnie upichcił fascynującą powieść wojenną w kosmicznych realiach: są tu wielowarstwowe podstępy, spiski polityczne, militarne zasadzki, starcia ocierające się o śmierć, zdrada i lojalność, głupota i odwaga. Lecz o wartości najlepszych książek Webera nie decydują te dekoracje, a raczej psychologiczne i społeczne refleksje autora. Z niezmordowanym (i mam obawy, czy uzasadnionym) optymizmem Weber dowodzi, że ludzie rozsądni zawsze wezmą górę nad maniakami, a dostępne człowiekowi zasoby są prawie nieograniczone. Pokazuje też, że do nikogo nie należy się uprzedzać z góry, a z nabytych już uprzedzeń można się wyleczyć. W dodatku czyni to tak zręcznie, że ten dydaktyzm jest w ogólne nieodczuwalny dla czytelnika. Słowem: klasa.

W drugim tomie cyklu Harrington zyskujemy znacznie lepszy wgląd w świat wymyślony przez autora. Oprócz Gwiezdnego Królestwa, w którego flocie służy główna bohaterka, pojawia się jego zasadniczy przeciwnik - Republika Haven (w dalszym tomach upozowana na skrzyżowanie porewolucyjnej Republiki Francuskiej ze Związkiem Radzieckim). Na scenę wchodzą też "third parties",...

Świetna książka, dobrze napisane wątki i ciekawie. Polecam :)

Świetna książka, dobrze napisane wątki i ciekawie. Polecam :)